Μαριάννα ΙV [Costa Rica Victory, Groote Beer, Marianna IV]

[Ellinis]

Το MARIANNA IV παραδόθηκε το 1944 ως το οπλιταγωγό COSTA RICA VICTORY και το 1947 πουλήθηκε στην Ολλανδική κυβέρνηση, μετονομάστηκε GROOTE BEER (Μεγάλη ¶ρκτος) και μετέφερε στρατεύματα στην Ινδονησία ενώ επιστρέφοντας έφερνε επαναπατριζόμενους Ολλανδούς.
Το 1951 το πλοίο μετασκευάστηκε για να μεταφέρει μετανάστες και έτσι ταξίδεψε προς την Αυστραλία αλλά και τη βόρειο Αμερική. Κάποια παραπάνω στοιχεία:


Costa Rica Victory (Groote Beer) was built by Permanente Metals Co, Richmond California and launched on June 17, 1944.
Purchased in 1947 by the Dutch Government as troopers to the Dutch East Indies (Indonesia), and later to Dutch New Guinea. On their return voyages to the Netherlands they transported those who wished to leave the former Dutch East Indies as repatriates.
Costa Rica Victory renamed Groote Beer made three voyages to Australia (in 1951).
In 1951, they were sent in turn to the Netherlands Dry-Dock Shipyards Company in Amsterdam to be rebuilt for general passenger use. An extra deck was added and the bridge was moved on top and placed forward. Their original accommodations were gutted and cabins were fitted to accommodate up to 830 passengers.
Her reconstruction commenced in November of 1951. Now at her new tonnage of 9,190-tons she commenced services in May 1952.
Πηγή (http://www.ssmaritime.com/DutchVictoryTrio-1.htm)
Σε αυτή την ιστοσελίδα (http://members.ozemail.com.au/~dutch/beer.html)υπάρχουν αναμνήσεις μεταναστών για αυτά τα ταξίδια.

Επίσης, στο shipspotting (http://www.shipspotting.com/modules/myalbum/photo-320050-GROOTE+BEER)υπάρχει μια εξαιρετική φωτογραφία του ως GROOTE BEER.

[Ellinis]

Το Δεκέμβριο του 1963 τα GROOTE BEER και το αδελφό του WATERMAN αγοράστηκαν από το από τον Γιάννη Λάτση και μετονομάστηκαν ΜΑΡΙΑΝΝΑ IV και ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?t=117604)αντίστοιχα. Εντάχθηκαν στο δίκτυο μεταφοράς μουσουλμάνων προσκυνητών στη Τζέντα, που πολύ έξυπνα είχε αναπτύξει ο Γιάννης Λάτσης. Κάθε προσκυνητής πλήρωνε 50 λίρες αλλά τα μεγάλα οφέλη ήρθαν από την σχέση που δημιούργησε έτσι με τις Αραβικές κυβερνήσεις.

Ο καπετάν Γιώργος Τσαουσάκης είχε δώσει μια συνέντευξη στο περιοδικό Εφοπλιστής (1/2006), στην οποία ανέφερε για το MAΡΙΑΝΝA IV:
«Μεταφέραμε με εκείνο το πλοίο χιλιάδες μουσουλμάνους προσκυνητές. Κάθε Ραμαζάνι κάναμε δύο ως τρία δρομολόγια και παίρναμε όλους τους προσκυνητές από τα λιμάνια της Βορείου Αφρικής, ξεκινώντας από την Καζαμπλάνκα και το Αλγέρι, και στη συνέχεια αφού μπαίναμε στην Ερυθρά από το Σουέζ, φτάναμε στη Τζέντα όπου τους αποβιβάζαμε. Αυτοί κατόπιν προωθούνταν προς τη Μέκκα.»

Ο καπετάν Τσαουσάκης συνεχίζει παρατηρώντας πολύ εύστοχα ότι τα πλοία αυτά ήταν ένα εργαλείο στα χέρια του Γιάννη Λάτση προκειμένου να συσφίξει τις σχέσεις του με τους ¶ραβες.

Το φθινόπωρο του 1964 εμφανίστηκαν στον ελληνικό τύπο διαφημίσεις της «Ατμοπλοΐας Ι. Σ. Λάτση» που ανέφεραν ότι στις 25 Νοεμβρίου το ΜΑΡΙΑΝΝΑ IV θα έκανε ένα ταξίδι «ειδικός ναυλωθέν» από Πειραιά για Μελβούρνη-Σύδνεϋ. Aς δούμε μια διαφήμιση της 17/11 (όλες οι αγγελίες είναι από την Ελευθερία):
103144

Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν δημοσιεύσεις –προφανώς από την εταιρεία Χανδρή- που ανέφεραν ότι μόνο τα δικά της πλοία δικαιούνται να ταξιδέψουν προς την Αυστραλία. Το Υπουργείο Εμπ. Ναυτιλίας είχε αφήσει βέβαια ένα «παράθυρο» λέγοντας ότι το δρομολόγιο μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχουν θέσεις στα πλοία του Χανδρή. Aς τη δούμε στις 12/11:
103145

Kαι ενώ ο Χανδρής διαφημίζει -για παν ενδεχόμενο- προσφορές με το νεότευκτο ΑΥΣΤΡΑΛΙΣ, ο Λάτσης επανέκαμψε με διαφημίσεις που ανέφεραν ότι το ταξίδι θα γίνει οπωσδήποτε και ότι δεν υπάρχει νομικό κώλυμα. Σχετικά στις 12/11:
103146

Τελικά επενέβη το υπουργείο με ανακοίνωση στις 14/11 που έλεγε ότι το δρομολόγιο του ΜΑΡΙΑΝΝΑ IV δεν θα γίνει:
103147

Παραδόξως το Δεκέμβριο του 1964 το ΜΑRIANNA IV ναυλώθηκε για ένα ταξίδι στο Χανδρή. Με τα «φορτηγίσια» σινιάλα του Χανδρή στο φουγάρο του, ταξίδεψε από τον Πειραιά στην Αυστραλία για μία και μόνη φορά. Η άποψη μου είναι πως είχαν εκδοθεί εισιτήρια από το Λάτση (όσο το υπουργείο παλινωδούσε) και προκειμένου να μην μείνουν ξεκρέμαστοι ανέλαβε να τους πάει ο Χανδρής, ναυλώνοντας το ΜΑΡΙΑΝΝΑ IV ώστε να μη δημιουργηθεί τετελεσμένο δρομολόγησης του από το Λάτση.

Ας το δούμε φωτογραφημένο σε αυτό το ταξίδι, μέσα από το εξαιρετικό βιβλίο «Australian Migrant Ships 1946-1977» του Peter Plowman.

103148

[Ellinis]

Το Μάρτιο-Απρίλιο του 1965 το ΜΑΡΙΑΝΝΑ IV επανέλαβε τα ταξίδια με τους προσκυνητές της Μέκκα. Τον Ιούνιο-Αύγουστο του 1965 ναυλώθηκε για τέσσερα ταξίδια μεταξύ Ρότερνταμ και Νέας Υόρκης, στην Atlantic Educational Program και μετονομάστηκε ξανά GROOTE BEER.

Ο καπετάν Γιώργος Τσαουσάκης συνεχίζει: «Τα καλοκαίρια, αφού τελειώναμε με τα Ραμαζάνια, μεταφέραμε φοιτητές από τα Ευρωπαϊκά λιμάνια της Αμβέρσας, του Ρότερνταμ κλπ στην Αμερική, και αντιστρόφως, στα πλαίσια ενός διακρατικού πολιτιστικού προγράμματος…»

Το καλοκαίρι 1966 το GROOTE BEER θα συνέχιζε τα υπερατλαντικά ταξίδια του, όμως τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς το πλοίο είχε μια σύγκρουση με ένα αμμολυπτικό στα ανοιχτά του Isle of Wight με αποτέλεσμα να πάθει σοβαρές ζημιές στο μηχανοστάσιο του. Το πλοίο δεν επισκευάστηκε και αφού το Σεπτέμβριο του 1966 μετονομάστηκε ξανά ΜΑΡΙΑΝΝΑ IV, ρυμουλκήθηκε το 1967 στην Ελευσίνα όπου παροπλίστηκε.

Ωστόσο τον Αύγουστο του 1968 φαίνεται να έκανε ένα τουλάχιστον ταξίδι στην Τήνο στα πλαίσια τους εορτασμού της Μεγαλόχαρης. Έτσι τουλάχιστον αναφέρει στις 6/8/68 -στο πνεύμα της εποχής :rolleyes: - η εφημερίδα Μακεδονία , η οποία έχει "χαρίσει" το πλοίο στον Ωνάση...
103149
Τελικά διαλύθηκε στην Ελευσίνα το 1970-71.

[Nicholas Peppas]

Groote Beer in January 1966 (from Ebay)

118782

[Ellinis]

Τον Ιούνιο-Αύγουστο του 1965 ναυλώθηκε για τέσσερα ταξίδια μεταξύ Ρότερνταμ και Νέας Υόρκης, στην Atlantic Educational Program και μετονομάστηκε ξανά GROOTE BEER.

Ο καπετάν Γιώργος Τσαουσάκης συνεχίζει: «Τα καλοκαίρια, αφού τελειώναμε με τα Ραμαζάνια, μεταφέραμε φοιτητές από τα Ευρωπαϊκά λιμάνια της Αμβέρσας, του Ρότερνταμ κλπ στην Αμερική, και αντιστρόφως, στα πλαίσια ενός διακρατικού πολιτιστικού προγράμματος…»

Ιούλιος του 1965 και το πλοίο του Λάτση αποπλέει από τη Νεα Υόρκη σε ένα από τα ταξίδια που αναφέραμε παραπάνω.

Η μια φωτογραφία είναι τραβηγμένη από πλώρα και φαίνεται η γέφυρα
119167

και η άλλη δείχνει το ντεκ της πρύμης
119168
πηγή (http://www.flickr.com/photos/aaroncaldwell/1813340028/sizes/l/in/set-72157602820681014/)

[TSS QUEEN ANNA MARIA]

Τι σπάνιες φωτογραφίες είναι αυτές ¶ρη? Εκπληκτικές.

[Nicholas Peppas]

Groote Beer

123130

[Ellinis]

Σε μια ιστοσελίδα (http://soundfountain.info/time/timeline5beer.html)εντόπισα ορισμένες όμορφες φωτογραφίες από τα καταστρώματα του πλοίου, ενώ αυτό διαπλέει τον Ατλαντικό.

Για παράδειγμα η παρακάτω με το βασιλοβάπορο ROTTERDAM της Holland America Line να πλησιάζει σε απόσταση.

123432

[Παναγιώτης]

Στις φωτογραφίες του Ellinis φαίνονται και τα κρένια που μαρτυρούν την αρχική ναυπήγηση του βαποριού αφού όπως μαρτυρά και το πρώτο του όνομα (COSTA RICA VICTORY) κατασκευάστηκε σαν φορτηγό πλοόιο Βίκτορυ (η βελτιωμάνη έκδοση των Λίμπερτυ). Από ότι βρήκα κατασκευάστηκε σαν τύπου VC2-S-AP3 δηλαδή φορτηγό και όχι τύπου VC2-S-AP5 που ήταν η παραλλαγή των Βίκτορυ για οπλιταγωγά. Ξέρουμε αν μετασκευάστηκε σαν οπλιταγωγό κατά τη διάρκεια του πολέμου ή αν το μετασκέυασαν μεταπολεμικά οι Ολλανδοί;

[Ellinis]

Παναγιώτη, απ'οσο έχω διαβάσει το πλοίο είχε ήδη χρησιμεύσει ως οπλιταγωγό για τη War Shipping Administration. Ίσως το μετασκευάσαν αμέσως μετά την παράδοση του.

Παρακάτω και ένα σχέδιο του προφίλ του πλοίου.
123503

Η πιο ριζική μετασκευή ενός VC2 ήταν αυτή παρακάτω του CASTEL BIANCO της Sitmar που έφτασε να μεταφέρει 940 επιβάτες.
123502

σχέδια του Karsten-Kunibert Krueger-Kopiske, πηγή (http://drawings.usmaritimecommission.de/drawings_v_types.htm)

[Παναγιώτης]

Ρώτησα γιατί με μπέρδεψε αυτη εδώ (http://www.ssmaritime.com/DutchVictoryTrio-1.htm) η σελίδα που αναφέρει ότι μετασκευάστηκε όπως τα αδερφάκια του το 1950. Επειδή όμως δεν βρήκα αλλού παρόμοια πληροφορία και ως γνωστό ότι διαβάζουμε στο δίκτυο δεν είναι πάντα σωστό και χρειάζεται διαστάυρωση και έλαγχος αν η δέυτερη δεν είναι κοπυπέιστ η μία της άλλης. Αν οι φωτογραφίες είναι σωστά χρονολογημένες δεν μπορούμε να το ξέρουμε αν δεν ξέρουμε το λιμάνι.

Αρκετεές αμερικάνικες πηγές αναφέρουν ότι ήταν troopship δηλαδή οπλιταγωγό βέβαια το διαχειριζόταν η American Hawaiian Steamship Co που προπολεμικά είχε φορτηγά αλλά δεν μας λέεει ότι αφού είχε πληρώματα δεν ανέλαβε και τις μεταφορές στρατιωτών. Αν ήταν φορτηγό πως μετέφεραν οι Ολλανδοί στρατεύματα ότι πιθανότατα υποήρχαν πολλά έτοιμα βαπόρια από τα περισσέυματα του πολέμου και θα ήταν περιττό να μετασκευάσουν ένα.

Υπόθεση δική μου. Μήπως είχαν μετασκευάσει γρήγορα σε οπλιταγωγό το πλοίο με τον τρόπο που μετασκευάστηκαν μερικά λίμπερτυ για να μεταφέρουν 1.000 στρατιώτες; Στα Λίμπερτυ οι στρατιώτες μεταφέρονταν στα αμπάρια (σε συνθήκες εκστρατείας) μαζί με τον εξοπλισμό τους αλλά όπως αναφέρεται δεινοπαθούσαν από τη ζέστη (και όχι μόνο υποθέτω, μια και φέρνω στη μνήμη μου το θάλαμο στο στρατό και τον βάζω σε τροπικέςσυνθήκες), αλλά δεν τα χρησιμοποιούσαν για πάνω από 6 μέρες ταξίδι. Στα βίκτορυ ενδεχομένως να ήταν πιο εύκολη η σκευή μια και είχαν ηλεκροκίνητa βοηθητικά μηχανήματα (τα λίμπερτυ είχαν ατμοκίνητα) οπότε πιθανολογώ ότι θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα δίκτυο τεχνητού αερισμού και αλλά "να το σηκώνουν" οι ηλεκτρομηχανές. Τα τύπου VC2-S-AP5 Βίκτορυ είχαν διαφορετικό μεγαλύτερο ακομοδέσιο και μάλλον έμαεναν εκεί οι στρατιώτες, αν και αυτά τα βαπόρια είχαν σκοπό να μεταφέροπυν τους στρατιώτες και τις ΑΒΑΚ και να επιβιβάζουν τους στρατιώτες απευέιας στις ακάτους πριν την απόβαση.

Τι λένε οι υπόλοιποι (με καλύτερες προφανώς πηγές από τις δικές μου); Πότε πήρε την μορφή του το Μαριάννα IV;

[Ellinis]

Παναγιώτη και η δικιά μου σκέψη είναι οτι μέρος των αμπαριών θα είχε διαμορφωθεί για τη μεταφορά των οπλιτών. Πιθανολογώ οτι η πρώτη μετασκευή έγινε επί Αμερικανών. Ίσως μια φωτο του ως COSTA RICA VC θα έλυνε το πρόβλημα αν είχε κάποια εξωτερική διαφοροποίηση (πχ περισσότερα σωστικά μέσα).

[Παναγιώτης]

Τελικά βρήκα σε αυτή (http://www.dakotastories.org/homefront/wagner/zacharias.html)τη σελίδα τη συνημμένη φωτογραφία. Σε αυτή βλέπουμε να επιβεβαιώνεται η εικασία μας ότι τα καταστρώματα προστέθηκαν μεταπολεμικά και στον πόλεμο οι στρατιώτες μεταφέρονταν στα αμπάρια, όπως και τα πρόσθετα σωστικά (σωσίβιες σχεδίες).