TSS QUEEN ANNA MARIA
31-12-2014, 14:44
Η αμερικανική ναυτιλιακή εταιρεία Moore McCormack Line που είχε έναν στόλο φορτηγών καραβιών και τριών επιβατηγών για την γραμμή της Νοτίου Αμερικής, έκρινε αναγκαία από τα μέσα της δεκαετίας του 50 την αντικατάσταση των γηραιών καραβιών της Argentina, Brazil και Uruguay του 1928 με νεότευκτα για να μπορέσει να παραμείνει ανταγωνιστική στην γραμμή του Μπουένος ¶ϊρες και της Λατινικής Αμερικής. Με την χρηματοδότηση του Αμερικάνικου κράτους ξεκίνησε το 1956 η ναυπήγηση δύο αδελφών πλοίων 15.000 περ. τόνων στα ναυπηγεία Ingalls στην Pascagoula του Μισσισσιππή. Τα καράβια αυτά ναυπηγήθηκαν για να λειτουργούν με διπλό ρόλο σαν καράβια γραμμής η οποία διαφημιζόταν και σαν κυκλική κρουαζιέρα 14 ημερών από την Νέα Υόρκη μέχρι το Μπουένος ¶ϊρες. Πρώτο καθελκύστηκε το Brasil (με παράκληση των αρχών της Βραζιλίας το όνομά του δεν γράφηκε με "z" κατά τον αμερικάνικο τρόπο γραφής αλλά με "s") στις 16 Δεκεμβρίου του 1957 και ακολούθησε τρεις μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 1958 το αδελφό Argentina με ανάδοχο την σύζυγο του William T. Moore, ενός από τους πλοιοκτήτες. Τα δύο καράβια είχαν χωρητικότητα 14.984 τόνους grt, μήκος 188,2 μέτρα και πλάτος 25,6, χωρητικότητα 553 επιβατών Α΄ θέσης μόνο και πλήρωμα 401 ατόμων, δύο ατμοστρόβιλους General Electric 35.000 ίππων που κινούσαν δύο έλικες με υπηρεσιακή ταχύτητα 23 κόμβων (max 24). Τα δύο αυτά καράβια ήταν τα τελευταία που ναυπηγήθηκαν στις Η.Π.Α. Λόγω της σχεδίασής τους να ντουμπλάρουν στην γραμμή και σαν κρουαζιερόπλοια είχαν μεγάλους κοινόχρηστους χώρους και ευρύχωρες καμπίνες με κλιματισμό και ατομικό WC με μπανιέρα, δύο εξωτερικές πισίνες και ιδιαίτερη πολυτέλεια. Τα καράβια είχαν σχεδιαστεί από τον γνωστό ναυπηγό-αρχιτέκτονα George G. Sharp (που είχε σχεδιάσει καράβια της President και Delta Lines) και λόγω χρηματοδότησης από την κυβέρνηση των Η.Π.Α, ήταν δεσμευμένα- αν απαιτηθεί, να χρησιμοποιηθούν για μεταφορά στρατιωτών σε περίπτωση πολέμου. Για τον σκοπό αυτόν είχαν ενισχυμένη λαμαρίνα με χαλύβδινα φύλλα μίας ίντσας στην γάστρα τους που τα καθιστούσε ιδιαίτερα ενεργοβόρα και συνεπώς αντιοικονομικά στην λειτουργία τους. Είχαν αμπάσα υπερκατασκευή με μία φαρδιά και κοντή ψεύτικη τσιμινιέρα η οποία είχε τζαμαρία στην κορυφή της και στέγαζε ένα χώρο ηλιοθεραπείας (solarium) με δύο στήλες πρύμα αλά Rotterdam που ήταν οι τσιμινιέρες τους. Είχαν μεγάλους χώρους φόρτωσης τροφίμων και ευπαθών προϊόντων όπως και αμπάρια για εμπορεύματα. Το Argentina παραδόθηκε στην Moore McCormack Line στις 9 Δεκεμβρίου του 1958 και το παρθενικό ταξίδι του έγινε στις 12 Δεκεμβρίου από την Νέα Υόρκη προς το Τρίνινταντ, το Ρίο ντε Τζανέϊρο, το Σάντος, Μοντεβίδεο και Μπουένος ¶ϊρες και μερικές φορές έπιανε και το λιμάνι Port Everglades στην Φλόριδα. Στις 31 Δεκεμβρίου ενώ έπλεε στον ποταμό Λα Πλάτα της Αργεντινής συγκρούστηκε με το Λιβεριανό ελληνικών συμφερόντων δεξαμενόπλοιο Atlantic Viscountess με ευτυχώς ελάχιστες ζημιές. Από τις αρχές της δεκαετίας του 60 τα καράβια της Moore McCormack Line έκαναν κυκλικές κρουαζιέρες δίμηνης διάρκειας στην νότιο Αμερική και την Καραϊβική πριν επιστρέψουν στην Νέα Υόρκη. Το 1962 πρώτο το Brasil και αρχές του 63 το Argentina μετασκευάστηκαν στα ναυπηγεία Bethlehem Steel της Βαλτιμόρης με την προσθήκη δύο καταστρωμάτων πίσω και πάνω από την γέφυρα με την δημιουργία επιπλέον καμπινών για 163 επιβάτες καθώς και επιπλέον κοινόχρηστων χώρων και ενός μεγάλου πανοραμικού σαλονιού που έβλεπε προς την πλώρη. Με νέα χωρητικότητα 15.257 τόνων grt και συνολική χωρητικότητα 716 επιβατών συνέχισαν τα ταξίδια τους στην γραμμή της Νοτίου Αμερικής εναλλάσσοντάς τα με κρουαζιέρες στην Σκανδιναβία, Βόρειο Ευρώπη αλλά και τον γύρο της Αφρικής. Στις 30 Οκτωβρίου του 1968 κατά την διάρκεια κρουαζιέρας από την Τζαμάϊκα προς την Βερμούδα κοντά στις ακτές της Κούβας ο πλοίαρχος του καραβιού Charles G. Reid έπεσε στην θάλασσα και παρά τις προσπάθειες της αμερικάνικης ακτοφυλακής και λέμβων του καραβιού, δεν βρέθηκε ποτέ. Στις αρχές του 1969 τα καράβια της Moore McCormack Line έχαναν πολλά χρήματα λόγω του άνισου ανταγωνισμού από το αεροπλάνο και παρά τις προσπάθειες της εταιρίας να διακόψει την γραμμή η κυβέρνηση των Η.Π.Α δεν συναινούσε με αποτέλεσμα να συνεχιστεί η γραμμή με μεγάλες οικονομικές απώλειες μέχρι τα τέλη της ίδιας χρονιάς που τα καράβια βγήκαν τελικά σε παροπλισμό στην Βαλτιμόρη. Το 1971, η Holland America Lines έψαχνε να αντικαταστήσει το γηραιό Nieuw Amsterdam του 1938 για τις κρουαζιέρες του γύρου του κόσμου και τα δύο καράβια ήταν οι ιδανικοί αντικαταστάτες. Τον Αύγουστο του 1972 τα δύο καράβια οδηγήθηκαν στα γερμανικά ναυπηγεία Hapag-Lloyd στην Βρέμη για ανακαίνιση και μερική μετασκευή σε κρουαζιερόπλοια. Στην μετασκευή αυτήν προεκτάθηκε η υπερκατασκευή των χαμηλών καταστρωμάτων στην πρύμη και η χωρητικότητα επιβατών μειώθηκε στους 671 επιβάτες (η χωρητικότητα μετά την μετασκευή της πρύμης και το κλείσιμο των ανοιγμάτων εκτοξεύθηκε στους 23.372 τόνους grt). Με την βαθιά μπλε νέα φορεσιά της HAL και το νέο όνομα Veendam παραδόθηκε τον Μάρτιο του 1973 στην HAL και ξεκίνησε κρουαζιέρες μεταξύ του Ρόττερνταμ και της νέας Υόρκης. Το 1974 αντικατέστησε το Rotterdam στις κρουαζιέρες του γύρου του κόσμου. Η πετρελαϊκή κρίση του 1973 όμως είχε αρνητικό αντίκτυπο στην λειτουργία του λόγω της μεγάλης κατανάλωσης σε καύσιμα και η HAL αναγκάστηκε να διακόψει το πρόγραμμα κρουαζιερών του όπως και του αδελφού του Volendam και να τα παροπλίσει κοντά στα ναυπηγεία Newport News της Virginia. Την εποχή εκείνη υπήρξαν πολλά σχέδια ναύλωσης των καραβιών σε άλλες εταιρίες όπως η Flagship Cruises η οποία μόλις είχε πουλήσει τα καράβια της Sea Venture και Island Venture στην Princess Cruises αλλά η μόνη ναύλωση που έγινε ήταν τον Δεκέμβριο του 1974 στον tour operator Agencia Maritima Intermares της Βραζιλίας. Το καράβι παραδόξως απέκτησε το όνομα του αδελφού του Brasil και έκανε κρουαζιέρες για λογαριασμό της Intermares από το Ρίο προς το Μαϊάμι, τις Αζόρες και το Ντακάρ της Αφρικής μέχρι τον Απρίλιο του 1975 που έληξε το ναυλοσύμφωνο και ξαναπήρε το όνομα Veendam. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ναυλώθηκε μαζί με το αδελφό του στην ελληνικών συμφερόντων Monarch Cruise Lines για κρουαζιέρες στην Καραϊβική τον χειμώνα και την Αλάσκα το καλοκαίρι με το όνομα Monarch Star και σημαία Παναμά (το Volendam βαφτίστηκε Monarch Sun). Στις 15 Φεβρουαρίου του 1978 το καράβι έκανε μία πρωτόγνωρη κρουαζιέρα από την Νέα Ορλεάνη στην Καραϊβική για ομοφυλόφιλους η οποία διαφημίστηκε έντονα από την οργάνωση ομοφυλοφίλων RSVP, με αποτέλεσμα η κρουαζιέρα να ξεπουλήσει. Οι οικονομικές κρουαζιέρες που πρόσφεραν τα καράβια αποδείχτηκαν κερδοφόρες και δύο χρόνια μετά, το 1978, η HAL αγόρασε την Monarch Cruise Lines και μετονόμασε πάλι το καράβι σε Veendam διατηρώντας όμως την σημαία Παναμά. Το 1981 υψώνει και πάλι την ολλανδική σημαία με νηολόγιο Willemstad για κρουαζιέρες. To 1984 αμέσως μετά την παραλαβή των νεότευκτων Nieuw Amsterdam και Noordam από την HAL, αποφασίστηκε η πώληση των δύο ενεργοβόρων καραβιών. Το Veendam αγοράστηκε από την εταιρία Island Navigation Corp (Bermuda Cruise Line) και με το νέο όνομα Bermuda Star και σημαία Παναμά ξεκίνησε κρουαζιέρες με προορισμούς την Νέα Αγγλία και Καναδά το καλοκαίρι, με Καραϊβική και Μεξικό τον χειμώνα. Η εταιρία που το διαχειριζόταν, η Bermuda Star Line, αγοράστηκε το 1990 από την Commodore Cruise Line και το καράβι μετονομάστηκε σε Enchanted Isle ξεκινώντας κρουαζιέρες στην Τζαμάϊκα και Μεξικό από την Νέα Ορλεάνη. Τον Μάϊο του 1993 έκανε έξι κρουαζιέρες στην Βαλτική προς την Νορβηγία με βάση το Κίελο και στις αρχές του 94 έδεσε στο λιμάνι της Αγίας Πετρούπολης στην Ρωσία σαν πλωτό ξενοδοχείο με το όνομα Hotel Commodore. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μετονομάστηκε σε Enchanted Isle και επέστρεψε στην Νέα Ορλεάνη μετά από ανακαίνιση για κρουαζιέρες στην Τζαμάϊκα, Καραϊβική και Μεξικό. Το 1995 η εταιρία Azure Investments Inc. αγόρασε το καράβι το οποίο ναύλωσε στην θυγατρική New Commodore Cruise Lines της μεταλλαγμένης Commodore Cruise Line η οποία είχε έδρα την Βερμούδα. Τα οικονομικά όμως της εταιρίας από τις αρχές του 2000 δεν πήγαιναν καλά και τον Δεκέμβριο του 2000 η εταιρία κήρυξε πτώχευση. Με την αποβίβαση των επιβατών στην Νέα Ορλεάνη το καράβι παροπλίστηκε στην πόλη Violet της Λουϊζιάνας. Τα μέλη του πληρώματος τα οποία ήταν απλήρωτα και χωρίς χρήματα αναγκάστηκαν να πουλήσουν αντικείμενα και έπιπλα του καραβιού για να εξοικονομήσουν χρήματα να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Τον Νοέμβριο του 2002 αγοράστηκε από την World Explorer Cruises με σκοπό να ξεκινήσει από το 2004 μεγάλης διάρκειας κρουαζιέρες του γύρου του κόσμου με το όνομα Universe Ambassador. Η νέα εταιρία του όμως αποφάσισε ότι το κόστος επισκευής και ανακαίνισης ήταν απαγορευτικό και πουλήθηκε στον όμιλο Effjohn χωρίς να δει όμως ενεργό υπηρεσία. Τον Σεπτέμβριο του 2003 πουλήθηκε και πάλι, αυτή την φορά στην Global Marketing Co. με έδρα το Kingstown του νησιού Saint Vincent και μετά από επισκευές στις μηχανές του απέπλευσε με ίδιες δυνάμεις από το Violet και το όνομα New Orleans στις 25 Οκτωβρίου προς τον τόπο διάλυσής του το Alang της Ινδίας στον οποίο έφτασε στις 4 Δεκεμβρίου.
Στην αρχική του μορφή σαν Argentina της Moore McCormack Line
163125
Μετά την μετασκευή του 1963
163126
Σαν Veendam της Holland America Lines
163127
Σαν Bermuda Star της Bermuda Cruise Line
163128
Σαν Enchanted Isle της Commodore Cruise Lines
163129
πηγή φωτογραφιών Shipsnostalgia
Στην αρχική του μορφή σαν Argentina της Moore McCormack Line
163125
Μετά την μετασκευή του 1963
163126
Σαν Veendam της Holland America Lines
163127
Σαν Bermuda Star της Bermuda Cruise Line
163128
Σαν Enchanted Isle της Commodore Cruise Lines
163129
πηγή φωτογραφιών Shipsnostalgia