Guglilelmo Marconi [Costa Riviera, American Adventure]

[TSS QUEEN ANNA MARIA]

Για την Ιταλία η μεταφορά επιβατών και φορτίων στη Βόρειο και Νότιο Αμερική, την Αυστραλία, την Ν. Αφρική και την ¶πω Ανατολή ήταν απλά θέμα εθνικού γοήτρου και όλες οι μεγάλες ναυτιλιακές εταιρίες, είχαν επιδοθεί τις δεκαετίες του 50 και 60, στην δρομολόγηση άνετων, πολυτελών νεότευκτων επί το πλείστον καραβιών στις υπερπόντιες γραμμές. Στη γραμμή της Αυστραλίας ήταν δρομολογημένα, μεταξύ άλλων, τρία αδελφά καράβια της Lloyd Triestino Societa di Navigazione από το 1951: τα Australia, Oceania και Neptunia. Η δεκαετία του 50 ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρα για την Lloyd Triestino η οποία σχεδίαζε την αντικατάσταση των τριών καραβιών με ένα δίδυμο υπερδιπλάσιας χωρητικότητας. Έτσι, το 1959 δίνει εντολή στα φημισμένα ναυπηγεία Cantieri Riuniti dell’ Atlantico (C.R.D.A) στο Monfalcone κοντά στην Τεργέστη για την ναυπήγηση δύο πανομοιότυπων επιβατηγών 28.000 περίπου τόνων για τη γραμμή της Αυστραλίας. Τα δύο αυτά καράβια σχεδιάστηκαν με τις πλέον μοντέρνες γραμμές της εποχής υπό την επίβλεψη δύο φημισμένων ιταλών μηχανικών-ναυπηγών, των Nicolo Costanzi και Gustavo Pullitzer-Finali, που ήταν συνιδρυτές του γραφείου Design Navale e Cantieri di Monfalcone. Το πρώτο καθελκύστηκε στις 2 Ιουλίου 1961 και πήρε το όνομα Galileo Galilei και ακολούθησε στις 24 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς το δεύτερο που πήρε το όνομα Guglielmo Marconi, το όνομα του εφευρέτη του τηλέγραφου. Τα δύο καράβια είχαν την χαρακτηριστική πλώρη “λαιμός του κύκνου” που ήταν σημείο αναφοράς για τα καράβια του 60 που ναυπηγήθηκαν στα C.R.D.A, είχαν αρμονικές αναλογίες της υπερκατασκευής με μεγάλα ανοικτά καταστρώματα στη πρύμη, μπίγες και κρένια φόρτωσης στη πλώρη και κρένια στη πρύμη, μοντέρνα τσιμινιέρα και ήταν ότι ομορφότερο (μαζί με το Leonardo da Vinci) είχε μέχρι τότε ναυπηγηθεί στην Ιταλία. Εσωτερικά είχαν μεγάλο αριθμό σαλονιών, μπαρ, αιθουσών αλληλογραφίας και βιβλιοθήκες, εκκλησία, σινεμά, κομμωτήριο, σταθμό φύλαξης των παιδιών και των κατοικιδίων, εστιατόριο και εξωτερική πισίνα για κάθε θέση, οι δε καμπίνες Α’ θέσης είχαν όλες ατομικό μπάνιο με ντους ή μπανιέρα. Όλοι οι χώροι ήταν κλιματιζόμενοι με μοντέρνα διακόσμηση με γλυπτά και έργα τέχνης με μεγάλη πολυτέλεια και δικαίως κέρδισαν τον τίτλο των πλέον πολυτελών πλοίων της γραμμής. Είχαν χωρητικότητα 27.905 τόνους grt (Guglielmo Marconi), Galileo Galilei 27.888 grt, μήκος 214 μέτρα και 29 πλάτος, χωρητικότητα 1.750 επιβατών δύο θέσεων (156 Α΄ θέσης και 1.594 Τουριστικής), πλήρωμα 443 άτομα, δύο σετ ατμοστρόβιλων De Laval-C.R,D.A 44.000 ίππων που κινούσαν δύο έλικες με υπηρ. ταχύτητα 24 κόμβων (max 27,4). To Galileo Galilei παραδόθηκε πρώτο στην εταιρία του τον Μάρτιο του 1963, αλλά το Guglielmo Marconi καθυστέρησε μερικούς μήνες και τελικά παραδόθηκε τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς για να εκτελέσει το παρθενικό του ταξίδι από την Γένοβα προς το Σύδνεϋ στις 18 Νοεμβρίου μετά από μία ολιγοήμερη δοκιμαστική κρουαζιέρα στη δυτική Μεσόγειο. Η γραμμή της Αυστραλίας περιλάμβανε τα λιμάνια Νάπολη, Μεσσίνα, Πορτ Σαϊντ, ¶ντεν (για ανεφοδιασμό καυσίμων και στόρια), Φρημάντλ, Μελβούρνη και τελικά Σύδνεϋ. Λόγω της υψηλής ταχύτητάς τους η συνολική διάρκεια του ταξιδιού μειωνόταν από 30 σε 23 ημέρες. Στις 30 Νοεμβρίου του 1966 συγκρούστηκε μέσα στο λιμάνι της Μεσσίνας με το ρυμουλκό Pioniere που βοηθούσε στη πρόσδεσή του και το μικρό ρυμουλκό βυθίστηκε. Από το 1967 που έκλεισε και πάλι η διώρυγα του Σουέζ, τα καράβια έκαναν τον γύρω της Αφρικής από δυτικά στον Ατλαντικό μέσω Λας Πάλμας, Κέηπταουν και Ντέρμπαν. Τον Ιανουάριο του 1968 ξεκίνησε ένα πολυήμερο ταξίδι σαν συνδυασμό με κρουαζιέρα προς το Σύδνεϋ μέσω Λας Πάλμας, Κέηπταουν, Ντέρμπαν, Φρήμαντλ, Μελβούρνη, Σύδνεϋ με επιστροφή μέσω Ειρηνικού ωκεανού με σταθμούς τα λιμάνια Suva, Papeete, Acapulco, και μέσω των λιμανιών Balboa, Cristobal του Παναμά, Kingston, Λισαβώνα, Μεσσίνα, Νάπολη με τερματισμό στη Γένοβα. Ο γύρος αυτός στα τέλη του 60 και τις αρχές του 70 με την πτώση της μεταναστευτικής κίνησης επαναλήφθηκε αρκετές φορές σαν κρουαζιέρα ανά τον κόσμο. Η κρίση όμως του πετρελαίου του 1973 σε συνδυασμό με τον άνισο ανταγωνισμό του αεροπλάνου ανάγκασε την Lloyd Triestino να αποσύρει το Guglielmo Marconi τον Δεκέμβριο του 1975 διατηρώντας μόνο το Galileo Galilei στη γραμμή. Το καράβι επέστρεψε στη Γένοβα και μεταφέρθηκε στην άλλη εταιρία του κρατικού ομίλου Finmare, την Italia Line, για τη γραμμή της Νοτίου Αμερικής μέχρι το Μπουένος ¶ϊρες σε αντικατάσταση του Augustus. Τον Ιανουάριο του 1976 ξεκίνησε τη γραμμή Γένοβα, Νάπολη, Κάννες, Βαρκελώνη, Λισαβώνα, Ρίο ντε Τζανέϊρο, Σάντος, Μοντεβίδεο, Μπουένος ¶ϊρες παρέα με το Cristoforo Colombo. Η γενναία επιδότηση του ιταλικού κράτους στην επιβατική ναυτιλία έμελλε να περικοπεί και τα καράβια χωρίς την επιδότηση πλέον ήταν ασύμφορα με τα ελάχιστα έσοδα από επιβάτες και φορτία και άρχισαν το ένα μετά το άλλο να αποσύρονται και να παροπλίζονται σημαίνοντας το τέλος των υπερπόντιων γραμμών. Στις 7 Ιουνίου του 1977 το καράβι παροπλίστηκε στη Νάπολη χωρίς να υπάρχει κάποιο σχέδιο ακόμα για περαιτέρω εκμετάλλευσή του. Την ίδια χρονιά ιδρύεται η Italia Crociere Internazionali Spa με έδρα τη Γένοβα με σκοπό αξιοποίησης των καραβιών Galileo Galilei, Guglielmo Marconi, Leonardo da Vinci και Ausonia του γκρουπ της Finmare σε κρουαζιέρες στη Μεσόγειο αλλά και την Καραϊβική από λιμάνια της Αμερικής, απευθυνόμενη σε αμερικάνους επιβάτες. Το καράβι μεταφέρεται στα ναυπηγεία Cantieri Navali Riuniti di Palermo, στο Παλέρμο, για να μετασκευαστεί σε κρουαζιερόπλοιο μίας ενιαίας θέσης 900 επιβατών. Η μετασκευή αφορούσε κυρίως τη διαρρύθμιση των εσωτερικών χώρων ξηλώνοντας τις μικρές καμπίνες της τουριστικής, ενώ εξωτερικά αφαιρέθηκαν οι μπίγες και παρέμειναν τα κρένια ενώ μειώθηκε ο αριθμός των αμπαριών. Με τα νέα σινιάλα της I.C.I στη τσιμινιέρα το καράβι ξεκινάει στις 27 Δεκεμβρίου του 1978 9ήμερες και 12ήμερες κρουαζιέρες στην Καραϊβική από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Όμως τον Αύγουστο του 1979 οι αμερικανικές αρχές Υγείας βρίσκουν ότι το καράβι δεν πληροί τους αυστηρούς κανονισμούς υγιεινής και οι κρουαζιέρες ακυρώνονται για να επιστρέψει στη Γένοβα και να παροπλιστεί. Δύο μήνες μετά, ύστερα από αρκετές ανακαινίσεις και βελτιώσεις των χώρων του καραβιού ώστε να πληροί τις προδιαγραφές υγιεινής της Αμερικής επιστρέφει στις 20 Οκτωβρίου 1979 στην Αμερική για κρουαζιέρες στην Καραϊβική από το Port Everglades της Φλώριδας. Και πάλι όμως σε νέο έλεγχο των αρχών Υγείας τον Δεκέμβριο, το καράβι κρίνεται ακατάλληλο και παροπλίζεται στο Port Canaveral του Τέξας ακυρώνοντας το πρόγραμμά του μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1980 που επιστρέφει και πάλι στη Γένοβα όπου θα παραμείνει παροπλισμένο μέχρι τον Οκτώβριο του 1983. Στις 22 Οκτωβρίου του 1983 η Costa Crociere που ειδικευόταν πλέον στις κρουαζιέρες, θέλοντας να αυξήσει την χωρητικότητα του στόλου της αγοράζει το καράβι και το οδηγεί στα φημισμένα τοπικά ναυπηγεία Mariotti για να μετασκευαστεί δραστικά σε κρουαζιερόπλοιο (αμφιβόλου αισθητικής κατά την προσωπική μου κρίση). Στη ριζική μετασκευή αυτήν προεκτάθηκε η υπερκατασκευή τόσο στη πλώρη όσο και την πρύμη, τοποθετήθηκε νέα τσιμινιέρα (νέα χωρητικότητα 30.325 τόνοι grt), δημιουργήθηκαν νέοι κοινόχρηστοι χώροι και καμπίνες για συνολικά 984 επιβάτες και τα μόνα γνώριμα στοιχεία του πρώην Guglielmo Marconi που διατηρήθηκαν ήταν πλέον μόνο οι περαντζάδες και η πλώρη του. Το καράβι παραδόθηκε τον Νοέμβριο του 1985 και στις 14 Δεκεμβρίου με τα σινιάλα της Costa τα κλασσικά κιτρινο-μπλε χρώματά της και το όνομα Costa Riviera το αγνώριστο καράβι ξεκινά κρουαζιέρες στη Καραϊβική από το Fort Lauderdale της Φλώριδας. Το 1987 προστέθηκαν νέες καμπίνες με την κατάργηση κάποιων κοινόχρηστων χώρων αυξάνοντας την μέγιστη χωρητικότητα επιβατών σε 1.260 (μαζί με τις αναδιπλούμενες κουκέτες σε 1.472 άτομα). Το 1993 η Costa σε συνεργασία με τον γκουρού της κρουαζιέρας και πρώην μεγαλο-στελέχους της NCL και της Premier Bruce Nierenberg, ιδρύουν την εταιρία American Family Cruises με έδρα το Μαϊάμι για οικογενειακές κρουαζιέρες. Το καράβι μετασκευάζεται στην La Spezia και ένα ολόκληρο κατάστρωμα μετατρέπεται για τα παιδιά και προστίθεται μία μικρή υπερκατασκευή στην κόντρα-γέφυρα που δημιουργείται γυμναστήριο. Με το νέο όνομα American Adventure και μπλε φορεσιά ξεκινά τον Ιανουάριο του 1993 ναυλωμένο από την A.F.C κρουαζιέρες στην Καραϊβική και την Αλάσκα αλλά το εγχείρημα δεν έχει την αναμενόμενη επιτυχία και δώδεκα μήνες μετά, τον Δεκέμβριο το καράβι μετονομάζεται πάλι σε Costa Riviera και επιστρέφει στις κρουαζιέρες, αυτή τη φορά στην Μεσόγειο, με σημαία Λιβερίας. Τον Αύγουστο του 1996 κατά την διάρκεια κρουαζιέρας στο Αιγαίο σημειώνεται μαζική τροφική δηλητηρίαση σε πολλούς επιβάτες και η κρουαζιέρα διακόπτεται στο Ηράκλειο όπου και παραμένει το καράβι κάποιες ημέρες για επιθεώρηση. Στο τέλος του 1996 κάνει κρουαζιέρες στη δυτική Μεσόγειο και τα Κανάρια νησιά. Το 1998 ανακαινίζονται και πάλι οι εσωτερικοί χώροι. Το 2000 αλλάζει σημαία σε ιταλική και νηολόγιο Γένοβας. Τον Δεκέμβριο του 2000 κατά την διάρκεια κρουαζιέρας στη Δυτική Μεσόγειο από την Σαβόνα παρουσιάζει πρόβλημα στο αποχετευτικό δίκτυο και η υπόλοιπη κρουαζιέρα ακυρώνεται για να επιστρέψει στη Γένοβα για επισκευές. Το 2001 συνεχίζει το πρόγραμμά του στη δυτική Μεσόγειο αλλά η Costa, όπως και η μητρική της Carnival, θέλει έναν σύγχρονο στόλο μεγαθηρίων που αποφέρουν κέρδη με την οικονομία κλίμακας λόγω του μεγάλου αριθμού επιβατών που φιλοξενούν και το γηραιό πλέον Costa Riviera με περιορισμένη χωρητικότητα επιβατών και τα προβλήματα φθοράς λόγω ηλικίας δεν μπορεί να ενταχθεί. Το καράβι βγαίνει προς πώληση για να αγοραστεί από διαλυτές και στις 16 Φεβρουαρίου του 2002 αφήνει την Γένοβα για τελευταία φορά και με το όνομα Liberty οδηγείται στην παραλία Alang της Ινδίας για διάλυση.

Το Guglielmo Marconi στο Σύδνεϋ
164156

Με τα σινιάλα της Italia Crociere Internazionali χωρίς τις μπίγες
164157

Αγνώριστο μετά την ριζική μετασκευή σαν Costa Riviera στο Fort Lauderdale της Φλώριντας
164158

Με την μπλε φορεσιά και τα σινιάλα της A.F.C. σαν American Adventure

164159

Πάλι σαν Costa Riviera με την μικρή υπερκατασκευή στην κοντρα-γέφυρα που κληρονόμησε επί A.F.C.

164160


Πηγή φωτογραφιών shipsnostalgia