Το μέλλον των παραδοσιακών ξύλινων σκαφών

[Asterias]

Γειά χαρά και καλή χρονιά.

Είναι καιρός τώρα όπου σε διάφορες συζητήσεις αναφέρουμε προβληματισμούς για το ποιο τελικά θα είναι το μέλλον των παραδοσιακών ξύλινων σκαφών. Είναι ιστορικό γεγονός, πως τα ξύλινα παραδοσιακά σκαριά,για αρκετές δεκαετίες αποτέλεσαν για τους Έλληνες ένα σημείο αναφοράς, στην ανάπτυξη αρκετών επαγγελμάτων και τεχνών, ενώ προώθησαν σε μεγάλο βαθμό τον Ελληνικό Πολιτισμό.

Ποιο θα είναι τελικά το μέλλον αυτών των σκαριών?
Έχουμε μπεί σε μια εποχή, όπου χρηματοδοτείτε η διάλυσή τους, όπου οι πιθανές προσπάθειες ανακατασκευής ιστορικών σκαριών απαιτούν πολύ χρόνο και κυρίως αρκετά χρήματα και ογκώδη γραφειοκρατία.

Προσωπικά, μέσα από συζητήσεις σε διάφορα λιμανάκια με ψαράδες και ιδιοκτήτες παραδοσιακών ξύλινων σκαριών, μέσα από επιστημονικά τεκμηριωμένα βιβλία, από άλλες πηγές αλλά και από προσωπική κρίση, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτά τα σκαριά είναι μαγικά.
Και ο λόγος που το πιστεύω αυτό είναι πως, αποδεδειγμένα πλέον, τα σκαριά αυτά δεν αποτελούν απλά ένα βιομηχανοποιημένο προϊόν, ίδιο για όλες τις θάλασσες του κόσμου, έχουν στο πετσί τους (στο σχεδιασμό και στη ναυπήγησή τους) εμπειρίες και βιώματα ναυτικών μέσα από τις Ελληνικές Θάλασσες, κάθε σκαρί είναι σχεδισμένο και ναυπηγημένο για τις ανάγκες και τις συνθήκες της κάθε Θάλασσας. ¶λλα σκαριά συναντάμε στο Ιόνιο, άλλα στο Αιγαίο και αν το δούμε και πιο αναλυτικά, άλλα στις Κυκλάδες και άλλα στα Δωδεκάνησα. Πως θα αντικασταθεί αυτή η μαγεία της εμπειρίας και της παράδοσης δεκαετιών από κάποια σκαριά που θα έρθουν στο Αιγαίο και μπορεί να τα έχει σχεδιάσει ο οποιοσδήποτε Ναυπηγός ανά το κόσμο?

Και έστω πως σιγά-σιγά, δεν χρεισημοποιούνται αυτά τα σκάφη, θα φροντίσει κάποιος να διασωθεί αυτό το τεράστιο και ανεκτίμητο κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας ή θα μείνει σε φωτογραφίες και πίνακες?΄

Περιμένω και τις δικές σας απόψεις για ένα όμορφο διάλογο με πιθανές προτάσεις για το μέλλον των Παραδοσιακών Ξύλινων Σκαριών.

[dkampouroglou]

Αχ βρε Asteria με τις στατιστικές...
Οι περισσότεροι πιστεύουν πως μετά από 100 χρόνια τα ξύλινα σκάφη (όσα θα έχουν μείνει) θα αναπαύονται γαλήνια και γυαλιστερά μέσα σ'ενα όμορφο μουσείο ναυτικής παράδοσης. Ακριβώς όπως οι αργαλειοί πλεξίματος βρίσκονται τώρα σε λαογραφικά μουσεία ανά την επικράτεια.
Με το πέρασμα των χρόνων, από σήμερα μέχρι το ορόσημο των 100 που θέτεις, όλα τα ξύλινα σκάφη λογικά θα εξαφανιστούν. ¶λλα θα γύρουν στους ελληνικούς βυθούς και θα γίνουν τα ίδια ζωντανοί οργανισμοί από τα θαλάσσια φυτά και ψάρια μέχρι να διαλυθούν από το νερό και το χρόνο (βλ. υποβρύχια ντοκιμαντέρ). ¶λλα θα σαπίσουν στις ακτές, δίνοντας ζωή και τροφή στα πιο χρήσιμα πλάσματα του πλανήτη. ¶λλα θα κοπούν κομμάτια, χαρίζοντας ζεστασιά σε κάποιο σπίτι, έμπνευση και καμβά σε κάποιον καλλιτέχνη, μεροκάμματο σε κάποιον αλλο από τα σίδερα και τα μπρούτζα. Και μερικά (τα πιο τυχερα) θα αναπαύονται γαλήνια και γυαλιστερά μέσα σ'ένα όμορφο μουσείο ναυτικής παράδοσης.
Ταυτόχρονα με την παρακμή και εξάλειψη των ξύλινων σκαφών, τα υπόλοιπα σκάφη (κυρίως τα πολυεστερικά δηλαδή) θα ακμάσουν !
Θα σκίζουν τις θάλασσες, θα πηγαίνουν για ψάρεμα, θα κάνουν βόλτες.
Θα περάσει και για αυτά ο χρόνος, θα τελειώσει η ωφέλιμη ζωή τους αλλά θα φτιάχνονται κι άλλα, καινούρια (κανείς δεν θέλει ιστιοπλοικό 25ετίας !!!). Και τα παλιά ?
Λοιπόν, τα περήφανα πλαστικά που θα γύρουν στους βυθούς, η μακροχρόνια επαφή με το θαλάσσιο περιβάλλον
των ρητινών και των συστατικών τους μπορεί
να οδηγήσει σε βιοδιάσπαση με παραγωγή τοξικών παρά-προϊόντων. Δηλαδή πιθανή μετάλλαξη για κάθε θαλάσσιο οργανισμό.
Αυτά που θα αφεθούν να σαπίσουν στις ακτές και τα λιμάνια πολύ απλά δεν θα σαπίσουν ποτέ. Θα παραμένουν για πάντα εστίες τοξικής μόλυνσης για το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Αυτά που θα κοπούν κομμάτια σίγουρα δεν θέλουμε να ζεστάνουν τίποτα προς Θεού !
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που εγκυμονούν τα ενισχυμένα με ίνες πλαστικά είναι η εκδήλωση πυρκαγιάς και εκρήξεων, αφού ορισμένες ρητίνες καθώς και συστατικά αυτών είναι ιδιαίτερα εύφλεκτα και εκρηκτικά .

Επιπλέον υπάρχει η πιθανότητα μόλυνσης του περιβάλλοντος από τους αναδυόμενους τοξικούς καπνούς και δηλητηρίαση από την απελευθέρωση πτητικών ενώσεων.
Για να ξέρουμε κιόλας, τα συστατικά ενός μέσου πολυεστερικού σκάφους είναι :


Οξείδιο του βορίου
Οξείδιο του μαγνησίου
Οξείδιο του ασβεστίου
Οξείδιο του ψευδαργύρου
Οξείδιο του τιτανίου
Ζιρκόνιο και ενώσεις του
Οξείδιο του σιδήρου
Αιθυλενογλυκόλη
Μηλεϊνικός ανυδρίτης
Φθαλικός ανυδρίτης
Μεθακρυλικό οξύ
Κοβάλτιο και ενώσεις του
Υδροκινόνη
Παραβενζοκινόνη
Επιχλωρυδρίνη
Διγλυσιδιλαιθέρας
Φαινόλη
Φορμαλδεΰδη ......(Ευαγγελάτο βλέπετε..)
Αμμωνία
Στυρένιο

Ένας ηλικιωμένος Εγγλέζος είχε έρθει με το σκάφος του στη Χαλκίδα το καλοκαίρι. Κάναμε πολλές συζητήσεις αλλά μου έκανε τρομερή εντύπωση κάτι που μου είπε. Αναρωτήθηκε το ΠΟΥ θα πάνε όλα αυτά τα πολυεστερικά σκάφη μετά το τέλος της ζωής τους και ποιος θα επωμιστεί το κόστος για την περιβαλλοντικά ορθή διαχείριση τους στο σίγουρα αυστηρό μέλλον.


Αυτό με ταρακούνησε.

Οι συνέπειες αλλά και οι προοπτικές προς την κατεύθυνση αυτή είναι αμέτρητες.

Και μία προοπτική είναι η αναβίωση των ξύλινων σκαφών σαν δοκιμασμένη και ανταγωνιστική εναλλακτική των πολυεστερικών σκαφών. Τελικά ίσως και να μην υπάρχουν μόνο στα μουσεία μετά από 100 χρόνια.:wink:

[Espresso Venezia]

Με τον τρόπο που διατυπώνεται το ερώτημα (Ποιο θα είναι το μέλλον των Παραδοσιακών Ξύλινων Σκαφών), δεν έχω άλλη επιλογή από το να απαντήσω, ''Κανένα''.
Μία καλύτερη επιλογή θα ήταν ίσως το ''μεγάλο αξιοπρεπές Μουσείο''. Αλλά εδώ φτάσαμε εν έτει 2007 για να έχουμε ένα μεγάλο και αξιοπρεπές μουσείο της Ακρόπολης (!!!), για τα παραδοσιακά σκάφη θα κάνουμε όνειρα ??? Άντε το πολύ-πολύ να τα βλέπουμε σε τίποτα πίνακες ή φωτογραφίες σε κανένα Ναυτικό Μουσείο, ξέρετε τώρα, αυτά τα ...μεγάλα και ...αξιοπρεπή που έχουμε και στα οποία κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να σου έρθει κανένας σοβάς στο κεφάλι. (Ά ρε Ελλάδα της ...Ναυτοσύνης !!!)

Προσωπικά πιστεύω ότι τα ξύλινα σκάφη θα συνεχίσουν και στο μέλλον να υπάρχουν. Αλλά (αναπόφευκτα) θα γίνουν πιο γρήγορα, πιο ...ντιζαινάτα, γεμάτα με τεχνολογικά επιτεύγματα και δορυφορικής πλοήγησης καλούδια, με όλο και πιο συνθετικές ύλες στα πάσης φύσεως μέρη τους, ακόμα-ακόμα και με ξύλινα μέρη ''μαιμούδες'', (ξέρετε τώρα, σαν τα ''ξύλινα'' έπιπλα που διαφημίζουν κάποιες εταιρείες, και που αν τα ξύσεις λίγο θα δεις ότι το ''ξύλο'' είναι απλά κάποιο πεπιεσμένο υλικό).

Με όλες αυτές τις (δυσοίωνες (?), πλην όμως ρεαλιστικές πιστεύω) αναπόφευκτες καινοτομίες, πολύ δύσκολα θα μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει τα ξύλινα σκάφη του μέλλοντος ''παραδοσιακά''. Εκτός πια και η παράμετρος για να αποκαλέσεις ένα ξύλινο σκάφος ''παραδοσιακό'', είναι μόνο η εξωτερική του εμφάνιση. Προσωπικά για μένα πάντως ''παραδοσιακό'' και ''GPS'' είναι δύο όροι που δεν συμβαδίζουν. Για να χρησιμοποιήσω και ένα παράδειγμα που ανέφερε ο φίλος dkampouroglou, αργαλειός με αυτοματοποιημένη μηχανική λειτουργία μέσω υπολογιστή και με προεγκατεστημένο ...Play Station, πολύ απλά δεν είναι αργαλειός. Είναι ίσως κάτι χρήσιμο, κάτι ξεκούραστο, αλλά σίγουρα όχι αργαλειός. :wink:


dkampouroglou
Άλλα θα γύρουν στους ελληνικούς βυθούς και θα γίνουν τα ίδια ζωντανοί οργανισμοί από τα θαλάσσια φυτά και ψάρια μέχρι να διαλυθούν από το νερό και το χρόνο

Δυστυχώς φίλε μου dkampouroglou, φοβάμαι πως είναι τελείως ουτοπικό να περιμένουμε κάποιος που αγοράζει ένα σκάφος να προβληματιστεί ποιό είδους σκάφος είναι πιο ...φιλικό στο περιβάλλον, αν και όταν κάποια στιγμή ...βουλιάξει.
Επίσης για να προλάβω κάποια (δικαιολογημένη) αντίδραση σου στον όρο ''συνθετικό ξύλο'' που ανέφερα πιο πάνω, να πω ότι μέ κανένα τρόπο δεν υποννοώ ότι υπάρχουν καραβομαραγκοί και παραδοσιακά ναυπηγεία που χρησιμοποιούν τέτοια υλικά και κοροιδεύουν τον κόσμο, απλά και μόνο ότι το συνθετικό ''ξύλο'' είναι μια δυστυχώς αναπόφευκτη πραγματικότητα και προοπτική. :(

Προς αποφυγήν πάσας παρεξηγήσεως ή παρερμηνείας, να θυμήσω ότι είμαι φανατικός φίλος των παραδοσιακών ξύλινων σκαριών, αλλά το θέμα σε αυτό το thread είναι το πως βλέπουμε το μέλλον τους, και όχι πως θα θέλαμε εμείς να είναι αυτό. :(

[dkampouroglou]

...φίλε μου dkampouroglou, φοβάμαι πως είναι τελείως ουτοπικό να περιμένουμε κάποιος που αγοράζει ένα σκάφος να προβληματιστεί ποιό είδους σκάφος είναι πιο ...φιλικό στο περιβάλλον, αν και όταν κάποια στιγμή ...βουλιάξει.......( ).... το συνθετικό ''ξύλο'' είναι μια δυστυχώς αναπόφευκτη πραγματικότητα και προοπτική. :(

Espresso Venezia ίσως στο μέλλον να πραγματοποιηθεί αυτό που προβλέπεις. Αν παρακολουθείς όμως τις διεργασίες που πραγματοποιούνται στην Ευρωπαική Ενωση για την περιβαλλοντική διαχείριση των απορριμμάτων, εφαρμόζεται σταδιακά η φιλοσοφία του '' ο ρυπαίνων πληρώνει''. Σου θυμίζω πως μεγάλο μέρος του κόστους απόσυρσης και ανακύκλωσης αυτοκινήτων το επωμίζονται πλέον οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες διεθνώς. Και οι τιμές των αυτοκινήτων μελλοντικά θα ανέβουν, προσαρμοζόμενες στο επιπλέον κόστος αυτό.
Επίσης την διαχείριση των ηλεκτρονικών αποβλήτων,( ηλεκτρονικοί υπολογιστες, συσκευές κτλ,) -που είναι πολύ επικίνδυνα, ήδη την αναλαμβάνουν οι μεγάλες εταιρίες υπολογιστών, ανακυκλώνοντας ότι μπορούν.Ποια μεγάλη εταιρία πολυεστερικών σκαφών όμως θα αναλάβει την διαχειριση των αποσυρθέντων πλαστικών σκαφών ? Αυτό το επιπλέον κόστος θα το επωμιστεί ο αγοραστής του καινούριου σκάφους σίγουρα και όχι το κράτος.
Αν το περιβαλλοντικό κόστος ενός πολυεστερικού σκάφους ενσωματωθεί στην αρχική τιμή του, ή στην μετέπειτα φορολόγισή του, σίγουρα πολλοί θα προβληματιστούν στην τσέπη τους.
Οσο για το συνθετικό ξύλο που αναφέρεις. Σαφώς γνωρίζεις πως το συνθετικό ξύλο (μοριοσανίδες) αποτελείται από πριονίδι και κόλλα με μικρή αντοχή σε διατμητικές τάσεις και κάμψη.
Δέν ξέρω άν το υλικό αυτό θα αναπτυχθεί τόσο ώστε να αποκτήσει την απαιτούμενη αντοχή για ευρείες ναυπηγικές εφαρμογές.
Θεωρώ πως η ξυλεία, καθότι οικολογικό υλικό, θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται.

[Asterias]

1701 Το μέλλον? Ελπίζω πως όχι!!!

[Hellenarc]

1737

Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Ένα καράβι της Ιθάκης
Του Γιάννη στ Βλασσόπουλου

[ellinas05]

Καλησπερα σε όλους!Θα ηθελα απλα να αναφερω πως οποιος καλα γνωριζει από θαλασσα και θέλει να ταξιδευει με αυτη θα πρεπει να του εχουν πει πως τα ποιο αξιοπλοα και καλοταξιδα σκαφη ειναι μονο τα ξυλινα για πολλους και φυσικά ναυπηγικους λόγους!!Τωρα αν ξαφνικά θελουμε όλοι μας να ταξιδευουμε με ταχυτητες πυραυλων αυτο ειναι αλλο θέμα!

[ellinas05]

Επειδη το ψάρι βρομαει απ'το κεφαλη θα αναφερω πως αν τα παλια καρναγια πρωην ναυπηγια ξύλινων σκαφών σημερα αυτο που κανουν ειναι να παρκαρουν για το χειμώνα πλαστικες βαρκες΄και φουσκώτα σκαφη,και ετσι ξεχνανε ή δεν θελουνε να μαθουνε την τεχνη των πατεράδων τους και των παππουδων τους,τοτε εχουνε δικαιο να απευθυνονται στα ναυπηγια της σαμπρελας και του πολυεστέρα!!!!!

[Hellenarc]

ΓΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ

[Asterias]

Γεια χαρά φίλε elinas05, καλως ήλθες στη παρέα μας.

Δεν έχω παρά να συμφωνήσω με την άποψη σου, αν και τις περισσότερες ώρες πλεύσης τις έχω κάνει με πολυεστερικά σκάφη, είναι σαφές και αναγνωρίσιμο πως η τεχνολογία των ξύλινων σκαφών και δη των παραδοσιακών έχουν στο πετσί τους τη θαλασσινή εμπειρία και όχι θεωρητικές εργαστηριακές μελέτες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια κουβέντα σε ενα λιμανάκι στη Σκοπέλο με κάποιο καπετάνιο ενός τρεχαντηριού, ο οποίος με πολύ θάρρος και εκφραστικότητα μας μετέφερε τις εμπειρίες του με το σκάφος του σε χοντρούς καιρούς και μου έμεινε η ιστορία που έλεγε, πως αυτό το σκάφος αποκτούσε ιδιότητες μικρού υποβρυχίου όταν το σκέπαζε η θάλασσα.

[ellinas05]

Καλησπέρα και παλι σε όλους,ευχαρηστω για την αμεση ανταποκριση σας στο θεμα και ειλικρινα χαιρομαι που υπαρχουν ανθρωποι που ασχολουνται με τετοιου ίδους θεματα!Με την ευκαιρια αυτη μου δινεται η δυνατοτητα να αναφερθώ στο θεμα των καραβομαραγκών τους οποίους για να βρεις κανεις το σταυρο σου πρωτα!!Απο προσωπική εμπειρια θα αναφερω πως στα καρναγια της θεσσαλονικης το μεροκάματο ενός μαραγκού ανέρχεται απο200euro εως 350 ημερησιος αμφιβόλου εργασιας,ειδικα το προβλημα το συναντας οταν αναφερεις τον τοπο προελευσης σου π.χ ΠΕΙΡΑΙΑΣ!!!!Η λυση φυσικά βρεθηκε στα καρναγια της Κοιλάδας οπου με τα λυπης μου συναντησα αλλοδαπους με την ειδιοτητα αυτη!Αυτο δεν σημαινει πως ειχα παραπονο απ'την δουλεια τους με οτι αυτο σημαινει αλλα ειναι κριμα να τους (κλεβουν)την τεχνη!Αξιζει παντος να επισκευτει καποιος το χωρο αυτο πιστεψτε με εχει την μυρωδια και τα σκαρια που θελουν την προσοχη μας,και επισης μπραβο σε αυτους που συνεχιζουν εστω και με αυτους τους εργατες να κατασκευαζουν και να συντηρουν τετοια αξιοπλοα ΚΑΡΑΒΙΑ!!!!!Ευχαρηστω

[dkampouroglou]

Βρε παιδιά να σοβαρευτούμε λίγο.
Διαβάζω σε διάφορα ποστ, σε ένα πως οι καραβομαραγκοί παίρνουν 350 ευρώ μεροκάμματο, σε άλλο πως είναι τεμπέληδες και αργούν επίτηδες, σε άλλο πως ένα ξύλινο σκάφος κοστίζει 500.000 ευρώ....κ.ο.κ.
Δεν νομίζω πως τα παραπάνω ανταποκρίνονται στην παραγματικότητα.
Αν ήταν έτσι τότε όλα τα καρνάγια θα είχαν γίνει πολυτελείς μαρίνες (με ιδία κεφάλαια...!!!)

[alejandro]

Υστερα απο πολύ καιρό επανέρχομαι στο forum και ειδικότερα στο πολυ ενδιαφέροντα τομέα των ξύλινων σακφών.

Να σας θυμίσω οτι αυτη τη περίοδο δουλεύω πάνω στη διπλωματική μου εργασία (για το Delft Technical University, Ολλανδία) σχετικά με το μέλλον των παραδοσιακών ναυπηγείων (σε θέμα προιόντων, υπηρεσιών αλλά και business/brand strategy).

Μετά απο 3,5 μήνες ενασχόλησης με το θέμα ειμαι πιο βέβαιος απο ποτέ οτι τα ξύλινα σκάφη ΜΠΟΡΟΥΝ να έχουν μέλλον. Σίγουρα δε θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν την αγορά των πλαστικών σκαφών σε ποσοτικά χαρακτηριστικά αλλά ειναι τα ποιοτικά κυρίως χαρακτηριστικά των ξύλινων σκαφών που ΣΗΜΕΡΑ αλλά και στο ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΜΕΛΛΟΝ μπορούν να αποτελέσουν ανταγωνιστικότατα πλεονεκτήματα για τα ναυπηγεία που τα κατασκευάζουν.

Ζητώ συγνώμη αλλά νομίζω οτι ο χώρος διακατέχεται απο κάποιου είδους προγονοπληξία... (οχι απο όλους καθώς έχω βρει, και εδω στο φορουμ, ανθρώπους "ανοιχτους" σε αλλαγές). Οι καιροί αλλάζουν, η αγορά αλλάζει, οι συνθήκες αλλάζουν. Τα ξύλινα σκάφη όμως παραμένουν τα ίδια. Ειτε απευθύνονται σε "ρομαντικους" (τους οποιους σέβομαι απολυτα αλλά πόσοι ειναι αριθμητικα για να στηριξουν ενα κλαδο?) ειτε σε επαγγελματίες ψαραδες.
Μήπως όμως υπάρχει και ενα κοινό το οποίο θα δεχόταν ενα συγχρονο (καθ'όλα τα χαρακτηριστικά του - σχεδιαστικα, τεχνολογικά) ξύλινο σκάφος? Ενα σκάφος που αυτή τη στιγμή κανείς δεν έχει προσφέρει (ειτε Ελληνας, Τουρκος... ή ακόμα και Ιταλός).

Με χαρά, όταν ολοκληρώσω την εργασία μου, να σας τη δημοσιεύσω και να συζητήσουμε πάνω σε μια συγκεκριμένη πια πρόταση και όχι στις γενικότητες που αναφέρω πιο πάνω.

[Asterias]

Γεια χαρά φίλε καλως ήλθες και πάλι.

Σίγουρα θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον κάτι τέτοιο και για την αγορά των σκαφών και για τους παραδοσιακούς λάτρεις των ξύλινων σκαφών. Προσωπικά έχω ξαναγράψει πως η παράδοση και πόσο μάλλον η Ναυτική παράδοση έχει εξ ορισμού της την ένοια της εξέλιξης. Να παραδώσω κάτι στον επόμενο και να το κάνει καλύτερο.

Σε αυτό που μας λες, έχουν διατυπωθεί κάποια ερωτήματα και παλαιότερα, τα οποία πιθανόν να απαντούνται από την έρευνά σου.
Κάποια από αυτά και άλλα καινούργια είναι τα παρακάτω...

Υπάρχει η δυνατότητα μεγάλων ταχυτήτων και παράλληλα ασφάλειας σε νέας τεχνολογίας ξύλινα σκάφη αντίστοιχα με τα πολυστερικα?

Αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, σε ποιους τομείς πιστεύεις οτι μπορεί να αλλάξει η ναυπηγική τέχνη όπως την ξέρουμε? Θα έχουμε κάποια βιομηχανοποιημένη παραγωγή τμημάτων των σκαφών?

Δεν ξέρω πως το σκέφτεσαι, ή τι έχεις ψάξει πάντως έτσι όπως το καταλαβαίνω δεν μιλάμε για ναυπήγηση σε καρνάγιο, όπως ξέρουμε όλοι σωστά? Μιλάμε πως το ξύλο θα χρεισημοποιειθεί σαν βασικό υλικό ναυπήγησης

[alejandro]

Asteria,

Σίγουρα πιστεύω οτι θέτω ερωτήματα που πολλοί άλλοι πριν απο εμένα έχουν θέσει. Αλλωστε οπως προείπα, η σχέση μου με τα σκάφη γενικότερα και τα ξύλινα ειδικότερα ξεκίνησε πολυ πολυ πρόσφατα οπότε δε μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου ειδικό πάνω στο θέμα. Απο την άλλη μεριά βέβαια, ίσως όποια "άγνοια" να έχει θετική επίδραση στη γέννηση ιδεών (σε πρώτη φάση τουλάχιστον).

Στα όσα είπα στο προηγουμενο ποστ μου αναφέρομαι πάντα σε σκάφη 100% απο ξύλο και όχι σε σκάφη τύπου Menorquin ή Apreamare (ξύλο-πολυεστέρας ή πολυεστέρας με look-like ξύλο). Επίσης, δε ξέρω αν θα πρέπει ενα ξύλινο σκάφος να μιμηθεί χαρακτηριστικά ενος grp motorboat. Αν το θέμα δηλαδη ειναι να κατασκευαστει ενα itama απο ξύλο.

Πρώτα πρεπει να πάμε πιο πισω και να επαναπροσδιορίσουμε το χαρακτήρα του ξύλινου σκάφους. Αυτό δε σημαίνει οτι πρέπει να ειναι μια συλλογική προσπάθεια απο όλα να ναυπηγεία που ασχολούνται σε αυτό το χώρο. Καθε ναυπηγείο θα μπορούσε να αναπτύξει μια δική του φιλοσοφία για τον επαναπροσδιορισμό του ξύλινου σκάφους.
Όλοι όμως θα πρέπει να μελετήσουν πρώτα το περιβάλλον (κοινωνικο, οικονομικο, περιβαλλοντολογικο, τεχνολογικο) μέσα στο οποίο το ξύλινο σκάφος τους θα υπάρξει.
Για παράδειγμα, μέσα απο τη μικρή μου τριβή στο χώρο βρήκα τεχνολογίες όπως οι υβριδικές τεχνολογίες, υδραυλικά συστήματα πρόωσης η ακόμα και την ηλιακή ενέργεια. Βρήκα επίσης ανθρώπους απο προμηθευτές τέτοιων συστημάτων που πραγματικά βλέπουν θετικότατα την απο κοινού ανάπτηξη τεχνολογιών (και μιλώ για εταίρίες κολοσους που δυστυχώς δε μπορώ να αναφέρω το όνομά τους.. ελπίζω να έχω τη κατανόησή σας).
Να πάμε στο σχεδιαστικό? Σίγουρα ενα ξύλινο σκάφος έχει ενα δικό του χαρακτήρα.... συμφωνώ.. γιατί όμως να μη φέρουμε αυτό το χαρακτήρα στο σήμερα? Βλέπουμε πανέμορφα σκάφη απο πλαστικό που ειναι έργα τεχνης... γιατί όχι και απο ξύλο?
Επίσης, κατα το σχεδιασμό του σκάφους, πόσοι προσαρμόζουν το σκάφος στις σύγχρονες απαιτήσεις ενός χρήστη? Αλήθεια, ποιός ειναι ο χρήστης? Πόσο χρόνων, οικογενειακή κατάσταση? Πού, πώς χρησιμοποιεί το σκάφος? Φυσικά ένας πελάτης που έρχεται σε ενα ναυπηγείο θέτει προδιαγραφές, αλλά είμαστε σίγουρα οτι μπορουμε να προσφέρουμε κάποια στοιχεία ή υπηρεσίες σε αυτό το πελάτη που και ο ίδιος μπορει να μην έχει φανταστέι? Γιατί να μην προσφέρουμε το στοιχείο της έκπληξης?

Στο ξύλινο σκάφος νομίζω οτι είναι μάλλον δύσκολο το θέμα της μαζικής βιομηχανοποιημένης παραγωγής. Βέβαια ενα semi-custom μοντέλο να μπορεί να πετύχει αλλά καθως το ξύλο ειναι ενα υλικό ζωντανό δε ξέρω κατα πόσο μπορούμε να θεωρούμε δεδομένη τη διάθεσή του. Επίσης η διάθεση του υλικού μπορει να ειναι προβληματική..Πρόσφατα έμαθα οτι το teak αυτη τη στιγμή ειναι δυσεύερετο και ακριβο λόγο των αναταραχών στη Bηρμανία..
Ωστόσο τίποτα δεν ειναι αδύνατο και να σας αναφέρω το ακραίο παράδειγμα απο το χώρο της επιπλοποιίας, αυτό του Thonet (καθιέρωσαν τις κλασσικες ξύλινες βιεννέζικες καρέκλες). Δημιούργησε ξύλινες καρέκλες μαζικής παραγωγής. Αυτό το κατάφερε μέσω vertical integration της επιχείρησης (ιδιόκτητα δάση ελενγχόμενης ξυλίας, ακόμα και ιδιόκτητο σιδηροδρομικό δίκτυο για τη μεταφορά της ξυλείας στο εργοστάσιο). Επίσης, χρησιμοποίησε ξύλινα κομμάτια modules που εφάρμοζε σε διαφορετικά μοντέλα καρεκλών.

Δεν ξέρω πως το σκέφτεσαι, ή τι έχεις ψάξει πάντως έτσι όπως το καταλαβαίνω δεν μιλάμε για ναυπήγηση σε καρνάγιο, όπως ξέρουμε όλοι σωστά?

Δεν είναι ανάγκη όλα να γίνονται ίσως μέσα στο ναυπηγείο. Αν συστηματικοποιηθεί ο σχεδιασμός (συστήματα CAD) για παράδειγμα, αν χρησιμοποιηθούν σύγχρονες τεχνολογίες (πχ. λεω τώρα laser cut για τα ξύλα) αν ίσως κάποια κομμάτια γινουν ουtsourced σε συνεργάτες, τότε ίσως να ανοίξουν νέες προοπτικες.

Πρέπει όμως τα ναυπηγεία να γίνουν και ποιο εξωστρεφή. Μόνο 1-2 έχω βρει να έχουν ένα web-site. Κανένα όμως δεν ήταν ένα αισθητικά άρτιο και λειτουργικό web-site. Εκτός απο τη patmos-marine δεν βλέπω άλλο ναυπηγείο να συμμετέχει σε εκθέσεις. Κανένα δε φωνάζει " ειμαι εδώ, είμαι ζωντανό έτοιμο για συνεργασίες και νέες προκλήσεις".

Είναι τόσοι πολλοί οι παράγοντες που θα μπορούσα να γράφω επι ώρες.. Αναφέρω απλά κάποια απο τα στοιχεία.....