Πλοία του Καββαδία [Αρχείο] - nautilia.gr

Επιστροφή στο Forum : Πλοία του Καββαδία

JASON12345

24-10-2008, 18:16

Γειας σας παιδιά.Είμαι πιστός αναγνωστης του Καββαδία και θα ήθελα να μάθω αν υπάρχουν φωτογραφίες από πλοία όπου ταξίδεψε ο καββαδίας.
Αν δεν υπάρχουν θα ήθελα να μάθω πληροφορίες για τα φορτηγά την εποχή που ταξίδευε.Δηλαδή εποχής 1930-1970.Ευχαριστώ

Roi Baudoin

24-10-2008, 21:21

Φίλε μου κάποιες φωτογραφίες με πλοία που ταξίδεψε ο Καββαδίας έχουμε ήδη ανεβάσει.
Συγκεκριμένα σίγουρα έχουμε ανεβάσει φωτογραφίες του "Aquarius", το οποίο ήταν και το τελευταίο πλοίο με το οποίο ταξίδεψε.
Με μεγάλη επιφύλαξη θα ανέφερα και το παλιό "Ποσειδωνία".
Ο Καββαδίας μετά τον πόλεμο ταξίδεψε, κυρίως, με τα πλοία της ΕΛΜΕΣ. Μόνο, περιστασιακά, με φορτηγά.
Λέγεται ότι αυτό του το ζήτησε η μητέρα του, την οποία υπεραγαπούσε.
"Κυρρήνεια", "Απολλωνία", "Λυδία", "Aquarius" ήταν σίγουρα κάποια από τα πλοία που ταξίδεξε και σε κάποια ποιήματά του αναφέρονται τα ονόματα των πλοίων στο κάτω μέρος του ποιήματος.
Πριν από τον πόλεμο ταξίδεψε με φορτηγά.
Το πρώτο μπάρκο, νομίζω, ότι ήταν με το φορτηγό '¶γιος Νικόλαος".

Μπορούμε ανεβάσουμε κάποιες φωτογραφίες και με τον ίδιο τον Καββαδία στα πλοία αυτά.

Roi Baudoin

24-10-2008, 21:35

Το τελευταίο πλοίο με το οποίο ταξίδεψε ο Καββαδίας ήταν το "Aquarius" της ΕΛΜΕΣ.
Μπορείς να το βρεις εδώ:
http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?p=120943#post120943 (http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?p=120943#post120943)

Σ' αυτό έχει γράψει και ένα από τα τελευταία του ποιήματα στο οποίο προφητεύει κατά κάποιον τρόπο τον θάνατό του.

Roi Baudoin

26-10-2008, 19:32

Λένε πολλοί ότι μας τυχαίνει συχνά να αγνοούμε πολλά για αυτούς που αγαπάμε πιο πολύ.
Ίσως, μια τέτοια περίπτωση να είναι και ο αγαπημένος μας ποιητής, ο Νίκος Καββαδίας.
Ξέρουμε τα ποιήματά του, τη "Βάρδια" και τα δυο-τρία πεζά που έγραψε, τα ποιήματά του που μελοποιήθηκαν.
Ο φίλος JASON 12345 άνοιξε ένα πολύ καλό θέμα για να γνωρίσουμε τα πλοία με τα οποία ταξίδεψε ο ποιητής.
Πάμε να τα γνωρίσουμε.

Ξεκινά με το φορτηγό '"Άγιος Νικόλαος" το 1929 και συνεχίζει, κυρίως, με φορτηγά μέχρι τον πόλεμο (ταξίδεψε, βέβαια, και με το ατμόπλοιο "Πολικός").
Μετά τον πόλεμο, και για να ικανοποιήσει την επιθυμία της μητέρας του, αρχίζει να ταξιδεύει με τα επιβατηγά της ΕΛΜΕΣ.
Από το "Κορινθία" και το "Κυρήνεια", μέχρι το "Aquarius".
Ενδιάμεσα, βέβαια, κάνει και κάποια μικρά διαλείμματα και ξαναφεύγει με φορτηγά για να θυμηθεί τα παλιά....

Ξεκινάμε με ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο από το υπέροχο βιβλίο του Δημήτρη Νικορέντζου "Νίκος Καββαδίας - Ο τελευταίος αμαρτωλός"(Εκδόσεις: "ΕΝΤΟΣ", Αθήνα 2003).

Το χρονολόγιο Ναυτολογίας του Καββαδία, όπως καταγράφεται στο ναυτικό του φυλλάδιο (καταγραφή Τζένιας Καββαδία).

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους καλούς φίλους.
Να αναφέρω, βέβαια, τον Παναγιώτη, τον Ellinis, τον Νίκο, τον Leo, τον mastrokosta, τον dimitris, τον Α. Μώλο, τον Έσπερο, τον Appia 1978, τον vinman, ton ΑΡΗ, τον Jason 12345, τον paroskayak, τον Rocinante, τον Νάξος, τον Captain Nionios, τον mastropanago, τον Sylver 23, τον Avenger, την Kalypso, τον Sea Serenade, τον polyka, τον navigation, τον masrovasilis, τον scoufgian, τον moutsokwstas, τον Ναυτικό ΙΙ, τον Mytilene, τον Alcaeos, τον Finnpartnerr 1966, τον manolis m, τον Orion V, τον Speedkiller, τον Speedrunner, τον Trackman, τον Kastro και τον heraklion.

21338

Roi Baudoin

28-10-2008, 00:31

Ο ποιητής στο "Απολλωνία" της ΕΛΜΕΣ.
Το "Απολλωνία" ξεκίνησε δρομολόγια για την ΕΛΜΕΣ το 1964. Η γραμμή του ήταν Αγκώνα-Κέρκυρα-Πειραιάς-Ρόδος-Λεμεσός.
Δίπλα του στέκεται ο πλοίαρχος του πλοίου, ο Σπύρος Βανδώρος.
Ο Σπύρος Βανδώρος ήταν Κεφαλλονίτης, φίλος του και μακρινός συγγενής και είχαν μπαρκάρει μαζί και στο επιβατηγό "Κορινθία"το 1945.
Τότε ο Σπύρος Βανδώρος ήταν δόκιμος.
Ο ποιητής τον υπεραγαπούσε και τον αποκαλούσε "χαϊδευτικά" γιό του.
Η σημείωση αυτή υπάρχει στη σελίδα 332 του βιβλίου του Δημήτρη Νικορέτζου "Νίκος Καββαδίας - Ο τελευταίος αμαρτωλός" (Εκδόσεις: "ΕΝΤΟΣ").
Πηγή της φωτογραφίας: το "ΛΕΥΚΩΜΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ" (τόμος Δ΄) του Παναγιώτη Σπυρόπουλου (ΑΜΦΕΙΑ Εκδοτική).

21427

Trakman

28-10-2008, 09:52

Φίλε Roi στηρίζεις άψογα ένα πολύ καλό θέμα!! Έχω διαβάσει και 'γω αρκετά έργα του Καββαδία, και χαίρομαι που μαθαίνω ακόμα περισσότερα γι'αυτόν!! Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες που δίνεις και για την αφιέρωση! Να'σαι καλά!;)

Ellinis

28-10-2008, 11:19

Kαι πέρα από τα πλοία που ταξίδεψε, στα ποιήματα του αναφέρονται και άλλα υπαρκτά πλοία.
Για παράδειγμα στο Πιλότος Νάγκελ γράφει: " Ξάφνου σαν ξεπροβόδισεν το Steamer Tank «Fjord Folden»
Όπου έφευγε καπνίζοντας για τα νησιά Λοφούτεν.... "

Αναφέρεται πιθανότητα στo Foldenfjord που ήταν καράβι της Norwegian American Line. Υπήρξαν δύο καράβια εκείνη την εποχή με αυτό το όνομα, και τα δύο ναυπηγημένα το 1921.

Οπότε ή ήταν αυτό (http://www.photoship.co.uk/JAlbum%20Ships/Old%20Ships%20F/slides/Foldenfjord-04.html) ή αυτό (http://www.photoship.co.uk/JAlbum%20Ships/Old%20Ships%20F/slides/Foldenfjord-02.html).

Roi Baudoin

28-10-2008, 13:23

Φίλε Ellinis, υπάρχουν σίγουρα και άλλα πλοία που δεν αναφέρονται στο παραπάνω Ναυτολόγιο που σύνταξε η αγαπημένη αδελφή του ποιητή, η Τζένια Καββαδία.
Τα πιο πολλά από τα πλοία που δεν αναφέρονται πρέπει να είναι φορτηγά και μάλιστα ξένης πλοιοκτησίας.
Πιθανόν, να μην ήταν γραμμένα στο φυλλάδιο, μιας και δεν αποκλείεται σε κάποια από αυτά τα ταξίδια να μην ήταν επίσημα ναυτολογημένος.
Στα ποιήματα του και στη "Βάρδια" αναφέρονται, όμως, κάποια από αυτά.

Πάμε τώρα να δούμε τον ποιητή στα νιάτα του.
Ναυτολογημένος στο φορτηγό s/s "ΙΟΝΙΟΝ" το 1934.
Η παρακάτω φωτογραφία κοσμεί το εξώφυλλο του δίσκου που έγραψαν οι ΞΕΜΠΑΡΚΟΙ σε ποίηση του Νίκου Καββαδία, κάπου στα 1987.
Η μελοποίηση από τους ΞΕΜΠΑΡΚΟΥΣ κινείται σε διαφορετικά μουσικά μοτίβα σε σχέση με την μελοποίηση του Θάνου Μικρούτσικου για τον "ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ". Όπως γράφει και η Δήμητρα Γαλάνη είναι "... σαν ν' ακούς δύο φωνές μέσα από την κουκέτα ενός φορτηγού στ' ανοιχτά κάποιας μεγάλης θάλασσας".

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους φίλους.
Και μια ερώτηση.
Ποιο από τα τέσσερα πλοία που αναφέρονται στο πατραπάνω Ναυτολόγιο πιστεύετε ότι προσέγγιζε τη Βηρυττό τον Μάρτιο του 1954;

21452

Ellinis

29-10-2008, 09:56

Τα ΚΟΡΙΝΘΙΑ και ΙΩΝΙΑ πιστεύω πως προσεγγίζαν. Το ΡΩΜΥΛΙΑ ήταν ένα φορτηγό που έκανε μεσογειακούς πλόες, οπότε και αυτό είναι πιθανό.

Roi Baudoin

29-10-2008, 22:47

Πάμε, λοιπόν, στα 1954.
Ο ποιητής μας καταφθάνει με κάποιο από τα παραπάνω πλοία στην Βηρυττό του Λιβάνου.
Στα περισσότερα από τα λιμάνια που έπιανε συναντιόταν με ποιητές, ζωγράφους και καλλιτέχνες.
Για αυτό και σε πολλούς μέσα στα καράβια φαινόταν διαφορετικός.
΄Ενας ποιητής διαφορετικός από το υπόλοιπο πλήρωμα, αλλά και ένας ποιητής διαφορετικός από τους άλλους ποιητές.

Στη Βηρυττό συναντά τον Γιώργο Σεφέρη.
Ο Σεφέρης είναι, κατά κάποιον τρόπο ο ποιητής της αστικής τάξης.
Διπλωμάτης, εξαιρετικά μορφωμένος και με μοναδικές γνωριμίες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Έμελλε να αποτελέσει σύμβολο στον αγώνα κατά της χούντας, μιας και βγήκε δημόσια και την καυτηρίασε για τα πεπραγμένα της.
Η κηδεία του Γιώργου Σεφέρη εξελίχθηκε σε μια μεγάλη πολιτική διαμαρτυρία κατά της χούντας.
Γενικά, πάντως, ήταν αστός, με έντονη κριτική διάθεση και πίστευε συχνά ότι η Ελλάδα τον πληγώνει.

Στα 1954 συναντιέται με τον Καββαδία στην Βηρυττό.
Ο Σεφέρης ήταν ο πρέσβης. Ο Καββαδίας ήταν ο ναυτικός και ο τακτικός θαμώνας συγκεκριμένων μαγαζιών.
Αποφασίζει, λοιπόν, ο Καββαδίας να του σκαρώσει μια φάρσα.
Το γεγονός καταγράφεται από τον Μήτσο Κασόλα στην εφημερίδα "Αυγή" (16 Φεβρουαρίου 1975) σε ένα άρθρο του με τίτλο "Η βάρδια του φίλου μου Νίκου Καββαδία τελείωσε". Έχουν περάσει, μόλις λίγες ημέρες από τον θάνατό του Καββαδία.

Διηγείται ο Νίκος Καββαδίας:
" Θα πήγαινε στην πρεσβεία για μια από τις εθνικές μας γιορτές.
"Άσε να σε πάω εγώ", του λέω. Τον πήγα από ένα δρόμο που ήταν πήχτρα οι ελληνικές σημαίες από εδώ κι από εκεί.
"Εδώ είναι Ελλάδα" μου λέει ο Σεφέρης.
"Δεν τον ήξερα αυτόν τον δρόμο".
Είναι τα ελληνικά μπορντέλα" του απαντάω.
Θύμωσε.
"Κύριε", μου λέει, "ή εσείς θα κετεβείτε απ' το αμάξι ή εγώ"
Κατέβηκα εγώ."

Το παραπάνω στιγμιότυπο αναφέρεται και στο βιβλίο του Δημήτρη Καλοκύρη "Χρυσόσκονη στα γένια του Μαγγελάνου - Νίκος Καββαδίας" (Εκδόσεις ΑΓΡΑ).

Αφιερωμένο εξαιρετικό στον καλό μου φίλο τον paroskayak και σε όλους τους φίλους.

Trakman

29-10-2008, 23:00

Πάμε, λοιπόν, στα 1954.
...

Roi τα posts σου είναι γραπτά ντοκουμέντα.. Η χαρά μου είναι μεγάλη που μπορώ και τα παρακολουθώ!!;)

JASON12345

30-10-2008, 13:59

Σε ετχαριστώ για την άριστη συνέχεια που έκανες στο τόπικ.
Έχουν πολύ ενδιαφέρον.

JASON12345

30-10-2008, 14:06

Γνωρίζεις όμως σάιτ που θα μπορούσα να βρω καμιά φωτογραφία από φορτηγά που ταξίδεψε και όχι ατμοπλοικά;

Roi Baudoin

30-10-2008, 22:46

Φίλε JASON 12345, για τα φορτηγά θα σε βοηθήσει ο φίλος Ellinis.

Πάμε τώρα σε ένα μοναδικό σκαρί.
Το περίφημο "S/S ΚΥΡΗΝΕΙΑ" στο οποίο ο ποιητής εμπνεύστηκε το ποίημα "Οι επτά νάνοι στο S/S CYRENIA".
"Το πλοίο ταξίδεψε στη γραμμή της Αυστραλίας από το 1949 έως το 1952. Τον Απρίλιο του 1954 επανέλαβε τα δρομολόγια Ελλάδας-Αυστραλίας, τα συνέχισε ανελλιπώς μέχρι τον Δεκέμβριο του 1956. Τα γεγονότα του Σουέζ, η εθνικοποίηση της διώρυγας από τον Νάσερ, η καταστροφική για τους Αγγλο-γάλλους επέμβασή τους στην περιοχή και τελικά το κλερίσιμο του διαύλου, ανάγκασε την εταιρεία να διακόψει τα δρομολόγια των πλοίων της."
Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από το "ΛΕΥΚΩΜΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ", τόμος Δ' (Εκδόσεις: ΑΜΦΕΙΑ).

Η φωτογραφία του "Κυρήνεια" που ακολουθεί προέρχεται από το αφιέρωμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ)για τον Νίκο Καββαδία.

21679

ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ ΣΤΟ S/S CYRENIA

Στην Έλγκα
Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μη το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.
Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίττες ζυμώνει.
Απ' το ποδόσταμο πηδάν ως τη γαλέτα.
- Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατίρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγας γιος θε να την πιει σ' ένα ποτήρι.
Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του Νότου αστέρι
σωρός να πέσει, να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.
Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρουθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουν οι διακόσιοι;
Κουφός ο Σάλαχ, το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρί καθάρισέ με από τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιε μου, που πας; - Μάνα, θα πάω με τα καράβια.
Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ’ ένα αυλό με νανουρίζει.
Colombo 1951

Trakman

30-10-2008, 23:36

Φίλε JASON 12345, για τα φορτηγά θα σε βοηθήσει ο φίλος Ellinis.

Πάμε τώρα σε ένα μοναδικό σκαρί.
Το περίφημο "S/S ΚΥΡΗΝΕΙΑ"...

Roi περίμενα όλη μέρα το επόμενο μήνυμά σου!!;) Και άξιζε η αναμονή!

Παναγιώτης

31-10-2008, 02:51

Το Πιθανότερο είναι να πέρασε με το Α/Π Κυρήνεια από τη Βυρητό το 1954 όταν γνωρίστηκε με τον Σεφέρη που δεν ήταν ακόμα ο βραβευμένος με Νόμπελ ποιητής αλλά ο πρέσβης Γιώργος Σεφεριάδης. Αν κια η Βυρητός ήταν μεγάλο ναυτικό σταυροδρόμι της εποχής και έπιαναν πολλά πλοία εκεί οπως είδαμε σε άλλο θέμα:

Η Βηρυτός ((Bayrut - Beirut)) ήταν τη δεκαετία του '60 και του '70 ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Μεσογείου. Ήταν μία από τις σημαντικότερες πύλες της Μέσης Ανατολής.

Η Βηρυτός ήταν γνωστή στους ναυτικούς (και όχι μόνο) για τη νυχτερινή ζωή και τη διασκέδαση λόγω ίσως και της γαλλικής επιρροής (ο Λίβανος ήταν γαλλικό προτεκτοράτο) τη λέγανε "το Παρίσι της Ανατολής" Δυστυχώ ς με τον εμφύλιο της δεκαετίας του '80 ή πόλη είχε μεγάλες καταστροφές.
Ράδα κάποιου μεσογειακού λιμανιού (μάλλον Βηρυτός) αρχές της δεκαετίας του '60.
http://img48.imageshack.us/img48/4889/radaaj9.jpg
Κάπως έτσι ήταν τα πλόια που ταξίδευε ο Καββαδίας...

Στη Βηρυτό ξανασυντήθηκαν ο Καββαδίας με το Σεφέρη, μία από αυτές τις συναντήσεις την περιγράφει ο Σεφέρης:
15 Φεβρουαρίου 1956 "Απόγευμα ο Μαραμπόύ ξαφνικά· έπιασε εδώ το καράβι του· έρχεται από Αυστραλία. Φοράει μια μαβιά φανέλα ως το λαιμό. Δεν έχει ρούχα, παρά τα καλοκαιρινά του, λέει. Αυτός είναι ταξιδιώτης στα αλήθεια. Μιλάει για τα νησιά Κοκό, κάτοικοι μλιγότεροι από εκατό, όπου άραξανμ για να νοσηλέψουν ένα θερμαστή που τον χτύπησε στο χέρι μια σταγόνα μαζούτ (μικρή σταγόνα λέει, τινάζεται με τόση πίεση που μπορεί να σου κόψουν το χέρι). Είναι ένα αξεδιάλυτο μείγμα μύθου και αλήθειας αυτός ο άνθρωπος,καθώς μιλά ψευδίζοντας ή μ' εκέινον τον μακρόσυρτο τόνο απαγγελίας" (Γ. Σεφέρης, Μέρες Στ΄, σελ 193)

nektarios15

31-10-2008, 15:17

Ο πατέρας μου έχει κάνει μαζί με τον Καββαδία στο AQUARIUS, ήταν Ναύτης. Αυτό που μου έχει πει είναι πως Ο Καββαδίας ήταν τελείως απόμακρος από το υπόλοιπο πλήρωμα. Γενικά σαν χαρακτήρας ήταν αρκετά ιδιόρυθμος. Ισως αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί οι μεγάλοι καλλιτέχες σαν τον δικό μας Καββαδία τείνουν να έχουν μια αντισυμβατική συμπεριφορά, σε σχέση με εμάς τους υπόλοιπους.

Roi Baudoin

31-10-2008, 19:19

Αυτό που αναφέρει ο φίλος Nektarios15 είναι σημαντικό.
Από όσα εμείς διαβάζουμε στα βιβλία καταλαβαίνουμε ότι για πολλούς ναυτικούς μέσα στα καράβια ο ποιητής Νίκος Καββαδίας ήταν απόμακρος και εντελώς διαφορετικούς από αυτούς.
Συχνά θα πρέπει να κλεινόταν στην καμπίνα του και να απόφευγε τις συναναστροφές.
Με όσους, πάντως, μπορούσε και ερχόταν σε επαφή ήταν ένας γλυκός και μοναδικός άνθρωπος.
Από τις διηγήσεις που διαβάζουμε για αυτόν καταλαβαίνουμε ότι ήταν ο άνθρωπος που κέρδιζε τους άλλους και γινόταν το επίκεντρο της παρέας.
Αρκεί, βέβαια, να το ήθελε.

stelios_ag

31-10-2008, 21:26

Τα συγχαρητήριά μου για το καλύτερο θέμα του nautilia.gr.

Roi Baudoin

31-10-2008, 23:59

Φίλε stelios ag, σ' ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια και την πολύ ωραία ζωγραφιά που ανέβασες.
Σ' αυτήν την προμετωπίδα του Γιάννη Τσαρούχη στο "Μαραμπού" ("Κέδρος", 1973), ο Καββαδίας ρεμβάζει στο κατάστρωμα του "Ιωνία".
Ας πάμε να δούμε και μια φωτογραφία του ποιητή από ένα ταξίδι του
με το "Ιωνία".
Η φωτογραφία προέρχεται από το εξαιρετικά (και ιδιαίτερα αποκαλυπτικό) βιβλίο του Μήτσου Κασόλα "Νίκος Καββαδίας Γυναίκα - Θάλασσα - Ζωή".

21734

Ας δούμε και ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το ίδιο βιβλίο του Μήτσου Κασόλα.

Ο Νίκος Καββαδίας μιλά για τον Γιώργο Σεφέρη:

"Ήταν δικός μου, μα δεν ξέρω αν ήμουν κι εγώ δικός του.
Εγώ του ΄λεγα: "Εγώ μπορώ να σ' έχω φίλο, όχι εσύ".
"Γιατί;"
"Εγώ είμαι λαϊκός άνθρωπος, εσύ είσαι άλλο".
Το εξενεύριζα συχνά.
Δεν είχε πολλά πάρε δώσε με τον κόσμο.
Δεν είναι καλό αυτό για έναν ποιητή ......"

Και από το ίδιο βιβλίο ένα ακόμα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο της ιδιότυπης σχέσης Σεφέρη-Καββαδία. Και πάλι από τη Βηρυτό του 1954:
"Στη Βηρυτό, που ξεμπάρκαρα κάποτε και ήταν εκεί πρεσβευτής, μου 'κανε το τραπέζι και με άλλους πολλούς. Δεξιά μου ένα σωρό κουταλοπίρουνα, αριστερά μου άλλα τόσα. Τα τυλίγω σε μια πετσέτα, φωνάζω τον μπάτλερ:
"Πάρ' τα", του λέω, "Δεν μου χρειάζονται."
Και πώς θα φάτε;"
"Με τα χέρια".
Κυττάζει ο μπάτλερ τον Σεφέρη.
Κι αυτός:
"Ασ' τον να πάει στο διάβολο, ασ' τον να κάνει ότι θέλει ο τρελοκεφαλονίτης ..."

Και από το αφιέρωμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ) στις 28 Φεβρουαρίου 1999, παραθέτουμε το εξώφυλλο της πρώτης ποιητικής συλλογής του Καββαδία, το περίφημο "Μαραμπού".

21733

mastrokostas

01-11-2008, 10:17

Οι μαρκονιδες γενικά ήταν ιδιαίτεροι και λίγο ιδιότροποι θα έλεγα άνθρωποι .Ήταν η φύση της δουλείας τους τέτοια που ήταν λίγο ποιο απομονωμένοι .Ο ασύρματος ήταν το Βασίλειο τους και ήταν αυτοί που μας έδιναν κάθε νέο απο την πατρίδα απο την εταιρία και γενικά απο όλον τον κόσμο .Κάθε μεσημέρι θυμάμαι να περιμένουμε να κατεβάσει δυο αράδες όλες και όλες τα νέα ,και την Κυριακή τα αποτελέσματα του ποδοσφαίρου , για να αρχίσουν οι σχολιασμοί .Στα λιμάνια ήταν οι πρώτοι που έβγαιναν έξω , μιας και ο ασύρματος ήταν κλειστός .Οι περισσότεροι απο εμάς τους λέγαμε τιριτιτιδες λόγο των σημάτων μορς που δούλευαν .¶ρα και ο Καββαδίας που ήταν και απο την Κεφαλονιά ....ίσως αυτός ο συνδυασμός να έβγαζε την παραξενιά του χαρακτήρα, αλλά και το καλλιτεχνικό ταλέντο του .Ταλέντο μοναδικό, που μέχρι σήμερα εγώ δεν έχω βρει ίδιο .Οι στίχοι του είναι μοναδικοί, καθώς και κάθε γραπτό του !!
Φίλε Roi να σαι καλά που μας μεταφέρεις όλα αυτά τα όμορφα για τον ποιητή μας .

Παναγιώτης

01-11-2008, 15:01

Γνωρίζεις όμως σάιτ που θα μπορούσα να βρω καμιά φωτογραφία από φορτηγά που ταξίδεψε και όχι ατμοπλοικά;

Ο Καββαδίας στη βάρδια περιγράφει το πλοίο του τον Πυθέα, πέντε χιλιάδων τόνων, standard του πρώτου πολέμου με παλινδρομική μηχανή και χαβούζες. Αν και το όνομα πρέπει να είναι φανταστικό αφού από τα στοιχεία που μας έδωσε ο Roi δεν έχει στο φυλλάδιο του ναυτολόγηση σε πλοίο με τέτοιο όνομα και είναι δύσκολο ξένος πλοιοκτήτης να έδωσε τέτοιο όνομα σε κάποιο από τα ανασφάλιστα (πλοία με ξένη σημάια που δεν είναι συμβεβλημένα με το ΝΑΤ οπότε δεν γράφεται η υπηρεσία στο φυλλάδιο αφού δεν πληρώνονται εισφορές και δεν αναγνωρίζεται η υπηρεσία) που μπάρκαρε ίσως είναι ο Θησέας και το όνομα έχει αλαχτεί για ευνόητους λόγους.
Πάντως η περιγραφή μοιάζει με βρετανικό πλοίο τύπου B (type B) που κατασκευάστηκαν στη Βρετανία κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Ένα τέτοιο πλοίο μπορείς να δεις σε αυτή τη σελίδα http://mcdsgroup.com/biela/html/biela.htm όπως και σε αυτή τη σελίδα http://www.chesterahoy.com/SHIPS/hull.htm είναι η δεξιότερη από την κάτω κάτω τετράδα φωτογραφιών.
Αν δες να δεις μια παλινδρομικές ατμομηχανές παρόμοια με αυτή που είχαν τα πλοία που μπάρκαρε πριν από τον πόλεμο και ο Πυθέας (όπως και α λεγόταν παραγματικά) μπορείς να κάνεις μια επίσκεψη στο Θαλή το Μιλήσιο στο Φάληρο (ή να δεις το σχετικό θέμα)

JASON12345

02-11-2008, 12:26

Roger Rabbit

02-11-2008, 17:30

Μιχάλης Παπάς,2008

http://i221.photobucket.com/albums/dd81/nikitas_/gorgona800gammalq1.jpg

http://i221.photobucket.com/albums/dd81/nikitas_/kavvadias800ry0.jpg

http://i221.photobucket.com/albums/dd81/nikitas_/kavvadiasasyrmatos800gahz6.jpg

Παναγιώτης

02-11-2008, 21:54

Φίλε σε ευχαριστώ πολύ με κάλυψες απόλυτα.Και γω πιο πολύ ήθελα να μάθω περίπου πως ήταν ο Πυθέας καθώς αυτήν την στιγμή διαβάζω την Βάρδια και μου κίνησε το ενδιαφέρον για το πως ήταν περίπου τα φορτηγά της εποχής

Δες και στο παρακάτω σχέδιο που ήταν τα διάφορα σημεία του πλοίο που περιγράφει στο βιβλίο. Και αν μου επιτρέπεις να σε συμβουλέψω να το κρατήσεις στη βιβλιοθήκη σου και να το ξαναδιαβάσεις μετά από καμιά δεκαριά χρόνια, είναι από τα βιβλία που ανάλογα με τη φάση της ζωής σου που τα διαβάζεις σου λένε και διαφορετικά πράγματα.
21879

Roi Baudoin

03-11-2008, 23:06

Να ευχαριστήσουμε πολύ όλους τους καλούς φίλους για τα "δώρα" που απλόχερα μας προσφέρουν.
Φίλε mastrokosta, αυτά που γράφεις είναι πολύ σημαντικά.
Ο Καββαδίας μπορούσε να δείξει στον καθένα και μια διαφορετική πλευρά του εαυτού του.
Για τους αστούς και τους διανοούμενους ήταν ο ναυτικός που γλεντά και χαίρεται τη ζωή του, χωρίς να υπολογίζει το αύριο.
Για πολλούς συνταξιδιώτες του, ένας ολότελα διαφορετικός άνθρωπος από αυτούς. "Και μάλιστα, σε κάθε λιμάνι έρχονταν και τον συναντούσαν κάποιοι εξίσου περίεργοι με αυτόν" (από προσωπική μαρτυρία κάποιου παλιού συνταξιδευτή του).

Φίλε nikitasko, είναι πολύ όμορφες οι ζωγραφιές του Μιχάλη Παπά που ανέβασες.
Στο εξαιρετικό βιβλίο του Μήτσου Κασόλα "Νίκος Καββαδίας Γυναίκα - Θάλασσα - Ζωή" αναφέρεται η ακόλουθη μαρτυρία του Καββαδία (Σελίδα: 46).

"Ο Καββαδίας μένει για λίγο τώρα αφηρημένος, για λίγο απόμακρος και κοιτάει στο μπράτσο του ένα τατουάζ, μια γοργόνα.
- Αυτή δεν θα μ' αφήσει ποτέ. Μ' αυτήν θα πάω. Δεν θα με προδώσει. Τώρα αυτή είναι σαράντα χρονών κορίτσι, Μου την έφτιαξαν στο Χογκ-Κονγκ - εκεί πέρα, νομίζω, τόσα χρόνια πού να θυμάμαι. Μερικές φορές, μερικές νύχτες, που ξυπνάω, κοιτάζω τη χορεύτρια και μου φαίνεται πως εξαφανίζεται!... Βιάζομναι να ξημερώσει να δω πως είναι ακόμα πάνω στο μπράτσο μου..."

Φίλε Παναγιώτη, έχεις δίκιο. Η "Βάρδια" καλό είναι να διαβάζεται ανά κάποια χρόνια. Κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι διαφορετικό.

Στη "Βάρδια" συνατάμε και την χαρακτηριστική του φράση
"Δεν ξεκίνησα για τίποτα. Μονάχα για να ταξιδεύω"

Παρακάτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη "Βάρδια".
Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους φίλους.

21979

JASON12345

04-11-2008, 11:30

Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο σημείο της βάρδιας ελιναι στην αρχή του δεύτερου μέρους.
Πραγματικά είναι κάτι το εκπληκτικό.
Θα ανεβάσω απόσπασμα κάποια στιγμή.

Φίλε Παναγιώτη καταλαβαίνω τι εννοείς,αλλά πιστεύω ότι και τώρα είμαι έτοιμος
να το διαβάσω.
Πιστεύω,το διαβάζω με σωστό τρόπο και με έχει επηρεάσει με έχει κάνει να σκέφτομαι με ποιητικότερο τρόπο.
Δεν υπάρχει λόγος να το αφήσω...

Παναγιώτης

04-11-2008, 14:24

Σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα να το αφήσεις και πολ΄'υ περισσότερο ότι δεν είσαι έτοιμος. Απλά υπάρχουν βιβλία που όταν τα διαβάζεις μετά από καιρό είναι σαν να διαβάζεις ένα άλλο βιβλίο, μπορεί να ταυτιστείς με διαφορετικό χαρακτήρα από τους ήρωες, να σου δημιουργηθούν διαφορετικά συναισθήματα, να δημιουργηθούν παραλληλισμοί με δικά σου βιώματα... τέλος πάντων σε κάνουν να νιώθεις διαφορετικά και να τα απολαμβάνεις κάθε φορά που τα διαβάζεις. Ακόμα και προχτές που το ξεφύλισα για να δω τα σημεία του πλοίου που αναφέρονται σε αυτό (για να τα βάλω στο σχέδιο παρόμοιου πλοίου που βρήκα σε ένα βιβλίο) "κόλλησα" σε μερικές σελίδες που δεν τις είχα προσέξει όταν το διάβαζα (ελπίζω να μην ξέχασα κάποιο σημείο του πλοίου έτσι). Οπότε κράτησέ το, μην το δανέιζεις αν δεν είσαι σίγουρος ότι θα στο επιστρέψουν, και ξαναδιάβασέ το μετά από μερικά χρόνια και θα καταλάβεις τι εννοώ.

Σίγουρα τα αποσπάσματα χάνουν αν δεν μπεοις στο κλίμα διαβάζοντας όλο το βιβλίο πχ ο διάλογος πουλιού - φιδιού χάνει αν δεν διαβάσεις τρους προηγούμενους διαλόγους. ΌΙπως και οι διάλογοι μόνοι τους αν δεν διαβάσεις το περιβάλλον (βάρδια) με όσα συμβάινουν ενδιάμεσα ()πχ η παρολίγο σύγκρουση και οι χειρισμοί στην ομίχλη).

JASON12345

04-11-2008, 16:16

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο!

avenger

07-11-2008, 10:54

Καλημέρα σας. Μετά από μια μικρή απουσία μου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, επανήλθα στο όμορφο περιβάλλον εδώ με τους εκλεκτούς φίλους. Θέλω να σας συγχαρώ για το εξαιρετικό θέμα που ξεκινήσατε.
Roi, πάντα με θυμάσαι και με αναφέρεις στις αφιερώσεις σου....Να είσαι πάντα καλά φίλε!

Στέφανος

07-11-2008, 12:34

Παναγιώτης

10-11-2008, 11:13

Δες και στο παρακάτω σχέδιο που ήταν τα διάφορα σημεία του πλοίο που περιγράφει στο βιβλίο.
21879

Δυστυχώς έχω ξεχάσει κάποια σημεία όπως το τουνέλι δηλαδή το χώρο (που μοιάζει με τούνελ) που βρίσκεται ο άξονας μεταξύ του μηχανοστασίου και της προπέλας και το κάσαρο δηλαδή το υπερυψωμένο τμήμα στην πρύμη. Πρέπει να κιτάξω και για άλλα και να βάλω ένα ποιό πλήρες.

Roi Baudoin

10-11-2008, 21:23

Φίλε Παναγιώτη, σ' ευχαριστούμε πολύ που μας βοηθάς να αναπαραστήσουμε το φορτηγό πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο Καββαδίας.
Σιγά-σιγά η εικόνα του θα σχηματίζεται ολοένα και καθαρότερα.

Σχετικά με τη σχέση Σεφέρη-Καββαδία θα πρέπει να πούμε ότι ήταν, μάλλον, ιδιόμορφη.
Άλλοτε ήταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο και άλλοτε ήταν κάπως απόμακροι.
Στο βιβλίο του Μήτσου Κασόλα "Νίκος Καββαδίας Γυναίκα - θάλασσα - Ζωή" (Εκδόσεις: Καστανιώτη) υπάρχει το ακόλουθο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο:
"Όταν κάλιασε μια φρά να 'μαι μαζί του στη Μικρά Ασία, και στο μέρος που γεννήθηκε, κλονίστηκε πολύ. Ακούμπησε πάνω μου μ' όλο το βάρος του και έδειξε με το μπαστούνι του το μέρος που γεννήθηκε.
Εγώ κοίταξα προς τα κει, αυτός όχι. Δεν γύρισε να κοιτάξει και φύγαμε."

Πιστεύω ότι είναι μια μοναδική στιγμή.
Ο Σεφέρης ξαναγυρίζει για λίγο στο μέρος που γεννήθηκε.
Και έχει μαζί του τον Καββαδία.
Αυτό δείχνει ότι και ο Σεφέρης ότι τον ένιωθε δικό του άνθρωπο.

Κάτι ακόμα σημαντικό είναι ότι η παραπάνω περιγραφή δίνεται στο βιβλίο, αμέσως μετά το στιγμιότυπο στη Βηρυττό το 1954 που έχουμε αναφέρει παραπάνω.
Δύο στιγμιότυπα εντελώς διαφορετικά
Και, όμως, αληθινά.
Όπως θα έλεγε και ο ίδιος ο Σεφέρης ανάμεσα στα δύο στιγμιότυπα υπάρχει αντινομία (αντιφατικότητα).
Κατά σύμπτωση στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό (Τεγόπουλος-Φυτράκης) δίνεται το ακόλουθο παράδειγμα για τη λέξη "Αντινομία":
"δεν υπάρχει ανάμεσα στα παλαιά και στα νέα έργα καμιά, απολύτως καμιά, αντινομία" (Γιώργος Σεφέρης"

Συμπτωματικά, ένα από τα τελευταία ποιήματα που έγραψε ο ποιητής έχει τον τίτλο "ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ"
(Αντινομία σημαίνει η πορεία του πλοίου κόντρα στον καιρό όταν έχει πέσει σε κυκλώνα).
Γράφτηκε το 1974 στο τελευταίο μπάρκο του ποιητή στο m/s "Aquarius", το κρουαζιερόπλοιο της ΕΛΜΕΣ.
Να σημειώσουμε ότι το πλοίο αυτό δεν ήταν ατμόπλοιο, όπως κατά λάθος έχει καταγραφεί από την Τζένια Καββαδία στο Ναυτολόγιο του ποιητή.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην ευγενική κοπέλα που παραβρέθηκε στην χθεσινή παρουσίαση και αγαπά και τους δύο αυτούςε ποιητές και σε όλους τους φίλους.

22290

JASON12345

10-11-2008, 23:56

Δε βλέπεις παραπέρα από ένα μέτρο, από μισό, λιγότερο, τίποτα, περισσότερο κι από τίποτα. Το' χει από νωρίς κατεβάσει. Το πούσι έχει τη δική του μυρωδιά, όπως η καταιγίδα, ο τυφώνας, η τρικυμία του κάθε καιρού. Πώς μυρίζει! Γιομίζει τα ρουθούνια μου μα δεν μπορώ να σου πω... Ιουδήθ! Είσαι δέκα χιλιάδες μίλια μακριά απ' το Gomel και πέντε από μένα. Ανασαίνεις τον ιδρώτα του Τάσμαν. Είμαι σίγουρος πως έχεις λησμονήσει κείνη τη νύχτα, πάνω στο κατάστρωμα του "Cyrenia", δίπλα στο φανάρι του Μινικόι. Φορούσες τη νύχτα. Το πορφυρό φόρεμα σου σερνόταν κουρέλι στα πόδια σου, τα λιανά σου πόδια με τα πέδιλα των Φοινίκων. Το κλώτσησες και χάθηκε στο πράσινο κρουζέτο, πίσω από τη βάρκα. Σαλεύει μονάχα του ματιού σου το πράσινο.
- Φόρεσε το ρούχο σου. Σκεπάσου. Παρακαλώ σε φόρεσέ το.
- Το παίρνει ο μουσώνας. Δε βλέπεις;
- Είσαι σα γυμνή λεπίδα κινέζικη.
- Θέλω τη θήκη μου.
Ιουδήθ!... Όλα τα πράγματα έχουνε τη δική τους μυρωδιά. Οι άνθρωποι δεν έχουν. Την κλέβουν από τα πράγματα. Τα κόκκινα μαλλιά σου μυρίζουν σαν το αμπάρι της Πίντα, όταν γύριζε από το πρώτο ταξίδι. Στενοί δρόμοι του Γκέττο...Streets are not safe at night. Avoid all saloons. Chagall: ο Αρχιραβίνος.
- Ατζαμή! Φίλησέ με.
- Μιαν άλλη φορά. Όταν ξανάβρω τη γεύση μου.
- Την έχασες; Πού;
- Στο Barbados...Στην άμμο. Την ξέχασα στα χείλια μιας μαύρης.
- Καλά. Δάγκασέ με μονάχα. Να πονέσω.
- Δεν έχω δόντια. Τ΄άφησα σ' ένα μάγκος άγουρο, εδώ πέρα, αντίκρυ στο Cochin.
- Χάιδεψε.
- Ιουδήθ... Με τι χέρια... .έχασα την αφή μου πάνω στο ξεβαμμένο μεταξωτό μιας πολυθρόνας, σ' ένα σπίτι στο Ικίκι...Εκεί ανάμεσα... Μαζί κι ένα ζαφείρι... ένα μεγάλο ζαφείρι.
- Τότε κοίταξέ με στα μάτια. Γιατί τα κρατάς καρφωμένα χάμω; Κοίταξέ με λοιπόν.
- Δεν είναι τα δικά μου. Εκείνα τα φορά ένας γέρος ζητιάνος στο Βόλο. Τ' αλλάξαμε.
- Κοίταξέ με μέ τα δικά του.
- Ήταν τυφλός. Τον βαστούσε ένα κορίτσι από το χέρι.
- ¶σε με να σε βαστάξω κι εγώ από το χέρι.
- Ναι.
- Πάμε. Κρυώνω.
- Στάσου να σου πω ένα παραμύθι.
- Δε θέλω. Πάμε.
- Κάνει ζέστη μέσα. Ο ανεμιστήρας έχει χαλάσει. Βρωμάει σα φαρμακείο. Είναι κάτι λερωμένα σεντόνια. Μια βρώμικη λεκάνη. Ένας σκορπιός που τρέχει στους τοίχους. Φοβάμαι...
- Το σκορπιό;
- Eσένα.
- Πάμε σου λέω.
- Κάνε πέρα τα χέρια σου. Πες κάτι ακόμα.
- Λοιπόν... Μόνον ο γερο-Γιεχού δεν κοιμόταν. Διάβαζε δίπλα στη λάμπα με το καπνισμένο γυαλί. Διάβαζε το μεγάλο βιβλίο. Η πόρτα λύγισε στις κοντακιές. Ήμουν δώδεκα χρονών. Δεν πρόφτασα να χτενίσω τα μαλλιά μου τα κόκκινα. Ήτανε δώδεκα, με μαύρους σταυρούς στο μπράτσο. Μεθυσμένοι. Τότε... Μπρος στη μάνα μου, μπροστά στο Γιεχού που προσεύχονταν με μάτια κλεισμένα.
- Κι οι δώδεκα;
- Δε θυμάμαι. Δεν έχω ζυγώσει άλλον άντρα. Όμως απόψε... Όχι γιατί μ' αρέσεις. Είμαι μονάχα περίεργη. Πάμε.
- Αύριο, στο Colombo.
- Τώρα.
- Δος μου το χέρι σου. Θα σκοντάψεις. Έχει σκαλί. Μην ανάβεις το φως... Ξέρεις.. Είμαι άρρωστος.
- Δε με νοιάζει.
- ¶κου... Είναι σα να χαλάμε το παιχνίδι για να βρούμε το θαύμα.
- Θέλω να φορέσω το δικό σου πετσί. Να κλέψω κι εγώ κάτι από σένα.
- Κάνε όπως θέλεις. Ό, τι βρεις κλέψε. Δείξε μού το μονάχα... Κι έγινε έτσι, όπως τότε, όταν χάιδεψα ένα γυμνό του Pascin μπροστά σε τρεις φύλακες του Μουσείου, χωρίς να με δούνε...

Χωρίς λόγια...

Leo

29-11-2008, 08:25

Βρήκα εδώ (http://eyploia.aigaio-net.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=395) ένα γλωσσάρι που νομίζω θα βοηθήσει τους αναγνώστες του έργου του Καββαδία, κυρίως όσους δνε έχουν σχέση με την θάλασσα.

eser

03-03-2009, 19:55

Roi Baudoin

22-04-2009, 00:18

Νομίζω ότι αξίζει να αναφερθούμε σε ένα εξαιρετικό βιβλίο που κυκλοφόρησε, πρόσφατα, από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.
Πρόκειται για το βιβλίο του Μήτσου Κασόλα "Νίκος Καββαδίας - Ο δαίμονας χόρευε μέσα του".

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε: "Στο βιβλίο αυτό δεν μιλούν ειδήμονες, λόγιοι, μελετητές, ή κριτικοί για τον Νίκο Καββαδία. Μιλάνε ναυτικοί που έζησαν μαζί του στα καράβια, άνθρωποι ταξιδεμένοι, άνθρωποι του μόχθου και της σκληρής δουλειάς, περιγράφοντας έναν απ' αυτούς, κάποιον του σιναφιού τους. Οι περισσότεροι αγνοούσαν ότι ο συνάδελφός τους ήταν ταυτόχρονα ένας μεγάλος ποιητής, το έμαθαν μετά το θάνατό του, κι άλλοι ύστερα από χρόνια κατάλαβαν το μέγεθος της ποίησής του. Όμως όλοι λάτρευαν τον "κουρλό ασυρματιστή" τους, αυτόν τον αλλόκοτο παραμυθά, τον άκακο κι ευαίσθητο, τον σπάταλο και τολμηρό, αυτό το πειραχτήρι που ο δαίμονας χόρευε μέσα του."

Στο βιβλίο διαβάζουμε σημαντικές λεπτομέρειες για τη ζωή του Νίκου Καββαδία στα καράβια και στα λιμάνια.

Το τελευταίο πλοίο που πάτησε το πόδι του πρέπει να ήταν το "Εγνατία" στο Πέραμα, λίγες μέρες πριν να ταξιδέψει μαζί των μαραμπού τα σμήνη.
Στο "Ποσειδωνία" τελέστηκε στο Πρίντεζι, τον Φεβρουάριο του 1975, νεκρώσιμος για τον Καββαδία από τους συναδέλφους του.

Τελειώνοντας το ξόδι στο καράβι, ο υπέροχος άνθρωπος Γιώργος Γερίμογλου είπε δυο λόγια:
"Κοιτάζοντας προς τον ασύρματο και προς τα θολά νερά του λιμανιού, διάβασα το Mal du depart.
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή τωνν οριζόντων.

Στο τέλος βάλαμε να χτυπήσει η σειρήνα του βαποριού τρεις μεγάλες σφυριξιές και μια κοντή. Κι αυτό ήταν το ηχηρό μας καλό ταξίδι στον Κόλια. Ο τελευταίος αποχαιρετισμός στον φίλο που χάσαμε."

Οι φίλοι του Καββαδία δεν πρέπει να χάσουν το βιβλίο αυτό.

Στο εξώφυλλο του βιβλίου βλέπουμε τον Καββαδία στα είκοσι εφτά του χρόνια. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε γράψει το "Μαραμπού"

36353

"Ποσειδωνία" Πάνω στο πλοίο αυτό τελέστηκε ξόδι, τον Φεβρουάριο του 1975, για τον Καββαδία από τους συναδέλφους του.

36354

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Α. Μώλο, τον paroskayak, τον Django, τον Jolly Roger, τον giorgos ...., τον Rocinante, τον Trakman, τον Leo, τον Ellinis, τον Nicholas Peppas, τον Παναγιώτη, τον Νίκο, τον Seaways lover, τον Appia 1978, τον Ben Bruce, T.S.S. APOLLON, τον Captain Nionios, τον scoufgian, τον moutsokwstas, τον dimitris, τον prutanis, τον γεροσιφνιό, τον Avenger, τον Έσπερο, τον Sorrokxo, τον eser, τον Jason12345, τον Στέφανο, τον .voyager, τον polykas, τον vinman, τον Απόστολο, τον Leonardo V και τον Καπεταν Αντρέα.

Appia_1978

22-04-2009, 09:55

Ευχαριστούμε πολύ, καλέ φίλε Roi!
Εξαίρετη η προσπάθεια σου, καθώς και των υπολοίπων φίλων, να μη ξεχαστεί αυτός ο μεγάλος άνθρωπος!

Μπράβο!!!

a.molos

22-04-2009, 18:51

ΑΓΑΠΑΩ.
Αγαπάω τ' οτι ειναι θλιμμένο στον κόσμο.
Τα θολά ματάκια, τους αρρώστους ανθρώπους....
.....
Τα καράβια που φευγουν για καινούρια ταξίδια
και δεν ξέρουν καλά- αν ποτέ θα ΄ρθουν πίσω
αγαπάω, και θα ΄θελα μαζί τους να πάω
κι ούτε πιά να γυρίσω.......
Πέτρος Βαλχάλας ( απόσπασμα απο το ποιήμα που δημοσιευτηκε στο Περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδιας 10/03/29 με το ψευδώνυμο αυτό, ποίημα προάγγελος του ανεπανάληπτου Mal du Depart).
Φίλε Roi σε ευχαριστώ !

Roi Baudoin

22-04-2009, 22:59

Φίλε, Αντώνη εσένα σκεπτόμουν όταν διάβασα ότι μετά το ξόδι στο Πρίντεζι απάγγειλαν το Mal du depart.

Από τον Πέτρο Βαλχάλα μέχρι τον Νίκο Καββαδία του "Τραβέρσο" η διαδρομή είναι πολύ μεγάλη.
Τον αγαπάμε όλοι μας πάρα πολύ.
Και σίγουρα έχουμε πάρα πολλές απορίες για αυτόν τον άνθρωπο-θρύλο.

Μέσα από τα βιβλία που γράφονται τελευταία, μέσα από τις αφηγήσεις παλιών ναυτικών και φίλων, μέσα από τα βιώματα που κουβαλούν όσοι τον έζησαν αρχίζουμε σιγα-σιγά να καταλαβαίνουμε καλύτερα τον Κόλια, τον Μαυρή, τον Μαραμπού, τον κουρλό Κεφαλλονίτη.

Δύο γεγονότα σημάδεψαν τη ζωή σου κατά τρόπο ολότελα διαφορετικό μεταξύ τους.

Το ένα γεγονός είναι ο θάνατος του αγαπημένου αδελφού, του Αργύρη, "του πιο χαρούμενου , του πιο καλοσυνάτου ανθρώπου στον κόσμο". Και, όμως, ο άνθρωπος αυτός αυτοκτόνησε στα 1957.

Το άλλο γεγονός ήταν ο έρωτάς του για μια πολύ νέα κοπέλα όταν ήταν 63 ετών και εκείνη κοντά σαράντα χρόνια μικρότερη.

Ο ποιητής έφυγε, τελικά, λυπημένος.
Όχι μόνο γιατί πέθανε στη στεριά, αλλά και γιατί έφυγε με τον καημό της τελευταίας μεγάλης αγάπης.
Τρία από τα ποιήματα του "Τραβέρσο" είναι αφιερωμένα σε αυτήν. Το ένα της το έχει αφιερώσει επίσημα, τα άλλα δύο το καταλαβαίνουμε τόσο από τους στίχους των ποιημάτων, όσο και από όσα γράφουν τα βιβλία σχετικά.

Στο τελευταίο βιβλίο του Μήτσου Κασόλα από τις Εκδόσεις "Καστανιώτη" "Νίκος Καββαδίας - Ο δαίμονας χόρευε μέσα του" διαβάζουμε σχετικά και για τα δύο αυτά γεγονότα.

Πάμε τώρα να πιάσουμε το μίτο από την αρχή.
Πρωτόλειο ποίημα με τίτλο "Κι αυτός χαμογελάει ..."
Το υπογράφει ως Πέτρος Βαλχάλας.

ΚΙ ΑYΤΟΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ …

Γνωρίζω κάποιον κύριο πού ηλίθιο τον νομίζουν,
γιατί παράξενα μιλεί κι ένα μονόκλ φοράει
γιατί συχνάζει μ' άσεμνες και θλιβερές γυναίκες
και γιατί πάντα ό,τι του πεις αυτός χαμογελάει..

Πού στέκει ώρες αμίλητος και σάν αφηρημένος,
και πού όταν, τι έχει τον ρωτούν οι φίλοι μ' απορία
αυτός κοιτάζοντας άλλου αρχίζει να διηγιέται
ή μιαν αισχρήν ή μια πολύ παράξενη ιστορία.

Για μιαν εταίρα υστερική πού ζει κι όλο πεθαίνει,
για έναν τρελόν όπου ζητάει για να 'βρει τ' ονειρό του,
για κάποιο γέρο πού αγαπάει μ' ανάστροφην αγάπη,
για μια γκριμάτσα τραγική κάποιου χλωμού Πιερόττου.

...Ξέρω ένα νέο πού οι φίλοι του ηλίθιο τον νομίζουν,
γιατί για πράγματα πολύ περίεργα μιλάει
κι όσες φορές πασχίζουνε να τόνε συμβουλεύσουν
κοιτά με περιφρόνηση και θλιβερά γελάει...

Π. ΒΑΛΧΑΛΑΣ

Το ποίημα αυτό ανήκει στα Αθησαύριστα ποιήματα και έχει περιληφθεί μαζί με άλλα στο βιβλίο του Guy (Michel) Saunier με τίτλο "Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη" (Εκδόσεις ΑΓΡΑ).

Το περίεργο είναι ότι πριν από μερικά χρόνια οι δύο αυτοί άνθρωποι και λάτρεις του Καββαδία, ο Μήστος Κασόλας και ο Guy (Michel) Saunier βρέθηκαν αντίδικοι στο διακαστήριο, μιας και ο γάλλος είχε έρθει ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον του Έλληνα. Ο Guy Saunier υποστήριζε την Έλγκα Καββαδία και τον εκδότη της ¶γρας, οι οποίοι έίχαν κατηγορήσει τον Μήτσο Κασόλα και η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια, όπου ο Κασόλας αθωώθηκε.

Πάμε τώρα και στο περίφημο τελευταίο βιβλίο του Μήτσου Κασόλα με τίτλο "Νίκος Καββαδίας - Ο δαίμονας χόρευε μέσα του".
Αφηγείται ο ΓιώργοςΠέτσας:
Διάβαζε πολύ, έγραφε πολύ

"— 0 Καββαδίας στον ασύρματο διάβαζε πολύ και έγραφε πολύ. Τι τα έκανε όμως όλα αυτά τα γραφτά του; Δεν το ξέρω. Μάλλον τα έσκιζε. ΓιΆ αυτό και είναι τόσο λίγα τα βιβλία του. Πάντως η καμπίνα του ασύρμα του ήταν κατά κάποιο τρόπο το φιλολογικό μας καφενείο. Και σ' αυτό μια μέρα είπε στην ηθοποιό Ελένη Χαλκούση. «Έκανα μεγάλο σφάλμα, Ελένη μου, στη ζωή μου που δεν σου ζήτησα να με παντρευτείς». (Κι εδώ εγώ ο γράφων θυμήθηκα τη διήγηση ενός φίλου του Καββαδία για τη Χαλκούση. Πήγαν στο θέατρο, χρόνια μετά, να τη δουν σ' ένα έργο που έπαιζε. 0 Καββαδίας στο τέλος δεν πήγε να τη συγχαρεί στο καμαρίνι της. Την είδε στη σκηνή και σχολίασε: «Αυτή είναι η Ελένη; Δεν το πιστεύω.
Πώς άλλαξε, πώς γέρασε η Ελένη; Πάμε να φύγουμε».)

- Ο Καββαδίας έπινε, μεθούσε;

— Όχι, δεν θα έλεγα πως ήταν πότης. Του άρεσε το ποτό βέβαια. Αλλά δεν έπινε πολύ. Η παρέα τού άρεσε. Μια φορά, θυμάμαι, ζήτησε από τον περίφημο αρχιθαλαμηπόλο, νούμερο ένα της ναυτιλίας μας, τον Στάθη Καραγιάννη, να του σερβίρει μια βότκα. Μετά από λίγο του ζήτησε και μια δεύτερη, σε λίγο και μια τρίτη. Είχε τα κέφια του; Είχε κάποια στενοχώρια; Δεν θυμάμαι. Όμως ο Καραγιάννης βάζοντας του την τρίτη βότκα, άφησε επίτηδες να του πέσει από το χέρι το μπουκάλι και να σπάσει: «Κόλια μου, με συγχωρείς, χίλια συγγνώμη, είμαι ένας ανάξιος επαγγελματίας». Ποιος, αυτός που ήταν ο άριστος αρχιθαλαμηπόλος της ναυτιλίας μας. Τον Καββαδία τον αγαπούσε πολύ κι αυτός, όπως όλοι μας. Γι' αυτό και ο ξαφνικός του θάνατος μας καταλύπησε όλους. Κλάψαμε για το θάνατο του και τώρα που τα θυμάμαι όλα αυτά δακρύζω ακόμα....."

Και μια εκπληκτική φωτογραφία του Καββαδία.
Την φωτογραφία την τράβηξε ο μεγάλος ποιητής και φίλος του Κόλλια, Γιώργος Σεφέρης, στο πλοίο "Απολλωνία", το 1969.
Πειλαμβάνεται στο βιβλίο "Οι φωτογραφίες του Γιώργου Σεφέρη" που εκδόθηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας.

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους.

36436

a.molos

22-04-2009, 23:08

Αντώνη σε ευχαριστώ ! Πάω για ύπνο αλλά και ταξίδι στις επτά θάλασσες με τα όνειρα ! Αυριο θα πάω στο βιβλιοπωλείο για το βιβλίο αυτό, αλλά και στο περίπτερο για το Διφωνο με cd αφιερωμένο σε ποιήματα (οχι και τόσο γνωστά ) του Καββαδία.
Καλό βράδυ.

Nicholas Peppas

19-05-2009, 01:47

Nicholas Peppas

19-05-2009, 05:44

Two nice pictures of Nikos Kavvadias, the second one with his nemesis, Emilios Hourmouzios! From an August 1995 insert of Kathimerini entitled Thalassa and Logotehnia.

39965

nikosnasia

20-05-2009, 19:11

Φωτογραφία από το βιβλίο με τίτλο "Δυό ομιλίες" του Κου Αλφόνσου Δελή.
Έκδοση 2005.Από δυό ομιλίες του συγγραφέα στην Μυτιλήνη για τον Νίκο Καββαδία και τον Ασημάκη Πανσέληνο.
40140

Nicholas Peppas

20-05-2009, 19:18

Roi Baudoin

20-05-2009, 21:23

Σας ευχαριστούμε πολύ nikosnasia για την ενημέρωση για το βιβλίο για τον Καββαδία και την φωτογραφία του "Πολικός".

Σε προηγούμενη σελίδα
http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?t=39618

έχουμε αναβάσει το χρονολόγιο Ναυτολογίας του Καββαδία, όπως καταγράφεται στο ναυτικό του φυλλάδιο (από το βιβλίο του Δημήτρη Νικορέτζου "Νίκος Καββαδίας - Ο τελευταίος αμαρτωλός").
Ο "Πολικός" είναι το δεύτερο πλοίο στη ναυτική ζωή του ποιητή, έπειτα από το φορτηγό "¶γιος Νικόλαος" στα 1929, ένα χρόνο πριν μπαρκάρει με τον "Πολικό".

nikosnasia

20-05-2009, 21:46

Συμφωνώ και έχω μιλήσει κι εγώ προσωπικά με τον Κο Νικορέτζο αλλά είναι σωστό αυτό που αναφέρει ο Κος Δελής ότι το ΠΟΛΙΚΟΣ ήταν το πρώτο επιβατικό πλοίο που υπηρέτησε ο ποιητής.

Roi Baudoin

20-05-2009, 21:57

Και να συμπληρώσουμε ότι το "Πολικός" ήταν, ίσως, και το μοναδικό επιβατηγό πλοίο με το οποίο ταξίδεψε ο Καββαδίας σαν ναυτικός πριν από τον Πόλεμο.
Στο ναυτολόγιο δεν καταγράφεται άλλο πλοίο, αλλά δεν αποκλείεται να ταξίδεψε και να μην έχει καταγραφεί.

Μετά τον Πόλεμο, ο ποιητής, με την παρότρυνση και την προτροπή της μητέρας του, ταξιδεύει σχεδόν αποκλειστικά με τα ποστάλια της ΕΛΜΕΣ.

Για όσους δεν το γνωρίζουν ο εξαιρετικός Δημήτρης Νικορέτζος γεννήθηκε με τη λήξη του πολέμου (1944) στην Κωνστάντζα της Ρουμανίας από γονείς από τη Λέσβο.

johnstevens

23-06-2009, 00:44

ο»ΏGreat page. Good stuff.

Roi Baudoin

28-06-2009, 16:33

Φίλοι μου πάμε να δούμε κάτι πραγματικά εξαιρετικό.

Πάμε να δούμε το αφιέρωμα για τον ποιητή Νίκο Καββαδία από την κορυφαία, κατά τη γνώμη μου, ελληνική σειρά.
Και αυτή δεν είναι άλλη από το "ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ".
Το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ μας δίνει την ευκαιρία να ξαναδούμε μια άλλη εικόνα της Ελλάδας, για πολλούς πιο πραγματικής από αυτήν που συνήθως πλασάρουν.

Πηγαίνετε στην ιστοσελίδα του αρχείου της ΕΡΤ
http://www.ert-archives.gr (http://www.ert-archives.gr/)

Πηγαίνεται από μενού
Επιλέγετε "Αρχείο on line"
Μετά επιλέγετε "Αλφαβητικό ευρετήριο"
Μετά επιλέγετε "Ενημερωτική εκπομπή"
Μετά πηγαίνετε στο γράμμα "Π"
Βρίσκετε το "ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ"
Επιλέγετε την εκπομπή "Νίκος Καββαδίας" (είναι προς το τέλος).

Μετά χρειάζεστε ησυχία, ένα μπουκάλι κρασί, το "Σταυρό του Νότου" και .......

Τίτλος
ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Περιγραφή περιεχομένου

"Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤO ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΥΤΗ. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΟΛΙΓΟΓΡΑΦΟΥ «ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ» ΠΟΙΗΤΗ, ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ, ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ. ΕΠΙΣΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΗΧΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ".

Περίληψη περιεχομένου

"Η εκπομπή αναφέρεται στη ζωή και τo έργο του ποιητή ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. ¶νθρωποι του πνεύματος μιλούν για τις προσωπικές στιγμές του ολιγογράφου «ταξιδευτή» ποιητή, την πορεία του στον κόσμο της ποίησης, τη σχέση του με τους λογοτέχνες της εποχής του, την αναφορά της θάλασσας και της γυναίκας στο έργο του αλλά και την απήχησή του στη σημερινή νεοελληνική λογοτεχνική πραγματικότητα. Παρεμβάλλεται πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό του ποιητή, ενώ ακούγονται αποσπάσματα από μελοποιημένα ποιήματά του".

Δημιουργός
ΕΡΤ Α. Ε

Συντελεστές
Οργάνωση παραγωγής:
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΚΥΔΩΝΑΚΗΣ
Σκηνοθέτης:
ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ
Έρευνα:
ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ
Κείμενα:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΕΒΕΛΑΚΗΣ
Αρχείο:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΕΒΕΛΑΚΗΣ
Μουσικός επιμελητής / Συνθέτης:
ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ
Φωτογραφία:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΡΔΕΛΑΣ
Μοντάζ:
ΜΥΡΤΩ ΛΕΚΑΤΣΑ
Ηχοληψία:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
Αφήγηση:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΕΒΕΛΑΚΗΣ
Επιμέλεια κειμένων:
ΤΟΥΛΑ ΚΟΝΤΟΥ

Ο Νίκος Καββαδίας - μωρό στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας.

46305

Το φυλλάδιο του όταν υπηρετούσε στο "Μασσαλία" της ΕΛΜΕΣ.

46306

Εν πλω

46308

Εμπρός από το "Απολλωνία", λίγο πριν από το τέλος.

46307

Η συνέχεια επί της οθόνης .....

marios.sp

10-08-2009, 18:40

Υπαρχει καποιο θεμα στο site που να ειναι γενικα για τον Καββαδια,την ζωη του,την ποιηση του,κλπ?

Ευχαριστω.

Roi Baudoin

30-08-2009, 00:38

Κυττάξτε παιχνίδια που παίζει η μοίρα.

Ο Αναστάσιος Ι. Τζαμτζής υπήρξε ένας λαμπρός πλοίαρχος και ένας λαμπρός συγγραφέας.
Πρόσφερε πάρα πολλά στη Ναυτιλία, στο Ναυτικό Μουσείο και στην καταγραφή της Ναυτικής Ιστορίας.
Από τις 22 Αυγούστου έχει φύγει για ένα μακρινό ταξίδι.

Στα τελευταία τεύχη του περιοδικού "ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ" είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο για τον ποιητή Νίκο Καββαδία, κάπως επικριτικό, γραμμένο από τον Α.Ι. Τζαμτζή.

Στο τωρινό τεύχος (ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009, τεύχος: 197) ο Νίκος Σούλιας και ο Ισίδωρος Μαμίδης απαντούν στον Α.Ι. Τζαμττζή για το άρθρο του που είχε δημοσιευτεί για τον Νίκο Καββαδία.

Το τεύχος αυτό κλείνει με ένα νέο άρθρο του Α.Ι.Τζαμτζή με τίτλο "Ναυτικός ποιητής ή μήπως ο βασιλιάς είναι γυμνός;".

Το άρθρο αυτό είναι αρκετά επικριτικό για τον ποιητή, στο οποίο "ισχυρίζεται ότι ο Καββαδίας παρουσιάζει μια τελείως στρεβλή εικόνα του τότε ναυτικού κόσμου και αμφισβητεί την αξία της καλλιτεχνικής του υπόστασης".

Κατά την γνώμη μου (η οποία φυσικά είναι ασήμαντη), ο Α.Ι. Τζαμτζής φαίνεται να ξεχνά ότι ο Καββαδίας δεν υπήρξε ποτέ του ηθογράφος.
Χρησιμοποιεί το πλοίο, τη θάλασσα, τους ναυτικούς ως σκηνικό της ποίησής του.
Νομίζω ότι αναφέρει στο άρθρο του πολλά κλισέ, τα οποία νομίζω ότι δεν ευσταθούν.

Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι "το πεζογράφημά του, η περίφημη "Βάρδια", εύκολα θα χαρακτηριζόταν με την τρέχουσα σήμερα ορολογία ως soft porno".

Στο ίδιο τεύχος του περιοδικού (σελίδα: 118 αναγγέλεται ο θάνατός του.
Απίστευτα παιχνίδια της μοίρας.
Ο μεγάλος συγγραφέας και ναυτικός Α.Ι. Τζαμτζής αποχαιρετά τον κόσμο αυτό με ένα σκληρό άρθρο για τον Νίκο Καββαδία.

Ο Μαραμπού, αν ζούσε, μπορεί και να του απάγγελνε μερικούς στίχους από κάποιο ποίημά του, όπως

"Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγα σκουριά που μας γεννά,
μας τρέφει, τρέφετια από μας, και μας σκοτώνει."

Στίχοι από το υπέροχο ποίημα FATA MORGANA, το οποίο ο ποιητής το αφιέρωσε στην Θεανώ Σουνά, την κοπέλα που σημάδεψε τα δυο τελευταία χρόνια της ζωής του.

Η Θεανώ Σουνά είναι "νοητά" παρούσα σε τρία, τουλάχιστον, από τα ποιήματα του "Τραβέρσο".

Σ' ένα από αυτά υπάρχουν και οι στίχοι που δεν άρεσαν στον Α.Ι.Τζαμτζή.

"Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά.
Εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει"

Έχω την εντύπωση ότι οι στίχοι αυτοί κρύβουν κάτι που σχετίζεται με τον ίδιο τον ποιητή.
Κάποιες κρυφές σκέψεις, πολύ σημαντικές για τον ίδιο.

Μακάρι η αναγγελία που διαβάσαμε στον "ΕΦΟΠΛΙΣΤΗ" να μην ήταν αληθινή.

Καλό ταξίδι καπεταν Τάσο.
Ο Νίκος Καββαδίας σε περιμένει για να συνεχίσετε την κουβέντα σας.
Καπεταν Τάσο, σ' ευχαριστούμε πολύ για όλα όσα πρόσφερες.
Το έργο σου είναι πραγματικά μοναδικό.

τοξοτης

11-11-2009, 21:56

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο έπεσα πάνω στο site http://kapetanisses.blogspot.com

Εκεί βρήκα το παρακάτω αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία και το παρουσιάζω :

Καββαδίας. 33 χρόνια από το θάνατό του (http://kapetanisses.blogspot.com/2008/02/33.html)

10 Φλεβάρη του 1975.

Ο αγαπημένος ποιητής των θαλασσινών, ο Νίκος Καββαδίας, φεύγει για το αιώνιο ταξίδι...

.................................................. .................................................. .......
Αυτός, που τόσο πόθησε μια μέρα να ταφεί, σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες, είχε ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ, και μια κηδεία σαν των απλών ανθρώπων τις κηδείες. "Αυτό που φοβόμουν έγινε", ήταν τα τελευταία του λόγια στην αδερφή του Τζένια, σαν κατάλαβε πως έφτασε το τέλος... Στις 10 Φλεβάρη του 75, χτυπημένος από εγκεφαλικό κι ενώ λογάριαζε την άλλη μέρα να μπαρκάρει.

Ο Καββαδίας υπήρξε για μένα ο πιστός σύντροφος στα χρόνια που ταξίδεψα. Κι ας ήταν πια εκείνος φευγάτος για πάντα. Τον τραγουδούσα στις ατέλειωτες ώρες της βάρδιας, στις αβάσταχτες ώρας της μοναξιάς, στις ώρες που ανοίγανε τα εφτά στόματα της θάλασσας κι η λογική έλεγε "πως όλα τέλειωσαν"...

10 Φλεβάρη του 75 ταξίδεψε εκείνος για πάντα.
.................................................. .................................................. ........

Δείτε τα βίντεο - αφιερώματα στο Νίκο Καββαδία,
από την εκπομπή του ¶λφα "Μηχανή του χρόνου":
http://educandus.blogspot.com/2008/02/blog-post_10.html (http://educandus.blogspot.com/2008/02/blog-post_10.html)

http://educandus.blogspot.com/2008/02/blog-post_4225.html (http://educandus.blogspot.com/2008/02/blog-post_4225.html)

http://educandus.blogspot.com/2008/02/3.html (http://educandus.blogspot.com/2008/02/3.html)

http://educandus.blogspot.com/2008/02/4.html (http://educandus.blogspot.com/2008/02/4.html)

http://kapetanisses.blogspot.com/2008/02/5.html (http://kapetanisses.blogspot.com/2008/02/5.html)

senlac

18-12-2009, 13:54

Σας παραθέτω ένα κείμενο απο τα τρία άρθρα του Μπάμπη ¶ννινου, που αφορά τη γνωριμία του στα χρόνια της Κατοχής με τον Νίκο Καββαδία, τον οποίο έχασε για χρόνια και ανακάλυψε ξανά σε μια ιστορική κρουαζιέρα με το Aquarius...Μεταξύ τους αναπτύχθηκε μια ιδιαίτερη φιλία μέχρι το θάνατο του ποιητή, ανήμερα του Αγίου Χαραλάμπους το 1975.

ΜΑΖI ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ....

Α΄ Μέρος

του Μπάμπη Σ. ¶ννινου

Ητανε Κατοχή. Στερνά του Δεκέμβρη ή Γενάρης 1942. Η Αθήνα ζούσε σε παγωμένο χειμώνα, χωρίς τρόφιμα και καμμιά συγκοινωνία! Όλοι από τα προάστεια και το κέντρο στις δουλειές τους, ποδαρόδρομο. Μετά το αυθόρμητο φοιτητικό ξεσήκωμα στους δρόμους της Αθήνας,στις 28 Οκτωβρίου, οι κατοχικές δυνάμεις κλείσανε το Πανεπιστήμιο. Λειτουργούσε μονάχα το συσσίτιο στη Φοιτητική Λέσχη, στις αρχές της οδού Ιπποκράτους ή στο Χημείο. Είχα ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μου. Δεν θυμάμαι ποιος συγγενής μεσολάβησε και με δέχθηκε, στην οδό Αγίου Μελετίου 10, ο ποιητής του «MAΡΑΜΠΟΥ», Νίκος Καββαδίας. Ήτανε τότε 32 χρονώ, ξέμπαρκος ασυρματιστής, κι εγώ 19 χρονώ δευτεροετής φοιτητής Νομικής.
Με τη μορφή που είχα σχηματίσει από τα ποιήματά του, έλεγα πως θα συναντούσα έναν αεικίνητο, νευρώδη, σύγχρονο θαλασσινό Σεβάχ! Συνάντησα όρθιο, πίσω από το μικρό γραφείο, έναν κοντόσωμο, απλό, ήρεμο και χαμογελαστό νέο. Κατάλαβα πως όλες οι περιπέτειες κι οι φουρτούνες ήτανε τιθασεμένες στην ψυχή και στα μάτια του!
Τούδωσα τα στερνά ποιήματά μου, όσα δεν ήταν επηρεασμένα από τη δικιά του μανιέρα. Χωρίς να τα κοιτάξει, τάφησε στο πλάι…

- Πώς σε φωνάζουν, με ρώτησε. Χαράλαμπο ή Μπάμπη; Γιατί εμένα κανένας δε με φωνάζει Νίκο. Με ξέρουνε Κόλλια.
Ποτέ δε ρώτησα συνομιλητή μου σε λεγόμενα για τον εαυτό του. ¶φηνα να μου λέει, όσα ήθελε. Ο Κόλλιας κατάλαβε κάποια αμηχανία μου και συμπλήρωσε:
- Είναι το χαϊδευτικό του Νικόλας στα ρώσικα. Γεννήθηκα στην Μαντζουρία. Ο πατέρας μου ήταν τροφοδότης στο ρώσικο στρατό.

Κατόπι μούπε πως γνώρισε τʼ αδέλ-φια μου ένα καλοκαίρι στο σπίτι της ξαδέλφης μου, στο Φισκάρδο.
Εγώ πάλι του θύμισα πως το βιβλίο του ήταν εξαντλημένο και δεν υπήρχε ούτε στα υπαίθρια παλαιοβιβλιοπωλεία, στην πάροδο ανάμεσα Ακαδημίας και Σόλωνος.
Μούπε πως κι αυτός δεν είχε το βιβλίο του!

Ρώτησα γιʼ άλλα δημοσιευμένα ποιήματά του. Έβγαλε από τη βιβλιοθήκη ένα τόμο της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Μούδειξε δυο, με υπογραφή «Πέτρος Βαλχάλας». Για
το ψευδώνυμο, μου εξήγησε πως τον είχε επηρεάσει στα παιδικά του χρόνια στον Πειραιά, ο Παύλος Νιρβάνας. Αντέγραψα δυο τετράστιχα από το ένα ποίημα, που δεν είχε ρίμα, αλλά μπορούσες να τʼ απαγγείλεις.
«Το καλοκαίρι πάει επέρασε κι είναι καιρός να φύγουμε για πέρα».
Ο Κόλλιας, σε μια κόλλα διαγωνισμού, μούγραψε ένα ποίημα κι έβαλε τίτλο «ΝΟΤΗΙΝG». (Είναι ένα από τα 3 ποιήματα, που πρόσθεσε στη δεύτερη έκδοση των «ΜΑΡΑΜΠΟΥ», το
1947. Δημοσιεύτηκε με τίτλο «ΑFAR» κι ήταν αφιερωμένο στο φίλο του,ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου, Γιώργο Παππά).
Από την ίδια μέρα, αποστήθισα το ποίημα με τις αρνήσεις και τις αλήθειες, κι ορισμένα τετράστιχα, σε κατοπινά χρόνια, τα χρησιμοποίησα στα γραφτά μου!
Τελειώσαμε, αλλά για τα ποιήματά μου ούτε λέξη! Δώσαμε ραντεβού για τʼ άλλο πρωινό στο Μουσείο. Παρόλο που δεν είχα τότε ρολόι, ήμουνα στην ώρα μου.
Περπατήσαμε στην πλατεία Κάνιγγος και στο πρώτο στενό, αριστερά Ακαδημίας, ο Κόλλιας έστριψε. Εκεί λειτουργούσε το συσσίτιο για τους Ναυτικούς. Όσοι τον γνώριζαν, τον χαιρέτησαν με σεβασμό. Μια κοπέλα ήρθε και τον φίλησε στα δυο μάγουλα. Ήτανε λίγο
έκπληκτος. Όταν απομακρύνθηκε, ο Κόλλιας μού είπε γελώντας:
- Πήγε με κάποιο φίλο μου και φαίνεται πως την μπανιάρισε γιατί… άσπρισε και τρόμαξα να τη γνωρίσω! Ανεβήκαμε στο πεζοδρόμιο της οδού Ακαδημίας. Ελάχιστοι περαστικοί.

Ξαφνικά, ο Κόλλιας περπατώντας, άρχισε να απαγγέλλει:

«Σκατζέρναμε στη Nippon.
Στην Osaka της πίπας ο καπνός
θα σουσβυνε αν δεν τραβούσες.
Τι είναι η στάχτη»...
Κι εγώ τότε συμπλήρωσα:
«Ωσάν τη λήθη κρύβει την αγάπη σου!»...

Τάχασα! Ήταν ένα ολόκληρο τετράστιχο από τα χτεσινά ποιήματά μου, πούχε κρατήσει!
Έβγαλε από την τσέπη του παλτού του τα χειρόγραφά μου και μου τάδωσε. (Αργότερα, στο σπίτι μου, είδα πως όσα ποιήματά μου τούχαν αρέσει, είχε βάλει με κόκκινο μολύβι, δίπλα στον τίτλο, μια ή περισσότερες άγκυρες. Σε άλλα είχε και σταυρούς).
Περπατώντας, συνεχίσαμε να λέει ο ένας δυο στίχους κι ο άλλος να συμπληρώνει. Είπαμε «για το Μαντράς,το Σιγγαπούρ, τʼΑλγέρι και το Σφαξ», «οι Γιαπωνέζες τα κορίτσια στη Χιλή», «τον Γουίλι, το μαύρο θερμαστή», τη «Μαϊμού», φυσικά πάλι το «Μal du depart», κι άλλα δυο, όσα είχα καταφέρει να βρω σε μικρές ανθολογίες.
Κατηφορίσαμε τη Βουκουρεστίου και μετά το ζαχαροπλαστείο Ζωναρά, ο Κόλλιας σταμάτησε στο βιβλιοπωλείο Γανιάρη. Μου γνώρισε τον ιδιοκτήτη και την κόρη του Ανθή, που πρώ-
τη ξεκίνησε να ντύνει βιβλία με δερμάτινα καλύμματα, πούχανε τίτλους και
ονόματα φτιαγμένα με το χέρι.
Το βιβλιοπωλείο ήτανε στέκι καλλιτεχνικό, ιδιαίτερα τις μεσημεριανές
ώρες. Επειδή οι πρωινές βόλτες συνεχίστηκαν σε καθημερινή βάση, για μήνες, ο Κόλλιας μού γνώρισε τους Μ. Καραγάτση, Θεοτοκά, Θράσο Καστανάκη, τον κριτικό Κατσίμπαλη, τους
ζωγράφους Τσαρούχη, Βακαλό, τους χαράκτες Βάλια Σεμερτζίδη, Κορογιαννάκη, Τάσσο, τους ηθοποιούς του Εθνικού Βεάκη, Γιώργο Παππά, Ελένη Χαλκούση, Στέλιο Βόκοβιτς κ.ά.
Το πρωινό ραντεβού καθιερώθηκε στο συσσίτιο των Ναυτικών, με άμεσηαναχώρηση για το «στέκι» κι επιστροφή ποδαρόδρομο μέχρι τη Δεριγνύ και Πατησίων, που χωρίζαμε. Η μετάβαση είχε απαγγελίες κι η επιστροφή είχε διηγήσεις του Κόλλια.
Μου μίλησε για την αμοιβαία αγάπη πούχε με την μεγάλη μας ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη και μου διηγήθηκε το παρακάτω περιστατικό.
Κάποτε της φανέρωσε πως είχε δώσει δυο φορές εξετάσεις και δεν είχε πετύχει.
Η Μαρίκα τον ευχαρίστησε, που την εμπιστεύτηκε, και τον ρώτησε:

- Είδες Κόλλια μου τόνομά σου γραμμένο μαζί με άλλα ονόματα που πετύχανε; Αν ναι, αυτό σημαίνει πως σε δεχτήκανε υποψήφιο, κι είναι γραπτή απόδειξη πως τα ʼχεις τετρακόσια! Την ώρα που σʼ έχουνε οι περισσότεροι για τρελλό, αυτό έχει για σέ-
να τη μεγαλύτερη σημασία! Να βρίσκεται τόνομά σου στη λίστα, κι ας απέτυχες».

Δεν έκανα καμμιά ερώτηση. Όμως είναι αλήθεια πως υπέθεσα ότι ο Κόλλιας μπορεί νάχε δώσει εξετάσεις για καπετάνιος. Με πέντε χρόνια υπηρεσία στο ναυτικό φυλλάδιο, μπορούσε να δώσει εξετάσεις για δίπλωμα ανθυποπλοιάρχου, ένας δόκιμος καπετάνιος.
Εξάλλου στο «Μαραμπού» και το «Πούσι» βλέπεις ατέλειωτες βάρδιες στη γέφυρα, ώρες στημένες για να φανεί «του ¶λμπορ το φανάρι», «τον Σταυρό του Νότου ανάμεσα στα
στράλια» κλπ. Απʼ ό,τι φαίνεται, ο ποιητής δεν είχε πρόβλημα σε θέματα ναυσιπλοΐας,
χάρτες, εξάντες κλπ. Ίσως οι θητείες του σε μικρά φορτηγά, τα φορτηγοποστάλια, δεν τον είχανε προικίσει με γνώσεις σε τρόπους φόρτωσης, αντοχές φορτίων, μετακινήσεις φορτίων και γιʼ αυτό δεν πέτυχε. Πάντως, για πρώτη φορά δημοσιεύτηκε στη «ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ» το υπʼαριθ. 922 Προσωρινό Δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή Βʼ τάξεως, που εκ-
δόθηκε από το ΥΕΝ στις 28 Ιανουαρίου 1941, την εποχή που ο Κόλλιας υπηρετούσε στην Αλβανία (στη σχετική φωτογραφία είναι με παχύ μουστάκι!)... Το επόμενο, υπʼ αριθ. 435 Δίπλωμα ραδιοτηλεγραφητή Βʼ τάξεως, εκδόθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1947 και δημοσιεύτηκε στο ίδιο περιοδικό.(Την αλήθεια, για το αν έδωσε ή όχι εξετάσεις, τη γνώριζε μόνον ο ίδιος κι ίσως αν υπάρχουν ακόμη αρχεία του ΥΕΝ).
Σχετικά με τις εξετάσεις, η Βέρα Χρυσομάλη της ΕΛΜΕΣ και φίλη του Καββαδία, διηγείται το παρακάτω περιστατικό, που της αφηγήθηκε ο ίδιος.
Ο Παναγής Γιαννουλάτος, η δημιουργική ψυχή της ΕΛΜΕΣ, πληροφορήθηκε πως ο Καββαδίας έδωσε εξετάσεις για αναβάθμιση του Διπλώματός του και τον ρώτησε:

- Tι έγινε Κόλλια, πέτυχες;
- Bέβαια, κύριε Παναγή, η απάντη-
ση.
- Και σε τι σειρά ήρθες;
- Δεύτερος, κύριε Παναγή.
- Μπράβο παιδί μου, συγχαρητήρια!
Και πόσοι λάβατε μέρος;
- Δύο, κύριε Παναγή, απάντησε χα-
μογελώντας ο Κόλλιας.
Σε μια επιστροφή μας, μου διηγήθηκε ένα περιστατικό από αθλητική του ενασχόληση.

Απέναντι από το κατάστημα τροφίμων, πούχε ανοίξει μιαν εποχή στο Πασαλιμάνι ο πατέρας του, ήταν ένα Γυμναστήριο όπου ο Κόλλιας πήρε μαθήματα πυγμαχίας, ένα άθλημα
που του άρεσε. Μου είπε πως έλαβε μέρος σε αγώνα, που κατά τύχη παρακολούθησε ο πατέρας του, και δήλωσε: «Καλά παλεύει ο μικρός»! Όταν όμως συνειδητοποίησε πως ήτανε ο γιος του, χάλασε τον κόσμο! Σε άλλη επιστροφή, αναφέρθηκα στους ποιητές Κώστα Ουράνη και Καίσαρα Εμμανουήλ, στους οποίους λέγανε πως είχε ιδιαίτερη εκτίμηση, και τους είχε χαρίσει το «Μαραμπού», τα ποιήματά του, «Ο Πλοίαρχος Φλέτσερ» και «Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ». Για τον Ουράνη του είπα πως είχα ακούσει να αμφισβητεί τα ταξίδια του, υποστηρίζοντας πως οι ιστορίες ήταν φανταστικές και τα ταξίδια μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού! Για τις δικές του περιπλανήσεις προέβαλε όλα τα μέρη του κόσμου πούχε ταξιδέψει κι επισκεφθεί, με αποδεικτικά στοιχεία, τις ετικέτες των διαφόρων ξενοδοχείων πούχαν κολλήσει στις δερμάτινες βαλίτσες του! (Είναι γνωστό πως στους ναυτικούς, στα φυλλά-διά τους, αναγράφονται οι ημερομηνίες πρόσληψης και απόλυσης. Δεν
αναφέρονται ούτε οι χώρες, ούτε τα λιμάνια. Αν ναυτολογηθείς στον Πειραιά κι επιστρέψεις ύστερα από δυο χρόνια, μετά από πολλαπλά ταξίδια, θʼ αναφερθεί δυο φορές ο Πειραιάς και τίποτα παραπάνω).

Επίσης, είπα στον Κόλλια ότι είχα διαβάσει σε ανθολογία το ποίημα του Ουράνη:

« θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινωπόρου
δείλι,μέσα στην κρύα μου κάμαρα, όπως έζησα μόνος,
στο πολύβουο Παρίσ, και μια Καίτη θεωρώντας πως
την ξέχασα γιάλλη, θα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό,
θα με βρίσει».

Ήτανε γραμμένο, έξω από τα συνηθισμένα μέτρα του ποιητή και στην ίδια μανιέρα του Καββαδία. Θυμάμαι πως μου είπε ο Κόλλιας πως την ιδέα την είχε πάρει από ποίημα Γάλλου ποιητή! ¶λλη φορά, με την ευκαιρία που γνώρισα στη Λέσχη την κόρη του Μυριβήλη, Ρίτα, φοιτήτρια της φιλολογίας, του ανέφερα το θαυμασμό μου για τη «ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ».

- Είναι κακός άνθρωπος! με διέκοψε. Ήταν η πρώτη φορά που μίλησε άσχημα για κάποιον. Τον εκτιμούσα ιδιαίτερα, συνέχισε, κι όταν επέστρεψα από ταξίδι μου στη Ρωσία (νομίζω
πώς είχε μείνει αρκετό καιρό στην Οδησσό) θεώρησα πως έπρεπε να του εκθέσω γεγονότα από μια χώρα που θεωρούσαν Παράδεισο. Τότε, σα να πέρασε κάτι από τα μάτια του, μονολόγησε:
- Ταλαιπωρημένη μάνα, να φυλάει τα χέρια να δώσουμε από τα σκουπίδια μας τα ξεροκόμματα…
Δεν συνέχισε και δεν τον ρώτησα. Ύστερα από πολλά χρόνια, διάβασα πως ο Μυριβήλης όταν πληροφορήθηκε για τη Ρωσία την φτώχεια, την πείνα και την τρομοκρατία, θέλησε να
γράψει ο Κόλλιας «επί πληρωμή» άρθρα σʼ εφημερίδα για τη Σοβιετική Ένωση, παρʼ όλο που γνώριζε πως ήταν ένας ιδεολόγος αριστερός. Ιδιαίτερη εκτίμηση έτρεφε στον κα-
πετάνιο – ποιητή Δ. Ι. Αντωνίου, πούχε γράψει το «Τραβερσωμένοι ας πάμε» και τους «Κακούς Εμπόρους».

Γνωριζόμασταν οικογενειακά με τον ξάδελφό του, πολιτικό μηχανικό, Μίμη Αντωνίου και τις τρεις αδελφές του καπετάνιου κι έτσι, μια μέρα του 1943, βρέθηκα στο σπίτι του με τα πεζά μου χειρόγραφα. Ήταν ακόμα ο Τσαρούχης και ο Λορεντζάτος. Ο πρώτος, μόλις διάβασε το γραφτό μου, είπε «αποκτήσαμε και ένα φανταιζίστα».
Από τότε όμως, δεν ξανάδα κανέναν τους…
¶λλη φορά, ο Κόλλιας μου διηγήθηκε τον καυγά Καραγάτση - Θεοτοκά.
Διηγήθηκε και στους δυο, που ήτανε φίλοι του, την ιστορία του μαρκονιστή, που τρελλάθηκε από έρωτα κιάρχισε να στέλνει σήματα «S.O.S. Βυθιζόμαστε» στα καλά καθούμενα!
Ο Καραγάτσης ήτανε ο πρώτος νομίζω συγγραφέας που πέρασε στα βιβλία του βαπορίσιους, ναυτικούς όρους, πολλούς για πρώτη φορά, γράφοντας για ματσακόνι, μουράμπιες, γραδελάδες, στόκολο, άφτερπηκ, τσαρτ-ρουμ, αναφέροντας τον «τηλέγραφο» της γέφυρας, με τόνομα του κατασκευαστή του «τσάντμπορν».
Την ιστορία του Κόλλια, την έκανε διήγημα ο Καραγάτσης κι ο Θεοτοκάς νουβέλα, με αποτέλεσμα νʼ ανταλλάξουν επιστολές στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», αν δεν κάνω λάθος.
Ο Κόλλιας, στο βιβλίο του «ΠΟΥΣΙ», αφιέρωσε στον πρώτο το ποίημά του
«BLACK AND WHITE» (1937) και στον δεύτερο «ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ» (1938).
Τις περισσότερες φορές, στην επιστροφή συζητούσαμε για ζωγραφική, γιατί ο Κόλλιας διαπίστωσε πως είχα ιδιαίτερες προτιμήσεις στους Γάλλους «ιμπρεσσιονιστές», Βαν Γκογκ
και Πωλ Γκωγκέν. Ήτανε βαθύς γνώστης της ιστορίας της ζωγραφικής και ήταν αυτός που με προχώρησε στον Μπρακ και τον Πικάσο. Η αγάπη του στη ζωγραφική φαίνεται από το
«ΜΑΡΑΜΠΟΥ», συνεχίζεται στο «ΠΟΥΣΙ», κορυφώνεται στη «ΒΑΡΔΙΑ» και την ξαναβρίσκουμε στο «ΤΡΑΒΕΡΣΟ».
Μου διηγήθηκε πώς, σε μια ημερήσια εκφόρτωση του πλοίου που υπηρετούσε στο Ρόττερνταμ, ανάλωσε όλον τον ελεύθερο χρόνο του να πάει στις Βρυξέλλες, για να δει έναν πίνακα του Τζέιμς Ένσορ και να επιστρέψει την ώρα της αναχώρησής τους, χωρίς να
σταθεί για φαγητό ή ό,τι άλλο! Βραδυνά ταβερνάκια Θεώρησα πως έπρεπε να τον γνωρί-
σω στους δικούς μου φίλους. Οι περισσότεροι ήταν συμμαθητές μου στο Β΄Γυμνάσιο και τώρα συμφοιτητές μου.
Ο Κόλλιας δέχτηκε και μαζευτήκαμε στο στέκι μας, στο ζαχαροπλαστείο «Τέλειον», στην Πλατεία Ιθάκης. Δεν θυμάμαι αν λειτουργούσε με ρεβυθοκεφτέδες ή διατηρούσε τα κα-
θίσματα απʼ έξω. Είμασταν τρεις φοιτητές Νομικής, ο Αλέκος Αυγουστάτος, ο Ηλίας Αντω-
νόπουλος, κι εγώ, και τρεις Ιατρικής, ο Βασίλης Πιλάλης, ο Γιάννης Κοτσερώνης κι ο Ριζόπουλος. Όλοι νέοι, ανήσυχοι, διαβασμένοι. Καταλήξαμε σε ταβερνάκι της πε-
ριοχής, σε μια πάροδο της Αγίου Μελετίου. Διέθετε βαρέλια με κρασί, για τα σπίτια. Ούτε λόγος για μεζέ. Ούτε ξυλόσομπα! Καθόμαστε με τα παλτά μας και πίναμε ξεροσφύρι, κουβεντιάζοντας. Φροντίζαμε να φεύγουμε κάποια ώρα, ώστε να είμαστε στα σπίτια μας πριν από ώρα 23:00 που απαγορευόταν η κυκλοφορία στους δρόμους.

Το σκηνικό άλλαξε μονάχα δυο φορές. Τη μια ήρθε ο Κοτσερώνης με κατσαρόλα πούχε σπιτική φασολάδα! Τη φάγαμε κρύα, σε τσίγκινα πιάτα κι αναλώσαμε διπλή ποσότητα σε κρασί! Την άλλη φορά, ένα κόκκινο κρασί, σκέτο ξύδι, δεν πινότανε με τίποτα. Ο
μαγαζάτορας τότε παρουσίασε ένα άσπρο, νερουλό κατασκεύασμα, που το ονόμασε «γιαούρτι»! Το ρίξαμε μέσα στα ποτήρια και το διαλύσαμε με κουτάλια. Κάτι έγινε. Το στέκι της Πλατείας Ιθάκης καταργήθηκε και μαζευόμαστε στο ταβερνάκι. Ένα βραδυνό, τέλος Μαρτίου 1942, βρεθήκαμε πρώτοι μαζί με τον Κόλλια. Πάνω στο σιδερένιο τραπέζι, μού γραψε σε κόλλα διαγωνισμού ένα ποίημα, με τίτλο «Θαλασσία Πανίς». Για
μένα, ένα από τα πιο παραστατικά του ποιήματα, που το ξεχωρίζω πάντοτε.
Το θέμα, ένα ναυαγισμένο συμμαχικό πολεμιικό, που βρίσκεται στο βυθό,
χτυπημένο από Γιαπωνέζους. Τον ρώτησα για την έμπνευσή του. Μου εξήγησε, από τη βύθιση αγγλικού καταδρομικού, γνωστού στους Έλληνες από τη δράση του.

- Μήπως το «ΡΗΠΟΥΛΣ»; τον ρώτησα. Νομίζω πως προπολεμικά είχε επισκεφθεί την Ελλάδα κι είχε φουντάρει έξω στη ράδα, στο Πασαλιμάνι. Διαβάζοντας το ποίημα, είχα μια
απορία και δεν την έκρυψα.
- Γράφεις «ο Γιαπωνέζος στην παντιέρα μαύρη μπάλα». Στη μέση της σημαίας, οι Γιαπωνέζοι έχουνε κόκκινη μπάλα. Γράφεις «μαύρη», έγινε λάθος ή θέλησες να κόψεις μια συλλαβή;
- Όχι, μου απάντησε. Από μακρυνή απόσταση δεν ξεχωρίζονται τα χρώματα. Φαίνονται όλα μαύρα! Ήτανε μεγάλα καταδρομικά, σε απόσταση βολής, δηλαδή πολλά μίλια μακρυά
και δεν διακρίνονταν χρώματα.

Η «Θαλασσία Πανίς» δημοσιεύτηκε στο «Πούσι», αφιερωμένο στο φίλο του, ηθοποιό Γιώργο Παππά. (Το 1944 σε συμμαχικό περιοδικό, που κυκλοφορούσε στην κατεχόμενη Ιταλία, διάβασα πως η ναυμαχία γίνηκε την 1η Μαρτίου 1942. Τρία εγγλέζικα καταδρομικά κι ένα αμερικάνικο συγκρούστηκαν με επτά γιαπωνέζικα που τα συνόδευε στολίσκος από αντιτορπιλικά κι αεροπλάνα! Τα συμμαχικά πολέμησαν ηρωικά, αλλά βυθίστηκαν όλα! Δεν ήτανε το καταδρομικό «ΡΗΠΟΥΛΣ», όπως νόμιζα, αλλά το γνωστό «ΕΞΕΤΕΡ» από τη ναυμαχία με το γερμανικό θωρηκτό «Γκραφ Φον
Σπέε», που κατέφυγε στην Αργεντινή. Επομένως, ο Κόλλιας είχε ακούσει την είδηση τον Μάρτιο 1942, στην εκπομπή «Εδώ Λονδίνο», που παρακολουθούσε συχνά και τόχε αναφέρει
σε ποίημά του. Χάνεται κάθε επαφή με τον Κόλλια. Ξαφνικά, τον Απρίλη 1942 διορίστηκα
κι έπιασα αμέσως δουλειά σε Τράπεζα. Πεταγόμουνα στη φοιτητική Λέσχη, στο συσσίτιο, κι εκεί συναντούσα συμφοιτητές και φίλους. Ετοιμάζανε φοιτητική καλλιτεχνική εκδήλω-
ση. ¶ρχισαν εντατικές καθημερινές πρόβες κι εγώ βρέθηκα να συμμετέχω με δύο ποιήματά μου, ένα σκετς και στην οργανωτική επιτροπή. Η γιορτή δόθηκε τον Οκτώβριο 1942,
στο θέατρο Αργυροπούλου, με μεγάλη επιτυχία. Μʼ όλα τα παραπάνω, χάθηκε κάθε
επαφή με τον Κόλλια και τους βραδυνούς φίλους μου. Ακολούθησαν τρία κατοχικά χρόνια με πολεμικές περιπέτειες! Το Φεβρουάριο 1945 επέστρεψα στην Ελλάδα, τραυματίας, μετά
από πολύμηνη νοσηλεία σε Συμμαχικό Νοσοκομείο της Ιταλίας. Αναζήτησα τον Καββαδία κι έμαθα πως ταξίδευε. Τον Δεκέμβριο του 1946, δημοσίευσα στη «ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ», το μο-
ναδικό ναυτικό περιοδικό, το παρακάτω ποίημα, αφιερωμένο στον Κόλλια,
με τίτλο «ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΜΑΧΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΟΥΣ»…
Πίστευα ότι μπορούσε να φτάσει στα χέρια του, γιατί ήτανε το μοναδικό που δημοσίευε τις ηρωικές προσπάθειες πούχανε κάνει στον πόλεμο τα πολεμικά μας. Καθως, επίσης, τις
περιπέτειες και τις απώλειές μας σε φορτηγά πλοία και ναυτικούς.

Το ποίημα που δημοσίευσα στο τεύχος 170, τον Δεκέμβριο 1946:

«Τι σημασία θα χουν για σένα τα ονόματα
και τα παράλια γραφέια ταξιδίων
όταν, σαν πάντα ιδανικός,
μπρός στο παράθυρο
την πάχνη αφου θα σβύσεις
με το χέρι, στο Μάγκαλορ,στο
Κέιπ Τάουν, στη Σουραμπάγια
θα δείς το τραμπ, που θα τραβά
τις άγκυρες μ'όλους τους ναύτες
τώρα γερασμένους.

Μα όσο κι αν περιμένουν
ανυπόμονα οι εταιρίες,
οι ασφάλειες και οι έμποροι
-ακόμα το λοστρόμο οι φιλενάδες
του- αυτό δεν θα σκατζάρει
σε ένα πόρτο.

Και έτσι θα σβύσεις, θα χαθείς,
(όπως επόθησες) μέσα στο κύμα,
στο φιλί των οριζόντων
και δεν θα νοιώσεις μια κηδεία
κι ένα θάνατο κοινό και θλιβερό,
σαν των ανθρώπων».

Το 1947, κυκλοφόρησε σε δεύτερη έκδοση το «ΜΑΡΑΜΠΟΥ» και για πρώτη το «ΠΟΥΣΙ». Το 1954, κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Η ΒΑΡΔΙΑ». Τα βιβλία ήταν η μόνη επικοινωνία με τον Κόλλια, που ταξίδευε πάντοτε…

Συνεχίζεται....

ΠΗΓΗ: Περιοδικό "Ναυτική Ελλάδα", Μάρτιος 2009

Ο Μπάμπης ¶ννινος έγραφε σε πολλά θαλάσια περιοδικά, μεταξύ των οποίων η Ναυτική Ελλάς, ο Εφοπλιστής και το Θάλασσα και Γιώτινγκ με το προσωνύμιο Χάρης Εφτανησιώτης. Ήταν τραπεζικός και διετέλεσε διευθυντής του Ναυτιλιακού Τμήματος της Εθνικής Τράπεζας και απο το 1983 Γενικός Διευθυντής της ΛΟΥΚΑΣ Γ. ΜΑΤΣΑΣ ρυμουλκά ναυαγοσωστικά. Έφυγε απο τη ζωή τον Ιούνιο του 2009.

Roi Baudoin

18-12-2009, 19:57

Ευχαριστούμε πολύ τον καλό φίλο senlac για το πολύ σημαντικό κείμενο ανέβασε.
Περιμένουμε και τη συνέχειά του.

Ο Νίκος Καββαδίας ήταν στενός φίλος του Μ. Καραγάτση.
Ας δούμε μια ..... ιδιαίτερη περιγραφή του Νίκου Καββαδία από τον Μ. Καραγάτση στο διήγημά του "Μπουχούνστα" που περιλαμβάνεται στο "Μεγάλο Συναξάρι".

Και ας δούμε και μια υπέροχη φωτογραφία του Κόλια με την Μαρίνα Καραγάτση, σημαντικό άνθρωπο των τεχνών και κόρη του Μ. Καραγάτση.

Το υλικό αυτό προέρχεται από το εξαιρετικό αφιέρωμα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για τον Μ. Καραγάτση με αφορμή τα Εκατό χρόνια από τη γέννησή του.

Την χρονιά που έρχεται θα έχουμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καββαδία.
Οι μηχανές έχουν, ήδη, ανάψει για τα καλά ....

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον senlac, τον Α. Μώλο, τον nikosnasia και την Μαρίνα Καραγάτση.

69222

Μαρίνα Καραγάτση, Νίκος Καββαδίας και η γάτα.

69223

Δημήτρης Φάββας

30-12-2009, 06:30

senlac

30-12-2009, 15:38

ΜΑΖI ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ...

ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ Σ. ΑΝΝΙΝΟΥ

Β ΄ Μέρος

Στη βαρδιόλα του κρουαζιερόπλοιου «ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ», που υπηρέτησαν μαζί, 9 χρόνια. Ο καπετάνιος
Σπύρος Βανδώρος, κι αυτός από την ¶σσο της Κεφαλλονιάς, με τον ασυρματιστή Κόλλια Καββαδία,
τραβηγμένη το 1970.

Τέλη του 1969 ανέλαβα Διευθυντής στο Ναυτιλιακό Κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, στον Πειραιά. Το 1970, μέσα στα εγκεκριμένα δάνεια για ναυπήγηση στην Ελλάδα, ήτανε και για ένα κρουαζιερόπλοιο, το “AQUARIUS”, που θα χτίζανε οι ΕλληνικέςΜεσογειακές Γραμμές.Οι εκπρόσωποι της εταιρείας, Τώνης Γιαννουλάτος, Κώστας Ρίγγας και Διονύσης Βανδώρος, ήτανε σε καθημερινή επαφή μαζί μου. Μια μέρα, πληροφορήθηκαν πως η γυναίκα μουταξίδευε με το πλοίο «ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ»,από το Μπρίντεζι στην Πάτρα. Ήτανε καταχείμωνο, δεν υπήρχαν τουρίστες και ταξίδευαν μόνο ελάχιστοι οδηγοί,που οδηγούσαν νταλίκες. Ειδοποίησαν τον Καπετάνιο, να της κρατήσει συντροφιά. Την προσκάλεσε να δειπνήσουν μαζί σΆ ένα τραπέζι που καθόταν κι ο ασυρματιστής του πλοίου.Όταν γίνηκαν οι συστάσεις, ο μαρκόνι κράτησε το χέρι της γυναίκας μου και, σαν να την γνώριζε χρόνια,τη ρώτησε:
“Τον Μπάμπη, τι τον έχεις;”

Mε την απάντησή της, την πήρε στην αγκαλιά του και της έλεγε:

“Βρήκα το χαμένο φίλο μου, μετά από 30 χρόνια!”
Σ΄όλη τη διάρκεια του δείπνου, τη ρώτησε για τη ζωή μου και τη σταδιοδρομία μου, φανερά συγκινημένος. Πληροφορήθηκα με πολλή χαρά τα νέα κι αναλογίστηκα πως στην ΕΛΜΕΣ υπηρετούσαν δυο ξαδέλφια μου, που γνώριζαν τον Καββαδία, κι ήταν οι μόνοι που δεν τους είχα ρωτήσει, γιατί δεν φανταζόμουνα ποτέ πως ο Κόλλιας θα υπηρετούσε σε «πλοία γραμμής»! Το 1971, στην Πασχαλινή κρουαζιέρα του «ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ» συναντήθηκαμε τον Κόλλια στο λιμάνι του Πειραιά.
Μετά τις πρώτες αγκαλιές, με ρώτησε:
“Τα παιδιά τι γίνονται; O Αυγουστάτος, ο Πιλάλης, ο Ριζόπουλος κι ο Κοτσερώνης;”
To μνημονικό του με άφησε άφωνο! Δεν είχε ξεχάσει κανέναν από την ταβέρνα της Κατοχής, ύστερα από τόσα χρόνια! Τον ενημέρωσα, απΆ ό,τι γνώριζα, κι αφήσαμε τους επίσημους στο σαλόνι και πήγαμε στην καμπίνα του να τα πούμε.
«Της πίπας ο καπνός θα σούσβυνε, αν δεν τραβούσες» άρχισε, κι εμένα
μούρθε στο μυαλό το «Καλοκαίρι πάει επέρασε»!
- Δεν το θυμάμαι, μου είπε. Κι ήταν αλήθεια. Ήταν ένα ποίημα που είχε αφήσει έξω, απΆ όλα τα βιβλία του. (Δημοσιεύτηκε στα Αθησαύριστα ποιήματα «Στο ημερολόγιο ενός τιμονιέρη», 30 χρόνια μετά το θάνατό του).
ΣΆ αυτή την κρουαζιέρα γνωρίστηκαμε με τον καπετάνιο του «ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ», Σπύρο Βανδώρο, την hostess Μπάρμπαρα, το ζεύγος Γιάννη και Βέρα Χρυσομάλη, στελέχη της ΕΛΜΕΣ που ταξιδεύανε μαζί μας, όλοι τους φίλοι του Κόλλια.
Από την Σαντορίνη βρεθήκαμε στο Ηράκλειο, όπου ακολουθήσαμε την

πρόταση του Κόλλια κι ανεβήκαμε με ντόπιους φοιτητές στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη, σε ψήλωμα με πανοραμική θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Στην πλάκα πούχανε χαράξει τα ίδια του τα λόγια «Δεν ελπίζω
τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος», η κόρη μου, η μικρότερη της συντροφιάς, ακούμπησε ευλαβικά τα αγριολούλουδα πούχε μαζέψει.
Όταν γυρίσαμε, ο αρχικαμαρώτος μάς έδωσε πρόσκληση του καπετάνιου για «Αναστάσιμο Δείπνο», μόνο για τους λιγοστούς Έλληνες.
Μέχρι να περάσει η ώρα, κρατήσαμε συντροφιά στον Κόλλια, πούχε βάρδια στο Κρητικό πέλαγος, απαγγέλοντας ανέκδοτα ποιήματά του,
που τα συμπαθούσε ιδιαίτερα:
- Xόρεψε στο φτερό του καρχαρία
- Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη
σμέρνα
- Βουτάει ο γλάρος το δελφίνι να
τυφλώσει
… κι άλλους εντυπωσιακούς στί-
χους.
Δέκα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, κατεβήκαμε στην τραπεζαρία. Είχανε
στρώσει ένα μακρύ τραπέζι. Δίπλα στα σερβίτσια, η άσπρη λαμπάδα. Πιατέλες με κόκκινα αυγά. Μαζεύτηκαν οι αξιωματικοί της γέφυρας και της μηχανής, ο αρχιμάγειρας με ψηλό
σκούφο, το επιτελείο του, ο γιατρός,ο Κόλλιας κι όλοι οι άλλοι.
Πέντε λεπτά πριν τις δώδεκα, σβύσανε τα φώτα. Από πλαϊνή πόρτα, μπήκε ο καπτα-Σπύρος με αναμμένη λαμπάδα.
- Δεύτε λάβετε φως, είπε.
Μικρές φλόγες από το ανέσπερο φως φωτίζανε την αίθουσα κι ακούγο-
νταν οι ευχές. Ένας μακρόσυρτος ήχος από τη σφυρίχτρα της γέφυρας σήμανε την
Αναστάσιμη ώρα!
Τα φώτα ανάψανε κι όλοι μαζί ψάλλαμε το «Χριστός Ανέστη» τρεις φορές. Ακολούθησε το φιλί της αγάπης. Αρχίσανε τα τσουγκρίσματα με τα κόκκινα αυγά μέχρι που οι καμαρώτοι
φέρανε τις αχνιστές μαγειρίτσες και τις πιατέλες με τα αρνιά.
Ήλθαν και τρία μέλη από την ορχήστρα του πλοίου και γίνηκε Πασχαλινό γλέντι.
Πάντα θυμάμαι Πασχαλιάτικες ημέρες σε χωριουδάκια πνιγμένα σε κατακόκκινες παπαρούνες, ασπροκίτρινες μαργαρίτες κι ανθάκια του αγρού.
Όμως τη μεγαλύτερη συγκίνηση την ένοιωσα όταν έζησα για πρώτη φορά
την ώρα της Ανάστασης «εν πλω»! Από την άλλη μέρα, όσο βρισκόμαστε σε πλεύση, την περνούσα με τον Κόλλια, κοντά του στη βάρδια ή στην καμπίνα του. Θυμάμαι πως μου φανέρωσε τόνομα της Κεφαλλονιτοπούλας που τον είχε ρωτήσει «ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;» στο ποίημα KUROSIWO.
Ήτανε μια γνωστή φυσιογνωμία, που δε θυμάμαι πια τόνομά της. Στερνή φορά τη
συνάντησα στην ¶σσο, στην Κεφαλλονιά, και μιλήσαμε. Τον ίδιο χειμώνα, ταξιδέψαμε με το
ίδιο πλοίο στη Βενετία. Τον άλλο χρόνο, 1972, το κρουαζιερόπλοιο «Αquarious», άρχισε τα δρομολόγιά του. Στο παρθενικό ταξίδι, ήτανε καπετάνιος ο Βανδώρος, ασυρματιστής ο Κόλλιας κι εγώ προσκεκλημένος της εταιρείας.
Το 1973, στην Πασχαλινή κρουαζιέρα, βρεθήκαμε πάλι με τον Κόλλια, κουβεντιάζοντας για το επόμενο βιβλίο του.

Συνεχίζεται

senlac

30-12-2009, 15:55

Το τρίτο και τελευταίο μέρος του άρθρου του Μπάμπη ¶ννινου. Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά του ναυτιλία, ειδικά στον Roi Baudoin

ΜΑΖI ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ
Γ΄ Μέρος

Το στερνό μας ταξίδι

Στις 22 Φεβρουαρίου 1974, ο Σπύρος Βανδώρος κι η Μπάρμπαρα, παντρεύτηκαν στον ¶γιο Λουκά στα Πατήσια. Είμασταν όλοι παρόντες. Κι ο Κόλλιας. Η Πασχαλινή κρουαζιέρα γίνηκε νωρίς τον Απρίλη. Ήτανε μαζί μας και το ζεύγος Χρυσομάλλη. Την πέμπτη μέρα του Πάσχα, το «ΑQUARIUS» έφτασε στη Μύκονο, ερχόμενο από την Πόλη. Βρήκαμε καιρό χάλια, με πολύ κρύο. Ο Κόλλιας, για πρώτη φορά, ακολούθησε την πρόσκληση που του κάναμε με τον Γιάννη Χρυσομάλλη, κι ήλθε μαζί μας!
Ο Κόλλιας έψαχνε να βρει μαύρο ψωμί. Πήραμε σβάρνα όλους τους φούρνους από τα Ματογιάννια. Τελικά, στο στερνό φούρνο, βρήκε ένα μαύρο καρβέλι! Περιχαρής, το πήρε παραμάσχαλα. "Τώρα, μας είπε, πάμε για τα ούζα." Στον ερημικό παραλιακό δρόμο μάς πήρε μυρωδιά από ψητό χταπόδι! Ήτανε από το ουζοπωλείο του Σαλάχα. Μικρό και χωρίς θέρμανση! Καθήσαμε, οι δυο με τους ναυτικούς σουρτούκους κι εγώ μʼ ένα εγγλέζικο «μοντγκόμερυ». Οι δυο με ναυτικά κασκέτα κι ο Κόλλιας με το σκουφί των Βίκιγκς, για να ξεπεράσουμε το κρύο.

Ο Σαλάχας έψηνε χταπόδια και μας σέρβιρε καρτούτσα με χύμα ούζο, πούχε σε βαρέλι. Τα πλοκάμια έρχονταν συνέχεια κι η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε με το πιοτό. Τότε, θυμήθηκα και ταίριαξα μια κουβέντα που μούχε πει ένας Κροάτης εστιάτορας, για τον καφέ, στο Ντουμπρόβνικ, και τους είπα μισοζαλισμένος:
- Ο φίλος μου ο Γιαροσλάβ, μου είπε στο Ντουμπρόβνικ, πως το ψητό
χταπόδι πρέπει νάναι απ΄έξω μαύρο σαν τον θάνατο, μέσα καυτό σαν την κόλαση και γλυκοφάγωτο σαν τον έρωτα!
Του Κόλλια, τάρεσε κι άρχισε κι αυτός, γερά πιωμένος, νʼ απαγγέλλει σε
δικούς του στίχους:

«Ο Γιαροσλάβ μάς είπε στο Ντουμπρόβνικ:
Απόξω νάναι μαύρο σαν το θάνατο
και μέσα κόκκινο σαν τη φωτιά!...».

Ήταν αργά. Φοβόμουνα μήπως χάσουμε τη στερνή λάντζα! Βγήκαμε στον παραλιακό δρόμο. Ψοφόκρυο. Μπροστά ο Χρυσομάλλης, τρικλίζοντας. Μετά εγώ και πίσω ο Κόλλιας, απαγγέλλοντας συνέχεια το «Γιαροσλάβ». Στη θάλασσα, στη λάντζα, συνήλθαμε λιγάκι. Στη σκάλα που ανεβαίναμε, μας προσέχανε οι ναύτες! Πήγαμε στις καμπίνες μας και πέσαμε ξεροί! Μετά το ταξίδι, δεν χαθήκαμε. Μαζευόμασταν στο σπίτι του Γιάννη και της Σούλας Γκαγκάδη, όλη η συντροφιά.
Ο Νίκος ο Βανδώρος, ο Σπύρος και η Μπάρμπαρα, ο Κόλλιας, ο Γιάννης και η Βέρα Χρυσομάλλη, το ζεύγος Κώστα Τσελέντη κι εμείς. Μετά το φαγοπότι, ακολουθούσαν απαγγελίες, με στερνό το «Σάλι» του Πούσκιν, που απήγγειλε κάθε φορά ο Χρυσομάλλης. Γινόταν φασαρία κι ο Γιάννης αρνιότανε. Τότε επενέβαινε ο Κόλλιας, κι έλεγε σοβαρά:

- Εμένα Γιάννη μου μʼ αρέσει και θέλω να το ακούσω!
Κι ο Γιάννης δεν του χαλούσε χατίρι! Το τέλος ήτανε πάντοτε επεισοδιακό και πέφτανε μαξιλαριές!
Το Γενάρη του 1975, πήρα τη μεγάλη απόφαση! Ήτανε μια ευκαιρία να παρουσιάσω ποιήματα που δεν ήξερε
ο Κόλλιας και πεζά, δημοσιευμένα σε διάφορα περιοδικά την εποχή του 1950 κι αργότερα. (Στον Κόλλια είχαπει πως είχα εγκαταλείψει τα γραφτά μου, από επαγγελματικό φόρτο).
Τα μάζεψα κι απόμενε να φωτοτυπήσω το ποίημα, πούχα αφιερώσει στον
Κόλλια το 1946. Ήτανε δύο ογκώδεις τόμοι μαζί κι έπρεπε να το πάω σε κάποιο μεγάλο φωτοτυπικό μηχάνημα. Φανταζόμουνα την έκπληξή του κι ήθελα την δική του κριτική!
Ανήμερα στη γιορτή μου, στις 10 Φεβρουαρίου 1975, το ζεύγος Χρυσομάλλη ήλθε καθυστερημένο.

- Ξέρεις, μου είπε η Βέρα, σήμερα,μέρα που είναι, δεν έπρεπε να στο πω, αλλά εσύ πρέπει να το μάθεις.
Εφυγε ο Κόλλιας, από εγκεφαλικό…

Post Mortem
Ήταν η πρώτη φορά που έγραψα για τον Κόλλια. Στο περιοδικό «Κεφαλλονίτικη Πρόοδος», της Αμαλίας Βουτσινά, Έτος Δʼ, Τεύχος 37-38, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1975.

Το κείμενό μου:
Ο ΚΟΛΛΙΑΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΧΩΡΙΣ
ΣΧΟΛΙΑ, κι από κάτω «ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΠΑΕΙ ΕΠΕΡΑΣΕ…».
Μετά το κείμενο, ακολουθούσε γραφτό με τίτλο: «Μικρό μνημόσυνο για τον Μαραμπού», γραμμένο από τον Πατρινό, Κώστα Σακελλαρίου. Έγραφε πράγματα που δεν γνώριζα: “Eίχε γνωρίσει τον ποιητή το 1941 στον παραλιακό τομέα στην Αλβανία, έξω από τη Χειμμάρα. Υπηρετούσε στην 3η Μεραρχία, ως ασυρματιστής
στο Σταθμό Υποκλοπής Σημάτων. Ο Σακελλαρίου, εκδότης λογοτεχνικού περιοδικού στην Πάτρα, γνωρίστηκε με τον Καββαδία. Κάθε βράδυ, σαν οικοδεσπότης, μάζευε την παρέα του ξάπλα, ένα γύρο στην αυλή, κι έδινε το παγούρι του γεμάτο κονιάκ, να πίνουν εκ περιτροπής, μέχρι ν΄αδειάσει. Συζητούσανε χωρίς ένταση κι ο ποιητής συνήθως σιωπούσε.(Ο Κόλλιας μούχε μιλήσει στην Κατοχή, για το σύστημα που ακολουθούσαν οι «κλοσάρ» στο Παρίσι, κάτω από τις γέφυρες. Μπορούσαν να κρατήσουν το παγούρι στα χέρια τους, όση ώρα θέλανε. Όταν όμως πίνανε, έπρεπε να το παραδώσουν αμέσως στον επόμενο). Στο ίδιο κείμενο, ο Σακελλαρίου έγραφε πως συνάντησε τον Καββαδία και το 1970 στην Πάτρα, όταν είχε έλθει το πλοίο «ΠOΣΕΙΔΩΝΙΑ» να αντικαταστήσει το «ΕΓΝΑΤΙΑ» στη γραμμή του Μπρίντεζι. Ο πράκτορας της ΕΛΜΕΣ Γ. Σωτηρόπουλος, Πρόεδρος των Ροταριανών, έπεισε τον Κόλλια να παρευρεθεί μια Τρίτη στη συγκέντρωσή τους. Μίλησαν για το έργο του, ο Πρόεδρος, ο Λιμενάρχης κι ο Σακελλαρίου. Ο ποιητής συγκινήθηκε
και τους μίλησε με πολλή άνεση. Τους υποσχέθηκε να ξανάρθει αλλά επέστρεψε η «ΕΓΝΑΤΙΑ» Μετά το θάνατο του Κόλλια έμαθα πως, πέρα από τον πατέρα Πειρουνάκη, τον Γιάννη Τσαρούχη, ήτανε συμμαθητής του στον Πειραιά ο Κώστας Αποστολίδης που του γνώρισε τον πατέρα του, Παύλο Νιρβάνα. Το περίεργο είναι πως από το 1972 μέχρι και το 1974, υπηρετούσαμε μαζί με τον Κώστα, στο Κατάστημα Μητροπόλεως της Εθνικής Τράπεζας. Μούχε χαρίσει τα άπαντα του πατέρα του αλλά ούτε αυτός ούτε ο Κόλλιας μου μιλήσανε ποτέ για την προπολεμική γνωριμία τους. Νομίζω πως δεν είχανε πια καμμιά επαφή.

Αναφορές σε ποιήματα του Καββαδία
Σε διάφορα ναυτικά περιοδικά, που δημοσιεύονται διηγήματα σχετικά με τη θάλασσα από το 1998 μέχρι σήμερα, στα παρακάτω έχει γίνει αναφορά στον Κόλλια ή σε ποιήματά του ή στίχοι που γίνανε τίτλοι στα γραφόμενά μου.

1) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟΣ – Μάιος-Ιούνιος 1975, τεύχος 41-42 «Ανάσταση εν πλωv», αναμνήσεις με τον Κόλλια.

2) ΘΑΛΑΣΣΑ & ΓΙΩΤΙNΓΚ – Αύγουστος 1979, τεύχος 20
«Στο Αιγαίο με το AQUARIUS». Συζήτηση με τον μαρκονιστή Σταύρου για τον Κόλλια

3) ΘΑΛΑΣΣΑ & ΓΙΩΤΙΝΓΚ – Φεβρουάριος 1983, τεύχος 62

«Θέατρο είναι η θάλασσα». Νύχτα με φουρτούνα στο τιμόνι, με στίχους του Καββαδία από νυχτερινές βάρδιες.

4) ΘΑΛΑΣΣΑ & ΓΙΩΤΙΝΓΚ – Οκτώβριος 1983, τεύχος 70

«Τατουάζ», το τετράστιχο με το «Κούλικο στο στήθος σου τατού. Και πως για να τα σβύσουν, οι ναυτικοί παληά, καίγανε το δέρμα τους με μαχαίρι.

5) ΤΗΕ ΒΟΑΤ – Δεκέμβριος 1994, τεύχος 019

«Σύρος, ένα λουκούμι στο Αιγαίο». Μια Γερμανίδα τιμονιέρισσα απαγγέλλει το Mal du Depart.

6) ΛΕΥΚΩΜΑ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ – 19ος-20ός αιώνας – Τόμος Δʼ.

Αναδημοσίευση του «Σύρος, ένα λουκούμι στο Αιγαίο».

7) ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ- Απρίλης 1998, τεύχος 27

«Φθινοπωρινή Συμφωνία στο Σαρωνικό». Στίχοι για φάρους και πορείες από τα ποιήματα KUROSIWO και BLACK & WHITE.

8) ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ – Ιούνιος 1998, τεύχος 28

«Δυό ξανθόμαλλες γοργόνες προσπαθούν να γυρίσουν στη γη». Δυο πνιγμένα κορίτσια και ανάλυση στο ποίημα «Θαλασσία πανίς».

9) ΕΞΑΝΤΑΣ – Ιούνιος-Σεπτέμβριος 1998, τεύχος 6

«Δίνω με τον ίδιο τρόπο το φιλί», έγραψε ο Καββαδίας Αʼ ΜΕΡΟΣ.

10) ΕΞΑΝΤΑΣ – Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1998, τεύχος 7

«Δίνω με τον ίδιο τρόπο το φιλί», έγραψε ο Καββαδίας Β΄ΜΕΡΟΣ.

11) ΕΞΑΝΤΑΣ – Ιούνιος-Σεπτέμβριος 1999, τεύχος 9

«Είναι παράξενα της Ίντια τα φανάρια», έγραψε ο Καββαδίας.

12) BOATING – Δεκέμβριος 1999, τεύχος 015

«Κρουαζιέρα στο Σαρωνικό». Απαγγελία του Mal du Depart ένα πρωινό, στο θέατρο της Επιδαύρου.

13)BOATING – Μάρτιος 2000, τεύχος 018

«Heavy weather sailing» πούχει στίχους από το «Σταυρό του Νότου», «Μαϊμού στον Ινδικό», «Στεριανή ζάλη», «Black & White», «Πούσι» και «Θαλασσία πανίς».

14)BOATING – Iούνιος 2000, τεύχος 021.

«Ανάσταση στη θάλασσα», με τον Κόλλια και το «Χόρεψε στο φτερό του καρχαρία».

15) BOATING – Οκτώβριος 2003, τεύχος 56

«Ταξιδεύοντας με ομίχλη». Το είχε τίτλο σε βιβλίο του ο Καββαδίας.

16) ΝΕΟΣ ΕΞΑΝΤΑΣ – Μάρτιος-Ιούνιος 2008 –τεύχος 32

Απομυθοποίηση της χλιδής στην Ινδία από στίχους του Καββαδία.

Nicholas Peppas

30-12-2009, 16:18

Το Ιωνία αναφέρεται εδώ σαν ένα από τα πλοία που ταξίδεψε ο Καββαδίας. Επειδή για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία-με το πλοίο αυτό έφυγα σαν μετανάστης από το λιμάνι του πειραιά τον Οκτώβριο του 1960- θα παρακαλούσα αν κάποιος μπορεί να με φοδιάσει με μια φωτογραφία του πλοίου. Γράφω το οδοιπορικό της ζωής μου και θα το ήθελα να στολίσει το εξώφυλλο.
Ευχαριστώ

ΙΩΝΙΑ

Εχουμε ξεχωριστο θεμα εδω http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?t=54481
Δυο φωτογραφιες απο το http://www.timetableimages.com/maritime/images/hml48i.htm

The Ionia (4,856 grt, 350 ft. long) was originally the Digby of 1913, employed on Warren Lines (http://www.timetableimages.com/maritime/images/fur.htm)' North Atlantic service.
She was transferred within the Furness Group to the New York-West Indies run in 1925, being renamed Dominica.
Sold in 1936 to become the Baltrover, sailing for United Baltic Corporation (http://www.timetableimages.com/maritime/images/ubalt.htm) from the U.K. to Baltic ports,
she was again sold in 1947, this time to Hellenic Mediterranean Lines and given yet another name, Ionia.
She sailed with the Greek company until 1964.

70775

70776

nikosnasia

30-12-2009, 16:24

Το δεύτερο ΙΩΝΙΑ στα 1948.
70777
Φωτογραφία από το αφιέρωμα του περιοδικού "ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ" στην "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΜΕΣ".Αύγουστος 2001,τεύχος 100 σελίδα 92.

nikosnasia

30-12-2009, 16:32

Το φορτηγοποστάλι ΜΗΔΙΑ.
70778
Φωτογραφία από το αφιέρωμα του περιοδικού "ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ" στην "ΕΛΜΕΣ".Δεκέμβριος 1997,τεύχος 57 σελίδα 123.

Δημήτρης Φάββας

30-12-2009, 20:47

Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια. Το Ιωνία για μένα είναι η αφετηρία της ζωής μου σαν μετανάστης.
Το ποίημά μου Ιωνία 1960 έχει μελοποιηθεί από τον Στράτο Λαχανά. Τώρα γράφω το οδοιπορικό της ζωής μου σε στίχους . Παραθέτω εδώ ένα κομμάτι που αναφέρεται στο Ιωνία. Και πάλι ευχαριστώ,

τα βήματά μου βιαστικά με φέρνουν στο καράβι
όπου μαζί μας θ' ανοιχτεί σε πέλαγος γαλάζιο.
Τα κύματα το γλείφουνε κι αυτό κουνά με νάζι
ζερβά δεξιά τα ξάρτια του δεμένο στο μουράγιο.

Στα πλάγια και στην πρύμνη του γραμμένο τ' όνομά του
με κεφαλαία γράμματα πάρα πολύ μεγάλα
και μια σημαία γαλανή πλαισιώνει τη θωριά του
που ζωγραφίζει στην ψυχή το όνομα: Ελλάδα

όνομα που στη σκέψη μου για πάντα ίσως μείνει
μπλεγμένο μέσα στις στροφές ενός καινούριου κόσμου
σε ότιδήποτε συμβεί, σ' όποια στιγμή κι αν γίνει
κάδρο σε τοίχους διαφανείς του ψυχικού μου κόσμου.

Το όνομα του καραβιού είναι το ΙΩΝΙΑ
ένα επίσης σύμβολο στης σκέψης το ντουλάπι
όπου θα μείν' ασκούριαστο απ' την πολυκαιρία
στο πρώτο το ταξίδι μου για τ' άγνωστά μου κράτη.

Με βήματα ανάλαφρα πηδώ μες στο καράβι,
τα λιγοστά τα ρούχα μου σε μια βαλίτσα φέρνω
κι η φλόγα που με κυνηγά αρχίζει να ανάβει
με νοερό προσάναμα από 'να τόπο ξένο.

Roi Baudoin

31-12-2009, 19:51

Αγαπητέ Δημήτρη Φάββα,

Το ποίημά σου είναι πολύ όμορφο και πολύ συγκινητικό.
Περιλείει τόσες εικόνες και τόσα συναισθήματα.
Σ' ευχαριστούμε πολύ.

Με την Περιβαλλοντική Ομάδα του Γενικού Λυκείου Πικερμίου ετοιμάζουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα για τα πλοία με τα οποία ταξίδεψε ο Νίκος Καββαδίας μετά τον πόλεμο.
Τα πλοία αυτά είναι όλα ποστάλια της ΕΛΜΕΣ, εκτός από ένα-δυο φορτηγά (όπως το "Θησεύς").

Πριν από τον πόλεμο ταξίδεψε, κυρίως, με φορτηγά.
Μετά τον πόλεμο ταξίδεψε με ποστάλια (εκτός λίγων εξαιρέσεων).
Αυτό ήταν και η επιθυμία της μητέρας του.

Το φωτογραφικό υλικό είναι σπάνιο και δεν μπορούμε να το ανεβάσουμε στο Διαδίκτυο.
Αν θέλεις φωτογραφίες για συγκεκριμένα πλοία (όπως το "Ιωνία") στείλε μου ένα προσωπικό e-mail στο [email protected]

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή.
Από το Χαρμπίν της μακρινής Κίνας μέχρι το "Κυρήνεια", το "Ιωνία", το "Απολλωνία" και το "Aquarious".
Η γιορτή, ελπίζω, να είναι αντάξια του μεγάλου Κεφαλλονίτη ταξιδευτή...

Αντώνης Λαζαρής

Roi Baudoin

01-01-2010, 20:06

Το Χρονολόγιο Ναυτολογίας του Νίκου Καββαδία το έχουμε ανεβάσει και εμείς στην πρώτη σελίδα του θέματος

http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?t=39618

Προέρχεται από το βιβλίο του Δημήτρη Νικορέτζου "Νίκος Καββαδίας - Ο τελευταίος αμαρτωλός" (Εκδόσεις: "ΕΝΤΟΣ").

Το ωραίο είναι ότι η πηγή που αναφέρει ο τοξότης
http://manthos.livepage.gr/blog/1791/113711
αποτελεί ουσιαστικά αναδημοσίευση ορισμένων κειμένων και φωτογραφιών από όσα έχουμε ανεβάσει εμείς.
Γι' αυτό και στο τέλος αναφέρεται ότι όλα αυτά προέρχονται από το φοβερό WWW.Naytilia.gr (http://www.naytilia.gr/)

Το πλοίο το οποίο δεν αναφέρεται στο παραπάνω Χρονολόγιο και με το οποίο θα πρέπει να ταξίδεψε ο Κόλια είναι το "Ποσειδωνία" της ΕΛΜΕΣ.

Ο Γιώργος Γερίμογλου, απόμαχος πλοίαρχος του εμνπορικού μας ναυτικού, στο βιβλίο του Μήτσου Κασόλα "Νίκος Καββαδίας - Ο Δαίμονας χόρευε μέσα του" (Εκδόσεις: Καστανιώτη) αναφέρει μεταξύ άλλων:

"Στα χρόνια που ζήσαμε με το Κόλια (1964-1974) στα καράβια "Απολλωνία" και "Ποσειδωνία", κανένας δεν πήρε χαμπάρι πως ο Κόλιας ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι το ξεχωριστό από μας, μιας και ο ίδιος δεν ήθελε να ξεχωρίζει και δεν φορούσε σχεδόν ποτέ τη στολή του ασυρματιστή με το "χρυσάφι στα μανίκια". "

Επιπλέον, το ίδιο αναφέρεται και σε όσα εκπληκτικά μας εξιστόρησε ο Μπάμπης ¶νινος, και τα οποία τα ανέβασε ο καλός φίλος senlac.

Και μιας και ανέβηκαν εξαιρετικά μηνύματα στο θέμα αυτό μπαίνω στον πειρασμό να ανεβάσω μία από τις φωτογραφίες που βρήκαμε με την Περιβαλλοντική Ομάδα του ΓΕΛ Πικερμίου στα πλαίσια του Προγράμματος "Ταξίδι στο Χρόνο".
Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο Μεγαλοκονόμου.

Αφιερωμένη εξαιρετικά στον Δημήτρη Φάββα, τον senlac, τον Haddok, τον Trakmnan, τον Δημήτρη Νικορέτζο, τον nikosnasia, τον Jolly Roger, τον Corto Maltese και τον Α. Μώλο.

Στις 11 Ιανουαρίου 2010 θα συμπληρωθούν 100 χρόνια από τη γέννηση του αγαπημένου μας Μαραμπού.
Κάπου στην ¶πω Ανατολή, στο Νικόλσκι Ουσουρίσκι, μια μικρή πόλη της Μαντζουρίας στην περιοχή του Χαρμπίν γεννήθηκε ο Μαραμπού των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων ...

71102

Copyright: Αρχείο Μεγαλοκονόμου

ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΑΝΟΙ ΣΤΟ S/S CYRENIA

Στην Έλγκα
Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μη το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.
Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίττες ζυμώνει.

τοξοτης

01-01-2010, 21:05

Roi Baudoin

11-01-2010, 22:50

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου του 2010
Σαν σήμερα γεννήθηκε πριν από 100 χρόνια ο αγαπημένος μας Νίκος Καββαδίας.
Κάπου στην ¶πω Ανατολή, στο Νικόλσκι Ουσουρίσκι, μια μικρή πόλη της Μαντζουρίας στην περιοχή του Χαρμπίν ήρθε στη ζωή ο Μαραμπού των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων ...

Ο πολύ καλός φίλος Χρήστος Απ. μου έγραψε ότι θα περίμενε αυτήν την ημέρα η Αθήνα, η Κεφαλλονιά, ο Πειραιάς να ήταν γεμάτοι με εκδηλώσεις στη θύμησή του, τα μέσα μεταφοράς να γέμιζαν με στίχους (όπως πέρισυ γέμισαν με στίχους του Ρίτσου), τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις να του αφιέρωναν τον δέοντα χρόνο.

Δεν ξέρω αν στην Ελλάδα του 2010 έγινε κάτι από όσα φαντάστηκε ο Χρήστος.

Εμείς, πάντως, με λίγους καλούς φίλους θα βρεθούμε σε λίγο σ' ένα μικρό ταβερνάκι για να πιούμε ένα ποτηράκι για τον Κόλια Καββαδία.
Ίσως και κάτι παραπάνω.

Τα ταξίδια του Μαραμπού συνεχίζονται...

Μια θύμηση από την περσινή επίσκεψη στο πλοίο "Θαλής ο Μιλήσιος".
Ο ασύρματος και δίπλα η φωτογραφία του Καββαδία.

72395

Το εξώφυλλο του "Μαραμπού", της δεύτερης έκδοσης του Αθ. Καραβία, το 1947.
Το σχέδιο είνμαι του Σπύρου Βασιλείου.
Από το βιβλίο του Τάσου Κόρφη "ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ" (Εκδόσεις: "Πρόσπερος", 1994)

72399

Και για όσους δεν το έχουν διαβάσει, ας ανεβάσουμε ένα ανέκδοτο ποίημα του Καββαδία, αφιερωμένο στον φίλο του Κώστα Καζάζη, γραμμένο στα 1951.
Παρατίθεται όπως δίνεται από το χειρόγραφο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Τάσου Κόρφη "ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ" (Εκδόσεις: "Πρόσπερος", 1994), καθώς και στο βιβλίο του Δημήτρη Νικορέντζου "Νίκος Καββαδίας - Ο τελευταίος αμαρτωλός" (Εκδόσεις: "ΕΝΤΟΣ", 2003).

Η πόρνες η χαρούμενες που πάντα αισχρολογούν
σα βρέχει, απ' το παράθυρο κυττάνε λυπημένα.
Και τα βαμμένα μάτια τους που εγελούσαν πριν
φαίνονται κάπως σκοτεινά και σα συλλογισμένα.

Η πόρνες τις μακριές βραδιές σα δεν έχουν δουλειά
και βαρεθήκαν ιστορίες αισχρές άλλο να λένε
χωρίς να νιώθουνε, χωρίς αιτία καμιά
αρχίζουνε μουρμουριστά σα παιδιά, και κλαίνε.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Α. Μώλο, τον Παναγιώτη, τον senlac, τον nikosnasia και τον Χρήστο Απ.

a.molos

11-01-2010, 23:02

Αγαπητέ φίλε, θα είμαι μαζί σας νοητά, να πιώ και γώ ένα ποτηράκι, να σιγοτραγουδήσω τα ποιήματα που με μάγεψαν και με ταξίδεψαν μακριά, με συγκίνησαν όσο λίγα πράγματα στη πεζή μας καθημερινότητα .
Να εισαι καλά για τα αφιερώματα που κάνεις.
Παρεπιπόντως το απόγευμα το 2ο ΄πρόγραμμα είχε ένα μικρό αφιέρωμα στο φίλο μας και αγαπημένο Κόλια.

sparti

14-05-2010, 23:56

παιδια υπαρχει καμι φοτο του στον ασυρματο ?

sv1xv

15-05-2010, 04:39

Ναι, υπάρχει μια λίγο πιο πίσω στο ίδιο topic (σελίδα 5).

sparti

15-05-2010, 15:34

παιδια σε Ε/Γ Ο/Γ ειχε δουλεψει ?

Παναγιώτης

15-05-2010, 15:50

Όπως μπορείς να δεις στην πρώτη σελίδα αυτού του θέματος και στις σχετικά θέματα των διαφόρων επιβατικών πλοίων κανένα από τα επιβατικά που ταξίδεψε ο Καββαδίας δεν ήταν Ε/Γ Ο/Γ

sparti

29-05-2010, 01:15

παιδια σορυ κιολασ αλλα ξερει κανεις σασ σε πιο νεκροταφιο εχει ταφει ?

Roi Baudoin

30-05-2010, 11:26

Φίλε sparti, ο αγαπημένος μας Μαραμπού είναι θαμμένος στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας.

Ο ίδιος σίγουρα θα προτιμούσε να πεθάνει ταξιδεύοντας στη θάλασσα και να τον έριχναν στην αγκαλιά της μεγάλης και παντοτινά πιστής του ερωμένης...

Το είχε γράψει στο ποίημα του "Γράμμα στον Ποιητή Κάισαρα Εμμανουήλ" στην πρώτη του ποιητική συλλογή ("Μαραμπού", 1933).

"Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι' από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα 'ναι ποιητικώτερο και πι' όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;"

Και λίγες μέρες πριν πεθάνει θα κλείσει το ποίημά του "Πικρία" με τους στίχους:

"Γέρο, σου πρέπει μοναχά το σίδερο στα πόδια,
δυο μέτρα καραβόπανο, και αριστερά τιμόνι.
Μια μέδουσα σε αντίκρυσε γαλάζια και σιμώνει
κι ένας βυθός που βόσκουνε σαλάχια και χταπόδια. "

Τελικά, ο ποιητής πέθανε στην Αθήνα, λίγες ημέρες πριν να ξεκινήσει τα ταξίδια του με το m/s "Aquarius".
Και κάθε φορά οποιητής περίνενε τον Μάρτη των αναχωρήσεων με ολοένα και μεγαλύτερη αγωνία.
Και φαίνεται ότι ο ποιητής έφυγε από τη ζωή πικραμένος για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.

Ο ποιητής Δημήτρης Νικορέτζος, συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου "Νίκος Καββαδίας - Ο τελευταίος αμαρτωλός", επισκέφτηκε τον τάφο του ποιητή στο Α' Νεκροταφείο. Ο Δημήτρης Νικορέτζος κρατούσε μαζί του μια αγκαλιά λουλούδια για τον ποιητή.

Στην πλάκα του τάφου διαβάζουμε:
ΔΩΡΟΘΕΑ Χ. ΚΑΒΒΒΑΔΙΑ
1877-1965 (11 ΜΑΪΟΥ)

ΝΙΚΟΣ Χ. ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
1910-1975 ( 10 ΦΕΒΡ.)

Εδώ το μνήμα του, φωτογραφημένο από τον Δημήτρη Νικορέτζο.

91661

Roi Baudoin

11-06-2010, 21:13

Αν βρεθείτε στην Τεργέστη, στο διάστημα από τις 18 Ιουνίου έως τις 18 Ιουλίου, μπορείτε να επισκεφτείτε μια λαμπρή έκθεση για τον ποιητή Νίκο Kaββαδία.
Η ιστορική πόλη του ιταλικού Βορρά τιμά τον Νίκο Καββαδία.

Εδώ στην Ελλάδα ετοιμάζεται μια έκθεση για τον ποιητή που θα παρουσιαστεί στο Μουσείο Μπενάκη.

Αλλά και εμείς με τη σειρά μας συλλέγουμε υλικό σχετικό με τα πλοία με τα οποία ταξίδεψε ο ποιητής θέλοντας να φωτίσουμε μια πτυχή που δεν έχει αναδειχθεί ακόμα τόσο όσο θα άξιζε.

Πάμε, λοιπόν, στην Τεργέστη για την έκθεση

"Ο Ποιητής της θάλασσας και του ανικανοποίητου έρωτα (amore incompiuto)
Εκατό Χρόνια από τη γέννησή του"

Il poeta dei mari e dell'amore incompiuto
Centenario della nascita

http://www.hfc-sezioneitaliana.com/wmt/webpages/index.php?lid=3&pid=61&apprec=34

Η έκθεση οργανώνεται από το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού σε συνεργασία με την έδρα της Νέας Ελληνικής του Πανεπιστημίου της Τεργέστης και την Ελληνική Κοινότητα της Τεργέστης

Διάρκεια της έκθεσης: 18 Ιουνίου - 18 Ιουλίου 2010
Sala FILOXENIA, VIA MAZZINI, 3 - TRIESTE
κάθε ημέρα από τις 17:00 έως τις 21:00

Organizzazione: Fondazione Ellenica di Cultura in collaborazione con la Cattedra di Neogreco dellΆUniversità di Trieste e la Comunità Greco-Orientale di Trieste.

Ας δούμε και κάποιες από τις φωτογραφίες της έκθεσης, από τις δύο οι δύο πρώτες μας είναι αρκετά γνωστές

93250

93251

93249

Leo

12-06-2010, 07:26

Κάθε φορά Αντώνη έχεις και μια ενδιαφέρουσα έκπληξη για εμάς. Εκπληξη και πρόκληση συγχρόνως και που ο χρόνος? Σε άλλη περίοδο θα ήταν ίσως μοναδική ευκαιρία να πάει κανείς στην Τεριέστη, μα τώρα που χρόνος? Θα αρκεστούμε στο μουσείο Μπενάκη και περιμένουμε να μας ενημερώσεις για το πότε. Ευχαρσιτούμε για όλα και προκαταβολικά που δεν θα μας ξεχάσεις για το τι έρχεται.

Nicholas Peppas

03-07-2010, 16:13

Φιλοι Roi_Baudoin και Leo

Ο Νίκος Καββαδίας (1910−1975) με τη Χριστίνα Τσίγκου στο πλοίο.
Χρονολογία 1960 circa.

http://eliaserver.elia.org.gr/elia/site/content.php?sel=22&showimg=true&alt_srch=22&firstDt=490&present=427525

95877

Ο Νίκος Καββαδίας (1910−1975) με τον γάλλο ποιητή George Shehadé (http://eliaserver.elia.org.gr/elia/site/content.php?sel=22&showimg=true&alt_srch=22&firstDt=490&present=427527) σε πλοίο.
Χρονολογία 1950 circa.

http://eliaserver.elia.org.gr/elia/site/content.php?sel=22&showimg=true&alt_srch=22&firstDt=490&present=427527

95878

Ο Νίκος Καββαδίας (1910−1975) σε εργασία στο πλοίο.

Χρονολογία 1940 δεκαετία

http://eliaserver.elia.org.gr/elia/site/content.php?sel=22&showimg=true&alt_srch=22&firstDt=490&present=427565

95879

Απο την ψηφιοποιημενη συλλογη φωτογραφιων, επιστολικων δελταριων (καρτ ποσταλ) και εφημεριδων του Ελληνικου Λογοτεχνικου και Ιστορικου Αρχειου (ΕΛΙΑ, http://eliaserver.elia.org.gr/elia/site/content.php)

sparti

05-07-2010, 22:38

Παιδια η εκθεση στο μουσειο ΜΠΕΝΑΚΗ ποτε θα γινει ?

Roi Baudoin

06-07-2010, 21:27

Η έκθεση για τον Νίκο Καββαδία θα γίνει, μάλλον, το φθινόπωρο.
Σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται να εκτεθούν για πρώτη φορά αρκετές πρωτότυπες φωτογραφίες.

Την πληροφορία την έδωσε η Μαρίνα Καραγάτση, κόρη του Μ. Καραγάτση. Ο πατέρας της και ο Μαραμπού ήταν πολύ καλοί φίλοι.

sparti

07-07-2010, 23:12

Αυτο το γνωριζω καλα γιατι ειχε παρεβρεθει και σε πολλες δεξιοσεις του

nikosnasia

07-07-2010, 23:30

Αν δεν κάνω λάθος η Μαρίνα Καραγάτση είναι η ΜΑΡΙΝΑ που ενέπνευσε τον Ελύτη στην Μαρίνα των Βράχων.

sparti

17-07-2010, 15:37

Θα τη περιμενω πος και πος αυτη την εκθεση

sv1xv

04-10-2010, 06:03

Η έκθεση για τον Νίκο Καββαδία θα γίνει, μάλλον, το φθινόπωρο.Έχουμε κάτι νεότερο για την έκθεση? Στο site του Μουσείου Μπενάκη (http://www.benaki.gr/) δεν βρίσκω κάτι σχετικό.

katharmatideus

03-12-2010, 18:04

νομίζω ότι ενδιαφέρουσα περιγραφή του χαρακτήρα του κάνει ο ίδιος ο Καββαδίας στο Λί το οποίο [ή μάλλον βασισμένο κατά μέρος σε αυτό] έχει γυριστεί και η ταινία με τίτλο "Between the Devil and the Deep Blue Sea"

http://www.imdb.com/title/tt0112491/

Αυτό είναι το link για να δείτε την ταινία.
http://stagevu.com/video/nrtoohqtkfjl

Την έψαχνα αρκετό καιρό και δε γνωρίζω για πόσο καιρό θα είναι ανηρτησμένη στο server τους....

sparti

10-02-2011, 15:02

Σαν σημερα εφυγε ο Νικος Καββαδιας

vassilis72

11-02-2011, 11:11

κανω εδω το πρωτο μου ποστ μια που αυτο το τοπικ ηταν η αφορμη να γραφτω στο φορουμ!!!

ευχαριστω ολους οσουσ συνεβαλλαν σε αυτο το τοπικ με φωτογραφιες και αλλεσ πληροφωριες για τον καββαδια. επισης για την αναφορα στους Ξεμπαρκους. Δεν ειχα ιδεα οχι μονο για το οτι ειχαν πει τραγουδια με στιχουσ του καββαδια, αλλα αγνωουσα την υπαρξη τους γενικοτερα! τωρα τους ακουσα και σιγουρα καποια κομματια μου αρεσουν περισσοτερο παρα στην εκδοση μικρουτσικου η αλλων. Τα δυο αγαπημενα:

http://www.youtube.com/watch?v=_3pWZPkcUbQ
(http://www.youtube.com/watch?v=_3pWZPkcUbQ)
http://www.youtube.com/watch?v=PDtQvA479Y8

επισης ευχαριστω για ταινια, την οποια θα βρω σιγουρα. δεν ηξερα καν οτι υπηρχρε κι αυτη...

petrosmaragoudakis

25-09-2014, 10:38

Τα πλοία στα οποία τα ταξίδευε ήτανε αποκλειστικά στην Μεσόγειο Θάλασσα; έφυγε ποτέ σε Ωκεανούς κλτ

Παναγιώτης

25-09-2014, 16:38

¨οπως μπορέις να δεις στη δεύτερη σελίδα του θέματος με το Κυρήνια έκανε ταξίδια μέχρι Αυστραλία οπότε σίγουρα έχει ταξιδέψει στον Ινδικό ωκεανό. Θα κοιτάξω μηπως βρω και κατί άλλο.