Πάθημα που έγινε μάθημα.

[Κουμπαρος]

ΟΛΟΙ μας, έμπειροι ή πρωτάρηδες κάναμε κατά καιρούς κάποια λάθη (και κάνουμε ακόμη) που μας έγιναν μάθημα. Εισηγούμε λοιπόν να γράψουμε τα παθήματα που μας έγιναν μαθήματα. Διαβάζοντας τα ίσως προλάβουμε το επόμενο μας λάθος.
Ας αρχίσω με κάποιο που θυμάμαι για την ώρα:

Βοηθώντας στο δέσιμο κάποιου 47αριού ιστιοπλοικού πριν 3-4 χρόνια, (σημείωση: με αρκετό αέρα εκείνη την μέρα), αντί να τραβήσω την πρυμάτσα όπως πρέπει και με γάντια είχα την λαμπρή ιδέα (ήμουν αδιάβαστος) να ...τυλίξω το σχοινί στο χέρι μου. Ακόμη έχω 10 δάκτυλα στα χέρια και από τότε έχω πάντα στο μυαλό μου εκείνο το σκίτσο στο βιβλίο του Στρούζα με ένα μεγάλο Χ σε κάποιο που χρησιμοποιεί αυτό τον τρόπο.

[jerry_p]

εξαιρετική ιδέα φίλε Κουμπάρε, όλοι έχουμε σίγουρα πάρα πολλά παθήματα ...

πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η ασκούμενη από το νερό δύναμη στο τιμόνι στα ανάποδα. Ειδικά στα σκάφη με λαγουδέρα, όπου όλη η ροπή μεταφέρεται ζωντανή στα χέρια μας.

εγώ την πάτησα αφηρημένος σε μανούβρα σε στενό χωρο, μόλις μας είχε αφήσει το travel lift και λύναμε να φύγουμε με κάποιο σχετικό αεράκι, όπου ακούγωντας το σκάφος στα δυνατά αναποδα που έδωσα για να κινηθούμε σωστά και επιταχύνωντας αντίστοιχα, το τιμόνι δίπλωσε λίγο για αρχή και κατόπιν ξαφνικά ... με πέταξε στην άκρη στην κυριολεξία (αφηρημένος γαρ ...). αποτέλεσμα των 2-3 δευτερολέπτων χωρίς έλεγχο με το τιμόνι στην πάντα ...... μια ωραιότατη γρατζουνιά από τον τραχύ μώλο ....

[jerry_p]

Θα πρότεινα να δέσετε μια πρυμάτσα (σαν κουβάρι) σε ένα μπαλόνι, και να εξασκηθείτε στο σενάριο ότι κάποιος πέφτει στην θαλασσα και πρέπει να τον διασώσετε.

Θα τρομάξετε για το πόσα πρέπει να γίνουν, και ακόμα πιο τρομακτικό γίνεται το σενάριο εαν αυτός που θα πέσει στην θάλασσα είσαστε εσείς οι ίδιοι.

Δοκιμάστε το σε κάποια μπουνάτσα, αλλά δουλέψτε το ακόμα και σε 6-7 μποφώρ, όπου τα πράγματα θα αποδειχτούν πάρα πολύ δύσκολα.

Πόσοι έχουμε στο σκάφος μας το ειδικό σημαιάκι, για να το πετάξουμε στην θάλασσα μόλις πέσει ο επιβάτης? Πως θα δούμε το σημείο που είναι ο ναυαγός χωρίς αυτό?

Το να γίνει ένα λάθος και να κάνουμε μια γρατζουνιά στο σκάφος, είναι ασήμαντο πρόβλημα, εγώ αυτό που θεωρώ μείζον είναι η διάσωση, αλλά είναι αργά να μας απασχολήσει αφού γίνει πάθημα!!!

Κάποιος πρέπει να πετάξει άμεσα κάτι στην θάλασσα κάτι που θα είναι ορατό από μακριά, καλύτερο απ όλα το ειδικό σημαιάκι, για να μπορέσει να είναι εντοπίσιμο το σημείο, όταν θα απομακρυνθεί το σκάφος και θα είναι αδύνατο να δούμε το κεφάλι του ναυαγού...

Κάποιος πρέπει να πατήσει το ΜΟΒ στο gps, εαν διαθέτουμε τέτοιο, για να έχουμε το στίγμα, να βάλει μπρος την μηχανή, και να ειδοποιήσει στο vhf για το γεγονός, mayday κατάσταση.

Κάποιος πρέπει να κοιτάζει το σημείο, και να μην το χάσει από τα μάτια του, να δείχνει με το χέρι του, ώστε αυτός που οδηγάει το σκάφος να κατευθύνει το σκάφος στον ναυαγό. Μέσα στα κύμματα, εαν χάσεις το σημείο από τα ματια σου, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το ξαναβρείς.

Πρέπει να έρθει η μαΐστρα στην μέση, να κατέβει το ταχύτερο η τζένοα, να ορτσάρουμε και να ορθοπλωρίσουμε άμεσα για να μην απομακρυνθούμε από το σημείο και για να μπορέσει να κατέβει (μαζευτεί) η τζένοα άμεσα, να ελέγξουμε πως δεν υπάρχουν σκοινιά στην θάλασσα (από τα πανιά μας), και αφου γίνουν όλα τα πιο πάνω, να βάλλουμε πρόσω για το σημείο που είναι ο ναυαγός...

Επειδή ο ναυαγός δεν έχει βουτήξει για να κολυμπήσει άρα το πιο πιθανόν είναι να είναι αναίσθητος ή τραυματισμένος, αλλά και επειδή το πιο πιθανόν να υπάρχει κυμματισμός που θα εμποδίζει την επιβίβαση του ναυαγού στο σκάφος από κάποια σκαλίτσα ακόμα και εαν εχει δυνάμεις, θα πρέπει κάποιος να είναι έτοιμος να κατέβει με καντηλίτσα από την υπήνεμη πλευρά του σκάφους, για να αρπάξει τον ναυαγό, άρα κάποιος άλλος πρέπει να είναι σε θέση να χειριστεί το μαντάρι για την καντηλίτσα...

Πόσοι από εμάς φοράνε σωσίβια όταν ταξιδεύουν? Υπάρχει άραγε έστω και ένας?

Ζώνες ασφαλείας? Ποτέ δεν έχω δει!!!

Τέλος πάντων, εαν το δοκιμάσετε με 5-6 μποφώρ, θα τρομάξετε. Πόσοι έχουμε στο σκάφος μας το ειδικό σωσίβιο για να τραβήκουμε τον ναυαγό από το πλάι του σκάφους? Ποτέ δεν το έχω δει!!! Πως θα βγάλεις τον ναυαγό? Με τα χέρια? Είναι και ο Σβατσενέγκερ μαζί μας όταν ταξιδεύουμε? Εαν δε νομίζουμε πως θα βγάλουμε τον ναυαγό από την πρύμνη, αρκεί να δοκιμάσετε πρώτα να βγάλετε απλώς ένα μπαλόνι με 5-6 μποφώρ από την πρύμνη και θα καταλάβετε πως ο ναυαγός, εαν ζει μέχρι εκείνη την στιγμή, το πιο πιθανόν θα τον σκοτώσουμε στην προσπάθεια μας να τον βγάλουμε από την θάλασσα.

Δοκιμάστε το, και θα τρομάξετε από το αποτέλεσμα... Αυτό είναι ένα πιθανό πάθημα, που πρέπει να μας γίνει μάθημα σε όλους πριν το πάθουμε, γιατί μετά θα είναι αργά!!!

Πρόσφατα, έκανα αρκετή εκπαίδευση σε αυτό το σενάριο, και... τρόμαξα όταν συνειδητοποίησα ότι τόσα χρόνια, ανησυχώ για διάφορα, αλλά δεν ήξερα και δεν είμαι προετοιμασμένος με τον κατάλληλο εξοπλισμό να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση. Και εαν συμβεί σε εμένα να πέσω στην θάλασσα, τότε οι υπόλοιποι που βρίκονται στο σκάφος είναι πρακτικά αδύνατο να κάνουν κάτι, εαν δεν τους εκπαιδεύσουμε εμείς.

η ιδέα του φίλου Κουμπάρου, ξεκίνησε πιο ελαφρά και ίσως λίγο χιουμοριστικά, το θέμα είναι ωραίο και προτείνω να συνεχιστεί έτσι.

Όμως το ζήτημα που έθιξε ο φίλος mangos είναι πολύ σοβαρό, εξαιρετικού ενδιαφέροντος και ελπίζω να συμφωνεί και ο ίδιος να το προάγουμε σε ανεξάρτητο θέμα για συζήτηση: http://forum.nautilia.gr/showthread.php?t=43532

[Κουμπαρος]

Υπάρχει και η κλασσική περίπτωση που κάποιος στέκεται σε κάποιο σταθερό σημείο (π.χ αποβάθρα / ντόκος) και σπρώχνει κάποιο 'κινούμενο πράγμα' (π.χ σκάφος) και σε κάποια στιγμή συνειδητοποιεί πως (επιλεξτε ένα):
α. Βρίσκεται με μια μεγάλη γωνία, πόδια στην αποβάθρα, χέρια στο σκάφος που δεν μπορεί να πάει όυτε μπρος ούτε πισω και καλέι βοήθεια
β. Βρίσκεται σαν μπαλαρίνα σε στάση σπακάζ με το ένα πόδι στο σταθερό σημέιο και το άλλο στο κινούμενο
γ. Βρίσκεται κρεμασμένος από το σκάφος με τα πόδια πάνω από το νερό
δ. Βρίσκεται μέσα στο νερό

Πάντως αυτό το συχνό περιστατικό όσο και να ακούγεται αστείο είναι πολύ σοβαρό. Σκεφτείτε μόνο τι θα συνέβαινε αν έπεφτες στο νερό ή να βρεθείς κρεμμασμένος μεταξύ σκάφους και αποβάθρας.

[mangos]

β. Βρίσκεται σαν μπαλαρίνα σε στάση σπακάζ με το ένα πόδι στο σταθερό σημέιο και το άλλο στο κινούμενο


:p:p:p

Το σπαγκάτ εννοείς?
:razz:

[Κουμπαρος]

23320

Αυτό!!!!

[mangos]

Όταν αγκυροβολώ, φροντίζω να ρίχνω την άγκυρα αρκετά μακριά, και να κάνω αμέσως ανάποδα, αρχικά περιμενω τόση ώρα ώστε να ξέρω ότι η άγκυρα έφτασε κάτω, μετά αρχίζω να κινούμαι ανάποδα σιγά, ώστε να δώσω χρόνο να πέσει κάμποση αλυσίδα, και μετά κινούμαι γρήγορα, ώστε να τεντώσει η αλυσίδα, και να μην απλώσω ποιός ξέρει πόση αλυσίδα και άντε να την φερμάρεις στο τέλος... Το αποτέλεσμα είναι πως όταν φτάνω στην θέση που τελικά θα δέσω, έχω την δυνατότητα να στέκομαι με τα ανάποδα, ενώ έχω σταματήσει να ρίχνω άλλη αλυσίδα, και με την ησυχία μου, να δένω της πρυμάτσες, και μετά ξεκομπλάρω τα ανάποδα.

Τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα όταν δένεις σε μαρίνα, με ρεμέντζο. Βασικά, το σκάφος το ελέγχεις με την προσήνεμη πρυμάτσα. Αρκεί να έχεις την προσήνεμη πρυμάτσα, και με πρόσω και λίγο στριμένο το τιμόνι προς την προσήνεμη μεριά, το σκάφος κινείται με ακτίνα την πρυμάτσα, και στρίβει στον καιρό. Κόβοντας το γκάζι, το σκάφος γυρίζει από την άλλη, και όταν γυρίσει περισσότερο από όσο θέλεις, γκαζώνεις λίγο και το επαναφέρεις εκεί που θέλεις. Εαν ο άνεμος είναι σταθερός, μπορείς να πετύχεις να έχεις τόσο γκάζι, όσο χρειάζεται για να ισορροπείς ακίνητος.
Έτσί, έχεις όλο τον χρόνο να πιάσεις το ρεμέντζο, να βάλεις και την δεύτερη πρυμάτσα κλπ.

Τι έχω πάθει λοιπόν μερικές φορές, και τώρα πια μου έγινε μάθημα:
Έχω δώσει την προσήνεμη πρυμάτσα, σε κάποιον έξω, και ενώ του λέω να την δέσει σε κάποια δέστρα, αυτός με κοιτάζει, ή νομίζει πως θα κρατήσει το σκάφος με τα χέρια του!!! Το αποτέλεσμα είναι πως όταν θα βάλεις πρόσω για να στρέψεις το σκάφος στον καιρό, αυτός χάνει τήν πρυμάτσα από τα χέρια του, και το σκάφος δεν στρίβει φυσικά προς τα εκεί που θέλεις, και χάνεις τον έλεγχο του σκάφους, κι από εκεί και πέρα εξαρτάται τι θα πάθεις, από τον καιρό, τα διπλανά σκάφη, τον χώρο που έχει η μαρίνα εαν σου επιτρέπει να κάνεις κάποια μανούβρα, κλπ.

Τώρα πια, εφαρμόζω το εξής: Ποτέ δεν βασίζομαι στο τι θα κάνει ο οποιοσδήποτε που θα μου πιάσει την πρυμάτσα, αλλά βγαζω πρώτα κάποιον δικό μου, που θα ξέρει τι περιμένω από αυτόν να κάνει. Εαν δεν έχω άτομα μαζί μου, τότε καλύτερα να δέσω αλλού, που θα είναι πιο βολικές οι συνθήκες, μέχρι να βρω την κατάλληλη βοήθεια για να πάω να δέσω στην θέση μου. Είναι τρομερά ασχημο να μένεις χωρίς τον έλεγχο του σκάφους σου, γιατί κάποιος έξω δεν ξέρει τι να κάνει με την πρυμάτσα σου στα χέρια του.

[mastrokostas]

Τι έχω πάθει λοιπόν μερικές φορές, και τώρα πια μου έγινε μάθημα:
Έχω δώσει την προσήνεμη πρυμάτσα, σε κάποιον έξω, και ενώ του λέω να την δέσει σε κάποια δέστρα, αυτός με κοιτάζει, ή νομίζει πως θα κρατήσει το σκάφος με τα χέρια του!!! Το αποτέλεσμα είναι πως όταν θα βάλεις πρόσω για να στρέψεις το σκάφος στον καιρό, αυτός χάνει τήν πρυμάτσα από τα χέρια του, και το σκάφος δεν στρίβει φυσικά προς τα εκεί που θέλεις, και χάνεις τον έλεγχο του σκάφους, κι από εκεί και πέρα εξαρτάται τι θα πάθεις, από τον καιρό, τα διπλανά σκάφη, τον χώρο που έχει η μαρίνα εαν σου επιτρέπει να κάνεις κάποια μανούβρα, κλπ.


Σε αυτήν την περίπτωση φιλε mangos,εγώ θα έλυνα και την άλλη πρυματσα ,και με την μια θα του έβαζα δυο τσακιστές στο λαιμό ,και μπρος ολοταχώς !!Για να μάθει ότι όταν κάποιος πετάει έναν κάβο στον ντοκο τον δένουμε αμέσως και δεν τον κρατάμε σαν να κρατάμε γάιδαρο !

[jerry_p]

Τι έχω πάθει λοιπόν μερικές φορές, και τώρα πια μου έγινε μάθημα:
Έχω δώσει την προσήνεμη πρυμάτσα, σε κάποιον έξω, και ενώ του λέω να την δέσει σε κάποια δέστρα, αυτός με κοιτάζει, ή νομίζει πως θα κρατήσει το σκάφος με τα χέρια του!!! Το αποτέλεσμα είναι πως όταν θα βάλεις πρόσω για να στρέψεις το σκάφος στον καιρό, αυτός χάνει τήν πρυμάτσα από τα χέρια του, και το σκάφος δεν στρίβει φυσικά προς τα εκεί που θέλεις, και χάνεις τον έλεγχο του σκάφους, κι από εκεί και πέρα εξαρτάται τι θα πάθεις, από τον καιρό, τα διπλανά σκάφη, τον χώρο που έχει η μαρίνα εαν σου επιτρέπει να κάνεις κάποια μανούβρα, κλπ.


Εάν υπάρχει πίντα η οποία μπορεί να καπελωθεί, τότε μια έτοιμη θηλειά - καντηλίτσα στην άκρη, συνοδευόμενη από την οδηγία "καπέλωσέ την εκεί", (αν συνεχίσει να σε κοιτάει ανεβάζεις volume ή ότι άλλο σε φωτίσει ο Ποσειδώνας), συνήθως βοηθάει να επιτευχθεί ο στόχος.

[mangos]

Εάν υπάρχει πίντα η οποία μπορεί να καπελωθεί, τότε μια έτοιμη θηλειά - καντηλίτσα στην άκρη, συνοδευόμενη από την οδηγία "καπέλωσέ την εκεί", (αν συνεχίσει να σε κοιτάει ανεβάζεις volume ή ότι άλλο σε φωτίσει ο Ποσειδώνας), συνήθως βοηθάει να επιτευχθεί ο στόχος.

Ξέρεις τι γίνεται στο Δέλτα? Χαμός!!! Οι πλωτές έχουν κοτσανέλα κι όχι πίντες, και η θέση σου, ποτέ δεν είναι ακριβώς θέση σου, και ανά πάσα στιγμή κάποιος άλλος είναι εκεί....

[synodigos]

Θα αναφερω παθημα φιλου που με συγκλονησε πραγματικα.Και ειναι κατι που ενω ολοι το λεμε να μην το κανουμε,και μαλιστα ο ιδιος μου το ειχε πει αρκετες φορες,το εκανε και το κανουμε αρκετοι.Πλαγιογετημενος σε ντοκο προσπαθησε να κρατησει το σκαφος με το ποδι και να μην κτυπησει οταν μπηκε καραβι στο λιμανι και σηκωσε κυμα.Αποτελεσμα ηταν καθως το σκαφος πηγαινε πανω κατω,μεσα εξω,ηταν να εγκλωβιστει το πελμα του αναμεσα στον ντοκο και στο σκαφος.Η συνεχεια εχει πολυ πονο,καταγματα και αρκετο καιρο αναρωση.Ηταν τυχερος μεσα στην ατυχια του και γλυτωσε το συντρηπτικο καταγμα που θα τον εκανε να χασει το ποδι του.Το μαθημα λοιπον ειναι:δεν προσπαθουμε να κρατησουμε κατι που ζυγιζει πολλους τονους με το ποδι.Με τα χερια κανουμε οτι καλυτερο μπορουμε.Και αν δεν μπορουμε το αφηνουμε.Η σωματικη μας ακεραιοτητα ειναι οτι πιο σημαντικο εχουμε.10 γρατζουνιες στο gel coat δεν αξιζουν οσο εμεις.

[vas]

ειναι απιστευτο για το που μπορεις να μπλεξεις αν δεν εισαι παντα σωφρων και προσεκτικος ακομα και στις ιδανικοτερες συνθηκες.
Πριν ενα χρονο το Μαιο σε τετραημερο με φιλικη παρεα, 5 ατομα σε μικρο και βολικο σκαφος.
Μολις εχουμε αποπλευση, απολυτη μπουνατσα, μηχανη και αυτοματος.Ηλιος και καλη διαθεση. Εγω και ο φιλος συγκυβερνητης που εχουμε κανει ενα σκασμο ναυλους μαζι και 3 ασχετοι. Αφου δεν ειχε "δουλεια" οι κοπελες ετοιμασαν κατι μεζεδακια και βγηκαν και κατι τσιπουρα. Κουβεντουλα και καλη διαθεση ολα μελι. Σε καποια στιγμη καταλαβαινω οτι ο συγκυβερνητης εχει ψιλομεθυσει αν και δεν ηπιε τιποτα σοβαρο και δεν ειναι και στο χαρακτηρα του γενικα (ειναι ιδιαιτερα σωφρων). Μετα ολα γινανε αστραπιαια. Ο φιλος σηκωνεται απ τη θεση, παραπαταει και σκαει αναποδα μεσα στη φαλκα!!(με πλατη/κεφαλι προς τα κατω). Οπως καταλαβαινεται μπορουσαν να εχουν συνβει τα παντα.... Ευτυχως ηταν πολυ γυμνασμενος και εκανε καποιες ενστικτωδεις κινησεις που τον εσωσαν χτυπησε ελαφρα.
Τον ξαπλωσαμε στην καμπινα, και μετα απο 2 ωρες φτασαμε στον προορισμο, οπου επρεπε να δεσω βεβαια χωρις βοηθεια αφου ο αλλος ηταν ξαπλα....
Ειχαμε μια σειρα απο αγιους εκεινη τη μερα. Εναν κυριως που δεν εμεινε παραλυτος ο αλλος, εναν που δεν ειχε κανεναν καιρο (αν και αν ειχε σιγουρα δε θα επινε κανεις), ενα που δε φτασαμε σε κανενα δυσκολο λιμανι κλπκλπ

Οπως καταλαβαινουμε η ζημια μπορει να γινει ανα πασα στιγμη γι αυτο και λιγη αυστηροτητα παραπανω δεν βλαπτει, ακομα και αν γινομαστε ξενερωτοι/δυσαρεστοι... Τιποτα δεν ειναι ποιο σημαντικο απο τη σωματικη ακεραιοτητα, και μια ατυχη στιγμη στην καλλιτερη περιπτωση θα μας χαλασει τη βολτα.

[Κουμπαρος]

Στην θάλασσα γενικά (ευτυχώς) δεν ζαλίζομαι αλλά θυμάμαι συγκεκριμένα κάποια μέρα που την έπαθα. Ήμασταν Ρόδο και ξεκινήσαμε στις 3 το πρωί για μεταφορά κάποιου ιστιοπλοικού στη Κύπρο. Δυστυχώς είχα την φαεινή ιδέα μόλις ξύπνησα να ρίξω στο άδειο μου στομάχι μια κούπα νέσκαφε χωρίς καν ένα κουλουράκι να το συνοδεύει. Τα πρώτα μίλια όλα καλά. Όταν ξανοιχτήκαμε όμως για τα καλά και βρήκαμε καιρό (3-μετρο+ κύμα στη πρύμη) και άρχισε το κούνημα το καταραμένο νεσκαφε μετατράπηκε σε φραπέ. Όσο δε για το στομάχι μου έγινε χάλια. Ευτυχώς δεν με βγαλε εντελώς νοκ άουτ και μπορούσα να συνεχίσω να συνεισφέρω αλλά χρειάστηκε περίπου 10 ώρες να μασώ σιγά σιγά λίγο παξιμαδάκι μέχρι να απορροφήσει το άτιμο ζουμί απο το στομάχι μου και να συνέλθω. Από τότε προσέχω τι θα πιω πριν απο κάποιο απόπλου και πάντα φροντίζω να έχω όσο λιγότερα υγρά γίνεται στο στομάχι.

[Στέφανος]

Αυτός ο άτιμος ο νές καφέ!

ανεβάζαμε Σάμο ένα 45άρι Ζανό [Σαν κίς], με πολύ ρεστία και μπόλικο νερό να μπαίνει στην πλωριά αποθήκη και μετά βέβαια παντού στο σκάφος. πέρασα κάνα 2ώρο πετώντας νερό στην πλωριά λεκάνη με ένα τασάκι (καθώς δεν υπήρχε στο σκάφος ούτε ένα κουβαδάκι!!!). Βρήκα και από που έμπαινε το νερό και άντε να το φτιάξω. Μετά από αυτά είχα την φαεινή ιδέα να κοιμηθώ καμιά ώρα σε μία πλωριά καμπίνα να εχω τον νου μου. [μιλάμε για πολύ κούνημα ....]
κατά το ξημέρωμα έβγαλα και φωτογραφίες και έφτιαξα τον περί ού ο λόγος νές καφέ, βάζοντας μουσική υπόκρουση το "αγκίστρι" του χατζηνάσιου. ήπια 2-3 γουλιές και....
με αυτήν την υπέροχη μουσική είχα την πρώτη μου -και μοναδική "συνομιλία με τον Ράλφ στο μεγάλο άσπρο τηλέφωνο"

[synthiaii]

Για αυτό μόνο εσπρέσο με μαύρη ζάχαρη ότι καλύτερο .
Ευχαριστώ.