Τρίγλια (2) [Triglia, Osmaniye]

[Nicholas Peppas]

The contributions of Philippos Kavounides and Triglia in Asia Minor

I have been waiting eagerly for the establishment of this thread to bring up the great contributions of Philippos Kavounides and his first ship Triglia to the transfer of thousands of refugees from Asia Minor back to Greece. This was Kavounides' first ship from England. He was so pleased with her and had treated her extremely well. But when the time came to save his compatriots he spared no expense and he did not care what would happen to his pride and glory.

Read the testimony of Sophia Yareni who has written several books about Triglia and Rafina. See for examples http://www.an-attiki.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=522&Itemid=103



«Και ξαφνικά όλα τελείωσαν.

Ήταν το ζεστό απόγευμα του Αυγούστου του 1922 όταν μάθαμε πως ο ελληνικός στρατός υποχωρούσε. Λίγες μέρες αργότερα τα κακά μαντάτα μεγάλωσαν. Όλοι έφευγαν. Οι Τούρκοι άρχισαν να γυρίζουν και να καταδιώκουν του Έλληνες όπου τους έβρισκαν.

Τρόμος και φόβος μας έπιασε. Αρχίσαμε να φεύγουμε.
Τότε ήρθε το πλοίο του Φίλιππα Καβουνίδη η «Τρίγλια» και μας πήρε.
Ας είναι η ψυχή του αναπαυμένη. Ο ευεργέτης μας και συμπατριώτης μας αυτός έσωσε τότε τον κόσμο.

Το τι γινότανε στο λιμάνι δεν περιγράφεται. Ο πανικός και ο φόβος μας είχε καταλάβει. Η μάνα έχανε το παιδί και το παιδί τη μάνα. Πεινασμένοι, νηστικοί μΆ ένα ντέγκι στη μασχάλη μπαίναμε όπου βρίσκαμε. Λίγα πράγματα πήραμε μαζί μας. Πολλοί τότε χαθήκανε. ¶λλοι πέσανε στη θάλασσα και πνιγήκανε. Πολλά κορίτσια πέσανε στα χέρια των Τούρκων και χάθηκαν. ¶λλα τα στείλαμε στην Πόλη για να τα σώσουμε. Μαζί του πήγε και η μεγαλύτερή μου αδελφή η Κατίνα, που φορούσε ακόμα τη μπλε ποδιά του σχολείου.Στο καράβι που μπήκαμε, ήμασταν ο ένας επάνω στον άλλο. Δίψα, πείνα, αρρώστια, καημός και πόνος. ΜΆ όλο τον καημό της προσφυγιάς πήραμε μαζί μας και την εικόνα της Παναγιάς της Παντοβασίλισσας από την εκκλησιά μας.

Το καράβι ύστερα από ένα δύσκολο ταξίδι έπιασε την Τένεδο. Εκεί κατεβήκανε αρκετοί. Μετά το πλοίο έφτασε στη Ραιδεστό, όπου κατεβήκαμε όλοι. Εκεί μείναμε για λίγες μέρες. Υποφέραμε πολύ. Δεν είχαμε που να κοιμηθούμε.

Με το φθινόπωρο άρχισαν οι κακοκαιρίες και οι βροχές. Πεινούσαμε, δεν είχαμε ρούχα, σκεπάσματα, φάρμακα. Μας έβαλαν να κοιμούμαστε μέσα σε στάβλους, μαζί με τΆ αλόγατα, για να γλιτώσουμε το κρύο και τη βροχή.
Ο Θεός όμως μας αγαπούσε. Έκανε και καμιά λιακάδα. Τότε βγαίναμε σαν τα σαλιγκάρια και ψάχναμε για τροφή...»


Roi Baudoin mentions this ship in http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?p=148682


Βέβαια, και πριν από τον πόλεμο υπήρχαν πλοία στη Ραφήνα, τα οποία έκαναν το δρομολόγιο από την ¶νδρο για Κάρυστο-Ραφήνα-Αλιβέρι. Προπολεμικά, το ένα πλοίο ξεκινούσε το πρωΐ από το Αλιβέρι, ερχόταν στη Ραφήνα, γύρω στις 11:00 π.μ., και μετά συνέχιζε για Κάρυστο-Μπατσί, όπου και διανυκτέρευε.
Το άλλο πλοίο ξεκινούσε από το Μπατσί για Κάρυστο-Ραφήνα (έφτανε γύρω στις 12:00) και μετά συνέχιζε για Αλιβέρι, όπου και διανυκτέρευε. Τα ονόματα αυτών των πλοίων ήταν "Αετός" (του Στριφούλη), "Κώστας" και με ερωτηματικά το "Τρίγλια" του Καβουνίδη (αυτό το αναφέρει ο Θανάσης Πιστικίδης στο εξαιρετικό βιβλίο του "Ριζώματα - Βιώματα - Παθήματα)

[Ellinis]

To Tρίγλια που μετέφερε τους πρόσφυγες σε πιο ασφαλή μέρη, ήταν ένα ξύλινο σκαρί που είχε ναυπηγηθεί σε κάποιον ταρσανά της Σμύρνης με αρχικό όνομα OSMANIEN.
Κατά μια πληροφορία στα χέρια του Καβουνίδη πέρασε το 1919 οπότε και μετονομάστηκε ΤΡΙΓΛΙΑ.
Μετά τον ξεριζωμό από τη Μικρά Ασία, το καραβάκι ακολούθησε την πορεία των προσφύγων και δραστηριοποιήθηκε στο Σαρωνικό.
Το 1938 πουλήθηκε σε Θασιώτες και αναχώρησε προς βορά.
Τον Απρίλη του 1941 το κατασχέσανε οι Γερμανοί και το χρησιμοποιήσανε για σκοπούς τους μέχρι που βυθίστηκε σε αδιευκρίνιστο μέρος και χρόνο.

Kαι η σχετική φωτο

40403
πηγη: Ναυτική Ελλάς

[Nicholas Peppas]

Kαι η σχετική φωτο

40403
πηγη: Ναυτική Ελλάς

To some extend, this photograph was a "let down" and a disappointment because this is such a poor looking ship....

[Ellinis]

Kαμιά φορά οι φωτογραφίες χαλάνε όσα φανταζόμαστε...
Ένα μικρό ξύλινο καραβάκι ήτανε το ΤΡΙΓΛΙΑ, αλλά με βαριά ιστορία!

[Nicholas Peppas]

To Tρίγλια που μετέφερε τους πρόσφυγες σε πιο ασφαλή μέρη, ήταν ένα ξύλινο σκαρί που είχε ναυπηγηθεί σε κάποιον ταρσανά της Σμύρνης με αρχικό όνομα OSMANIEN.
Κατά μια πληροφορία στα χέρια του Καβουνίδη πέρασε το 1919 οπότε και μετονομάστηκε ΤΡΙΓΛΙΑ.
Μετά τον ξεριζωμό από τη Μικρά Ασία, το καραβάκι ακολούθησε την πορεία των προσφύγων και δραστηριοποιήθηκε στο Σαρωνικό.
Το 1938 πουλήθηκε σε Θασιώτες και αναχώρησε προς βορά.
Τον Απρίλη του 1941 το κατασχέσανε οι Γερμανοί και το χρησιμοποιήσανε για σκοπούς τους μέχρι που βυθίστηκε σε αδιευκρίνιστο μέρος και χρόνο.

Εχουμε τωρα λιγη παρα πανω ιστορια για το θρυλικο Τριγλια.

Ναυπηγηθηκε το 1912 στην Σμυρνη. Δεν αναφερεται ναυπηγειο. Το ονομα του ηταν Osmanieh, οχι Osmanien, που ειναι το ονομα ενος μεγαλου Οθωμανικου ταγματος παρασημων.

Ειχε 123 τοννους, μηκος 108 ποδων (33 μετρων) και πλατος 18 ποδων (5.6 μετρων). Ηταν ενα μικρο επιβατηγο κατασκευασμενο απο ξυλο με δυο μηχανες 42 HP (!) φτιαγμενες στα μηχανουργεια των McDowall & Barbour ...

Τα στοιχεια μου λενε οτι ηταν στα χερια του Φιλιππου Καβουνιδη απο το 1918 μεχρι το 1930. Το 1931 πουληθηκε στους Ολγα Πολυχρονιδου και Κωστα Λιακασιτη. Η Χαρλαυτη στο βιβλιο της A history of Greek-owned shipping: the making of an international tramp ... αναφερει ενα μονο πλοιο γι' αυτη την εταιρεια. Ηταν η ιδια εταιρεια οπως οι "Θασιωτες" που αναφερονται στο κειμενο του Ellinis παρα πανω;

Παντως το πλοιο βυθιστηκε το 1941 απο τους Γερμανους

58901

Triglia was built in 1912 as Osmanieh (not Osmanien). She had 108 ft (33 m) length, 18 ft (5.6 m) width and 123 tons. She was made out of wood! Built in Smyrna, she had two engines of 42 HP (!) made by McDowall & Barbour in Syros.

She belonged to Philippos Kavounides until 1930. In 1931, she was with Olga Polychronidou and K. Liakasitis. While Lloyd lists her up to 1945, she was probably lost in 1941.

[Nicholas Peppas]

Τριγλια.

24 Μαιου 1927

58912

[Ellinis]

Το 1931 πουληθηκε στους Ολγα Πολυχρονιδου και Κωστα Λιακασιτη. Η Χαρλαυτη στο βιβλιο της A history of Greek-owned shipping: the making of an international tramp ... αναφερει ενα μονο πλοιο γι' αυτη την εταιρεια. Ηταν η ιδια εταιρεια οπως οι "Θασιωτες" που αναφερονται στο κειμενο του Ellinis παρα πανω;


Στο βιβλίο "Τα Ναυάγια" αναφέρει πως πουλήθηκε στους Ο.Πολυχρονίδου και Κ.Μακασίνη το 1937, ένα χρόνο πριν πωληθή στους Θασιώτες. Όσο για την απόδοση του ονόματος του δεύτερου πλοιοκτήτη προφανώς πρόκειται για διαφορετική απόδωση των καλλιγραφικών χειρόγραφων κιταπιών...

[Nicholas Peppas]

Kαι η σχετική φωτο

40403
πηγη: Ναυτική Ελλάς

Αρη

Διερωτωμαι αν αυτο το πλοιο απο την προπολεμικη καρτα που παραθετω εδω ειναι το Τριγλια του Καβουνιδη. Τι λες;

91138

91139

[Ellinis]

Aυτό είναι, προφανώς όταν έκανε δρομολόγια στο Σαρωνικό.

[Nicholas Peppas]

Aυτό είναι, προφανώς όταν έκανε δρομολόγια στο Σαρωνικό.

Ευχαριστω!!! Τι ανακαλυπτει κανεις οταν κοιταει προσεκτικα τις φωτογραφιες ....

6 Ιουλιου 1928
91222

21 Νοεμβριου 1929
91223

28 Ιουνιου 1930
91224

[Nicholas Peppas]

Στο βιβλίο "Τα Ναυάγια" αναφέρει πως πουλήθηκε στους Ο.Πολυχρονίδου και Κ.Μακασίνη το 1937, ένα χρόνο πριν πωληθή στους Θασιώτες. Όσο για την απόδοση του ονόματος του δεύτερου πλοιοκτήτη προφανώς πρόκειται για διαφορετική απόδωση των καλλιγραφικών χειρόγραφων κιταπιών...
Δρομολογια του Τριγλια απο την Θεσσαλια του Βολου στην 1η Σεπτεμβριου 1937.
151288

[Ellinis]

Το ΤΡΙΓΛΙΑ στα στενά του Πόρου σε λεπτομέρεια μιας καρτ ποστάλ.
156681

και μια ανακοίνωση όταν έκανε εκδρομικά δρομολόγια από το Φάληρο μέχρι τη Βουλιαγμένη για μπάνια και... κυνήγι!
156682

[Nicholas Peppas]

Τοπικα δρομολογια του Τριγλια στην Θεσσαλονικη. 1 Ιουλιου 1933, Απογευματινη Θεσσαλονικης.

157499

[Ellinis]

Σε μια καρτ ποστάλ της Τήνου βλέπουμε και το ΤΡΙΓΛΙΑ είτε σε κάποια εκδρομή είτε σε ένα από τα φημολογούμενα δρομολόγια του από τη Ραφήνα.

166697

[Ellinis]

Εχουμε τωρα λιγη παρα πανω ιστορια για το θρυλικο Τριγλια.

Ναυπηγηθηκε το 1912 στην Σμυρνη. Δεν αναφερεται ναυπηγειο. Το ονομα του ηταν Osmanieh, οχι Osmanien, που ειναι το ονομα ενος μεγαλου Οθωμανικου ταγματος παρασημων.
----
Τα στοιχεια μου λενε οτι ηταν στα χερια του Φιλιππου Καβουνιδη απο το 1918 μεχρι το 1930.
----
Παντως το πλοιο βυθιστηκε το 1941 απο τους Γερμανους



To Tρίγλια που μετέφερε τους πρόσφυγες σε πιο ασφαλή μέρη, ήταν ένα ξύλινο σκαρί που είχε ναυπηγηθεί σε κάποιον ταρσανά της Σμύρνης με αρχικό όνομα OSMANIEN.
Κατά μια πληροφορία στα χέρια του Καβουνίδη πέρασε το 1919 οπότε και μετονομάστηκε ΤΡΙΓΛΙΑ.
---
Τον Απρίλη του 1941 το κατασχέσανε οι Γερμανοί και το χρησιμοποιήσανε για σκοπούς τους μέχρι που βυθίστηκε σε αδιευκρίνιστο μέρος και χρόνο.

Το τι απέγινε το ΤΡΙΓΛΙΑ στο Β' Παγκόσμιο ήταν σχετικά ασαφές. Μια συνέντευξη που έδωσε το 1999 ο τότε πλοίαρχος του σκάφους Νίκος Καρυώτης, δίνει απαντήσεις αναφέροντας: "Η ΤΡΙΓΛΙΑ ήταν προπολεμική και εγώ ο ίδιος τη βούλιαξα. Ήμουν στη Θάσο [...] Φέραμα το ΤΡΙΓΛΙΑ για να κάνει το δρομολόγιο Θάσο-Καβάλα και αυτοί που δουλεύανε εκεί [...] όταν είδαν οτι ήρθε το ΤΡΙΓΛΙΑ να τους 'χτυπήσει', αναγκαστήκαν να το αγοράσουν. Το '40 το αγόρασαν. Εγώ δούλευα εκεί. Ήταν ξύλινο και έβαζε λίγα νερά. Όταν έγινε ο πόλεμος με το αλβανικό, το δέσαμε, για να μην το επιτάξει το ελληνικό κράτος. Με πήγαν μέσα σ' αυτό και έβγαζα τα νερά με μια αντλία. Όταν έρχονταν οι Γερμανοί μου έλεγαν 'άστο να βουλιάξει γιατί θα το πάρουν οι Γερμανοί'. Και έκανα πως χάλασε η αντλία και δεν προλάβαινα να βγάλω τα νερά και έτσι βούλιαξε μέσα στο λιμάνι. Αλλά εκ των υστέρων όταν ήρθα στη Θάσο, έμαθα οτι το έβγαλαν οι Βούλγαροι και πήραν τη μηχανή για να κάνουν ενα ξύλινο ατμοκίνητο και να το έχουν σαν πολεμικό."

Με την ευκαιρία να αναφέρω οτι από την έρευνα που έκανε ο J.Kruesmann, ερευνητής της τουρκικής ναυτικής ιστορίας, το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1904 στην Σμύρνη με το όνομα OSMANIYE στο ναυπηγείο του Ε.Guiffray τον οποίο έχουμε αναφέρει εδώ (http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?174609-Smyrna-International-Ferry-Services&p=516923#post516923). Aγοράστηκε από τον Καβουνίδη το 1919 και η ύψωση της Ελληνικής Σημαίας έγινε το 1923, μετά τα δραματικά γεγονότα που οδήγησαν τον πλοιοκτήτη και το πλοίο στον Πειραιά.