Επιστροφή στο Forum : Λογοτεχνία, Ποίηση & Ναυτιλία
βαλτε το αγαπημενο σας ποιημα...
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ
Έβραζε το κύμα του γαρμπή.
Ήμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη.
Γύρισες και μου 'πες πως το Μάρτη
σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει.
Κούλικο στο στήθος σου τατού,
που όσο κι αν το καις δε λέει να σβήσει.
Είπαν πως την είχες αγαπήσει
σε μια κρίση μαύρου πυρετού.
Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια.
Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
κι άκοπο μασάς καφέ πικρό.
Το Άλφα του Κενταύρου μια νυχτιά
με το παλινώριο πήρα κάτου.
Μου 'πες με φωνή ετοιμοθανάτου:
"Να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά".
Άλλοτε απ' τον ίδιον ουρανό
έπαιρνες, τρεις μήνες στην αράδα,
με του καπετάνιου τη μιγάδα,
μάθημα πορείας νυχτερινό.
Σ' ένα μαγαζί του Nossi Be
πήρες το μαχαίρι, δυο σελλίνια,
μέρα μεσημέρι απά στη λίνια
ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.
Κάτου στις αχτές της Αφρικής
πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι.
Τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι
και τ' ωραίο γλυκό της Κυριακής.
Καταπληκτικός ο ποιητής της θάλασσας Καββαδίας. Πραγματικά όλα του τα ποιήματα, μελοποιημένα η όχι, έχουν τη αλμύρα της θάλασσας. Σαν μαρκόνης που ήταν, όλες του τις εμπειρίες τις έκανε έμμετρο λόγο. Και ο Μικρούτσικος που μελοποίησε μερικά από τα καλύτερά του, είχε φοβερή μουσική έμπνευση.
Αξίζει όμως να διαβάσει κανείς και τις εκπληκτικές θαλασσινές ιστορίες, του Καββαδία της λογοτεχνίας, Μανώλη Ροδανάκη, χρόνια στα καράβια και τελευταία Α' Μηχανικός στο ιστορικό KING MINOS,των ΜΙΝΩΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ. Πεζά κείμενα, που μυρίζουν θάλασσα και σεντινόνερα και σε μεταφέρουν μέσα στο καράβι, στη μηχανή η στη γέφυρα, γραμμένα σε μια γλώσσα απλή, κατανοητή και κυρίως θαλασσινή.
Από τις εκδόσεις ΜΙΝΙ ΒΟΟΚS και ΚΑΛΕΝΤΗ.
Μερικοί τίτλοι: Οι δρόμοι της θάλασσας και Προσάραξη στο Νίγηρα.
Χαρα , εχεις διαβασει καποια συλλογη του Καββαδια? ή ακομα και καποιο πεζο του?
ειναι υπεροχος....η "Βαρδια" σε παρασυρει να την ρουφηξεις..
Τον συντεκνο που αναφερεις δεν τον ηξερα
efouskayak
19-04-2005, 09:16
ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ
Ο έρωτάς σου μια πληγή και τρεις κραυγές.
Στα κόντρα σκούζει ο μασκαράς καθώς τεζάρει.
Θαλασσοκόρη του βυθού -- χίλιες οργιές--
του Ποσειδώνα εγώ σε κέρδισα στο ζάρι.
Και σ' έριξα σ' ένα βιβάρι σκοτεινό
που στέγνωσε και ξανεμίστηκε το αλάτι.
Μα εσύ προσμένεις απ' το δίκαιον ουρανό
το στεριανό, το γητευτή, τον απελάτη.
Όταν θα σμίξεις με το φως που σε βολεί
και θα χαθείς μέσα σε διάφανη αμφιλύκη
πάνω σε πράσινο πετούμενο χαλί,
θα μείνει ο ναύτης να μετρά το άσπρο χαλίκι.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ - ΤΡΑΒΕΡΣΟ ( m/s Aquarius 1974)
βρε μανια με τους Υδροχoους...
εστω και σε motor ship (m/s)...
efouskayak
19-04-2005, 10:06
μα εγώ φταίω... :D
efouskayak
19-04-2005, 10:22
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής...................
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων....
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές...........
χωρίς να σκίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων..............
Για το Μαντράς, τη Σιγκαμπούρ, τ' Αλγέρι, και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία.................
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς.........
θα κάνω θρίση σε χοντρά λογιστικά βιβλία.....................
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ........................
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα χω πια ξεχάσει...................
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λεει σ' όποιον ρωτά............
«ήταν μια λόξα νεανική μα τώρα έχει περάσει»...............
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί....
κι ο λόγος ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει..........
Κι αυτό τ' ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί..........
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει..............
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ.................
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες.............
θα χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ.....................
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες
MΑL DU DEPART
απο την συλλογη "Μαραμπου", ολα τα λεφτα...
νοιωθω ωραια να εχω "μαραμπου" "Πουσι" και "τραβερσο" στην βιβλιοθηκη μου .
και φυσικα την "βαρδια"...
ενα αποσπασμα απο το "Μαραμπου"..
Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.
Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.
..................
επειδή θάλασσα+καλοκαίρι=το καλύτερο, σας το θυμίζω με ένα τραγουδάκι :D :D :D :D TO KΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ
--------------------------------------------------------------------------------
Re+…….La+..Si-…………Sol+
Το καλοκαιράκι ..στην ακρογυαλιά
Μέσα στο νεράκι πλέουμε αγκαλιά
Πέφτει το βραδάκι, πιάνει η δροσιά
Δως μου ένα φιλάκι κι έλα πιο κοντά
…Re+
Εγώ κι εσύ,εσύ κι εγώ
.La+7
Μόνοι πάνω στη γη
Re+..La+7….Re+
Ωωωω,……μόνοι στη γη
Ήταν η Αθήνα κόμπος στο λαιμό
Νέφος και ρουτίνα και άγχος τρομερό
Δως μου ένα τσιγάρο,δως μου και φωτιά
Θεε μου θα σε πάρω στην καυτή την αμμουδιά
Τηλέφωνο χτυπάει,βουλιάζει το νησί
Και τ' όνειρο σκορπάει στου γραφείου τη βουή
Πετάγομαι ιδρωμένος,δουλέυεις και γελάς
Σ' ακούω σαν χαμένος το ρεφραίν να τραγουδάς
Ο έρωτας
το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του,
στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
ένα τραγουδι.
Ο έρωτας
το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχω της νοσταλγίας του,
στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
ένα καράβι.
Ο έρωτας
το καράβι του
Κι η αμεριμνησιά των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του,
στον πιο ελαφρό κυματισμό του ενα νησί λικνίζει
τον ερχομό.
Πόρτο Ρίκο
Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»
Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα
έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη
Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες
ημερολόγια καίει και πτυχία
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
για τις ζωής του την σκηνοθεσία
Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, Σαουθ Άφρικα
στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη
Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα
Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του
Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε
δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη
την κόλαση και τον παράδεισό του
Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»
Τα χρόνια έχουν περάσει δεν θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;
Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα
αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο
Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
με τον ματιών σας την φωτιά σημαία
είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
μ’ αρέσει να αρμενίζουμε παρέα
«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»
κι ακόμα το παλεύουμε............................
«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»
κι ακόμα το παλεύουμε............................
δύσκολο.....;
<<χρόνια ασυλλόγιστα
και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα >>
δύσκολο ναι..
efouskayak
26-04-2005, 07:13
«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»
κι ακόμα το παλεύουμε............................
δύσκολο.....;
Πολύ δύσκολο.....
ναι αλλα τι αλλο μπορεις να κανεις απο το -τουλαχιστον- να προσπαθεις ?
και αν σου κατσει??? :wink:
<<χρόνια ασυλλόγιστα
και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα >>
δύσκολο ναι..
Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
αγάπα το κελί σου, του παν ....
ΤΣΟΥ
efouskayak
26-04-2005, 09:17
ναι αλλα τι αλλο μπορεις να κανεις απο το -τουλαχιστον- να προσπαθεις ?
και αν σου κατσει??? :wink:
σωστό :!:
σε απλη μεταφορα απο εναν γιγαντα του αθλητισμου.
το διαβασα σημερα το πρωι απο εναν φιλο + νομιζω πως κολλαει
Michael Jordan
«Δέχομαι την αποτυχία, αλλά δεν δέχομαι να μην προσπαθήσω! Στη ζωή μου απέτυχα, ξανά και ξανά και ξανά, γι’αυτό τελικά πέτυχα.»
:D μεγάλος jordan κι ας μην είναι θαλασσινός!σήμερα είχα κι ένα πολύ καλό νέο..καθοριστικό θα έλεγα για την αναζήτηση του δικού μου .....μέρους,έξω από κελιά....γούρικος ήσουν morgan :wink:
αληθεια με τι ασχολεισαι, milla?
και το νικ σου απο που βγαινει?
υ.γ. ασχετο με το τοπικ αλλα οκ!
υ.γ. για να μην ξεφευγουμε , αφιερωμενο εξαιρετικα...
Τ' όνειρο πάει με τον καπνό στον ουρανό,
έσμιξε πια με το καράβι του συννέφου.
Το φως γεννιέται από παντού μα είναι αχαμνό
και τα σκοτάδια το ξεγνέθουν και σου γνέφουν.
οποιος μπορει να ανεβασει λιγακι Καρκαβιτσα και "Λογια της Πλωρης"....
καπου ακουσα για Φώτη Αγγουλέ που ειναι ναυτικος ποιητης...
οποιος θελει....
αληθεια με τι ασχολεισαι, milla?
και το νικ σου απο που βγαινει?
:o milla είναι γυναικείο σέρβικο όνομα και σημαίνει Χαρά....(μια χαμογελαστή γοργονίτσα!)......το επάγγελμά μου είναι μουσικός...όταν ήμουν μικρή,με έλεγαν γοργόνα γιατί ήμουν όλη μέρα μέσα στη θάλασσα και έπαιζα στα βραχάκια....αλλά επειδή κι εγώ θα ήθελα να μάθω τι σημαίνει το νικ σου morgan,βάζω θέμα!!!!!!!
:D το έβαλα το θεματάκι morgan,είναι το ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ NICK ΣΑΣ....για γράψε :wink:
Κοριτσάκι μου, Θαλασσωμένο απόψε το Αιγαίο.
Το ίδιο κι εγώ.
Χθες δεν πρόλαβα να καθίσω στο τραπέζι κι ένα τηλέφωνο
με κατέβασε στο λιμάνι. Στις εφτά που σαλπάραμε , δεν
μπορούσα να περπατήσω από την κούραση.
Η παρηγοριά μου ήταν η <<ώρα>> σου.
Η λύπη μου ότι δεν κυβέρνησα ούτε στιγμή το καταπληκτικό Θαλασσινό σκαρί, το κορμί σου.
Από δείλια και ατζαμοσύνη σήκωσα το κόκκινο σινιάλο της Ακυβερνησίας.
Είδα χθες, πολλές φορές την κοπέλα της πλώρης:
Τη λυσίκομη φιγούρα να σκοτεινιάζει , να θέλει να κλάψει.
Σα να 'χε πιστέψει για πρώτη φορά ότι πέθανε, ο Μεγαλέξανδρος,
όμως το καρχηδόνιο επίχρισμά του έμενε το ίδιο λαμπρό.
Με το αυτοκρατορικό κάλυμμά του. Κόκκινο της Πομπηίας
Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός.
Βελούδο που σκεπάζει ιερό δισκοπότηρο.
Όστρακο ωκεάνιο αλμυρό. Κρασί βαθυκόκκινο πού δίνει
δόξα στο κρύσταλλο. Πληγή από κοπίδι κινέζικο.
Αστραπή. Βυσσινί ηλιοβασίλεμα.
Λαμπάδα της πίστης μου.
Ανοιχτό σημάδι τού έρωτα μου
Όνειρο και τροφή της παραφροσύνης μου
Σε αγκαλιάζω.
* Προς το τέλος της ζωής του ο Νίκος Καββαδίας ερωτεύτηκε μια κοπέλα , τη Θεανώ Σουνά.
Πρόκειται για ένα από τα ερωτικά γράμματα τα οποία έστειλε ο ποιητής στην κοπέλα.
:( κι εγώ που νόμησα πώς μιλούσες σε μένααα....... :oops:
Oχι βρε συ!
Για την Θεανώ ειναι...
Παλάτια εμείς θα χτίζουμε στην άμμο
Ποιος λογαριάζει κύμα και καιρό
Κι αν τη καρδιά μας την πατάμε χάμω
Εμείς αυτό το λέμε ριζικό
Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
Που 'χουν στο αίμα τους αρμύρα και σκουριά
Για 'μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
Είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά
Σκορπάμε τη ζωή ερωτευμένοι
Το σ' αγαπώ το κάνουμε σκοπό
Το τραγουδούν της νύχτας οι χαμένοι
Και τ' όνειρό τους τραύμα είναι νωπό
Καράβια είμαστε...
:roll: άγνωστου δημιουργού
Asterias
18-05-2005, 00:59
Ρε `συ Morgan...
δεν είχα πολυπροσέξει αυτή την ενότητα...
διάβασα το Πορτο Ρίκο και ανατρίχιασα!!!
Κάγκελο η τρίχα,φοβερό!!!
Είμαι και εγώ ένας από τους φανατικούς «φίλους» του Ν.Καββαδία, με αγαπημένο μου τραγούδι τον «λύχνο» σε ταξιδεύει αλλού σε ανονείρευτα βιώματα.
καλοοοοο εεεεεε??? :D
ο Καββαδιας ειναι απιστευτος και πολυ αληθινος..ωμος μερικες φορες αλλα πανω απο ολα ναυτικος
Είμαι και εγώ ένας από τους φανατικούς «φίλους» του Ν.Καββαδία, με αγαπημένο μου τραγούδι τον «λύχνο» σε ταξιδεύει αλλού σε ανονείρευτα βιώματα.
Ο λύχνος του Αλλαδίνου
Την ανεξήγητη γραφή να λύσω πολεμώ
που σου χαράξαν πειρατές Κινέζοι στις λαγόνες.
Γυμνοί με ξύλινους φαλλούς τριγύρω στο λαιμό,
μας σπρώχναν προς τη θάλασσα με τόξα οι Παταγόνες.
Κόκκαλο ρίξε στο σκυλί το μαύρο που αλυχτά
και στείλε τη <<φιγούρα>> μας στον πειρατή ρεγάλο.
Πες μου, που βρέθηκε η στεριά στου πέλαου τ' ανοιχτά
και το δεντρί με το πουλί που κρώζει το μεγάλο;
Για το άστρο της Ανατολής κινήσαμε μικροί.
Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει!
Και σε που σε φυτέψαμε, παιδί, στο Κονακρί,
με γράμμα συμβουλευτικό της μάνας σου στην τσέπη.
Του ναύτη δος του στη στεριά κρεβάτι, και να πιει.
-Όλο τον κόσμο γύρισες, μα τίποτα δεν είδες...-
Μες στο μετάξι κρύβονταν της Ίντιας οι σκορπιοί
κ' έφερνε ο αγέρας της νοτιάς στην πλώρη άμμο κι ακρίδες.
Σημάδι μαύρο απόμεινε κι ας έσπασε ο χαλκάς.
-Στην αγορά του Αλιτζεριού δεμένη να σε σύρω.-
Και πήδηξ' ο μικρός θεός μια νύχτα, των Ινκάς,
στου Αιγαίου τα γαλανά νερά, δυο μίλια όξω απ' τη Σκύρο.
Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις δίχως πλευρικά!
Σκιάζεσαι μήπως στο γιαλό τα φώτα σε προδίνουν,
μα πρύμα πλώρα μόνο εσύ πατάς στοχαστικά,
κρατώντας στα χεράκια σου το λύχνο του Αλαδδίνου.
----
οποιος βρει για τι πραγμα μιλαει ο ποιητης εχει δωρο!
«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»
κι ακόμα το παλεύουμε............................
δύσκολο.....;
Πολύ δύσκολο.....
Νάι ... αλλά συμπληρώνει:
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»
όσο για το Νίκο που χάθηκε στο Μετς....
"Τα χρόνια έχουν περάσει δεν θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;
Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα
αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο"
Δεν ξέρω αν υπάρχει όμοιος του Καββαδία... με τέτοιο ταλέντο να μεταμορφώνει συνδυασμούς γραμμάτων σε εικόνες τόσο ζωντανές... σίγουρα θα υπάρχει ... απλά η ποίηση παίζει και πολύ με τα βιώματα των αναγνωστών...
πόσα τραγούδια και ποιήματα δεν σου λένε τίποτα και μετά από χρόνια μπορεί να γίνουν τα "αγαπημένα" σου....
ποσα τραγουδια...? αρκετα! φτανει να εχεις την γνωση να το καταλαβεις...να το νοιωσεις.
Ο ποιηση του Καββαδια για μενα δεν παιζει (με την καλη εννοια της ποιησης γενικοτερα) με τα βιωματα των αναγνωστων - δεν στηριζεται σε αυτα για να μεγαλουργησει - δεν στηριζεται σε αυτα για να γινει κατανοητη.
Η διαφορα ειναι πως αυτη, κανει τα βιωματα των αναγνωστων της , στιχους...ειναι αληθινη και ποναει.
....Από παιδί βιαζόμουνα , μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου , που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου
για μια στιγμή αν με λύγισε , σήμερα δε με ορίζει.....
Asterias
24-05-2005, 00:30
Morgan...!!
Μπορώ να συμμετάσχω κ εγώ στο διαγωνισμό με το δώρο;;
Asterias
24-05-2005, 00:58
Για του λάτρεις της ναυπηγικής τέχνης:
Ελληνική Παραδοσιακή Ναυπηγική
του Δρ. Κώστα Α. Δαμιανίδη
Εκδόσεις Πολιτιστικό Τεχνολογικό Ίδρυμα ΕΤΒΑ
Το βιβλίο αυτό αποτελεί τη διδακτορική διατριβή του συγγραφέα, με τίτλο Vernacular boats and Boatbuilding in Greece, η οποία κατατέθηκε στο Πανεπιστήμιο St. Andrews (Σκοτία) το 1989 και εγκρίθηκε το 1990.
Το βιβλίο βασίζεται (πλην της αξιόλογης βιβλιογραφίας του) και στην πρωτογενή έρευνα με διάφορους καραβομαραγκούς.
Προσωπική άποψη: Είναι ένα πολιτιστικό μνημείο για το χώρο της Ναυπηγικής.
Asterias
24-05-2005, 01:05
History and Evolution of Sailing Yachts
του Franco Giorgetti
Eκδόσεις: White Star
Προσωπική άποψη: Απαραίτητο για τη βιβλιοθήκη κάθε ιστιοπλόου!
Morgan...!!
Μπορώ να συμμετάσχω κ εγώ στο διαγωνισμό με το δώρο;;
:?: :?: :?: :?: :?: :?: :?: :?:
giaromil
25-05-2005, 21:01
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη.
Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά·
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.
Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τα' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ.
Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.
Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.
Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
- Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.
Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.
Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
για τους αστερισμούς ή για τα κύματα,
για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.
Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν' ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ' ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.
Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει·
εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ.
Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
- μια γριά σ' ένα πολύβοο καφενείο -
μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.
Και μια βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δείτε - ίσως - τη Γκρέτα να επιστρέψει.
Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα 'ναι ποιητικότερο και πι' όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;
Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.
Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
ΟΝΕΙΡΟ Σ' ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ
Δέξου αυτό το φιλί στο μέτωπό σου.
Τώρα που ξεχωρίζουμε θα σου τ' ομολογήσω:
Δεν είχες άδικο να λές πως όλη μου η ζωή
εστάθηκ' ένα όνειρο.
Κι αν η ελπίδα επέταξε
μια νύχτα, είτε μια μέρα,
είτε σε μια οπτασία,
ή μέσα στο άπειρο,
είναι γι' αυτό λιγότερο φευγάτη;
Ό,τι θωρούμε ή φαινόμαστε, δεν είναι
παρά ένα όνειρο μέσα σε κάποιο όνειρο.
Στέκω μπροστά στη βουή του ακρογιαλιού
που το χτυπάει το κύμα,
και κλείνω μεσ' στη φούχτα μου
δέκα σπειριά μαλαματένιαν άμμο
δέκα σπειριά, όμως κι εκείνα ακόμα
πως γλυστράνε μεσ' απ' τα δαχτυλά μου
και χάνονται στην άβυσσο,
ενώ παίρνει με το κλάμα, ποταμός το κλάμα.
Θεέ μου! Δεν μπορώ, λοιπόν, να τα κρατήσω
λιγάκι πιο σφιχτα;
Δεν μπορώ, θεέ μου να σώσω ουτ' ένα
απο το κύμα τ' αδυσώπητο;
Ό,τι θωρούμε ή φαινόμαστε, δεν είναι λοιπόν
ένα όνειρο μέσα σε κάποιο όνειρο;
EDGAR ALLAN POE
κοιτούσε άραγε τη θάλασσα κάποιο μουντό μεσημέρι όταν το έγραψε;
χαρουμενο giaromil μου...υπαρχει ενοτητα με ποιηματακια θαλασσινα...
Δοκιμασε να το βαλεις στους "Ελληνες Ναυτικους" , ωστε να μην ειναι ιδια πραγματα σε δυο τρια μερη...
υγ τους στιχους που αναφερεις δεν τους ηξερα
giaromil
26-05-2005, 00:02
ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι
Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι
Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό.
ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ
Aπ τους ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥΣ (1941)
(Αν και ο Καββαδίας υπερισχυει σ αυτη τη σελιδα....)
ΑΡΜΕΝΙΣΜΑΤΑ
...δεω είναι μόνο το απατηλό χάδι της μαυλίστρας
της μεγάλης μας Κυράς...
...ούτε είναι το θρόισμα του νερού ή
η μουρμούρα του ανέμου...
...δεν είναι μόνο το τραγούδι του αλήτη του γλάρου
πριν βουτήξει στο κύμα...
...ούτε το μαργιόλικο χαμόγελο του δελφινιού
που σε δουλεύει...
...δεν είναι το στερνό "καλυνήχτα" του κόκκινου ήλιου
που χάνεται στο πέλαγος...
...ούτε το μάτι που αρχίζει να σου κλείνει ο φάρος...
...είναι που άφησες πίσω σου τα τσιμεντένια δέντρα
με τις πλαστικές φυλωσιές...
...είναι η ανεξαρτησία που βιώνεις
η μόνη πραγματική και απόλυτη...
...μα πιό πολύ είναι η ελπίδα για το καινούργιο που θα βρείς
όταν θα κόψεις την γραμμή του ορίζοντα...
Κάβο-Πάπας, Οκτώβρης 2003
(Από το ημερολόγιο του ΝΟΕΦ 2004)
Το "ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ" συμπεριλαμβάνεται στο "Μαραμπού", 1933 άλλα πρώτη φορά πρέπει να είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό του εκδοτικού οίκου "Κύκλος" που αργότερα εξέδωσε και την ποιητική συλλογή....
τη μελοποίηση αργότερα έκανε ο Ζερβουδάκης, ο οποίος αν προσέξετε, (εκτός του ότι αφαίρεσε 2 στροφές από το τέλος που έχουν σημασία αλλά όντως δεν είναι πολύ "τραγουδιστικές")....έχει κάνει μία αλλαγή στο στίχο που επηρεάζει αρκετά... ενώ ο Καββαδίας αναφέρεται στον Ποιητή στον πληθυντικό, ο Ζερβουδάκης στο τραγούδι αναφέρεται στον ενικό...
...αυτά...
σχετικά με τη θεματική ενότητα Τραγούδια της θάλασσας, κάτι που έχει ενδιαφερον να χαζέψετε, είναι το site: http://www.contemplator.com/sea/
το οποίο έχει στιχάκια και αρχεία midi από Αγγλοσαξονικά και άλλα παραδοσιακά τραγούδια της θάλασσας... τραγούδια δουλειάς και άλλα....
giaromil
26-05-2005, 22:11
χαρουμενο giaromil μου...υπαρχει ενοτητα με ποιηματακια θαλασσινα...
Δοκιμασε να το βαλεις στους "Ελληνες Ναυτικους" , ωστε να μην ειναι ιδια πραγματα σε δυο τρια μερη...
υγ τους στιχους που αναφερεις δεν τους ηξερα
οκ Morgan..
δεν το ειχα προσεξει..
σ ευχαριστω
:oops:
[quote="efouskayak"]Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής...................
ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΝΑ ΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟΥΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΣΟΥΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥΣ ...
Γνωρίζω κάποιον κύριο που ηλίθιο τον νομίζουν,
γιατί , παράξενα μιλεί κι ένα μονόκλ φοράει,
γιατί , συχνάζει μ' άσεμνες και θλιβερές γυναικες
και γιατί πάντα ότι του πεις αυτός χαμογελάει.
Που στέκει ώρες αμίλητος και σαν αφηρημένος,
και που όταν , τι έχει τον ρωτούν οι φίλοι μ' απορία
αυτός κυττάζοντας αλλού αρχίζει να διηγιέται
ή μιαν αισχρήν ή μια πολύ παράξενη ιστορία.
Για μιαν εταίρα υστερική που ζει κι όλο πεθαίνει,
για έναν τρελλό όπου ζητάει νάβρει τ' όνειρό του,
για κάποιο γέρο που αγαπάει μ' ανάστροφην αγάπη,
για μια γκριμάτσα τραγική κάποιου χλωμού Πιερρότου.
... Ξέρω ένα νέο που οι φίλοι του ηλίθιο τον νομίζουν,
γιατί για πράγματα πολύ περίεργα μιλάει
κι όσες φορές πασχίζουνε να τόνε συμβουλεύσουν
κυττά με περιφρόνηση και θλιβερά γελάει ...
efouskayak
02-06-2005, 09:27
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί....
κι ο λόγος ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει..........
Κι αυτό τ' ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί..........
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει..............
Μεγάλες κουβέντες φίλε triad :!:
ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΣΥΜΦΩΝΩ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΟΣΟΙ ΘΕΛΗΣΑΝ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ, ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ...
efouskayak
02-06-2005, 12:19
ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΣΥΜΦΩΝΩ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΟΣΟΙ ΘΕΛΗΣΑΝ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ, ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ...
Και είναι πολλοί πάρα πολλοί :(
efouskayak
02-06-2005, 12:37
γιατι είναι κρίμα οι ανθρωποι να μήν κυνηγάνε τα θέλω τους... όπως ακριβώς λέει και η υπογραφή σου Αγαπητέ Morgan.
η υπογραφη , ειναι αισιοδοξη...πρεπει να παλευεις συνεχεια και νομιζω οτι πολλες φορες στο τελος της ημερας βγαινεις νικητης.
ολα θεμα μυαλου ειναι και θελησης.
efouskayak
02-06-2005, 13:16
Αυτό ειναι το θέμα με την ποίηση το αντιλαμβάνεται ο καθένας διαφορετικά ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και την προσωπικότητα του ... πάντως η υπογραφή σου είναι όντως αισιόδοξη :!:
η υπογραφη , ειναι αισιοδοξη...πρεπει να παλευεις συνεχεια και νομιζω οτι πολλες φορες στο τελος της ημερας βγαινεις νικητης.
ολα θεμα μυαλου ειναι και θελησης.
Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ.ΞΕΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΠΟΣΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΑ? Κ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΜΑΣ.
η υπογραφη , ειναι αισιοδοξη...πρεπει να παλευεις συνεχεια και νομιζω οτι πολλες φορες στο τελος της ημερας βγαινεις νικητης.
ολα θεμα μυαλου ειναι και θελησης.
Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ.ΞΕΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΠΟΣΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΑ? Κ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΜΑΣ.
λαθος αλλα γινεται - ειναι θεμα προσωπικο του καθενα μας.
η ουσια ειναι η προσπαθεια και να μην παραιτεισαι ποτε.
efouskayak
02-06-2005, 18:23
Για αυτό ειναι φίλος μου ο Morgan τόσα χρόνια.... :D γιατι είναι αισιοδοξο άτομο :!:
Για αυτό ειναι φίλος μου ο Morgan τόσα χρόνια.... !:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
παντως νομιζω πως ειμαι περισσοτερο επιμονος παρα αισιοδοξος :wink:
efouskayak
03-06-2005, 08:33
Για αυτό ειναι φίλος μου ο Morgan τόσα χρόνια.... !:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
Δεν θυμάσαι τότε που σε πήγαινα στις κούνιες και έλεγες όταν μεγαλώσω θα γίνω ναυτικός... :lol: :lol: :lol:
efouskayak
03-06-2005, 08:34
παντως νομιζω πως ειμαι περισσοτερο επιμονος παρα αισιοδοξος :wink:
Και όπως λέει και το ρητό : Ο επιμένων νικά :wink:
Για αυτό ειναι φίλος μου ο Morgan τόσα χρόνια.... !:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
:!: :!: :!: :!: :!: :!:
:?: :?: :?: :?: :?: :?:
Δεν θυμάσαι τότε που σε πήγαινα στις κούνιες και έλεγες όταν μεγαλώσω θα γίνω ναυτικός... :lol: :lol: :lol:
Πως δεν θυμαμαι?
τραυματικη εμπειρια :lol: :lol:
giaromil
08-06-2005, 00:30
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/NeaAriadni/15-16/neaariad73.jpg
Asterias
08-06-2005, 00:51
Ψηφοφορία::
Πόσοι γνωρίζουν τι είναι οι κούληδες;;
Όποιος απαντήσει σωστά έχει bonus 3 γεύματα μόνο με ρύζι και κάρυ......... :D
Το ρυζι με το καρυ ειναι ωραιο φαγητο...κανονισε το (ή καλυτερα θα σε παω εγω σε ενα ινδιανικο στον Πειραια , πολυ πρωτο).
αυτος ο χαρακτηρισμος χρησιμοποιειται στα βαπορια ακομα και σημερα.
Κούληδες, είναι αυτοί που σέρνουν τα χειροκίνητα καρότσια, τύπου "ταξί", στις χώρες της άπω ανατολής.
Το ρύζι χωρίς κάρυ παρακαλώ... :mrgreen:
Κούληδες, είναι αυτοί που σέρνουν τα χειροκίνητα καρότσια, τύπου "ταξί", στις χώρες της άπω ανατολής.
...Και στα καραβια....?? 8)
Θαρώ πως οι κούληδες είναι οι αχθοφόροι στα λιμάνια ... και ο όνομά τους το παίρνουν από τους (κατά Χαρά) τύπους με τα καροτσάκια - ταξί....
Morgan αν όντως υπάρχει καλό Ινδικό στον Πειραιά, θέλω να δοκιμάσω ένα Κόρμα ... που είναι;
κουληδες ειναι αυτο που λεει ακριβως η χαρα.
στα βαπορια και στα λιμανια αυτος ο χαρακτηρισμος εχει να κανει με τους χαμαληδες.
στο γκαζαδικο ας πουμε λεγανε κουληδες (οταν θελαν να μιλησουν υποτιμητικα) τους φιλιπινους ναυτες...
στον Πειραια υπαρχει ενα Ινδικο εστιατοριο στο οποιο πηγαινουν 95% μονο ινδιανοι - σορρυ Ινδοι και λιγοτερο Ελληνες, Κορεατες κτλ.
Τα φαγητα ειναι γνησια και καλομαγειρεμενα, ενω ειναι απιστευτα νοστιμα .
Τιμες σχετικα χαμηλες.
Σκουζε και Νοταρα. Time Out.
Οπότε από πλευράς καταγωγής το "κούληδες" αναφέρεται στους Φιλιπινέζους;
απο την Κινα απο οσο ξερω
Κι εγώ αυτή την εικόνα είχα, αλλά στο ποίημα "Οι προσευχές των Ναυτικών" τους αναφέρει ξεχωριστά ο Καββαδίας ....
(είχα κάποτε και ένα συγκάτοικο Μαλεσιανό ο οποίος μονίμως έτρωγε σκυφτός ρύζι με Κάρυ)
Αστερία χρωστάς γεύμα στο Time Out...
ολοι οι Ανατολιτες ετσι το τρωνε , και στο πλοιο. Ειτε μιλας για Φιλιπινια ειτε για Ταυλανδους! το ρυζι ασπρο σε μεγαλες κατσαρολες, σκληρο σχεδον πετρωμενο, να το σπανε με τα χερια.
Μετα στο πιατο και φυσικα χωρις πηρουνια.
Ολη την ημερα _24 ΩΡΕΣ την ημερα- υπηρχε ετοιμο ρυζι στην κατσαρολα, και τρωγεται με ολους τους συνδυασμους.
οπως τρωμε εμεις τις πατατες ή το ψωμι.
¨τυφλό κορίτσι σ'οδηγάει, παιδί του Μονιτλιάνι"
σκέψεις και παρατηρήσεις γι'αυτό το στιχάκι;
Μαλλον πρεπει να δουμε εργα του Μοντιλιανι για να καταλαβουμε τι εννοει ο ποιητης! :)
οπως επισης και ολο το ποιημα.
παντως τα "γυμνα" του ζωγραφου ειναι....
Κάποιοι λένε πως το τυφλό κορίτσι που σε οδηγάει είναι η πυξίδα...
Δείτε όμως και μερικά από τα υπέροχα "τυφλά κορίτσια" του Amedeo Modigliani (1844-1920):
http://www.inter-art.com/en/modigliani1.htm
μεταξύ αυτών η υπέροχη Lunia Czechowska
http://www.inter-art.com/images/bilder/op/2787.jpg
http://www.amedeomodigliani.it/gallerie/DB/immagini/000100i_099.jpg
και η Ελβίρα
http://www.inter-art.com/images/bilder/op/2793.jpg
Μήπως το παιδί του Μοντιλιάνι είναι ο πίνακας "The Boy"??
http://www.inter-art.com/images/bilder/op/2803.jpg
Δεν ξέρω... εσείς τι λέτε;
Άλλες πηγές περί Modigliani:
http://www.abcgallery.com/M/modigliani/modigliani.html
http://www.mystudios.com/gallery/modigliani/
http://www.amedeomodigliani.it
η πυξιδα....δεν το χα σκεφτει ποτε μα ποτε!
καταπληκτικο...
Ήτανε κείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης,
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά.
Σ'έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις,
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά.
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
-Άγιε Νικόλα φύλαγε κι Αγιά Θαλασσινή.-
Τυφλό κορίτσι σ'οδηγάει, παιδί του Modigliani,
που τ'αγαπούσε ο δόκιμος κ'οι δυο Μαρμαρινοί.
Νερό καλάρει το fore peak, νερό και τα πανιόλα,
μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί.
Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα
ή το κορίτσι που χορεύει απάνω στο σκοινί:
Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού.
Εχτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού.
Ο ναύτης ρίχνει τα χαρτιά κι ο θερμαστής το ζάρι
κι αυτός που φταίει και δε νογάει, παραπατάει λοξά.
Θυμήσου κείνο το στενό κινέζικο παζάρι
και το κορίτσι πού'κλαιγε πνιχτά μες στο ρικσά.
Κάτου από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη.
Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μού'πες "σ'αγαπώ".
Αύριο, σαν τότε, και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι,
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Depot.
"Νερό καλάρει το fore peak, νερό και τα πανιόλα,
μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί.
Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα"
αυτο μπορει να φανταστει καποιος τι σημαινει???
Marabοu ακουω γνωμες!
oute na to skeftomai de 8elw Morgan
μην το σκεφτεσαι - πες το
efouskayak
14-06-2005, 08:31
"Νερό καλάρει το fore peak, νερό και τα πανιόλα,
μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί.
Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα"
αυτο μπορει να φανταστει καποιος τι σημαινει???
Marabοu ακουω γνωμες!
Για πές .... :idea:
Καλημερα σας κυρια μου....
ειναι το τεστ της εβδομαδος....!!!
δεν λεω τιποτα (ετσι δεν μου χεις πει? να μην μιλαω??)
efouskayak
14-06-2005, 09:16
Καλημερα σας κυρια μου....
ειναι το τεστ της εβδομαδος....!!!
δεν λεω τιποτα (ετσι δεν μου χεις πει? να μην μιλαω??)
Καλή σας μέρα κύριε Morgan
καλα καλα τώρα να μήν μιλάτε εσείς.... μπορείτε σας παρακαλώ να μας δώσετε κατεύθυνση για το τεστ της εβδομάδος γιατι έχει απλωθεί το μυαλό με το απόσπασμα μήπως το μαζέψουμε λιγάκη... μπας και δηλαδή...
:roll:
Δεν ξερω για τι αρρωστια μιλαει ο ποιητης αλλα το " Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα" , αναφερεται σε αρρωστια τυπικη των ναυτικων.
Τα αφροδισια, ηταν απο τις πιο συνηθισμενες αιτιες θανατου των ναυτικων...
Αυτη ειναι η δικη μου εξηγηση.
efouskayak
14-06-2005, 09:58
Πολυ πιθανό έχει λογική .
Αλλού τελείως ήμουν εγώ... είδες ο ναυτικός πώς τα βάζει σε τάξη τα πράγματα :wink:
να το κανουμε και για αλλους στιχους 8)
efouskayak
14-06-2005, 10:11
Συμφωνώ :!:
giaromil
15-06-2005, 01:11
ΓΥΝΑΙΚΑ
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.
Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.
Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;
Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα.
Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες.
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.
Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ'' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του μακεδόνα.
Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί.
Γυμνή. Μονάχα ένα χρυσό στη μέση σου ζωστήρι.
Τα μάτια σου τα χώριζαν εφτά Ισημερινοί
μες του Giorgione το αργαστήρι.
Πέτρα θα του 'ριξα και δε με θέλει το ποτάμι.
Τι σου 'φταιξα και με ξυπνάς προτού να φέξει.
Στερνή νυχτιά του λιμανιού δεν πάει χαράμι.
Αμαρτωλός που δε χαρεί και που δε φταίξει.
Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.
me bazeis se skepseis.... prepei na tin psa3w ti douleia...to eixa psiloxalaro sto mualo mou... kati tou stul oti ton pligwse...
xmmmmmmmmm spaniola e?
katse na rwtisw kamia souideza.... mporei na 3erei...
(sorry gia ta greeklish... sxedon sweeklish)öäåå
Σπανιολα ηταν η γυναικα που τον σταμπαρησε με την αρρωστια... 8)
που του βαλε το παρασημο δηλαδη...
http://www.geocities.com/nikos_kavvadias/meletes/dictionary.htm
polu wraio marabou
mpravo
Σ’ ένα φεγγάρι πέλαγο
απόψε ν’ ανοιχτούμε,
χίλια κρυμμένα μυστικά
στα κύματα να βρούμε.
Μην κλαις γοργόνα, στα παλιά
μη ψάχνεις στα ναυάγια.
Πες, πως με λένε Αλέξανδρο
Και λύσε μου τα μάγια.
Ένα φεγγάρι ζωγραφιά
στη θάλασσα αγκαλιά σου,
είναι η πανσέληνη βραδιά
που μοιάζει στη ματιά σου.
Μην κλαις γοργόνα, στα παλιά
μη ψάχνεις στα ναυάγια.
Πες, πως με λένε Αλέξανδρο
Και λύσε μου τα μάγια.
ΠΟΙΗΣΗ : Χρυσόστομου Γελαγώτη
Πολυ ενδιαφερον που βρηκα σχετικα με Τον Ποιητη
=================================
Αγαπημένε μας , σύντροφε ποιητή! Ο χτεσινός άνεμος , έφερε σε μας τους ναυτικούς το πιο θλιβερό ραπόρτο ... Το φορτηγό που περίμενες να σε πάρει , καθυστέρησε. Είναι τραβερσωμένο καταμεσίς του Ωκεανού, ζωσμένο στο πούσι. Στα ποστάλια τέλειωσαν τα ματσακονίσματα , οι ναύτες κρεμασμένοι στις σκαλωσιές βάφουν τις άγκυρες , τραγουδώντας τα δικά σου τραγούδια. Οι καπετάνιοι δοκιμάζουν τη μπουρού. Το σερβέι σε λίγο τελειώνει ... Ένας μαρκόνης ανήσυχος, χθες αργά έστειλε το ραπόρτο στ΄ αγαπημένα σου μαραμπού να μη γρυλίζουν πια.
<<Αν ο Κολόμπος ανακάλυψε την Αμερική , εμείς , δε βρήκαμε τη δικιά μας ήπειρο να ξεμπαρκάρουμε ...>> μας έλεγες. Μα εσύ τι βρήκες; Ποιο τσακισμένο καραβοφάναρο σε πέταξε σ΄ αυτές εδώ τις στεριές; Πες μας αν είναι αυτό το λιμάνι πού άθελά σου φουντάρισες , ετοίμασε και για μας ένα ντοκ να δέσουμε πρυμάτσα ...
Ο Μάρτης! Αχ αυτός ο Μάρτης! Ξαναγεννιόσουν κάθε Μάρτη! Άργησε φέτος , όπως άργησε και το φορτηγό που θα αποχαιρετούσες τους γνωστούς απ' όλα τα λιμάνια του κόσμου ... Όλα άργησαν για σένα φέτος. Μονάχα εσύ βιάστηκες για το ταξίδι το αλαργινό. Αγαπημένε μας ποιητή , καλό ταξίδι. Δεν κουνάμε τα μαντίλια μας. Αυτό είναι για αταξίδευτους στεριανούς. Εμείς τα δικά μας τα πλέξαμε σαλαμάστρα και θα δέσουμε τις καινούργιες παντιέρες στα ξάρτια , τις παντιέρες που στο κέντρο τους θα 'χουν την γαλάζια σου ζωγραφιά.
Αδελφέ μας ποιητή! Ξεκουράσου στην τελευταία σου κουκέτα , στην πιο μικρή καμπίνα που γνώρισε ποτέ ναυτικός ... Εμείς θα πάμε για σκάντζα βάρδια. Ένα καράβι , που πλέει αλάργα χωμένο στο πούσι, αν βρει την ρότα του θα μας πάρει. Για κατευόδιο , εμείς οι ναυτεργάτες σύντροφοί σου, σου αφήνουμε λίγο φιλτραρισμένο , από τα μάτια μας , θαλασσινό νερό. Είναι μαζεμένο απ' της θάλασσας τον καθάριο βυθό...
Γεια σου.
* Ο αποχαιρετισμός του ποιητή εκφωνήθηκε από το ναυτεργάτη φίλο του Καββαδία , Χρήστο Παντελίδη , ο οποίος ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα, όταν έφηβος πρωτοδιάβασε το <<Μαραμπού>>. Ολόκληρος ο επικήδειος βρίσκεται δημοσιευμένος στην <<Αυγή>> , 12 Φεβρουαρίου 1975 , στη <<Ναυτεργατική>> , 13 Μαρτίου 1975 και σε πολλά άλλα έντυπα και βιβλία.
efouskayak
28-06-2005, 08:13
Χάλια γίναμε... :(
Χάλια γίναμε... :(
Ωραια χάλια όμως!
Να σε ανεβάσω???
efouskayak
28-06-2005, 08:53
Ετυχε και έβαλες τον επικήδειο σε μέρα που έμαθα οτι θα χάσω ένα πολύ προσφιλές μου άτομο... για δοκίμασε να δούμε αν θα τα καταφέρεις... :!:
Ετυχε και έβαλες τον επικήδειο σε μέρα που έμαθα οτι θα χάσω ένα πολύ προσφιλές μου άτομο... για δοκίμασε να δούμε αν θα τα καταφέρεις... :!:
YΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΤΙ ΝΑ ΠΩ.
efouskayak
28-06-2005, 09:12
Σε ευχαριστώ Triad :) όλα είναι μέσα στην ζωή δυστυχώς :!:
Ετυχε και έβαλες τον επικήδειο σε μέρα που έμαθα οτι θα χάσω ένα πολύ προσφιλές μου άτομο... για δοκίμασε να δούμε αν θα τα καταφέρεις... :!:
Τωρα μου κανες την ψυχολογια , πουρε!
Καλα κουραγια ....
Η "ανεβαστικη" αποπειρα πιο μετα να το χωνεψω...
Σε ευχαριστώ Triad :) όλα είναι μέσα στην ζωή δυστυχώς :!:
Κ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ ΛΙΓΟ-ΠΟΛΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ...
Τωρα μου κανες την ψυχολογια , πουρε!
Καλα κουραγια ....
Η "ανεβαστικη" αποπειρα πιο μετα να το χωνεψω...[/quote]
ΕΝΤΑΞΕΙ,ΕΤΥΧΕΣ ΣΤΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.ΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ...
efouskayak
28-06-2005, 09:29
Τωρα μου κανες την ψυχολογια , πουρε!
Καλα κουραγια ....
Η "ανεβαστικη" αποπειρα πιο μετα να το χωνεψω...
ΕΝΤΑΞΕΙ,ΕΤΥΧΕΣ ΣΤΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.ΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ...[/quote]
Οντως δεν τρέχει τίποτα ... συμπτώσεις τυχαίνουν... άλλωστε εμείς οι υδροχόοι έχουμε εγκεφαλική επικοινωνία :wink:
αυτη η επικοινωνια μας εχει φαει!
efouskayak
28-06-2005, 09:53
Θα βάλουμε κανένα ποιηματάκι τώρα γιατι έχουμε ξεφύγει και απο το θέμα :wink:
Αντε ντες..!!
βαλε αλλα να ειναι χαρουμενο
Νίκος Καββαδίας:
Γράμμα ενός αρρώστου
(Από τη συλλογή "Μαραμπού" (Άγρα, 1990) )
Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω;
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...
Είναι καιρός όπου έπληξα, διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία,
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία.
Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
-σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε-
και τ' άκουσα. Στην κάμαρα εσκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου εσταματούσε.
Έκλαψα βέβαια, κάτω απ' την κουβέρτα μου.
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος!
Μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος.
Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου 'λεγε: Το Μάρτη...
Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
"Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!"
Κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει.
Να πεις στους φίλους χαιρετίσματα,
κι αν τύχει κι ανταμώσεις την Ελένη,
πως μ' ένα φορτηγό -πες της- μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει...
Αλήθεια! Ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει.
Αλέξη, νιώθω τώρα πως σ' εκούρασα.
Μπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψεις.
Δε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μι' απάντηση.
Μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...
μου αρεσει γιατι ειπα να βαλουμε κατι ευχαριστο
ΝΑΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ.ΔΕ ΛΕΩ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΥΘΥΜΗΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ...
Νίκος Καββαδίας:
A Bord de l' "ASPASIA"
Από τη συλλογή "Μαραμπού" (Άγρα, 1990)
Ταξίδευες κυνηγημένη από τη μοίρα σου
για την κατάλευκη μα πένθημη Ελβετία ,
πάντα στο deck , σε μιά σαίζ-λόγκ πεσμένη , κάτωχρη
απ' την γνωστή και θλιβερότατην αιτία.
Πάντοτε ανήσυχα οι δικοί σου σε τριγύριζαν ,
μα εσύ κοιτάζοντας τα μάκρη αδιαφορούσες.
Σ' ό,τι σου λεγαν πικρογέλαγες , γιατί ένιωθες
πως για τη χώρα του θανάτου οδοιπορούσες.
Κάποια βραδιά , που από το Στρόπμπολι περνούσαμε ,
είπες σε κάποιον γελαστή , σε τόνο αστείου:
"Πώς μοιάζει τ' άρρωστο κορμί μου , καθώς καίγεται ,
με την κορφή τη φλεγομένη του ηφαιστείου!"
Ύστερα σ' είδα στη Μαρσίλια σαν εχάθηκες
μέσα στο θόρυβο χωρίς να στρέψεις πίσω.
Κ' εγώ , που την υγρή έκταση αγάπησα ,
λέω : πώς εσένα θα μπορούσα ν' αγαπήσω...
efouskayak
29-06-2005, 14:50
Να σαι καλά Xara που μας έφτιαξες την διάθεση :cry:
:mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: χεχεχε!!!
Να σαι καλά Xara που μας έφτιαξες την διάθεση :cry:
εδω που τα λεμε η ναυτική ποίηση δεν είναι και από την φύση της χαρούμενη..
εχει ενα γχος και μια σκοτεινιλα καποιες φορες και μια κλειστοφοβικη διαθεση.
ειναι λογικο ομως...ας σκεφτει ο καθενας απο εδω μεσα να φευγει απο το σπιτι του για 6 μηνες ή καλύτερα μισό χρόνο για να το καταλαβουμε, να κλειστεί σε μια καμπινα, να μην δει κανεναν δικο του, συγγενη , φίλο, αδελφό....παρεα με αγνωστους...στην μεση του πουθενα.
τι συναισθηματα δημιουργει αυτη η σκεψη??
GETMAN03
29-06-2005, 17:00
Παλι θα ερθω να σου αντιπαρατεθω Morgan. Αν θυμασαι σε ο,τι συζήτηση εχουμε κάνει είμαστε η μέρα με τη νύχτα. Εσύ στεριά εγώ θάλασσα.
"Φευγει απο το σπιτι του για 6 μηνες ή καλύτερα μισό χρόνο"
Φευγει απο το σπιτι του για 6 μηνες να ταξιδεψει στον κόσμο
"να κλειστεί σε μια καμπινα"
Να ανοίξει το μάτι του βλέποντας το απέραντο γαλάζιο + Κάθε λιμάνι και καημός.
"να μην δει κανεναν δικο του, συγγενη , φίλο, αδελφό....παρεα με αγνωστους...στην μεση του πουθενα"
Να γνωρίσει νέους ανθρώπους και τόπους.
Ειναι θέμα νοοτροπίας, βιωματων ή το οτι εγώ βλέπω την θάλασσα με λίγο πιο ρομαντικό τρόπο απ'ότι εσυ?
"Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει"
Η υπογραφή σου σε χαρακτηρίζει θα'λεγα.....
Διαφωνεις χωρις λογο συναδελφε καθως εγω μαλλον υπερ ειμαι των ανθρωπων που θελουν την θαλασσα, υπερ και για το επαγγελμα αλλα οι δυσκολιες υπαρχουν και οπως εδω αναφερουμε τις "ευκολιες" λεμε και τις "δυσκολιες"...
Επειδη εδω το θεμα ειναι η ποιηση , βαλε μερικα ευχαριστα ποιηματα του ΝΚ ή αλλων ναυτικων ωστε να δουμε ποσο πολυ ρομαντικοι ηταν και αυτοι και ποσο θετικα λειτουργησαν οσα αναφερεις στην ψυχολογια τους.....!!!
Ρομαντικα για την θαλασσα, μιλανε εκεινοι που την αγναντευουν και οχι οσοι την ταξιδεψαν . Με αγαπη μιλανε ολοι...
Αν και αυτα θα αρκουσαν και περιμενω με αγωνια τα ποιηματακια σου σου λεω και τα παρακατω....
Εσύ στεριά εγώ θάλασσα.
Χαχαχαχα γινεσαι προκλητικος...
Εγω θαλασσα και συ στερια...ακου εσυ θαλασσα! σιγα μην εισαι και η γοργονα)
"Φευγει απο το σπιτι του για 6 μηνες ή καλύτερα μισό χρόνο"
Φευγει απο το σπιτι του για 6 μηνες να ταξιδεψει στον κόσμο
Καμμια διαφωνια
"να κλειστεί σε μια καμπινα"
Να ανοίξει το μάτι του βλέποντας το απέραντο γαλάζιο + Κάθε λιμάνι και καημός.
Μην γινεσαι αστειος....... αν ας πουμε πας σε ενα γκαζαδικο 250,000 τ. μονο θαλασσα θα δεις και αν ποτε δεις λιμανι (απο κοντα) τοτε οντως θα ειναι καημος γιατι θα σου κοστισει μια περιουσια (οποιος καταλαβε).
"να μην δει κανεναν δικο του, συγγενη , φίλο, αδελφό....παρεα με αγνωστους...στην μεση του πουθενα"
Να γνωρίσει νέους ανθρώπους και τόπους..
Μπομαν, λοστρομους, Ναυαρχους, Μασατσιχλες "πιασε μου τον καφε Ανθυποπλοιαρχε" κτλ αλλα οκ Ναι μεχρι ενα σημειο- Ομως Οι δυσκολιες του να εισαι με αγνωστους ειναι γνωστες και αποδεκτες ευρυτερα. Ακομα και στην καθημερινοτητα μας.Γνωριζεις καλούς και κάλους και καθε καρυδιας καρυδι σαν τις αφεντομουτσουναρες μας...
Ποσες φορες δεν πηγες / πηγα πασο με μαλ@κες?Οπως και εξω φυσικα
Ειναι θέμα νοοτροπίας, βιωματων ή το οτι εγώ βλέπω την θάλασσα με λίγο πιο ρομαντικό τρόπο απ'ότι εσυ?
Ναι εισαι απο νησι
"Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει"
Η υπογραφή σου σε χαρακτηρίζει θα'λεγα.....
Σε ευχαριστω , θα το παρω σαν κομπλιμαν αλλα οπως και καποιος γεροδασκαλος σου, σου εχει πει, "Σταματα να κοιτας και αρχισε να βλεπεις"!!!
Οτι με ζηλευεις γινεται καθε μερα ολο και ποιο φανερο αλλα σε παρακαλω συγκρατησου...
Μηπως απλα σου αρεσω γιαυτο και με πειραζεις??
O Morgan εχει απόλυτα δίκιο.
Πράγματα που για τους στεριανούς είναι βαρετά, για τους ναυτικούς είναι λαχτάρα. πχ να πάρουν το παιδι τους απο το σχολείο...
ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ.ΑΛΛΑ Μ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ.ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ 6 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ. Κ ΣΥΜΦΩΝΟΙ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ, ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΤΟ ΧΕΤΕ ΡΙΞΕΙ ΣΤΑ ΘΑΝΑΤΙΚΑ!
παντως σιγουρατο επαγγελμα δεν ειναι για θανατο. Ειναι δυσκολο αλλα εχει πολλες χάρες.
Η εκεινη εποχη ομως εχει τεραστιες διαφορες με το σημερα...
ασε που τοτε οι ναυτικοι καθονται 2 και 4 χρονια (!) συνεχομενα...
ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΑΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ.ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΟΠΟΤΕ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΑΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ-ΤΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΙΣΧΥΕ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΟ"ΚΑΘΕ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ"-ΟΧΙ, ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΒΕΒΑΙΑ...
ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ....???? ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕ?
ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ....???? ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕ?
ΑΦΟΥ ΕΜΕΝΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ, ΕΙΧΑΝ ΠΕΡΙΣΟΟΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ.Κ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ,ΕΝΝΟΩ
κοιτα νομιζω οτι ηταν λιγοι αυτοι που ειχαν διαθεση να δουν κατι αλλο απο αυτο που σκεφτεσαι, λογω ελλειψης παιδειας και γενικα ενδιαφεροντος, καλλιεργειας κτλ.
ενας απο αυτους ηταν ο Ν Καββαδιας.
Οι πιο πολλοι περιοριζονταν στον χωρο και τις ασχολιες του λιμανιου.
Συζηταγα χθες για την διαφορα παλιων και νεοτερων ναυτικων...με ενα φιλο του Getman
Συζηταγα χθες για την διαφορα παλιων και νεοτερων ναυτικων...με ενα φιλο του Getman[/quote]
ΤΙ ΛΕΓΑΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ?
ΥΓ.ΜΗΠΩΣ,ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ, ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ POST ΠΡΕΠΕΙ ΑΝ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΝΟΤΗΤΑ?
ΠΑΝΤΩΣ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΣΕ ΛΙΑΜΑΝΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΜΟΥΣΕΙΑ, ΕΤΣΙ?
http://www.naytilia.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=4541#4541
σωστηηηηη
efouskayak
30-06-2005, 10:21
παντως σιγουρατο επαγγελμα δεν ειναι για θανατο. Ειναι δυσκολο αλλα εχει πολλες χάρες.
Η εκεινη εποχη ομως εχει τεραστιες διαφορες με το σημερα...
ασε που τοτε οι ναυτικοι καθονται 2 και 4 χρονια (!) συνεχομενα...
Λαμαρινοφάγοι ... σωστά :wink: :?:
γιαυτο εγραφαν τετοια! 8O
Gabrielle Didot
Από τη συλλογή "Mαραμπού" (Άγρα, 1990)
Το βράδυ ετούτο κάρφωσε μ' επιμονή το νου μου
κάποια γυναίκα που άλλοτες εγνώρισα , κοινή
που ωστόσο αυτή ξεχώριζεν από τις αδελφές της,
γιατί ήταν πάντα σοβαρή , θλιμμένη και στυγνή.
Θυμάμαι που την πείραζαν συχνά τ' άλλα κορίτσια,
γελώντας την για το ύφος της το τόσο σοβαρό,
και μεταξύ τους έλεγαν , αισχρό κάνοντας σχήμα,
πώς θα συνήθιζε κι αυτή σιγά με τον καιρό.
Κι αυτή , ψυχρή και σιωπηλή , καθόταν στη γωνιά της,
ενώ μια γάτα χάιδευε με αυτάκια μυτερά
κι ένα σκυλί που δίπλα της στεκόταν λυπημένο -
ένα σκυλί οπού ποτέ δεν κούναε την ουρά.
Κι έμοιαζ' η γάτα , που αυστηρή την κοίταζε στα μάτια,
η πλήξη ως νά 'ταν , που με μάτια κοίταε ζοφερά,
και το σκυλί που εδάγκωνε το κάτασπρό της χέρι,
η τύψη ως νά 'ταν έμοιαζε , που εδάγκωνε σκληρά.
Πολλές φορές περίεργες την εκυκλώναν σκέψεις
και προσπαθούσε - μου ΄λεγε - συχνά να θυμηθεί,
το νου της βασανίζοντας τις ώρες της ανίας,
όσους μαζί της είχανε μια νύχτα κοιμηθεί.
Ώρες πολλές εκοίταζα τα σκοτεινά της μάτια
κι ενόμιζα πως έβλεπα βαθιά μέσα σ' αυτά
τρικυμισμένες θάλασσες , νησιά του αρχιπελάγους
και καραβάκια που έφευγαν με τα πανιά ανοιχτά.
Απόψε αναθυμήθηκα κάποια κοινή γυναίκα
κι ένα τραγούδι εσκάρωσα σε στυλ μπωντλαιρικό,
που ως το διαβάζεις , σιωπηλέ , παράξενε αναγνώστη,
γελάς γι' αυτόν που τό 'γραψε , με γέλιο ειρωνικό.
παντως σιγουρατο επαγγελμα δεν ειναι για θανατο. Ειναι δυσκολο αλλα εχει πολλες χάρες.
POIA LIMANIA KAI AN8RWPOYS
YPARXEI MEGALYTERH EYXARISTHSH APO TO NA BGAINEIS STH BARDIOLA KAI NA BLEPEIS PWS SKIZEI TO VAPORI TH 8ALASSA KAI H SYGKHNHSH TOU NA PERNAS APO ALHA DE FUEGO 'H NA CROSSAREIS ENAN WKEANO MENA PLOIO?
NA BLEPEIS TON HLIO APO THN ANATOLH MEXRI TH DYSH TOY, NA MH STAMATA POY8ENA TO MATI SOY..... KAI TOSA ALLA POY AN TA PW 8A ME PERASETE GIA KOLLHMENO
DEN 8UMAMAI KALA TO STIXO TOY DASKALOY ALLA ELEGE PERIPOY...
APO THN KLEISTH THN KAMARA
KAI TO XWMATINO TO MNHMA
PROTEIMW TO FOTEINO GYALO
KAI T' AGRIO KYMA
POY TO GRAPSE META APO MIA SYGKRISH STERIANWN KAI NAUTIKWN
YPARXEI MEGALYTERH EYXARISTHSH APO TO NA BGAINEIS STH BARDIOLA KAI NA BLEPEIS PWS SKIZEI TO VAPORI TH 8ALASSA KAI H SYGKHNHSH TOU NA PERNAS APO ALHA DE FUEGO 'H NA CROSSAREIS ENAN WKEANO MENA PLOIO?
NA BLEPEIS TON HLIO APO THN ANATOLH MEXRI TH DYSH TOY, NA MH STAMATA POY8ENA TO MATI SOY.....
δεν υπαρχει...αδελφε , δεν υπαρχει..και ποσα αλλα, ουρανος μονο με αστερια , πραγματικος ουρανιος θολος, ηλιος που βγαινει απο την "ριζα" της θαλασσας , ανεμποδιστος, κοκκινος και τεραστιος, δελφινια να ταξιδευουν μαζι σου κατα εκατονταδες,Suez canal, Cape town , το νοτιο ημισφαιριο, ΝΟΤΙΟ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΟ (και εσυ να εισαι εκει που οι υπολοιποι μονο στα βιβλια διαβαζουν)....απιστευτα πραγματα...
ayto akrivws ennow MORGAN
ΠΑΝΤΩΣ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΣΕ ΛΙΑΜΑΝΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΜΟΥΣΕΙΑ, ΕΤΣΙ?
TO GELAS???
STHN PLAZA MAUYA (STEKIA NAYTIKWN STO RIO DE JANEIRO)
EXEI 2 MOUSEIA!!! TO ENA MALISTA TO PERNAS KAI ME LANTZA AN EISAI META TH GEFYRA (STA PP1/PP2)
BEBAIA AN EINAI NA PAS RWTA KAI MERIKOUS NAYTIKOUS GIA TO POU NA PAS...
PANTOS STO AGALMA POU PHGA DE LEEI KAI TPT SPOYDAIO (MIKRO EINAI)
και στο Ροτερνταμ το ιδιο , πολλα μουσεια.
ισως οχι το πρωτο πραγμα στην λιστα μου αλλα σιγουρα στην λιστα (εξαρταται και απο τον χρονο που εχουμε)...
πρωτη φορα που "κατεβασα" τον Βεγκα ενοιωσα...ποιητικα θα ελεγα
efouskayak
30-08-2005, 11:09
Πές πές θα βγάλουμε και εμείς κανένα φυλλάδιο 8)
το χουμε εξετασει το ζητημα αυτο νομιζω.... :lol:
να σου πω ομως....τετοια φεγγαρια και αστερια δεν τα βλεπεις πουθενα...
τα νησια του Ειρηνικου, της Καραιβικης , σου κανουν κατι ...
efouskayak
30-08-2005, 11:28
Τί λες τώρα .... έχεις δεί την πλατεία Συντάγματος μεσημέρι.... καταπληκτικό (άσε μας να δουλέψουμε... είμαστε που είμαστε θα απογίνουμε .... ) 8)
Πές πές θα βγάλουμε και εμείς κανένα φυλλάδιο 8)
ΑΥΤΟ ΛΕΣ?ΕΓΩ ΛΕΩ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΜΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΝΑ ΦΥΓΩ Κ ΓΩ ΛΙΓΟ...
efouskayak
30-08-2005, 11:36
Πές πές θα βγάλουμε και εμείς κανένα φυλλάδιο 8)
ΑΥΤΟ ΛΕΣ?ΕΓΩ ΛΕΩ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΜΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΝΑ ΦΥΓΩ Κ ΓΩ ΛΙΓΟ...
Ναι το έχω πεί και εγώ αυτό :lol:
και στο Ροτερνταμ το ιδιο , πολλα μουσεια.
XAXAXAXAXA
KERMATA EIXES XRHSTO?
DEN EXW PAEI AKOMH
NA ELLHNIKA MAGAZIA POU LENE YPARXOUN AKOMH?
http://img379.imageshack.us/img379/5998/kabbadias083uj.jpg
efouskayak
31-08-2005, 10:20
Πού τα βρίσκεις εσύ αυτά :?: :?: :?: :lol:
Στα καλα καταστηματα :lol:
Μας τάπωσες αρχηγέ!!! Πολύ καλό!
http://img207.imageshack.us/img207/3596/kabbadias011sk.jpg
το αγαλμα του ΝΚ στο Αργοστολι, συντροφευε και εμας σαν σπουδαστες της ΑΕΝ
Οι προσευχές των ναυτικών
στο Θανάση Καραβία
Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού να κοιμηθούν,
βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι
κι ώρα πολλή προσεύχονται, βουβοί, γονατιστοί
μπρος σ' ένα Βούδα κίτρινο που σκύβει το κεφάλι.
Κάτι μακριά ως τα πόδια τους φορώντας νυχτικά,
μασώντας οι ωχροκίτρινοι μικροί κινέζοι ρύζι,
προφέρουνε με την ψιλή φωνή τους προσευχές
κοιτάζοντας μια χάλκινη παγόδα που καπνίζει.
Οι Κούληδες με τη βαριά ωχροκίτρινη μορφή
βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,
κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά,
κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου.
Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοιχτά,
εκστατικά προσεύχονται γεμάτοι από ικεσία,
και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,
που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.
Και οι Ελληνες, με τη μορφή τη βασανιστική,
από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν , το σταυρό τους
κι αρχίζοντας με σιγανή φωνή ''Πάτερ ημών...''
το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλό τους.
efouskayak
26-09-2005, 22:48
ομορφο ποίημα :!:
ναι.
πρωτη φορα το διαβασα να σου πω, δεν το ξερα
jolly_roger
27-09-2005, 09:13
Αφού σας άρεσε...
Ορίστε και μελοποιημένο!
http://rapidshare.de/files/5583291/oi_proseuxes_twn_nautikwn.MP3.html
αντε βρε Jolly φτιαξε μας λιγο!!
τοσο τρεξιμο εχεις...?? πως παει?
jolly_roger
10-10-2005, 08:56
Να σας φτιάξω? δλδ?
Τρέξιμο δεν έχω! Πήγα γράφτικα και γύρισα σπίτι! Αφού έκανα μια μονοήμερη τουρνέ στις μισές καφετέριες των Χανίων! Σήμερα θα πάρω τηλέφωνο να μάθω πότε ξεκινάνε μαθήματα και πότε πρέπει να κατέβω πάλι!
ποιητικά σε παρακαλώ... :D
jolly_roger
10-10-2005, 09:40
Τα τραγούδια που βάζω Morgan δε βλέπω να τα κατεβαζει κανένας! Οπότε ας βάλω ένα ποιήμα!
Καφάρ
Στο Γιώργο Παπά
Να ζείς στην ίδια πολιτεία παντοτινά
και να 'χεις των αναχωρήσεων τη μανία,
μα φεύγοντας απ' το γραφείο τα βραδινά
να κάνεις οφθαλμοπορνεία στα καφενεία.
Αλλοτες είχαμε τα πλοία κρυφό σκοπό,
μα ο κόσμος έγινε σαν αδειανή φυλλάδα,
είναι τι ίδιο πιά να μένεις στην Ελλάδα
με το να ταξιδεύεις στο Fernando Po.
Τα φορτηγά είναι κακοτάξιδα κι αργούν,
μες στα ποστάλια πλήττεις βλέποντας τουρίστες,
το να φορτώνεις μήνες ρύζια στο Ραγκούν
είν' ένα πράγμα που σκοτώνει τους αρτίστες.
Οι πόλοι γίνανε σε μας πολύ γνωστοί,
θαυμάσαμε πολλές φορές το Βόρειο Σέλας
κι έχουν οι πάγοι χρόνια τώρα σκεπαστεί
από αδειανά κουτιά σπανιόλικης σαρδέλλας.
Στην Ταϊτή έζησε μήνες κι ο Λοτί,
αν πας λιγάκι παρακάτου, στις Μαρκίζες,
που άλλοτες τρώγανε μπανάνες κι άγριες ρίζες,
καλλυντικά τώρα πουλάνε του Coty.
Οι Γιαπωνέζες, τα κορίτσια στη Χιλή,
κι οι μαύρες του Μαρόκου που πουλάνε μέλι,
έχουν σαν όλες τις γυναίκες τα ίδια σκέλη
και δίνουν με τον ίδιο τρόπο το φιλί.
Η αυτοκτονία, προνόμιο πιά στα θηλυκά-
κάποτε κάναμε κι εμείς αυτή τη σκέψη.
Πεθαίνεις πιό σιγά με τα ναρκωτικά,
μα τελευταία κι αυτά τάχουν νοθέψει.
εχω καταβασει εγω ρε συ!!!!!! 8)
δυσκολευτηκα εκεινη την μερα, αλλα το κατεβασα...
ωραιο το ποιηματακι, πρωτη φορα το διαβαζω
jolly_roger
10-10-2005, 10:27
Ορίστε λοιπόν ολόκληρος ο δίσκος! :D
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ - S/S IONION 1934 - ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΟΙ ΞΕΜΠΑΡΚΟΙ
01.Ένας δόκιμος στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου (6562311 Bytes)
02. Αντινομία (6722150 Bytes)
03. Οι γάτες των φορτηγών (7842293 Bytes)
04. Πούσι (6642734 Bytes)
05. Οι προσευχές των ναυτικών (7882003 Bytes)
06. Γράμμα ενός αρρώστου (10442016 Bytes)
07. Θεσσαλονίκη II (9962385 Bytes)
08. Καραντί (7242507 Bytes)
09. William George Allum (7722129 Bytes)
10. A Bord de l’ “Aspasia” (6802619 Bytes)
11. Yara Yara (7956176 Bytes)
Εξώφυλλα (2486363 Bytes)
http://rapidshare.de/files/3934301/01._Ena...ndynou.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3934534/02._Antinomia.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3934805/03._Oi_...rthgwn.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3943784/04._Pousi.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3941813/05._Oi_...ytikwn.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3935242/06._Gra...alani_.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3940701/07._The...iki_II.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3978328/08._Karanti.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3978732/09._Wil..._Allum.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3979186/10._A_B...spasia.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3941384/11._Yara_Yara.mp3.html
http://rapidshare.de/files/3979053/Ksempar...oe____.rar.html
efouskayak
10-10-2005, 12:04
8O :!: μπράβο :!: :!: :!:
ειδες το παιδι? για να ακουσεις κανα ευθυμο τραγουδακι στην δουλεια, να λασκαρεις.... 8)
efouskayak
10-10-2005, 12:35
μέσα στην ευθυμία ..... άσε σήμερα είναι η Παγκόσμια ημέρα για την Ψυχική Υγεία.... :? 8O βοήθεια μας 8)
Οι ναύτες είναι ακροβάτες. Φοράνε θαλασσιές φόρμες ή χακί ξεβαμμένες, γιομάτες μικρές κουκίδες κόκκινες, πράσινες, μαύρες, άσπρες. Μπορούνε ν' ανεβούνε στην κορφή του καταρτιού από ένα σκοινί, χωρίς ν' ακουμπάνε τα πόδια τους πουθενά. Μπορούν να κρατηθούν για μια στιγμή κρεμασμένοι απ' τα δόντια, να περπατήσουνε πάνω σ' έναν κάβο τεντωμένο κι από κάτω τους να κυλάει το ρέμα. Τα χέρια τους είναι γιομάτα σημάδια από χτυπήματα, μαγκώματα. Σε κάποιους λείπει δάχτυλο. Το 'φαγε μακαράς, συρματόσκοινο, βίντσι. Απόμεινε χάμω ζεστό για λίγο. Η γάτα το μύρισε κι έφυγε. Ο σκύλος του καραβιού το γνώρισε και το 'γλειψε. Το σάρωσε το τζόβενο μαζί με τ' άλλα σκουπίδια.
Πεζό από την "Βαρδια" του Ν.Καββαδία
efouskayak
14-10-2005, 09:05
Αισιοδοξίααααααααααααααααααααα :!: :!: :!:
τι ειναι αυτο :?: :?: :?: :lol:
efouskayak
14-10-2005, 09:25
Καλό είναι ... καλό ... :lol: :lol: :lol:
χαχαχααχα
"... Τότε ήρθε στην πόρτα. Το φορτηγίσιο σκαλοπάτι ψηλό για να προστατεύει από τα κύματα, την έκρυβε από τη μέση και κάτω. Με κοιτούσε κατάματα. Πάνω στη φτενή κι αδύνατη πλάτη, σ' ένα μαντίλι που οι δύο άκρες του δένονταν κόμπο κάτω απ' το λαιμό της και οι δύο άλλες στη μέση της, βρισκόταν ένα μικρό κινεζάκι, έξι μηνών. Της είπα να μπει. Δρασκέλισε το σκαλοπάτι με χάρη και χωρίς να κρατηθεί πουθενά. [...] Δε μ' ακολουθούσε σα σκυλί. Πήγαινε δίπλα μου. Κοιτούσε παντού. Δεν έδειχνε σαστιμάρα ούτε θαυμασμό. Όμως καταλάβαινα και τα δύο να δουλεύουν μέσα της, όταν, ξαφνικά καθώς περπατούσε, σταματούσε ανασηκώνοντας τους ώμους σαν να την πέρναγε αλαφρό ηλεκτρικό ρεύμα...."
Απόσπασμα από το "ΛΙ"
efouskayak
14-10-2005, 09:31
Τώρα μάλιστα :lol: :lol: :lol:
efouskayak
14-10-2005, 11:38
Υστερόγραφο
στα ναυτικά μας τετράδια - Μήτσος Λυγίζος
'Ηταν καλά στα μέρη μας, ήταν καλά,
δούλευε η γης κι ο αέρας μύριζε αραποσίτια.
Κανείς δεν μας ήξερε, μόνο τα δέντρα κι ο ποταμός,
μόνο το χρώμα κι ο ήλιος.
Οταν θέλαμε να σε βρούμε, καβαλλούσαμε τ' άλογα
κ' ερχόμαστε πριν βραδιάσει.
Εσύ μοίραζες τη ζωή σου ανάμεσα στους καρπούς
και στα μεγάλα φυτά που λάμπανε από γαλήνη.
Περπατούσαμε χέρι με χέρι στα δάση
και χαιρόμαστε αμίλητοι το μυστήριο των όντων.
Μια μέρα σκύψαμε στο ποτάμι κι ονειρευτήκαμε τη θάλασσα,
κ ύστερα, κάθε μέρα, σκύβαμε στο ποτάμι.
Τώρα συλλογιζόμαστε κι αρμενίζουμε,
συλλογιζόμαστε κι αρμενίζουμε δίχως τέλος...
Τα μάτια μας κάηκαν μέσα στ' αλάτια της ξενιτιάς,
μα η ψυχή μας τυλίγεται σ' ένα σύνεφο αποδημίας.
Κανείς άνεμος δε φυσάει για τα μέρη μας,
μένει μόνο η καρδιά μας ν' αφηνιάζει στον καλπασμό,
κάθε τόσο που αφήνουμε κ' ένα λιμάνι.
΄Ομως είναι καιρός, μα είναι ακόμα καιρός
ν' ανάψουμε τις φωτιές, να κάψουμε τα καράβια μας,
να κάψουμε τα ονειρά μας, να λυτρωθούμε.
efouskayak
14-10-2005, 12:59
Εεεεεεεεεεεε :?: :?:
καλο?
tri-καλο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 8) 8)
efouskayak
14-10-2005, 13:14
και που είσαι ακόμα 8) :!:
efouskayak
14-10-2005, 14:09
Οπωσδήποτε... :!:
Οπωσδήποτε... :!:
:roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll: :roll:
efouskayak
21-10-2005, 12:30
Σήμερα δεν έχω ποιητική διάθεση :lol: :lol: :lol:
μα εσύ είσαι ποίημα :wink:
efouskayak
21-10-2005, 12:40
χαχαχαχαχαχαχα δεν σταματάς το δούλεμα .... άντε :lol: :lol: :lol:
Canción del pirata Το τραγουδι του πειρατη
José de Espronceda
Con diez cañones por banda, Με δεκα κανονια στη μια μπαντα
viento en popa, a toda vela ,αερας στην πρυμη και τα πανια ολα ανοιχτα
no corta el mar, sino vuela οχι κοντρα στον ανεμο αλλα πετωντας παει
un velero bergantín. το μπρικι ,
Bajel pirata que llaman, το λεν πειρατικο
por su bravura, El Temido, για την ανρεία του, Ο Φοβερος,
en todo mar conocido Σ'όλες τις θαλασσες γνωστος,
del uno al otro confín. απ΄τη μια ακρη ως την αλλη .
La luna en el mar riela Το φεγγαρι τρεμοπαιζει στη θαλασσα ,
en la lona gime el viento, ο ανεμος σφυριζει στα πανια,
y alza en blando movimiento σηκωνει κυματακια
olas de plata y azul; ασημοθαλασσια
y va el capitán pirata, κι αρχιζει ο καπετανιος πειρατης
cantando alegre en la popa, να τραγουδα χαρουμενος στην πρυμνη.
Asia a un lado, al otro Europa, Απο δω η Ασια απο κει η Ευρωπη
y allá a su frente Istambul: και εκει μπροστα τους η Πόλη.
Navega, velero mío Αρμενισε μπρικι μου
sin temor, αφοβο,
que ni enemigo navío μη σε σκιαζει ο θαλασσινος εχθρος,
ni tormenta, ni bonanza και η φουρτουνα και η μπουνατσα την .
tu rumbo a torcer alcanza ροτα σου να την αλλαξουν
ni a sujetar tu valor. δεν μπορουν.
Veinte presas Εικοσι ρεσαλτα
hemos hecho καναμε
a despecho κοντρα στο
del inglés εγγλεζικο
y han rendido και μου φεραν
sus pendones στα ποδια μου
cien naciones λαφυρα
a mis pies. απο εκατο φυλες.
Que es mi barco mi tesoro, Το Βαπορι μου είναι ο θησαυρος μου
que es mi dios la libertad, Θεος μου ειναι η ελευθερια
mi ley, la fuerza y el viento, νομος μου η δυναμη και ο αγερας
mi única patria, la mar. Μονη μου πατριδα Η Θαλασσσα.
ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΒΔΟΜΑΔΑ, ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΕΣ ΟΛΟ....Α Ψ Ο Γ Ο :wink:
efouskayak
15-11-2005, 14:34
Καταπληκτικό :lol: :!:
χαιρομαι που σας αρεσε.
εχει κι αλλο να μην σας κουραζω... :)
orangewhale
15-11-2005, 20:39
Απίστευτο. Σήμερα βρήκα το site και έπεσα κατευείαν στους ποιητές. Ελπίζω να δεχτήτε την συνέισφορά μου στο ποιητικό σας ταξίδι
Ο λοστρόμος κρατά μιά καραβέλα
μισή μποτίλια τζιν και δυο μιγάδες
τη νύχτα μετοικούν οι Συμπληγάδες
στα μπάρ του λιμανιού και στα μπορντέλα
Πηχτό πούσι σκεπάζει τα καρνάγια
West End-Thame's Street και διπλός έρως
Ας φυσάνε στο Πλάτα τα Παμπέρος
ας ρολάρει το κύμα στη Μπισκάγια
Χαμηλός ουρανός γιομάτος άστρα
μα δε μοιάζει μ' αυτόν που σε γνωρίζει
Η μπρακέτα γυρίζει; Δε γυρίζει
Το κορίτσι νυστάζει στην Καράστρα
Βαρεθήκαν οι ναύτες το τιμόνι
το 'να μάτι σου γέρνει και κοιμάται
αγρυπνά το δεξί και θυμάται
το φανό που χτυπά μα δε ζυγώνει
Ο λοστρόμος ξυπνάει και καταριέται
μιά μιγάδα που κλαίει και μιά μποτίλια
Ανοιχτά κάπου εννιά χιλιάδες μίλια
το σκυλόψαρο προσμένει και βαριέται
Καλές Θάλλασες
Maroulis Nikos
15-11-2005, 21:03
Απίστευτο. Σήμερα βρήκα το site και έπεσα κατευείαν στους ποιητές. Ελπίζω να δεχτήτε την συνέισφορά μου στο ποιητικό σας ταξίδι
Καλές Θάλλασες
Καλώς μας ήρθες φίλε ταξιδιώτη στην παρέα μας :wink:
Λοιπόν όσο περισσότερα διαβάζω σ'αυτό το site, τόσο περισσότερο μ'αρέσει. Το θέμα ''Ναυτικοί και ποίηση'' εξαιρετικό και η κυρίαρχη θέση του αγαπημέμου μας Καββαδία αναμενόμενη. Ένα απο τα αγαπημένα μου (δεν νομόζω οτι μπορεί κανείς να ξεχωρίσει μόνο ένα απο τα ποιήματά του):
KURO SIWO
Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες κακός ύπνος και μαλάρια.
Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις καθώς λένε με το πρώτο.
Πέρ' απ' τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα,
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σου 'πανε μια κούφιαν ώρα στην Αθήνα.
Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ' ανάβει,
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
κι ο λόγος της μες στο μυαλό σου να σφυρίζει,
"ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;"
Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κ' έχει χαλάσει.
Σκατζάρισες μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
Απόψε ψόφησαν οι δυό μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος που 'χα με κούραση γυμνάσει.
Η λαμαρίνα!...Η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
Μας έσφιξε το Kuro Siwo σα μιά ζώνη
κ' εσύ κοιτάς ακόμη πάνω απ' το τιμόνι,
πώς παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.
Οταν ακούω τον πρώτο στοιχω νίωθω σαν να είμαι στην πλώρη καραβιού που σαλπάρει-Η δύναμη της ποίησης!
:mrgreen:
Maroulis Nikos
15-11-2005, 23:02
[quote="natasa"]Λοιπόν όσο περισσότερα διαβάζω σ'αυτό το site, τόσο περισσότερο μ'αρέσει. quote]
Καλώς ήρθες στην παρέα μας NATASSA ελπίζουμε σε πιο ενεργή συμμετοχή σου έτσι ώστε η θαλασσινή μας παρέα να γίνει πιο μεγάλη :wink:
Asterias
16-11-2005, 02:14
Καλοσορίσατε αγαπητοί φίλοι.
Μα είναι δυνατόν να μην κατέχει πρωταρχική θέση ο ποιητής των Ναυτικών σε μια τέτοια ενότητα;;; :D
Οι στοίχοι του, που κοσμούν αρκετά τραγούδια, μας έχουν ταξιδέψει αρκετές φόρες ,όλους μας, επαγγελματίες και μή.
Μια και το έφερε η κουβέντα... Πρίν από κάποιο καιρό έπεσε στα χέρια μου ένας χάρτης του 1959 με το κόλπο του Bay of Biscay... φυσικά την περιοχή την πρωτάκουσα σε τραγούδι του Νίκου, από τότε ο χάρτης αυτός κοσμεί μια γωνιά στο δωμάτιό μου.
Μιάς κι αναφέρεσαι στο Βισκαϊκό, εγώ διάβασα γι αυτόν πρώτη φορά στο βιβλίο του Ρεβέρτε "Ο Ναυτικός Χάρτης"-ένα απο τα ωραιότερα βιβλία με θέμα τη ζωή των ναυτικών. Σε όποιον δεν το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Απίστευτο. Σήμερα βρήκα το site και έπεσα κατευείαν στους ποιητές. Ελπίζω να δεχτήτε την συνέισφορά μου στο ποιητικό σας ταξίδι
καλοδεχούμενη η συνεισφορα και καλως ηρθες...
Μιάς κι αναφέρεσαι στο Βισκαϊκό, εγώ διάβασα γι αυτόν πρώτη φορά στο βιβλίο του Ρεβέρτε "Ο Ναυτικός Χάρτης"-ένα απο τα ωραιότερα βιβλία με θέμα τη ζωή των ναυτικών. Σε όποιον δεν το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.
οταν τον ταξιδεψεις θα σου μεινει περισσοτερο.... :wink:
Ιδιαιτερα τον χειμωνα...
το βιβλιο που αναφερεις το χω και γω.
Eιδικά εσύ Morgan αποκλείεται να μην το είχες! Επειδή όμως τον Βισκαϊκο μάλλον δεν θα τον δώ ποτέ απο κοντά, τί είναι αυτό που τον κάνει να σου μείνει; Ο Ρεβέρτε λέει κάτι για πολύ απότομες αλλαγές ατμοσφαιρικής πίεσης- τον παρουσιάζει μάλλον επικίνδυνο.
εγώ δεν θα σου πώ "για πολύ απότομες αλλαγές ατμοσφαιρικής πίεσης"... :wink: θα σου πώ για πολύ άσχημο καιρό ιδιαίτερα τον χειμώνα.!!!!!!!αλλά μιλάμε για φίδια!!!
αυτό μου έχει μείνει. και φυσικά το γεγονός ότι είναι απίστευτη αίσθηση να ταξιδεύεις σε μια θάλασσα που έχει πολυγραφεί και πολυ τραγουδιστεί κτλ κτλ...
πάντως ο Biscay έχει φάει πολύ κόσμο.
Η επιβεβαίωση οτι η χειρότερη θάλασσα είναι ο Βόρειος Ατλαντικός το χειμώνα. Τώρα πόσο ωραία είναι να ταξιδεύεις σε μια "πολυτραγουδισμένη θάλασσα'' με "καιρό φίδια" που έχει "φάει πολύ κόσμο" μόνο κάποιος με το μικρόβιο του ναυτικού μπορεί να το ξέρει. Αλήθεια αυτή η θεώρησή σας για ορισμένα πράγματα είναι απίστευτη, δεν καταλαβαίνει κανείς πού τελειώνει το πάθος σας για τη θάλασσα και πού αρχίζει ο παραλογισμός (με την καλή έννοια).
o Bay of Biscay ειναι στην πραγματικοτητα ενα κομματι του Ατλαντικου που εισβαλλει στην Ευρωπη , αγγιζοντας την Γαλλια και την Βορεια Ισπανια.
http://img356.imageshack.us/img356/971/baymap6jf.gif
Τα βαπορια που ερχονται απο τον Νοτο, με πορειες ας πουμε για Αγγλια, Ολλανδια, Δανια κτλ....περνανε απο εκει...
Απλά μαθήματα Ναυτιλιακής Γεωγραφίας! Αν διδασκόταν κι έτσι στο Ναυτιλιακό... Δεινοπάθησα να τη διαβάσω, μόνο το Βισκαϊκό, το Βονθικό,την Οχοτσκική και καναδυό λιμάνια ανα ήπειρο καταφερα να μάθω. Καλά για Δυτικά Αφρική και ΝΑ.Ασία δεν το συζητάμε κάν. Ρε Morgan εσύ θα τη δίδασκες πολύ καλύτερα απ' αυτόν που έχει γράψει το βιβλίο της σχολής. Αλήθεια του 'χεις ρίξει καμιά ματιά (στο καινούριο) τραγικό copy-paste απο τις "Βασικές Αρχές" μέχρι και τα ίδια συντακτικά λάθη έχει και οι χάρτες τραγικοί- έλεος!!!
δεν γνωριζω καν το μαθημα!!!!! :idea: 8) :idea: τι εξαμ. ειναι???
παντως να ξερεις οτι πολλα απο τα μαθηματα του ΠΑΠΕΙ γινονται αντιληπτα σε πολλους μας (για διαφορους λογους) αρκετα μετα την πρωτη φορα που τα διαβασαμε. Οταν αναγκαζομαστε να τα ζησουμε (δουλεψουμε)
αλλα μην ξεχνιομαστεεεε Ποιηση λεμεεεε :wink:
Ποίηση είναι και η Ναυτιλιακή Γεωγραφία των Βλάχου -Νικολαϊδη και μάλιστα ανήκουν στο ρεύμα του σουρεαλισμού (εκτώς πραγματικότητας). Αφού όμως θές σώνει και καλά ποίησηηηηηη, ορίστε:
ΑΡΜΙΔΑ
Το πειρατικό του Captain Jimmy,
που μ'αυτό θα φύγεται κι εσείς,
είναι φορτωμένο με χασίς
κ' έχει τα φανάρια του στην πρύμη.
Μήνες τώρα που 'χουμε κινήσει
και με τη βοήθεια του καιρού
όσο που να πάμε στο Περού
το φορτίο θα το χουμε καπνίσει.
Πλέμε σε μια θάλασσα γιομάτη
με λογής παράξενα φυτά,
ένας γέρος ήλιος μας κοιτά
και μας κλείνει πού και πού το μάτι.
Μπουκαπόρτες άδειες σκοτεινές,
-πού να ξοδευτίκαν τόνοι χίλιοι;
Μάς προσμένουν πίπες αδειανές
και τελωνοφύλακες στο Τσίλι.
Ξεχεσμένο τ' άστρο του Βορρά,
οι άγκυρες στο πέλαγο χαμένες.
Πάνω στις σκαλιέρες στη σειρά
δώδεκα σειρήνες κρεμασμένες.
Η πλωριά γοργόνα μια βραδιά
πήδησε στον πόντο μεθυσμένη,
δίπλα της γλιστρούσαν συνοδιά
του Κολόμβου οι πέντε κολασμένοι.
Κ' έπειτα στις ξέρες του Ακορά
τσούρμο τ' άγριο κύμα να μας βγάλει
τέρατα βαμμένα πορφυρά
με φτερούγες γλάρων στο καφάλι.
orangewhale
16-11-2005, 22:19
ΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ. Είναι σχεδόν τέλεια, με τον Πολικό αστέρα ορατό στο ακριβές του σημείο, πέντε φορές δεξιότερα από τη γραμμή που σχηματίζεται από το Μεράκ και τον Ντούμπχε. Ο Πολικός αστέρας θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο ίδιο σημείο για τα επόμενα είκοσι χιλίαδες χρόνια. Και κάθε θαλασσοπόρος που τον παρατηρεί νιώθει παρηγορία βλέποντας τον εκεί ψηλά, γιατί είναι καλό να υπάρχει κάπου κάτι αμετάβλητο, από την στιγμή που ο κόσμος έχει την ανάγκη να χαράζει πορεία πάνω σ' ένα ναυτικό χάρτη ή πάνω στο συγκεκριμένο τοπίο μιας ζωής.
Ο ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΚΟ ΑΣΤΕΡΑ?
ΤΟΝ ΕΧΕΤΕ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ?
efouskayak
18-11-2005, 12:20
Θα μπορούσαμε :?:
στο βορειο ημισφαιριο δεν ζουμε?
:wink:
efouskayak
18-11-2005, 13:31
Να βρεθούμε τότε να μας το δείξεις :lol: :lol: :lol:
:evil: :evil: :evil: :evil:
KAI SIGA MHN MPOREIS NA DEIS....!
orangewhale
18-11-2005, 21:07
Το φωτεινότερο αστέρι στον αστερισμό της Μικρής Άρκτου, αλλά μη νομίσει κανείς ότι έχω τρελές αστρονομικές γνώσεις. 3 - 4 αστερισμούς και τον πολικό αστέρα ξέρω, και αυτό από νυχτερινούς ιστιοπλοικούς αγωνές σε κατι απίθανες νυχτερινές μπουνάτσες όπου προσπαθούσαμε να βρόυμε στον ουρανό ότι ξέραμε
Ομολογώ ότι είναι απίστευτη εμπειρία και γίνεται καλύτερη όταν υπάρχει γνώστης του ουράνιου χάρτη μαζί σου.
Ομολογώ ότι είναι απίστευτη εμπειρία και γίνεται καλύτερη όταν υπάρχει γνώστης του ουράνιου χάρτη μαζί σου.
ή όταν υπάρχει κατευθείαν ένας ουράνιος χάρτης...σαν αυτούς που υπάρχουν στα βαπόρια :wink:
Εικαστικά έργα εμπνευσμένα από την ποίηση του Νίκου Καββαδία παρουσιάζει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε έκθεση που οργανώνει σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη και το Ζ' εργαστήριο ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ).
Πρόκειται για την έκθεση Φάτα Μοργκάνα - Εικαστικές προσεγγίσεις στην ποίηση του Καββαδία που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος «Βιβλίο και τέχνες» και η οποία θα φιλοξενηθεί στο νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς, από τις 24 Ιανουαρίου μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου 2006.
Το «Μαραμπού», το «Πούσι», το «Τραβέρσο» και η «Βάρδια» στάθηκαν η ποιητική πρώτη ύλη για τους 24 απόφοιτους και τελειόφοιτους του Ζ' εργαστηρίου ζωγραφικής της ΑΣΚΤ με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, που δημιούργησαν εικαστικά έργα σύγχρονα, πρωτότυπα και πειραματικά με διαφορετικά εκφραστικά μέσα ο καθένας (ζωγραφική, βίντεο, κατασκευές, μικτές ύλες, τρισδιάστατες αναπτύξεις στο χώρο).
Στο πλαίσιο της έκθεσης παρουσιάζονται παλαιά σπάνια πορτραίτα του Νίκου Καββαδία και αρχειακό υλικό από τη συλλογή της οικογένειας του ποιητή.
Παράλληλα, την ημέρα των εγκαινίων, 24 Ιανουαρίου στις 19:00, θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του μουσείου συζήτηση με τίτλο «Η θάλασσα είναι η αφορμή» και θέμα το διάλογο ανάμεσα στην ποίηση και τη ζωγραφική.
Στο στρογγυλό τραπέζι θα πάρουν μέρος οι Γιάννης Κοντός, ποιητής, Παναγιώτης Πούλος, επικ. καθηγητής Αισθητικής Αγωγής ΑΣΚΤ, Δημήτρης Φράγκος, ζωγράφος-αναπλ. καθηγητής Εικαστικών Τεχνών τμήματος Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ, Γιάννης Ψυχοπαίδης, ζωγράφος-καθηγητής της ΑΣΚΤ. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο συγγραφέας-πρόεδρος του ΔΣ του ΕΚΕΒΙ Δημήτρης Νόλλας.
Θα ακολουθήσουν στις 21:00 τα εγκαίνια της έκθεσης.
Στη βραδιά των εγκαινίων συμμετέχει φιλικά η Μαρίζα Κωχ, η μελωδός και τραγουδίστρια που με μοναδικό τρόπο και ιδιαίτερη ευαισθησία μελοποίησε ποιήματα του Ν.Καββαδία, ανάμεσα τους το γνωστό και αγαπημένο Φάτα Μοργκάνα, ποίημα που στάθηκε σημείο αναφοράς και για άλλες τέχνες. Τη Μαρίζα Κωχ συνοδεύουν οι μουσικοί Γιώργος Σαλβάνος, πιάνο και Νίκος Κιάκος, βιολί.
www.in.gr
Πρόκειται για την έκθεση Φάτα Μοργκάνα - Εικαστικές προσεγγίσεις στην ποίηση του Καββαδία που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος «Βιβλίο και τέχνες» και η οποία θα φιλοξενηθεί στο νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς, από τις 24 Ιανουαρίου μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου 2006.
να πάμε αλλά αν γίνεται όχι την μέρα των εγκαινίων
ΓΙΑΤΙ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ?ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ SITE?
Ο Λύχνος του Αλλαδδίνου
Την ανεξήγητη γραφή να λύσω πολεμώ
που στην χαράξαν πειρατές Κινέζοι στις λαγόνες.
Γυμνοί με ξύλινους φαλλούς τριγύρω στο λαιμό
μας σπρώχναν προς την θάλασσα με τόξα οι Παταγόνες.
Κόκαλο ρίξε στο σκυλί το μαύρο που αλυχτά
και στείλε την "φιγούρα" μας στον πειρατή ρεγάλο
Πες μου, που βρέθηκε στεριά στου πέλαου τ'ανοιχτά
και το δεντρί με το πουλί που κρώζει το μεγάλο;
Για το άστρο της ανατολής κινήσαμε μικροί.
Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δεν σου πρέπει!
Και σε που σε φυτέψαμε, παιδί στο Κονακρί,
με γράμμα συμβουλευτικό της μάνας σου στην τσέπη.
Του ναύτη δώσ’ του στην στεριά κρεβάτι και να πεί.
-όλο τον κόσμο γύρισες, μα τίποτα δεν είδες....-
Μες το μετάξι κρύβονταν της Ίντιας οι σκορπιοί
κι έφερνε ο αγέρας της νοτιάς στην πλώρη άμμο κι ακρίδες.
Σημάδι μαύρο απόμεινε κι ας έσπασε ο χαλκάς.
-στην αγορά του Αλιτζεριού δεμένη θα σε σύρω-
Και πήδηξ' ο μικρός θεός μια νύχτα, των Ινκάς,
στου Αιγαίου τα γαλανά νερά, δυό μίλια όξω απ' την Σύρο
Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις δίχως πλευρικά!
Σκιάζεσαι μήπως στο γιαλό τα φώτα σε προδίνουν,
μα πρύμα πλώρα μόνο εσύ πατά στοχαστικά,
κρατώντας στα χεράκια σου τον λύχνο του Αλαδδίνου.
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνευτές: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας
Πόρτο Ρίκο
Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη/ στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι,
γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε/ παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη.
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε/ στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου
"Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας/ πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του".
Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά/ κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
αγάπα το κελί σου, του 'παν, κι ύστερα/ έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη.
Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες/ ημερολόγια καίει και πτυχία.
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό/ για της ζωής του την σκηνοθεσία.
Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, Σάουθ Αφρικα/ στο Αμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του/ σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη.
Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα/ και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα/ λες και έψαχνε το φως μεσ' στην ξεφτίλα.
Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο/ άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του.
Τ' αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε/ τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του.
Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε/ δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη του/ την κόλαση και τον παράδεισό του.
Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο/ και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
"Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο/ κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει".
Τα χρόνια έχουν περάσει δεν θυμάμαι πια/ Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο...
Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα/ αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο.
Οσο για μένα είμαι πάντα εδώ/ με τον ματιών σας τη φωτιά σημαία
είν' όμορφα απόψε που ανταμώσαμε/ μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα...
(Αλκης Αλκαίος - Σταμάτης Μεσημέρης - Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ
Σαρλ Μπωντλέρ
Μετάφραση:Α. Μπάρας
Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,
που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί,
καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.
Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,
τα κουρασμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν
να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.
Πως κοίτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός
τ' ωραίο πουλί τι κωμικό κι αδέξιο που απομένει
ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά
κι άλλος, χωλαίνοντας, το πως πετούσε παρασταίνει.
Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ' αγέρωχο πουλί
που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή
μεσ' στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματά του.
L'albatros
Souvent, pour s'amuser, les hommes d'équipage
Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers,
Qui suivent, indolents compagnons de voyage,
Le navire glissant sur les gouffres amers.
A peine les ont-ils déposés sur les planches,
Que ces rois de l'azur, maladroits et honteux,
Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches
Comme des avirons traîner à côté d'eux.
Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule !
Lui, naguère si beau, qu'il est comique et laid !
L'un agace son bec avec un brûle-gueule,
L'autre mime, en boitant, l'infirme qui volait !
Le Poète est semblable au prince des nuées
Qui hante la tempête et se rit de l'archer ;
Exilé sur le sol au milieu des huées,
Ses ailes de géant l'empêchent de marcher.
(Επίσης Μελωποιημένο από το Νίκο Ξυδάκη και Ερμηνευμένο από το Σωκράτη Μάλαμα)
http://www.anu.edu.au/BoZo/Double/images/Shy%20albatross.jpg
source:www.anu.edu.au
http://www.ucsc.edu/currents/00-01/art/flying.01-04-09.224.jpg
source:www.ucsc.edu
olive oyl
13-06-2006, 00:45
Σεβάχ ο θαλασσινός Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσιγαλέρες έρχονται και πάνερεσάλτα κάνουνε οι μούτσοικι οι πειρατές μεθοκοπανεστο καπηλειό το λιμανίσιοΘάλασσα πικροθάλασσαγιατί να σ' αγαπήσωΣαρακηνοί και Βενετσάνοιπιάνουν και δένουν στο κατάρτιελόγου μου τον καπετάν Γιάννητο παλικάρι τον αντάρτητον άντρακλα τον πελαγίσιοΘάλασσα πικροθάλασσαγιατί να σ' αγαπήσωΚι εκεί στου μακελειού την άψηδαγκώνω τα σχοινιά τα λύνωκαι μα τον Άγιο Κωνσταντίνοόλους τους ρίχνω μες στη χάσηδεμένους με τα χέρια πίσωΘάλασσα πικροθάλασσαπώς να μην σ' αγαπήσω;
olive oyl
15-06-2006, 17:09
καλως σας βρηκα :D
A Sailorman's Hymn
can you hear the sirens resound?
from the coastline of Ireland tonight
it's the song of a promising heart
of the souls that the ocean unite
and she stands by the window alone
staring into the rain
she is trying to guide his way home
from the waters that keep them apart
so she lights up a candle for hope to be found
captive and blind by the darkness around
firm as a mountain, she never will mourn
timeless awaiting the break of dawn
can you hear the sailorman's hymn?
as it comes with the rise of the tide
it is sung where the rainbow begins
as a comfort for tears she has cried
she remains by the window alone
staring into the rain
she is trying to guide his way home
keeps on praying for god to protect him
she lights up a candle for hope to be found
captive and blind by the darkness around
each wave a promise, a new hope reborn
sunrise consoles at the break of dawn
olive oyl
20-06-2006, 14:58
Θεσσαλονίκη ΙΙ
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Ξέμπαρκοι
Ερμηνευτές: Ξέμπαρκοι
Τράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτηςκι ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή.Γραφή από τρεις και μου ‘γινες μοτάρι και καρφί.Μα έριχνε η Τούμπα, σε διπλό κρεβάτι, τα χαρτιά της.Τη μάκινα για τον καπνό και το τσιγαροχάρτιτην έχασες, την ξέχασες, τη χάρισες αλλού.Ήτανε τότε που έσπασε το μεσιανό κατάρτι.Τα ψέματα του βουτηχτή, του ναύτη, του λωλού.Και τι δεν έχω υποσχεθεί και τι δεν έχω τάξει,μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ-της 'Aγρας τα μακριά σαριά, του Σαντούν το μετάξι-και τα θυμάμαι μόλις δω αναθρώσκοντα καπνό.Το δαχτυλίδι που ‘φερνα μου το ‘κλεψε η Οράγια.Τον παπαγάλο – μάδησε και έπαψε να μιλεί.Ας εκατέβαινε έστω μια, στο βίρα, στα μουράγια,κι ας κοίταζε την άγκυρα μονάχα, που καλεί. Τίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει –έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά.Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά.Εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει.Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι.Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.Κι αν κάποια στην Καλαμαριά πουκάμισο μου ράβει,Μπορεί να ‘ρθω απ’ τα πέλαγα με τη φυρονεριά.
Απρίλιος 2006 – ήσουν εδώ
θέλω να κουλουριαστώ γυμνή στο σώμα σου
να τριγυρίσω πάνω σου, κάτω σου
να πάρω τις μυρωδιές απ τα σεντόνια σου
να σε νιώσω βαρύ επάνω μου
να πάρω την αναπνοή σου στο στόμα μου
.................................................. ...............
Ιούνιος 2006
Μου λείπω
Εκείνες τις ημέρες που τα βαριά βλέφαρα πετάριζαν
Είμαι εδώ κι όμως δεν είμαι
Τιτιβίζουν φωνές συζήτησης και τζιτζίκια
Μπουμπουνίζει χαμηλά μια μουσική
Τσιγαρόκαπνος εισέρχεται απ τα ρουθούνια μου στο λαιμό μου
Καυσαέρια από αυτοκίνητα που προσπερνούν
Χρώματα πρασινοκόκκινα με πινελιές φωτός.
Μα αφού βλέπω, ακούω, μυρίζω... γιατί δεν είμαι εδώ;
Γιατί;
Γιατί είμαι εκεί που υπάρχει μόνο μπλε και άσπρο
Που μυρίζει ατμούς λαμαρίνας
Που ο αέρας είναι υγρός
Τα μάτια κόκκινα και καίνε ανέκφραστα
Είναι αφηρημένα...
Μυρίζεις ακούς νιώθεις
Κι όμως δεν είσαι εκεί
.................................................. ...............
Δευτέρα 26 Ιουνίου 2006
Το μυαλό μου σε μια αποχαύνωση
Αν το σκηνοθετούσα θα έριχνα καπνούς, ομίχλες, εικόνες σου
Το γυμνό κορμί σου
Το βλέμμα σου, σκεφτικό
Το δέρμα σου γυαλίζει απ την αϋπνία και τον ιδρώτα
Το στόμα σου σφιχτό
Με σκέφτεσαι γαμώτο μου
Σε θέλω με μια παράνοια
Νιώθω πως θα ζω σε μια δίνη μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα με σύρεις πάλι στα χάδια σου
Θέλω μόνο να μείνω ζωντανή για να έρθουν ξανά αυτές οι στιγμές
Όπου θα ζωντανέψουν πάλι τα κύτταρα του κορμιού μου και θα ρουφήξουν τις αφές σου
Νιώθω το πρόσωπο μου να σέρνετε στο δέρμα σου
Απαλό εκστατικό με ρουφάει
Με χαϊδεύεις ατελείωτα, αχόρταγα
Τα μάτια μου θαμπώσανε, δεν ζω αυτό τον κόσμο
Στο μυαλό μου οι εικόνες σου
Είμαι εκστασιασμένη χαρούμενη γιατί με θέλεις
Και θα ρθει η στιγμή, όποια και να είναι αυτή, που θα με πάρεις πάλι πάνω σου
...όποια και να είναι αυτή... ζω για αυτή τη στιγμή, χαρούμενη
σε μια άλλη διάσταση ζωντανή
.................................................. ...............
Δευτέρα 3 Ιουλίου
Τα κύματα είναι άγρια
Σε ποτίζουν δαιμονισμένα
με την αλμύρα τους και την ορμή τους
Σε γλυκαίνουν πρόσκαιρα
με την δρόσα τους
...πριν προσπαθήσουν να σε πνίξουν
Ευκαιρία βρίσκει τότε ο ήλιος να σου στείλει μύρια πυροτεχνήματα
Την ώρα που εσύ αγωνιάς για την δρόσα αλλά και την αναπνοή σου
Και σου καίει αργά ύπουλα την φρέσκια επιδερμίδα σου
Δίνει τους χυμούς σου στη θάλασσα (της χρωστάει μια χάρη από κάποτε)
και σε αφήνει καμένο, αλμυρό...
αλλά εκστατικό...
.................................................. ...............
Παρασκευή 7 Ιουλίου 2006
Πεταλούδα
Πράσινα και πορτοκαλί
Αέρινα ροζ και διάφανα γαλάζια
Πως γίνεσαι πεταλούδα από τη μια στιγμή στην άλλη
Σχεδόν-και είναι αυτό το σχεδόν που μετράει- εξαϋλώνεσαι
Σχεδόν φαίνεσαι μα υπάρχεις με μια ακαθόριστη δύναμη
Διαπερνάς, αναπνέεις
Ελεύθερα
Πως μπορείς να ελευθερωθείς τόσο που ενώ μουδιάζεις υπάρχεις τόσο δυνατά
Ξεκλειδώνω τα πάθη μου, ελευθερώνω τις δυνάμεις μου
Αποδεσμεύω
Σχεδόν – και είναι πάλι το σχεδόν που μετράει- σχεδόν τον σπρώχνω
Σχεδόν φυσάω
Η απόλυτη ελευθερία
Αφήνω το κορμί του να φύγει
Το πνεύμα του σφίγγεται όλο και πιο πολύ πάνω μου
Με πνίγει μεθυστικά σαν άρωμα που αχόρταγα ρουφάω
Η απόλυτη ελευθερία μου είναι η ελευθερία η δικιά σου
respiro
.................................................. ...............
Δευτέρα 17 Ιουλίου
Ξέρεις τι αγαπώ πάνω σου;
Όλες αυτές τις περίεργες γκριμάτσες
Όταν απέφευγες με τρόπο μια έξυπνη ερώτηση
Όταν χαμογελούσες με κουτοπόνηρο ύφος
Ακόμα κι όταν έφευγες, που έμοιαζες σαν να είχες ήδη φύγει
Ξένος, απόμακρος, βυθισμένος
Όταν έμοιαζες με παρατημένο παιδί κάθε φορά που σε άφηνα μόνο για λίγο
Όταν μου γκρίνιαζες να έρθω κοντά σου
Όταν δυσανασχετούσες που έκανα τα δικά μου
Όταν με τραβούσες στην αγκαλιά σου με τα μάτια ήρεμα κλειστά
Σαν να μην ήθελες να με αφήσεις, να με κρατήσεις εκεί για πάντα
Και δεν ήθελες τίποτα άλλο
Μου λείπεις απίστευτα πολύ
...και θα σε περιμένω
όπως ακριβώς σου είπα ότι θα κάνω
.................................................. ...............
Τετάρτη, 19 Ιουλίου 2006
Σφίγγω το στόμα μου να μην βγουν αυτά που με πνίγουν
Μαζεύω τα δάκρυα όταν μερικές φορές το σκάνε
Θα με λιώσουν σαν κατσαρίδα αν φωνάξω τη ψυχή μου
Θα περάσει, θα περάσει...
Υπομονή
Θα περάσει, το ξέρω
Και άλλη μια φορά όλα θα είναι όπως τα θέλω
Πιο ωραία από ποτέ...
.................................................. ...............
Δευτέρα 7 Αυγούστου 2006
Βγήκα μια βόλτα
Εκσφενδονίστηκα απ το γραφείο
Ελευθερία.... ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! μούγκριζα μέσα μου
Ένας βρυγμός, κόμπος που δεν βγαίνει...
- Να κοίτα με! Περπατάω όπου θέλω! Μπαίνω όπου θέλω, πάω όπου θέλω! Κοίτα με!
- Γιατί φωνάζεις; Ελεύθερη είσαι!
Τρέχα! Περπάτα!
Δεν είμαι ελεύθερη, δεν είμαι
Είμαι κλεισμένη σ’ένα σώμα
Σ’ ενα βαπόρι, σε μια θάλασσα
Σκάω... δε μπορώ να βγω
Βάλτε με... βάλτε με σ’ένα βαπόρι
Κλείστε με σ’ένα αμπάρι
Μήπως και δω...
Μήπως σαν σε λιμάνι
Κοιτάξω επιτέλους γύρω μου
Μήπως δω τα μαυρισμένα κορμιά
Τα αέρινα φορέματα
Τον ήλιο
Βάλτε με σ’ένα αμπάρι...
.................................................. ...............
Πέμπτη 31 Αυγούστου 2006
Μου είπαν ότι γυρίζεις...
...έχει πέσει ησυχία
ποιά είναι η γνώμη σας;
(Μεγάλη Χίμαιρα- Μ. Καραγάτσης)
συνεχίζω σε 2ο, 3ο και 4ο μήνυμα γιατί είναι 20 σελίδες
ως εδώ αυτό το κομμάτι αφορά τον καπετάνιο
Η Μεγάλη Χίμαιρα - Μ. Καραγάτσης
Μεγάλη Χίμαιρα - Μ. Καραγάτσης
Georgios
13-09-2006, 18:37
ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΕΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ " ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ¨?
ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΑΥΤΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑ Η' ΑΠΛΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ.
ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΒΡΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ.
Η ΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ.ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ ΜΑΖΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΝΕΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΤΟΥ Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑ.
ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙ.
Georgios
23-09-2006, 16:20
Απρίλιος 2006 – ήσουν εδώ
θέλω να κουλουριαστώ γυμνή στο σώμα σου
να τριγυρίσω πάνω σου, κάτω σου
να πάρω τις μυρωδιές απ τα σεντόνια σου
να σε νιώσω βαρύ επάνω μου
να πάρω την αναπνοή σου στο στόμα μου
.................................................. ...............
Ιούνιος 2006
Μου λείπω
Εκείνες τις ημέρες που τα βαριά βλέφαρα πετάριζαν
Είμαι εδώ κι όμως δεν είμαι
Τιτιβίζουν φωνές συζήτησης και τζιτζίκια
Μπουμπουνίζει χαμηλά μια μουσική
Τσιγαρόκαπνος εισέρχεται απ τα ρουθούνια μου στο λαιμό μου
Καυσαέρια από αυτοκίνητα που προσπερνούν
Χρώματα πρασινοκόκκινα με πινελιές φωτός.
Μα αφού βλέπω, ακούω, μυρίζω... γιατί δεν είμαι εδώ;
Γιατί;
Γιατί είμαι εκεί που υπάρχει μόνο μπλε και άσπρο
Που μυρίζει ατμούς λαμαρίνας
Που ο αέρας είναι υγρός
Τα μάτια κόκκινα και καίνε ανέκφραστα
Είναι αφηρημένα...
Μυρίζεις ακούς νιώθεις
Κι όμως δεν είσαι εκεί
.................................................. ...............
Δευτέρα 26 Ιουνίου 2006
Το μυαλό μου σε μια αποχαύνωση
Αν το σκηνοθετούσα θα έριχνα καπνούς, ομίχλες, εικόνες σου
Το γυμνό κορμί σου
Το βλέμμα σου, σκεφτικό
Το δέρμα σου γυαλίζει απ την αϋπνία και τον ιδρώτα
Το στόμα σου σφιχτό
Με σκέφτεσαι γαμώτο μου
Σε θέλω με μια παράνοια
Νιώθω πως θα ζω σε μια δίνη μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα με σύρεις πάλι στα χάδια σου
Θέλω μόνο να μείνω ζωντανή για να έρθουν ξανά αυτές οι στιγμές
Όπου θα ζωντανέψουν πάλι τα κύτταρα του κορμιού μου και θα ρουφήξουν τις αφές σου
Νιώθω το πρόσωπο μου να σέρνετε στο δέρμα σου
Απαλό εκστατικό με ρουφάει
Με χαϊδεύεις ατελείωτα, αχόρταγα
Τα μάτια μου θαμπώσανε, δεν ζω αυτό τον κόσμο
Στο μυαλό μου οι εικόνες σου
Είμαι εκστασιασμένη χαρούμενη γιατί με θέλεις
Και θα ρθει η στιγμή, όποια και να είναι αυτή, που θα με πάρεις πάλι πάνω σου
...όποια και να είναι αυτή... ζω για αυτή τη στιγμή, χαρούμενη
σε μια άλλη διάσταση ζωντανή
.................................................. ...............
Δευτέρα 3 Ιουλίου
Τα κύματα είναι άγρια
Σε ποτίζουν δαιμονισμένα
με την αλμύρα τους και την ορμή τους
Σε γλυκαίνουν πρόσκαιρα
με την δρόσα τους
...πριν προσπαθήσουν να σε πνίξουν
Ευκαιρία βρίσκει τότε ο ήλιος να σου στείλει μύρια πυροτεχνήματα
Την ώρα που εσύ αγωνιάς για την δρόσα αλλά και την αναπνοή σου
Και σου καίει αργά ύπουλα την φρέσκια επιδερμίδα σου
Δίνει τους χυμούς σου στη θάλασσα (της χρωστάει μια χάρη από κάποτε)
και σε αφήνει καμένο, αλμυρό...
αλλά εκστατικό...
.................................................. ...............
Παρασκευή 7 Ιουλίου 2006
Πεταλούδα
Πράσινα και πορτοκαλί
Αέρινα ροζ και διάφανα γαλάζια
Πως γίνεσαι πεταλούδα από τη μια στιγμή στην άλλη
Σχεδόν-και είναι αυτό το σχεδόν που μετράει- εξαϋλώνεσαι
Σχεδόν φαίνεσαι μα υπάρχεις με μια ακαθόριστη δύναμη
Διαπερνάς, αναπνέεις
Ελεύθερα
Πως μπορείς να ελευθερωθείς τόσο που ενώ μουδιάζεις υπάρχεις τόσο δυνατά
Ξεκλειδώνω τα πάθη μου, ελευθερώνω τις δυνάμεις μου
Αποδεσμεύω
Σχεδόν – και είναι πάλι το σχεδόν που μετράει- σχεδόν τον σπρώχνω
Σχεδόν φυσάω
Η απόλυτη ελευθερία
Αφήνω το κορμί του να φύγει
Το πνεύμα του σφίγγεται όλο και πιο πολύ πάνω μου
Με πνίγει μεθυστικά σαν άρωμα που αχόρταγα ρουφάω
Η απόλυτη ελευθερία μου είναι η ελευθερία η δικιά σου
respiro
.................................................. ...............
Δευτέρα 17 Ιουλίου
Ξέρεις τι αγαπώ πάνω σου;
Όλες αυτές τις περίεργες γκριμάτσες
Όταν απέφευγες με τρόπο μια έξυπνη ερώτηση
Όταν χαμογελούσες με κουτοπόνηρο ύφος
Ακόμα κι όταν έφευγες, που έμοιαζες σαν να είχες ήδη φύγει
Ξένος, απόμακρος, βυθισμένος
Όταν έμοιαζες με παρατημένο παιδί κάθε φορά που σε άφηνα μόνο για λίγο
Όταν μου γκρίνιαζες να έρθω κοντά σου
Όταν δυσανασχετούσες που έκανα τα δικά μου
Όταν με τραβούσες στην αγκαλιά σου με τα μάτια ήρεμα κλειστά
Σαν να μην ήθελες να με αφήσεις, να με κρατήσεις εκεί για πάντα
Και δεν ήθελες τίποτα άλλο
Μου λείπεις απίστευτα πολύ
...και θα σε περιμένω
όπως ακριβώς σου είπα ότι θα κάνω
.................................................. ...............
Τετάρτη, 19 Ιουλίου 2006
Σφίγγω το στόμα μου να μην βγουν αυτά που με πνίγουν
Μαζεύω τα δάκρυα όταν μερικές φορές το σκάνε
Θα με λιώσουν σαν κατσαρίδα αν φωνάξω τη ψυχή μου
Θα περάσει, θα περάσει...
Υπομονή
Θα περάσει, το ξέρω
Και άλλη μια φορά όλα θα είναι όπως τα θέλω
Πιο ωραία από ποτέ...
.................................................. ...............
Δευτέρα 7 Αυγούστου 2006
Βγήκα μια βόλτα
Εκσφενδονίστηκα απ το γραφείο
Ελευθερία.... ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! μούγκριζα μέσα μου
Ένας βρυγμός, κόμπος που δεν βγαίνει...
- Να κοίτα με! Περπατάω όπου θέλω! Μπαίνω όπου θέλω, πάω όπου θέλω! Κοίτα με!
- Γιατί φωνάζεις; Ελεύθερη είσαι!
Τρέχα! Περπάτα!
Δεν είμαι ελεύθερη, δεν είμαι
Είμαι κλεισμένη σ’ένα σώμα
Σ’ ενα βαπόρι, σε μια θάλασσα
Σκάω... δε μπορώ να βγω
Βάλτε με... βάλτε με σ’ένα βαπόρι
Κλείστε με σ’ένα αμπάρι
Μήπως και δω...
Μήπως σαν σε λιμάνι
Κοιτάξω επιτέλους γύρω μου
Μήπως δω τα μαυρισμένα κορμιά
Τα αέρινα φορέματα
Τον ήλιο
Βάλτε με σ’ένα αμπάρι...
.................................................. ...............
Πέμπτη 31 Αυγούστου 2006
Μου είπαν ότι γυρίζεις...
...έχει πέσει ησυχία
Eleni.....
ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΛΕΝΕ
ΚΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΙΓΟ
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ
ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ
ΟΥΤΕ ΚΙΕΣΥ ΚΑΛΑ ΕΣΕΝΑ
ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΚΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΘΕΛΕΣ ΝΑ ΣΟΥΝ
ΕΚΕΙ
ΕΚΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΚΑΙ ΝΑ
ΤΟΥ ΚΛΕΒΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΛΟΥΕ
ΝΑ ΚΛΕΨΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΣΕΝΑ
ΝΑ ΚΛΕΨΕΙΣ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΟΥ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΤΟ ΚΟΥΜΠΑΣΟ
ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΦΗΣΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ
ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΧΑΖΕΥΕΙΣ Τ ΑΣΤΕΡΙΑ
ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙΣ ΕΚΕΙ
ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΚΕΙ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙΝΟΝ
ΕΙΣΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ
ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΔΕ ΚΑΝΕΙΣ
ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ......
ΘΑ ΣΑΙ ΕΚΕΙ ΟΣΟ ΤΟ ΘΕΣ ΕΣΥ
ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΜΑ ΛΥΠΑΜΑΙ
ΠΟΥ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΔΑ.
ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ
Georgios
Eleni.....
ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ
Georgios
Να γράψω Γεώργιε...
Τώρα που το ταξίδι τελειώνει και βλέπω πως έχεις δίκιο
Γιατί ήμουν εκεί πιο πολύ κι απο κείνον
Είμαι και ήμουν εκεί και δε με είδε κανείς
Θα μαι εκεί όσο το θέλω εγώ
Οπότε...
Μαζεύω τα πνεύματα που έχω αμολήσει
Τις ανάσες και τους αναστεναγμούς
Με λύπη που με σφίγγει
Και φεύγω
(και δε θέλω ρε γαμώτο να φύγω
....αλλά ούτε και να μείνω)
25 Σεπτεμβρίου 2006
Πως μπέρδεψα έτσι τα ποιήματα
Ανακάτωσα τη θάλασσα με τα μάτια σου
Τον καυτό ήλιο με τα χάδια σου
Για σένα έγραφα αναρωτιέμαι
Μα εσύ είσαι ύλη, απλή
Μια παρουσία απαλή
Που είναι η δύναμη που ονειρεύτηκα
Που ναι το στόμα το σφιγμένο, το πεισματικό;
Ενα αγόρι μικρό, ανήμπορο μοιάζεις
Γυροφέρνεις στην άβολη στεριά
Απομακρύνεσαι, δεν είσαι εδώ
Αφήνεις την δίψα μου να θεριεύει
Τη πείνα μου ανικανοποίητη
Αναρωτιέμαι, γέμισες ποτέ γυναίκα με το είναι σου;
Τα τόσα χάδια σου σφίξαν ποτέ δυνατά κορμί;
Μήπως κοιμάται ακόμα μέσα σου το θεριό που ονειρεύτηκα;
νιώθω πιο αδύναμη απο τη κάθε κοπέλα του κάθε λιμανιού
Ανύπαρκτη, μηδαμινή
Λυγίζω, σκύβω μέσα μου
Μαζεύω τα μαύρα φτερά μου
Δε θέλω ουτε να σε κοιτάξω για τελευταία φορά
Πάντα μια σκιά μου τόλεγε πως έτσι θα ναι
Και δε μένοιαζε
Και στο πα
Με ρώτησες πως θα μου το ανταποδώσεις
Και σου πα, το χεις κανει ήδη
Επειδή υπάρχεις
Επειδή μεκανες να νιώσω έτσι
Φεύγω όμως τώρα γιατί πονάει να βλέπω το παραμύθι μου να διαλύεται
Η σκόνη απ τα συντρίμια του στεγνώνει τους χυμούς μου
Και εγω που δεν ανέχομαι το είναι μου άδροσο
Χυμούς που δε μου δίνεις πρέπει να ψάξω αλλού
Για να μαι αυτό που ονειρεύεσαι
ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΕΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ " ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ¨?
ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΑΥΤΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑ Η' ΑΠΛΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ.
ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΒΡΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ.
Η ΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ.ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ ΜΑΖΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΝΕΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΤΟΥ Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑ.
ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙ.
Προσωπικά, διαβάζοντας τη «βάρδια» και ένα ακόμα κομμάτι για ένα μικρό κινεζάκι που του είχε κολλήσει, δεν ένιωσα να μπερδεύομαι. Μου δόθηκε η εντύπωση ενός ανθρώπου που ενώ ζούσε χιλιάδες καταστάσεις δεν κατάφερνε να εμβαθύνει σε αυτές. Κάπως περιγραφικές οι αναφορές του και οι σκέψεις του πολύ επιφανειακά δουλεμένες. Μου άρεσαν και με εντυπωσίασαν οι περιγραφές των συνθηκών εργασίας στη θάλασσα αλλά βρήκα πολύ διαστρεβλωμένες τις απόψεις του για τις γυναίκες. Τις ακουμπάει τελείως επιφανειακά και υπό ένα δικό του πρίσμα. (Αξιοσημείωτο ότι όλες τις μετρούσε με χρήμα, οι στεριανές οι άχρηστες που τρώγανε τα λεφτά των ναυτικών και οι πουτάνες οι καλές... να είδες! Δεν του πήρε λεφτά! Πάλι όμως με το μέτρο του χρήματος την αξιολόγησε.) Ενώ δείχνει να βιώνει έντονα συναισθήματα δεν εμβαθύνει στις λεπτομέρειες. Καλά, τους ναυτικούς όρους που δεν καταλάβαινα απλά τους προσπερνούσα βάζοντας σημείωση να τσεκάρω και το λυσάρι που κυκλοφορεί για αυτό το σκοπό!
http://photos1.blogger.com/blogger/820/2321/400/sailing.jpg (http://photos1.blogger.com/blogger/820/2321/1600/sailing.jpg)
Ας γίνει η Αγάπη σου, τρικάταρτο καράβι για να οργώσει τα ξεχασμένα πέλαγα της ψυχής μου. Ορθωσε τα πανιά μου και πάλι, τέντωσε τα σχοινιά που αποζητούνε το αγέρι ν'ανασάνουν, αποτινάζοντας την αλμύρα που μάζεψαν, κουλουριασμένα επί χρόνια στο κατάστρωμα της ζωής. Με τα μαλλιά σου γι'ανεμοδείκτη, να οδηγήσω το καράβι σαν καρδιοκτύπι που παφλάζει πάνω απ'το κύμα, του καραβιού τα ίσαλα - τα μάτια σου τραγούδι μου ψηλά πάνω από την πρύμνη. Κι οι γλάροι αν γελάνε, από χαρά να είναι - για την ανάσα που ανατέλλει πίσω από τα σύννεφα. Να πιτσιλάει το αφρόκυμα το ανοιχτό μου ναυτικό πουκάμισο και αν ασπρίσουν του στήθους μου οι τρίχες εκεί θε νά'ναι το λιμάνι σου, προσκέφαλο τις νύχτες που οι φουρτούνες - της θάλασσας οι μακρινές βοές - λυσσομανούν στο πέλαγος. Ας βρέξεις ύστερα επάνω μου, νυχτερινή δροσιά μου, κι έτσι να αποκοιμηθώ
Georgios
30-09-2006, 16:41
Προσωπικά, διαβάζοντας τη «βάρδια» και ένα ακόμα κομμάτι για ένα μικρό κινεζάκι που του είχε κολλήσει, δεν ένιωσα να μπερδεύομαι. Μου δόθηκε η εντύπωση ενός ανθρώπου που ενώ ζούσε χιλιάδες καταστάσεις δεν κατάφερνε να εμβαθύνει σε αυτές. Κάπως περιγραφικές οι αναφορές του και οι σκέψεις του πολύ επιφανειακά δουλεμένες. Μου άρεσαν και με εντυπωσίασαν οι περιγραφές των συνθηκών εργασίας στη θάλασσα αλλά βρήκα πολύ διαστρεβλωμένες τις απόψεις του για τις γυναίκες. Τις ακουμπάει τελείως επιφανειακά και υπό ένα δικό του πρίσμα. (Αξιοσημείωτο ότι όλες τις μετρούσε με χρήμα, οι στεριανές οι άχρηστες που τρώγανε τα λεφτά των ναυτικών και οι πουτάνες οι καλές... να είδες! Δεν του πήρε λεφτά! Πάλι όμως με το μέτρο του χρήματος την αξιολόγησε.) Ενώ δείχνει να βιώνει έντονα συναισθήματα δεν εμβαθύνει στις λεπτομέρειες. Καλά, τους ναυτικούς όρους που δεν καταλάβαινα απλά τους προσπερνούσα βάζοντας σημείωση να τσεκάρω και το λυσάρι που κυκλοφορεί για αυτό το σκοπό!
Eleni
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΕΖΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΣ
ΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΩΣ ΚΙ ΕΣΥ ΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ.
ΑΠΛΑ ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΔΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ. ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΟΥ ΒΑΠΟΡΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΣ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΣ.ΟΜΩΣ ΟΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ.
ΚΑΘΕ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΧΑΡΑΖΕΙ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΡΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΙΜΑΝΙ.
ΕΣΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑΞΕΣ ΕΚΕΙ?
ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ.
ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ.
Georgios
30-09-2006, 16:53
http://photos1.blogger.com/blogger/820/2321/400/sailing.jpg (http://photos1.blogger.com/blogger/820/2321/1600/sailing.jpg)
Ας γίνει η Αγάπη σου, τρικάταρτο καράβι για να οργώσει τα ξεχασμένα πέλαγα της ψυχής μου. Ορθωσε τα πανιά μου και πάλι, τέντωσε τα σχοινιά που αποζητούνε το αγέρι ν'ανασάνουν, αποτινάζοντας την αλμύρα που μάζεψαν, κουλουριασμένα επί χρόνια στο κατάστρωμα της ζωής. Με τα μαλλιά σου γι'ανεμοδείκτη, να οδηγήσω το καράβι σαν καρδιοκτύπι που παφλάζει πάνω απ'το κύμα, του καραβιού τα ίσαλα - τα μάτια σου τραγούδι μου ψηλά πάνω από την πρύμνη. Κι οι γλάροι αν γελάνε, από χαρά να είναι - για την ανάσα που ανατέλλει πίσω από τα σύννεφα. Να πιτσιλάει το αφρόκυμα το ανοιχτό μου ναυτικό πουκάμισο και αν ασπρίσουν του στήθους μου οι τρίχες εκεί θε νά'ναι το λιμάνι σου, προσκέφαλο τις νύχτες που οι φουρτούνες - της θάλασσας οι μακρινές βοές - λυσσομανούν στο πέλαγος. Ας βρέξεις ύστερα επάνω μου, νυχτερινή δροσιά μου, κι έτσι να αποκοιμηθώ
Shrimp
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΜΕΡΟΣ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ.ΟΜΟΡΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΝ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΓΡΑΨΕ ΜΑΓΕΥΤΙΚΑ
ΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ. ΕΒΑΖΕ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΒΑΠΟΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΕ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ,ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΕΣ,ΜΑΓΙΚΕΣ,ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ,ΔΥΣΚΟΛΕ Σ,ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ .Ο ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΑΠ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΝΑ ΜΠΑΡΚΑΡΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ. ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΕΡΓΗ Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΤΟΠΗ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ.
Η ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ?
ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ
Georgios
30-09-2006, 18:39
Να γράψω Γεώργιε...
Τώρα που το ταξίδι τελειώνει και βλέπω πως έχεις δίκιο
Γιατί ήμουν εκεί πιο πολύ κι απο κείνον
Είμαι και ήμουν εκεί και δε με είδε κανείς
Θα μαι εκεί όσο το θέλω εγώ
Οπότε...
Μαζεύω τα πνεύματα που έχω αμολήσει
Τις ανάσες και τους αναστεναγμούς
Με λύπη που με σφίγγει
Και φεύγω
(και δε θέλω ρε γαμώτο να φύγω
....αλλά ούτε και να μείνω)
25 Σεπτεμβρίου 2006
Πως μπέρδεψα έτσι τα ποιήματα
Ανακάτωσα τη θάλασσα με τα μάτια σου
Τον καυτό ήλιο με τα χάδια σου
Για σένα έγραφα αναρωτιέμαι
Μα εσύ είσαι ύλη, απλή
Μια παρουσία απαλή
Που είναι η δύναμη που ονειρεύτηκα
Που ναι το στόμα το σφιγμένο, το πεισματικό;
Ενα αγόρι μικρό, ανήμπορο μοιάζεις
Γυροφέρνεις στην άβολη στεριά
Απομακρύνεσαι, δεν είσαι εδώ
Αφήνεις την δίψα μου να θεριεύει
Τη πείνα μου ανικανοποίητη
Αναρωτιέμαι, γέμισες ποτέ γυναίκα με το είναι σου;
Τα τόσα χάδια σου σφίξαν ποτέ δυνατά κορμί;
Μήπως κοιμάται ακόμα μέσα σου το θεριό που ονειρεύτηκα;
νιώθω πιο αδύναμη απο τη κάθε κοπέλα του κάθε λιμανιού
Ανύπαρκτη, μηδαμινή
Λυγίζω, σκύβω μέσα μου
Μαζεύω τα μαύρα φτερά μου
Δε θέλω ουτε να σε κοιτάξω για τελευταία φορά
Πάντα μια σκιά μου τόλεγε πως έτσι θα ναι
Και δε μένοιαζε
Και στο πα
Με ρώτησες πως θα μου το ανταποδώσεις
Και σου πα, το χεις κανει ήδη
Επειδή υπάρχεις
Επειδή μεκανες να νιώσω έτσι
Φεύγω όμως τώρα γιατί πονάει να βλέπω το παραμύθι μου να διαλύεται
Η σκόνη απ τα συντρίμια του στεγνώνει τους χυμούς μου
Και εγω που δεν ανέχομαι το είναι μου άδροσο
Χυμούς που δε μου δίνεις πρέπει να ψάξω αλλού
Για να μαι αυτό που ονειρεύεσαι
Eleni
ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ RADAR ΚΙ ΕΓΩ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΙΟ ΒΑΠΟΡΙ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ.........
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
ΑΨΥΧΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΚΡΥΟ?
ΟΧΙ!
ΕΝΑ ΚΑΤΑΛΕΥΚΟ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΒΟΥΝΟ
ΕΝΑ ΑΠΑΤΗΤΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΕΙΣΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑΤΟ ΞΕΡΕΙΣ
ΣΤΕΚΕΙΣ ΕΚΕΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ
ΔΕΝ ΠΑΣ ΜΑΚΡΥΑ
ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΜΑΚΡΥΑ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΜΑΚΡΥΑ
ΘΑ ΛΙΩΣΕΙΣ.
ΠΟΣΟΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΔΑΝ
ΠΟΣΟΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΑΞΑΝ ΜΕ ΦΟΒΟ
ΠΟΣΟΙ ΜΕ ΔΕΟΣ
ΠΟΣΟΙ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΜΟ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΝΑ ΒΑΠΟΡΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ
ΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΕΙ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΛΕΣ ΓΙΑΤΙ?
ΗΣΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ
ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΡΥΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΦΤΑΝ ΠΑΝΩ ΣΟΥ
ΜΕΓΑΛΩΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΝΟΣΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΓΕΡΟ
ΚΙ ΟΜΩΣ Eleni ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΟΥ
ΘΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΕΙ ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ.
ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΕΙ.
ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ ΕΧΕΙ ΚΑΛΟ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΔΕΙ ΠΩΣ ΗΣΟΥΝ
ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΣ.
Υ.Γ ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΦΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΑΛΛΑ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΣ.
ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ Eleni
ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ
Georgios
Georgios
13-10-2006, 18:27
Τότε ήρθε στην πόρτα. Το φορτηγίσιο σκαλοπάτι ψηλό για να προστατεύει από τα κύματα, την έκρυβε από τη μέση και κάτω. Με κοιτούσε κατάματα. Πάνω στη φτενή κι αδύνατη πλάτη, σ' ένα μαντίλι που οι δύο άκρες του δένονταν κόμπο κάτω απ' το λαιμό της και οι δύο άλλες στη μέση της, βρισκόταν ένα μικρό κινεζάκι, έξι μηνών. Της είπα να μπει. Δρασκέλισε το σκαλοπάτι με χάρη και χωρίς να κρατηθεί πουθενά. [...] Δε μ' ακολουθούσε σα σκυλί. Πήγαινε δίπλα μου. Κοιτούσε παντού. Δεν έδειχνε σαστιμάρα ούτε θαυμασμό. Όμως καταλάβαινα και τα δύο να δουλεύουν μέσα της, όταν, ξαφνικά καθώς περπατούσε, σταματούσε ανασηκώνοντας τους ώμους σαν να την πέρναγε αλαφρό ηλεκτρικό ρεύμα."
( Απόσπασμα από το "ΛΙ", 1η έκδοση: ΆΓΡΑ, 1987 - 1997. )
Georgios
13-10-2006, 18:29
"[...] Δώσαμε τα χέρια. Γύρισε τις πλάτες κρατώντας το κόνισμα και χάθηκε πίσω από τα δέντρα. Έσυρα τα χαλινάρια και ξεκινήσαμε. Μπροστά, στο ένα τσιγκέλι του σαμαριού, κρεμόταν ένα ταγάρι κριθαρίσια παξιμάδια. Πήρα δύο κι άρχισα να τραγανίζω ... Πού αρχινάει ο μύθος, πού φτάνει την αλήθεια, πού η αλήθεια κόβει το μύθο ... πού τελειώνει ... πού ξεπερνάει ... Με τέτοιο τροπάρι, στις δύο είχα φτάσει στο Δέλβινο."
"Τα χέρια μου έχουνε σκληρύνει από τα λουριά σου, κι η ψυχή μου από άλλη αιτία. Όμως πρέπει. Αισθάνομαι την ανάγκη. Γι' αυτό θα σου γράψω. [...] Ίσως για πρώτη φορά έβλεπα άλογο από τόσο κοντά. Τ' άλογα που είχα δει στη ζωή μου ήτανε στα τσίρκα, που τα δουλεύανε κοζάκοι, και στις κούρσες, που τα παίζαν οι άνθρωποι. [...]"
( Αποσπάσματα από το "ΣΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ/ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΜΟΥ",
1η έκδοση: ΆΓΡΑ, 1987 - 1997. )
Want to be your own boss? Learn how on Yahoo! Small Business. (http://us.rd.yahoo.com/evt=41244/*http://smallbusiness.yahoo.com/r-index)
DeleteReplyForwardMove...
Previous (http://us.f392.mail.yahoo.com/ym/ShowLetter?box=Sent&MsgId=6372_7879985_7242_610_3290_0_147_10069_32454 78993&PREV=1&inc=&num=&Idx=1&Search=&YY=71735&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b) | Next (http://us.f392.mail.yahoo.com/ym/ShowLetter?box=Sent&MsgId=6372_7879985_7242_610_3290_0_147_10069_32454 78993&NEXT=1&inc=&num=&Idx=1&Search=&YY=71735&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b) | Back to Messages (http://us.f392.mail.yahoo.com/ym/ShowFolder?box=Sent&YY=71735&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b) Save Message Text (http://us.f392.mail.yahoo.com/ym/ShowLetter/file.txt?box=Sent&MsgId=6372_7879985_7242_610_3290_0_147_10069_32454 78993&bodyPart=1&filename=file.txt&save=1&download=1&YY=71735&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b) | Full Headers (http://us.f392.mail.yahoo.com/ym/ShowLetter?box=Sent&MsgId=6372_7879985_7242_610_3290_0_147_10069_32454 78993&Idx=1&Search=&Nhead=f&YY=71735&order=down&sort=date&pos=0&view=a&head=b)
Georgios
13-10-2006, 18:30
"[...] Οι ναύτες είναι ακροβάτες. Φοράνε θαλασσιές φόρμες ή χακί ξεβαμμένες, γιομάτες μικρές κουκίδες κόκκινες, πράσινες, μαύρες, άσπρες. Μπορούνε ν' ανεβούνε στην κορφή του καταρτιού από ένα σκοινί, χωρίς ν' ακουμπάνε τα πόδια τους πουθενά. Μπορούν να κρατηθούν για μια στιγμή κρεμασμένοι απ' τα δόντια, να περπατήσουνε πάνω σ' έναν κάβο τεντωμένο κι από κάτω τους να κυλάει το ρέμα. Τα χέρια τους είναι γιομάτα σημάδια από χτυπήματα, μαγκώματα. Σε κάποιους λείπει δάχτυλο. Το 'φαγε μακαράς, συρματόσκοινο, βίντσι. Απόμεινε χάμω ζεστό για λίγο. Η γάτα το μύρισε κι έφυγε. Ο σκύλος του καραβιού το γνώρισε και το 'γλειψε. Το σάρωσε το τζόβενο μαζί με τ' άλλα σκουπίδια. [...] Όταν δείτε σε καμιάν εξοχή έναν άνθρωπο να 'ναι ακουμπισμένος με την πλάτη σ' έναν τοίχο και να καπνίζει ή να παίζει το κομπολόι του, είναι ναυτικός που 'χει πάρει τη σύνταξή του. Έχει πιάσει, καθώς λένε, αγκωνάρι."
"Παραμονή Χριστούγεννα ... Όσο μεθυσμένος να 'σαι, ξεζαλίζεσαι στο μομέντο. Κάθεσαι πάνω σε μια σιδερένια δέστρα και σκέφτεσαι. Οι εργάτες σχολάνε και προσπερνούν αδιάφορα. Βάνεις αυτί, μήπως ακούσεις τη γλώσσα του τόπου σου. Βγαίνεις από τους ντόκους και τριγυρνάς στην εργατική συνοικία. Βλέπεις τα φωτισμένα θαμπά τζάμια, τα δαντελένια κουρτινάκια. Ανοίγει μια πόρτα και σε χτυπά η μυρουδιά του σπιτιού, της κουζίνας. Η μάνα σου τούτη την ώρα βγάνει τους κουραμπιέδες και σε θυμάται. Έχει κλάψει από νωρίς, μα το κρύβει. Έχει δει όνειρο κακό. Καράβι κάτου απ' τα δέντρα. "Πότε θα του ξαναπλύνω τα ρούχα..." Τα λερωμένα, τ' άπλυτα, τα θαλασσοβρεγμένα ... Κάπου παίζει ένα πιάνο. Ψάχνεις για τρίτη φορά τις τσέπες σου. Στα πόδια σου γυαλίζει ένα σελίνι. Σκύβεις. Γελάστηκες. Βρέχει. Βρίσκεις ένα καταφύγιο του πρώτου πολέμου και μπαίνεις. Βρωμάει, όμως είναι ζεστά. Σκοντάφτεις πάνω σ' ανθρώπους που βλαστημάνε. Αποκοιμιέσαι καθιστός χάμω. Σηκώνεσαι μόλις φέξει. Ένας που στρίβει τσιγάρο, σε κοιτάζει και βρίζει. Βγαίνεις και χτυπάς τα πόδια σου. Βρίσκεις μια γόπα βρεμένη ... Πενήντα μέτρα πιο πέρα κυματίζει μια σημαία άσπρη και γαλάζια."
( Αποσπάσματα από το "ΒΑΡΔΙΑ", 3η έκδοση: ΆΓΡΑ, 1989 - 1996.
Το μέρος
Το καλύτερο μέρος για να κρυφτεί κανείς
Είναι το πέλαγος.
Τόσο βαθύ κι ατέλειωτο, τόσο μακρύ
και αλλοπρόσαλλο
Το καλύτερο μέρος για να κρυφτεί κανείς
Είναι το πέλαγος
Εκεί πνίγεται ο καημός και ο πόνος
Γίνεται γλυκός σαν τον αποσπερίτη.
Το καλύτερο μέρος για να κρυφτεί κανείς
Είναι το πέλαγος
Η απέραντη ησυχία του , η πλατιά αγκαλιά του
Και το χρώμα του.
Το καλύτερο μέρος για να κρυφτεί το πέλαγος
Είναι η καρδιά σου !
Telltails
25-10-2006, 01:37
Ο Ναυτικός Χάρτης
του Αρτούρο Περέθ Ρεβέρτε
Ένας ναυτικός χωρίς καράβι, εξορισμένος από τη θάλασσα, γνωρίζει μια παράξενη γυναίκα που έχει τις απαντήσεις σε ερωτήματα που κάποιοι άντρες θέτουν στον εαυτό τους από καταβολής κόσμου... Κυνηγοί ναυαγίων σε αναζήτηση του φαντάσματος ενός πλοίου που βυθίστηκε στη Μεσόγειο, προβλήματα γεωγραφικού πλάτους και μήκους των οποίων το μυστικό βρίσκεται κρυμμένο σε παλιές ρότες και ναυτικούς χάρτες, σε ναυτικά μουσεία, σε βιβλιοθήκες... Ποτέ η θάλασσα και η ιστορία, η επιστήμη της πλεύσης, η περιπέτεια και το μυστήριο δεν είχαν συνδυαστεί με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο σ' ένα μυθιστόρημα όσο στο Ναυτικό Χάρτη. Από τον Μέλβιλ ώς τον Στήβενσον και τον Κόνραντ, από τον Όμηρο ώς τον Πάτρικ Ο'Μπράιαν, η λογοτεχνία της θάλασσας βρίσκεται στις σελίδες αυτής της σαγηνευτικής ιστορίας.
Θα συμφωνήσω.Το διάβασα πρόσφατα και ειναι πολύ καλό.
Προτείνω το "Ο Ηλεκτρονικός Υπολογιστής στην Υπηρεσία του Αξιωματικού του Εμπορικού Ναυτικού" του Χρήστου Πέππα
Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε:
- Βασικές οδηγίες χειρισμού και προγραμματισμού
- Ναυτιλιακές εφαρμογές για υπολογιστες τσέπης και συμβατούς
- internet(links κτλ)
- τηλεπικοινωνίες στο πλοίο
- Συστήματα ποιότητας ISM-ISO 9000
- Προγραμματισμένη Συντήρηση (Planned Maintenance)
- Εγχειρίδιο εκπαίδευσης της JOTUN
- Utilities για υπολογιστές
- Ηλεκτρονικό ναυτιλιακό λεξικό
Α,περιλαμβάνει και δωρεάν cd με προγράμματα και εφαρμογές.
Telltails
27-10-2006, 11:39
@ Νικόλα υπόσχομαι να το συμπεριλάβω στην λίστα αγορών μου για την επόμενη μαζικήη βιβλιοκαταναλωτική μου εξόρμηση :)
@ Καπετάν Φουρτούνα χαίρομαι που ανακαλύπτω ανάμεσά μας έναν ακόμα λάτρη του βιβλίου. Όσο για το θέμα της ορολογίας στα ποιήματα και τα πεζά του Καββαδία ίσως σε βοηθήσει το μικρό γλωσσάρι στο έργο του Ν. Καββαδία που ανακάλυψα κι εγώ εντελώς τυχαία όταν έψαχνα για τις άγνωστές μου λέξεις.
Ρίξε μια ματιά εδώ >>> http://www.greece.org/poseidon/work/literature/wordy.html#6 (http://www.greece.org/poseidon/work/literature/wordy.html#6)
κι ελπίζω να φανεί χρήσιμο σε εσένα και σε όποιον άλλον το χρειαστεί :)
Telltails
27-10-2006, 12:18
Και για τους λάτρεις του Καββαδία μια νέα σχετικά έκδοση (2005) που βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και προσεγμένη είναι το :
Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη
Εκδόσεις : ΑΓΡΑ
Συγγραφέας: Νίκος Καββαδίας
Επιμέλεια : Guy (Michel) Saunier
http://www.protoporia.gr/protoporia/assets/books/9603256099.jpg
"Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη" συγκεντρώνει τα αθησαύριστα έργα του Νίκου Καββαδία, εκείνα δηλαδή που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες, ανθολογίες κ.α., αλλά δεν έχουν ποτέ συμπεριληφθεί σε ποιητικές συλλογές ή αναδημοσιευτεί σε αυτοτελείς τόμους, και ως εκ τούτου δεν ήταν πια προσιτά στο αναγνωστικό κοινό.
Τα πεζογραφήματα και ποιήματα που έχουν συγκεντρωθεί στο «Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη» ανήκουν στη μεγάλη τους πλειονότητα στα πρώτα δημιουργικά χρόνια του Καββαδία: ένα πρώτο ποίημα χρονολογείται από το 1926 ή 1927, τα ποιήματα που υπέγραψε με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλ(λ)ας δημοσιεύτηκαν από τον Ιανουάριο του 1928 έως τον Ιανουάριο του 1930, τα πεζογραφήματα που γράφτηκαν από το 1932 έως το 1935, τα υπόλοιπα ποιήματα, που τα υπογράφει ο Καββαδίας με τ’ όνομά του, χρονολογούνται από το 1928 έως το 1935. Μόνο πέντε ποιήματα ανήκουν σε μεταγενέστερες εποχές: Τα τρία αντιστασιακά ποιήματα είναι του 1943 και του 1945, το «Φοιτητές» του 1967 και στο «Στίχοι για τη ζωγραφική σου» του 1971.
Μερικά κείμενα, όπως «Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη» (1932) ή το ποίημα «Kasbah» (1934), αποτελούν σημαντικότατα αριστουργήματα. Σχεδόν όλα παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον επειδή, πέρα από τις επιμέρους αρετές τους, μας επιτρέπουν να δούμε τη γέννηση και την προοδευτική ανάπτυξη της θεματικής και του ιδιάζοντος λεξιλογίου του Καββαδία ή την επεξεργασία ενός μύθου, όπως εκείνου του ανέφικτου ταξιδιού κατά την προετοιμασία του "Mal du Depart".
Μερικά από τα κείμενα που δημοσιεύονται : «Ταξειδιωτικαί αναμνήσεις- πορτ Σάιτ, Αλεξάνδρεια, Μαρσίλλια, Κάπο ντι Φάρομ, Στρόμπολι, Αργοστόλι», «Η απίστευτη περιπέτεια του λοστρόμου Νακαχαναμόκο», «Γράμμα σε μίαν άγνωστη κυρία», «Οι άνθρωποι της κοκαϊνης» κ.α
Περιεχόμενα
Α. ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΑ ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
1. ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΤΙΜΟΝΙΕΡΗ
2.ΤΑΞΕΙΔΙΩΤΙΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
3. Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΛΟΣΤΡΟΜΟΥ ΝΑΚΑΧΑΝΑΜΟΚΟ
4. ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΥΡΙΑ (Φεβρουάριος 1932)
5. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΚΟΚΑΪΝΗΣ (Ν. Μαράκη)
6. ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΝ ΠΛΩ
Β. ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
1. [ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ]
2. ΠΟΘΟΣ (Πέτρος Βαλχάλας)
3. ΔΑΚΡΥ (Πέτρος Βαλχάλας)
4. ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΟΣ... (Πέτρος Βαλχάλας)
5. ΗΡΘΕ ΜΙΑ ΘΥΜΗΣΗ... (Πέτρος Βαλχάλας)
6. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΕΡΑΣΕ (Πέτρος Βαλχάλας)
7. ΠΑΝΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ (Π. Βαλχάλας)
8. ΑΓΑΠΑΩ (Π. Βαλχάλας)
9. Η ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ (Πέτρος Βαλχάλας)
10. ΗΘΕΛΑ (Πέτρος Βαλχάλας)
11. ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ (Π. Βαλχάλας)
12. ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΨΑΡΑ... (Πέτρος Βαλχάλας)
13. Η ΜΙΚΡΗ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ
14. ΘΡΥΛΟΣ
15. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
16. [ «Οι πόρνες οι χαρούμενες...» ]
17. ΒΡΑΔΥΝΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗΝ ΙΕΡΟΔΟΥΛΟ
18. KASBAH
19. ΛΟΣΤΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΟΕΡ ( Cardiff 3.9.35)
20. ΑΘΗΝΑ 1943
21. ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΕΠΟΝΙΤΗ
22. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
23. ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ
24. ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΟΥ
Πηγή :ΑΓΡΑ
MARAMBOU
25-11-2006, 23:03
File nik1956 poly wraio to poiima TO MEROS alla den mas les poianou einai. Exw faei ki egw trelo kollima me Niko Kavvadia. Den yparxei kati pou na exei grapsei kai na min to exw diavasei. Sas proteinw na diavasete ena vivlio pou kykloforise perysi me anekdota poiimata tou Kavvadia. O titlos tou vivliou einai "To imerologio enos timonieri" kai einai katapliktiko.
y.g Xerei kaneis to vivlio " Istories apo 5 dekaeties"? To exw vrei sto exwteriko alla to thelw sta ellinika.
cortomaltese
29-11-2006, 09:06
Oι δικες μου προτασεις μετα απο πολυ διαβασμα εν πλω και εν σπιτι..
1) Α.Π.Ρεβερτε Η βασιλισα του Νοτου
2) Ν. Σουλιας Πορτο Τανγκο
3) Τομ Ρομπινς >>ΟΛΑ: Οποσδηποτε Το αρωμα του Ονειρου, Ο Χορος των 7 πεπλων, Αγριεμενοι Αναπηροι επιστρεφουν απο καυτα κλιματα, και μετα τα υπολοιπα
4) Λουις Σεπουλβεδα: Χρονικα του Περιθωριου >>αλλα και >>Παταγονια Εξπρες
cortomaltese
29-11-2006, 16:07
Επισης, Ζαν Κλοντ Ισσο >> Οι βατσιμανηδες της Μασσαλιας
και της δουλειας Α. Κορρε Ι Θανοπουλου >>Ναυτιλιακη θεωρια και επιχειρηματικοτητα
cortomaltese
30-12-2006, 18:14
Τελευταια διαβασα το ΣΟΥΕΛ της Ιωαννας Καρυστιανη, παρα πολυ καλο, συστηνεται
Διάβασα το "Σουέλ" της Ιωάννας Καρυστιάνη (έχει γράψει και τις "Νύφες" της γνωστής ταινίας του Βούλγαρη)
Μου άρεσε... μάλλον μου άρεσε πολύ! Έριξα κλάμα αλλά μάλλον είμαι σε περίοδο συγκίνησης . Αναρωτιέμαι αν παρόλο που το έχει γράψει γυναίκα πέφτει μέσα σε όλες αυτές τις ναυτικές λεπτομέρειες που περιλαμβάνει. Το χει διαβάσει κανείς;
Οπισθόφυλλο βιβλίου:
-Ότι κι αν είναι αυτό, πες μου τι συμβαίνει.
-Το σουέλ μου ΄βαλε μπελά στο μυαλό.
-Ποιός είναι ο πραγματικός λόγος που δεν γυρίζεις;
-Η θάλασσα δεν με επιστρέφει.
-Τι γυρεύεις τώρα πια;
-Δεν έχω θέληση για στεριά.
Δώδεκα χρόνια μακριά από την οικογένειά του. Μακριά από τη στεριά, από τα αγαπημένα αλλά και λησμονημένα του πρόσωπα. Σπίτι του είναι πλέον το ΑΤΗΟS III. Ο τόπος όπου αναμετριέται με τις μνήμες του. Το καταφύγιο όπου διαφυλάσσει ερμητικά κλεισμένα τα μυστικά του. Το μόνο μέρος απ'το οποίο μπορεί και παρακολουθεί-όπως εκείνος θέλει-τη σιωπηλή πορεία του να χαρασσεται ερήμην του. τη μοναξιά του συντροφιά με το σουέλ:το βουβό κυματισμό του ωκεανού.
cortomaltese
13-01-2007, 18:34
To βιβλίο ήταν πάρα πολύ καλό. Η συγγραφέας είναι αντελώς εντός φάσης και περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια καταστάσεις και ναυτικές στιγμές. έστω και αν το σενάριο είναι ακραίο δεν παύει το βιβλίο να είναι εύστοχο συναισθηματικό και να σε κρατάει στην πρίζα μέχρι να τελειώσει.
cortomaltese
13-01-2007, 18:35
To βιβλίο ήταν πάρα πολύ καλό. Η συγγραφέας είναι εντελώς εντός φάσης και περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια καταστάσεις και ναυτικές στιγμές. έστω και αν το σενάριο είναι ακραίο δεν παύει το βιβλίο να είναι εύστοχο συναισθηματικό και να σε κρατάει στην πρίζα μέχρι να τελειώσει.
όντως το βρήκα κι εγώ ακραίο το σενάριο, βέβαια εσύ θα εννοείς μάλλον τα επαγγελματικά θέματα (σε κάποια σημεία, όπως πχ το ανάποδο βαπόρι!) τα οποία διάβαζα σαν χάνος και αναρωτιόμουν αν γίνονται αυτά! Αυτό που βρήκα εγώ ακραίο και αναφώνησα: "δε γίνονται αυτά" ήταν το τέλος το οποίο φυσικά ήταν το μόνο τέλος που ήθελα (με πολύ αγωνία) να διαβάσω.
Άμα την αφήσεις την προσωπική σου ζωή... σε αφήνει κι αυτή νομίζω, δεν σου τα γυρνάει έτσι καλά η μοίρα. Βρήκα απαράδεκτο τον τρόπο που λάκισε ο κάπταιν απ τα προβλήματα του (αν και μάλλον αναμενόμενο...) όσο κι αν ήταν "γενναίος" με τη θάλασσα... Δε νομίζω στην πραγματικότητα να τέλειωνε ποτέ έτσι.
To βιβλίο ήταν πάρα πολύ καλό. Η συγγραφέας είναι εντελώς εντός φάσης και περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια καταστάσεις και ναυτικές στιγμές. έστω και αν το σενάριο είναι ακραίο δεν παύει το βιβλίο να είναι εύστοχο συναισθηματικό και να σε κρατάει στην πρίζα μέχρι να τελειώσει.
Τελευταια διαβασα το ΣΟΥΕΛ της Ιωαννας Καρυστιανη, παρα πολυ καλο, συστηνεται
Το διάβασα πριν καμιά βδομάδα.καλό, με συναίσθημα, απλά κάποιες φορές ο τρόπος που γράφει μπερδεύει λιγο
EGW PANTWS, AN KAI DEN EINAI POIHMA, KSANADIAVASA THN VARDIA , TOU N.KAVADIA KAI ENOIWSA AKRIVWS OTAN TO EIXA PRWTODIAVASEI. PERIERGA SYNESTHIMATA..
Powered by vBulletin® Version 4.2.4 Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.