Θλίψη για το βάπορα..
Printable View
Θλίψη για το βάπορα..
Κάθε καράβι που μας αποχαιρετά οριστικά μετά απο τρεις δεκαετίες προσφοράς είναι λογικό να μας στεναχωρεί. Απο την άλλη 43 χρόνια στις θάλασσες είναι μια εξαιρετική επίδοση που τιμά τους ανθρώπους που έφτιαξαν και ταξίδεψαν το ΛΑΤΩ.
Ευχαριστουμε για τις αναμνησεις ........
Καλό ταξίδι αρχόντισσα....
Επειδή δεν έχω παρακολουθήσει το θέμα εξαρχής, μπορεί να μου πει κάποιος που ξέρει πόσο καιρό έμεινε παροπλισμένο το πλοίο?Μια φορά είχα ταξιδέψει μαζί από Αθήνα για Κρήτη και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ότι παρά τα 7-8 μποφορ δεν καταλάβαινε τίποτα, πάρα πολύ καλό ταξίδι. Επίσης μια ακόμη απορία, η πρύμνη ήταν χτισμένη ή είχαν κάνει ένωση με άλλο σκαρί πλοίου?Γιατί προς τα πίσω τα καταστρώματα ήταν κάπως πιο ανηφορικά.
Λατάρα μου φεύγεις έχοντας γράψει για σχεδόν 25 χρόνια στις ελληνικές θάλασσες τη δικιά σου μεγάλη ιστορία. Δυστυχώς δεν έφυγες μέσα στην αξιοπρέπεια, όπως έφυγε το «ντουέτο» σου, αλλά έδωσες τη «μάχη» σου μέχρι το τέλος.
Τουλάχιστον δεν ταλαιπώρησες κανέναν επιβάτη σου, και ήσουν σχεδόν παρατημένο από το 2010-11.
Όταν όμως μπαίνουν στη μέση τα λεφτά και τα συμφέροντα, τότε δεν γίνονται «θαύματα».
Θα θυμάμαι πάντα, το πόσο καλοτάξιδο ήσουν.
Τις αργέεεεες (πολύ αργές όμως) αλλά σταθερές μανούβρες σου (τουμπαριστές made in Japan with love).
Το παλιό ηχητικό σήμα της ΑΝΕΚ με το πιάνο που έπαιζε στα μεγάφωνα σου, κάθε φορά που έπιανες λιμάνι.
Τις μοκετάρες σου στα καταστρώματα που μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας το '00, έφταναν μέχρι τον… αστράγαλο.
Τη γωνιά σου με τα ufaδικά που πάντα ήταν πιο μικρή από του L15505 (ένας λόγος που σε «αντιπάθησα» τα πρώτα χρόνια σε σχέση με τον έρωτα).
Το πάντα άψογο πλήρωμα σου.
Το θρυλικό υπόγειο γκαράζ που από οδηγός - αγοράκι, έβγαινες οδηγός - άντρας.
Το «κάρβουνο» που έβγαζες από την τσιμινιέρα (είπαμε… τουμπαριστές made in Japan) #Funnel Smokes.
Τις δυο υπέροχες περατζάδες με μπαμπού τραπεζάκια.
Τα ερωτεύσιμα και καραβολάτρικα ανοιχτά καταστρώματά σου.
Τις τεράστιες καμπίνες που υπήρχαν δίπλα από την πρώτη reception.
Τον ήχο -σαν κλακέτες- που έκανε το πλαστικό σκέπαστρο στην πρύμνη, όταν ήταν έντονο το vibration.
Και φυσικά τις άπειρες αναμνήσεις, που αυτές είναι στο τέλος που πάντα μένουν.
Εδώ μια φωτό από το «μπαούλο», όπως θέλω να το θυμάμαι πάντα.
Με την μπλε γραμμή που είχε τα πρώτα χρόνια παρουσίας του στην Ελλάδα και τα «μουστάκια» στην τσιμινιέρα.
Συνημμένο Αρχείο 188838
Αντίο Λατάρα! :frown-new:
Ήταν δεμένο ~ 4 χρόνια.Φυσικά κ η πρύμη δεν ήταν από άλλο πλοίο.Λόγω της κλίσης του σκάφους στην πρύμη ( αλλά κ στην πλώρη,τα περισσότερα πλοία κάνουν καμπύλη ) κ επειδή η ΑΝΕΚ το έχτισε πρύμα μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε άλλο,τα ντεκ έπαιρναν τον ...ανήφορο.Αυτό το ασχήμιζε σαν σουλούπι.
Αρχοντικό πλοίο...που θα λείψει πολύ! Τέτοια σκαριά σιγά σιγά θα τα βλέπουμε μόνο στην ¶πω Ανατολή και εάν και εκεί σε λίγα χρόνια! Αντίο και από εμένα Κυρία Λατώ (το κυρία με Κ)
Χθες το βράδυ κατά τις 8,15 συναντήθηκαν ανοικτά της ράδας του Πειραιά 2 γιαπωνέζικα βασιλοβάπορα.Το ΝΗΣΟΣ ΣΑΜΟΣ ζωντανό,ολόφωτο κ το πρώην ΛΑΤΩ βουβό,σκοτεινό με το ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΧΙΙ να το ρυμουλκεί στον τόπο του μαρτυρίου,ω τι σύμπτωση στο ξεκίνημα του ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΙΙ.
Συγκινητικό κ σκεφτόμουν αν τα βαπόρια είχαν μιλιά,θα είχαν πολλά να πουν τα δυό τους...
Περίμενα ότι ο cpt Γιώργης Αρβανίτης θα το αποχαιρετούσε με την μπουρού του...:sorrow::love_heart::adoration: