Pasteur/Bremen/Regina Magna at Marseille from old September 1955 film of INA
http://www.ina.fr/economie-et-societ...seille.fr.html
Συνημμένο Αρχείο 114213
Printable View
Pasteur/Bremen/Regina Magna at Marseille from old September 1955 film of INA
http://www.ina.fr/economie-et-societ...seille.fr.html
Συνημμένο Αρχείο 114213
To BREMEN της North German Lloyd ανεβαίνει τον ποταμό Χάντσον με φόντο τους ουρανοξύστες του Μανχάταν.
Μια εξαιρετική φωτογραφία ενός επιβλητικού σκαριού! πηγή
Συνημμένο Αρχείο 119731
Το 1937 η γαλλική εταιρία Compagnie de Navigation Sud Atlantique δίνει εντολή στο ναυπηγείο Chantiers de l’ Atlantique (Penhoet) στο Saint Nazaire για την ναυπήγηση ενός υπερωκεανίου για την γραμμή της Νοτίου Αμερικής. Το καράβι καθελκύεται στις 15 Φεβρουαρίου του 1938 με το όνομα Pasteur προς τιμή του μεγάλου γάλλου γιατρού. Η καθέλκυση γίνεται με ανάδοχο την σύζυγο του εγγονού του Louis Pasteur. Το πλοίο είχε εκτόπισμα 29.253 τόνους χωρητικότητα 751 επιβατών (12 σε καμπίνες λουξ, 275 Α’ θέσης, 126 Β’ θέσης και 338 Γ’ θέσης), 212 μέτρα μήκος, 4 ατμοστρόβιλους Parsons 50.000 ίππων που κινούσαν ταυτόχρονα τέσσερις άξονες με αντίστοιχες προπέλες με υπηρ. ταχύτητα 24 knots (μεγ. 26). Το καράβι είχε ένα γενικά μοντέρνο προφίλ με καμπυλωτή πλώρη, δύο όμως πανύψηλα άλμπουρα και μία δυσανάλογα μεγάλη τσιμινιέρα τοποθετημένη πολύ κοντά στην γέφυρα. Τον Μάρτιο του 1939 το καράβι είναι σχεδόν έτοιμο για παράδοση στην εταιρία του όταν μία πυρκαγιά σε σκαλωσιά κατά το βάψιμο του εσωτερικού της τσιμινιέρας δημιουργεί μεγάλες ζημιές από τα φλεγόμενα ξύλα που πέφτουν στο εσωτερικό του βαποριού με καθυστέρηση δύο μηνών για το προγραμματισμένο παρθενικό ταξίδι του. Ο αρχικός προγραμματισμός ήταν για τον Ιούνιο του 1939 από το Bordeaux της Γαλλίας προς το Μπουένος Άϊρες της Αργεντινής αλλά με την αποκατάσταση των ζημιών αναβλήθηκε για τον Αύγουστο. Στις 19 Αυγούστου πραγματοποιείται ένα διήμερο ταξίδι στην Μάγχη για 500 καλεσμένους πριν το παρθενικό ταξίδι το οποίο όμως ακυρώνεται λόγω της κήρυξης του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και παροπλίζεται στο Saint Nazaire. Με την εμπλοκή της Γαλλίας στον πόλεμο, το καράβι μετατρέπεται το 1940 σε πλοίο μεταφοράς στρατιωτών και πολεμικού υλικού και η πρώτη του αποστολή είναι η μεταφορά 213 τόνων αποθέματος χρυσού του γαλλικού κράτους από την Βρέστη της Γαλλίας στο Χάλιφαξ του Καναδά. Με την πτώση της Γαλλίας το πλοίο τίθεται από τους συμμάχους στην διαχείριση της Cunard-White Star (πολλές φορές αναφέρεται την περίοδο αυτή σαν HMTS Pasteur) και εκτελεί αμέτρητα ταξίδια μεταφοράς (περ. 300.000 συνολικά) στρατιωτών και τραυματιών στον Καναδά, Νότιο Αφρική, Αυστραλία, Ασία και Νότιο Αμερική. Η υψηλή ταχύτητά του των 24-26 knots του επέτρεπε να αψηφά τα γερμανικά υποβρύχια, τα περιβόητα U-Boats, και να πλέει στους ωκεανούς μόνο του χωρίς την συνοδεία πολεμικών πλοίων. Επίσης, μετέφερε γερμανούς αιχμαλώτους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως στην Αμερική. Με την λήξη του πολέμου το καράβι επαναπατρίζει αμερικανούς και καναδούς στρατιώτες στην Β. Αμερική το 1945 και επιστρέφει το 1946 πίσω στην εταιρία του. Το βαπόρι παραμένει σε ρόλο μεταφοράς γάλλων στρατιωτών, αυτή την φορά στην Ινδοκίνα προς Σαϊγκόν και Χαϊφόνγκ μέχρι το 1954 με επιπλέον αποστολές μεταφοράς στρατιωτών την περίοδο 1954-56 στην Αλγερία, στο Μαρόκο, Ντακάρ της Σενεγάλης και αλλού. Για τις στρατιωτικές υπηρεσίες του αυτές ιδίως κατά την περίοδο 1939-45 του απονέμεται ο Σταυρός του Πολέμου (Croix de Guerre). Το 1956 παροπλίζεται και πάλι, αυτή τη φορά στην Τουλόν. Με την κρίση του Σουέζ το 1956 ενεργοποιείται και πάλι σαν αρχηγείο των γαλλικών στρατευμάτων στο Πορτ Σαϊντ της Αιγύπτου και παροπλίζεται στην συνέχεια το 1957 στην Βρέστη. Με τον τελευταίο αυτόν παροπλισμό κλείνει ο πρώτος κύκλος της ζωής του υπό γαλλική ιδιοκτησία που κατά την διάρκειά της παραδόξως δεν μετέφερε ούτε έναν επιβάτη γραμμής αλλά μόνο στρατιώτες και τραυματίες πολέμου. Τον Σεπτέμβριο του1957 αγοράζεται από την γερμανική Norddeutscher Lloyd (NDL) η οποία θέλει να ενισχύσει τον στόλο της με ένα ακόμα μεγάλο καράβι εκτός από το Berlin (πρώην Gripsholm I της Swedish American Line). Οδηγείται στο ναυπηγείο Bremer Vulkan της Βρέμης, εν μέσω μεγάλων διαμαρτυριών του γαλλικού πληθυσμού για την πώλησή του, για γενική ανακαίνιση. Οι εργασίες στο ναυπηγείο συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων την εγκατάσταση καινούργιων καζανιών και ηλεκτρογεννητριών, γενική επισκευή στο μηχανοστάσιο, νέα διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων, την προσθήκη σταθερωτήρων Denny Brown και νέων οργάνων ναυσιπλοίας. Με την εσωτερική διαμόρφωση αποκτά νέα σαλόνια, καταστήματα, νοσοκομείο, γυμναστήριο-σάουνα, επίσης εξωτερικές πισίνες, μπαρ και χώρους ηλιοθεραπείας. Η πιο αισθητή αλλαγή είναι η αντικατάσταση της τσιμινιέρας με μία μικρότερη κωνικού σχήματος και η τοποθέτηση μικρού καταρτιού πάνω από την γέφυρα ενώ "κουρεύεται" αυτό πίσω από την τσιμινιέρα, καταργώντας τα αρχικά μεγάλου ύψους. Το καράβι με το νέο όνομα Bremen (V), το πέμπτο κατά σειρά, έχει τώρα εκτόπισμα 32.336 τόνους, χωρητικότητα 1.122 επιβατών (216 Α’ θέσης και 906 Τουριστικής), νέα ιπποδύναμη 53.000 ίππων με μετατροπές στους στροβίλους για να κινούν ανεξάρτητα μία προπέλα ο καθένας, με υπηρ. ταχύτητα 23 knots (μεγ. 26 knots). Τον Ιούλιο του 1959 κάνει το παρθενικό του ταξίδι γραμμής, καθυστερημένο κατά 20 χρόνια, από το Bremerhaven προς την Νέα Υόρκη μέσω Σαουθάμπτον. Από το 1960 το καράβι διατηρεί τα καλοκαίρια την γραμμή Μπρέμερχαφεν-Σαουθάμπτον -Χερβούργο-Νέα Υόρκη, και τους χειμώνες κάνει κρουαζιέρες στην Καραϊβική και την νότιο Αμερική από την Νέα Υόρκη. Το 1965 το πλοίο αποκτά βολβό στην πλώρη στην επισκευαστική βάση της NDL. Το 1970 η NDL συγχωνεύεται με την Hamburg America Line (HAL) και δημιουργείται η Hapag Lloyd και το 1971 λόγω μεγάλης φθοράς στις μηχανές του μετά από 30 χρόνια συνεχούς καταπόνησης στους ωκεανούς, κρίνεται ασύμφορη η επισκευή των μηχανών και βγαίνει για πώληση. Με μεγάλη έκπληξη, λόγω της κατάστασης των μηχανών του, η ναυτιλιακή αγορά πληροφορείται τον Οκτώβριο του 1971 την πώληση του Bremen στην εταιρία του Δημήτρη Χανδρή, Chandris Cruises η οποία προτίθεται να το δουλέψει σε κρουαζιέρες με ήπιες ταχύτητες για τις μηχανές του. Το Bremen παραμένει στην υπηρεσία της γερμανικής εταιρίας μέχρι τον Δεκέμβριο που κάνει το τελευταίο ταξίδι από την Νέα Υόρκη στο Μπρέμερχαφεν και τον Ιανουάριο του 1972 φτάνει στο ναυπηγείο Χανδρή στα Αμπελάκια για επισκευή των μηχανών και γενική ανακαίνιση. Η ανακαίνιση των εσωτερικών χώρων περιλαμβάνει νέα διαρρύθμιση για 1.100 επιβάτες μίας ενιαίας θέσης και το πλοίο, η νέα πλέον ναυαρχίδα της Chandris Cruises, με το όνομα Regina Magna (με παράλληλη μετονομασία της μέχρι τότε ναυαρχίδας Regina σε Regina Prima) βάφεται στα λευκά με την χαρακτηριστική μπλε τσιμινιέρα των Χανδρήδων με το μεγάλο λευκό Χ. Τον Μάιο του 1972 το πλοίο ετοιμάζεται να αποπλεύσει από το Tilbury της Αγγλίας για κρουαζιέρες προς την Σκανδιναβία και την Βαλτική και αργότερα με κρουαζιέρες από το Άμστερνταμ στους ίδιους προορισμούς. Με τον απόπλου από το Tilbury μία βλάβη των μηχανών του το υποχρεώνει να επιστρέψει πίσω για να αποβιβάσει τους επιβάτες και να επιστρέψει στα Αμπελάκια για επισκευές, με ακύρωση αρκετών κρουαζιερών του 1972. Στα τέλη της σαιζόν κάνει κρουαζιέρες από την Τζένοβα στην δυτική Αφρική και τα Κανάρια νησιά ενώ τον χειμώνα 1972/73 κάνει κρουαζιέρες στην Καραϊβική από το San Juan του Puerto Rico. Το πρόγραμμα του 1973 και 74 συνεχίζεται με κρουαζιέρες στην βόρειο Ευρώπη και Μεσόγειο μέχρι το τέλος της σαιζόν του 1974 που η αύξηση της τιμής των καυσίμων σε συνδυασμό με τις ενεργοβόρες μηχανές του αναγκάζουν την Chandris Cruises να το παροπλίσει «προσωρινά» στην Κυνοσούρα. Ο παροπλισμός του διαρκεί τρία ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1977 που το αγοράζει η Philippine Singapore Ports Corporation των Φιλιππίνων με έδρα την Μανίλα, για χρήση πλωτού ξενοδοχείου στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας. Το πλοίο μεταφέρεται στην Σαουδική Αραβία με το νέο όνομα Saudi Phil I και δένει μόνιμα για να στεγάσει τους επί το πλείστον φιλιππινέζους εργάτες των έργων στο λιμάνι της Τζέντα. Με την ολοκλήρωση των έργων το 1980 το πλοίο πωλείται στην εταιρία Philsimport International Ltd. για σκραπ στην Ταϊβάν και στις 9 Ιουνίου του 1980 κατά την ρυμούλκησή του στον Ινδικό ωκεανό με το τελευταίο του όνομα Filipinas-Saudia I (η εγγραφή στο Lloyd’s Register ήταν Saudi-Filipinas I), παίρνει κλίση αριστερά και βυθίζεται με την πρύμη στον Ινδικό ωκεανό.
Με την πολεμική του φορεσιά στην Νέα Υόρκη το 1940 παρέα με το Normandie
Συνημμένο Αρχείο 130973
Με την μαύρη φορεσιά της Sud Atlantique μεταφέροντας στρατιώτες το 1955 κοντά στην Σιγκαπούρη, με αυτή την τεράστια τσιμινιέρα
Συνημμένο Αρχείο 130974
Σαν Bremen με τα χρώματα της NDL
Συνημμένο Αρχείο 130975
Με την λευκή φορεσιά της Chandris Cruises σαν Regina Magna
Συνημμένο Αρχείο 130976
Λίγο πριν το τέλος με το όνομα Filipinas-Saudia I σαν πλωτός κοιτώνας εργατών στην Τζέντα
Συνημμένο Αρχείο 130977
πηγή φωτογραφιών shipsnostalgia
Impressive bow shot of Regina Magna by Clive Harvey on Shipspotting. I think this ship had one of the most beautiful bows afloat!
Henry.
Συνημμένο Αρχείο 140156
Κοντινό πλάνο του Bremen μαζί με το America σε προβλήτα του λιμανιού της Βρέμης την δεκαετία 50.
Συνημμένο Αρχείο 140253
πηγή shipsnostalgia
Η "Μεγάλη Βασίλισσα" του Χανδρή σε καρτ ποστάλ της Στοκχόλμης παρέα με το VISTAFJORD και ένα ρώσικο.
Συνημμένο Αρχείο 141978
I came across these interesting photos of Regina Magna in a German website when she had just been purchased by Mimi Chandris. There is also a translated article of her purchase which has some interesting anectodes which I will try and upload later (its in pdf format) or at least upload the link. Some of you might already have seen this!
Henry.
Συνημμένο Αρχείο 163982Συνημμένο Αρχείο 163983Συνημμένο Αρχείο 163984Συνημμένο Αρχείο 163985
Thank you Henry for the very rare and precious material you shared with all of us Bremen/Regina Magna fans. Amazing stuff.
Μια επιβλητική πόζα από ένα βαρύ βαπόρι στην τελευταία του χρόνια ως κρουαζιερόπλοιο. Ακολούθησε ο παροπλισμός στην Κυνοσούρα και η πώληση στην "αραπιά"
Συνημμένο Αρχείο 171279
πηγή