Ποίηση και Θάλασσα (Poetry & Sea)
βαλτε το αγαπημενο σας ποιημα...
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ
Έβραζε το κύμα του γαρμπή.
Ήμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη.
Γύρισες και μου 'πες πως το Μάρτη
σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει.
Κούλικο στο στήθος σου τατού,
που όσο κι αν το καις δε λέει να σβήσει.
Είπαν πως την είχες αγαπήσει
σε μια κρίση μαύρου πυρετού.
Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια.
Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
κι άκοπο μασάς καφέ πικρό.
Το Άλφα του Κενταύρου μια νυχτιά
με το παλινώριο πήρα κάτου.
Μου 'πες με φωνή ετοιμοθανάτου:
"Να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά".
Άλλοτε απ' τον ίδιον ουρανό
έπαιρνες, τρεις μήνες στην αράδα,
με του καπετάνιου τη μιγάδα,
μάθημα πορείας νυχτερινό.
Σ' ένα μαγαζί του Nossi Be
πήρες το μαχαίρι, δυο σελλίνια,
μέρα μεσημέρι απά στη λίνια
ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.
Κάτου στις αχτές της Αφρικής
πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι.
Τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι
και τ' ωραίο γλυκό της Κυριακής.
Ιδανικός Κι Ανάξιος Εραστής....... Καβαδίας συνέχεια
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής...................
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων....
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές...........
χωρίς να σκίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων..............
Για το Μαντράς, τη Σιγκαμπούρ, τ' Αλγέρι, και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία.................
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς.........
θα κάνω θρίση σε χοντρά λογιστικά βιβλία.....................
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ........................
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα χω πια ξεχάσει...................
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λεει σ' όποιον ρωτά............
«ήταν μια λόξα νεανική μα τώρα έχει περάσει»...............
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί....
κι ο λόγος ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει..........
Κι αυτό τ' ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί..........
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει..............
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ.................
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες.............
θα χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ.....................
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες