Είχε πίσω του μια μεγάλη ιστορία με τα Ιταλικά χρώματα, είχε ένα σύντομο πέρασμα από τα δικά μας τα νερά, είχε και ένα μάλλον επεισοδιακό τέλος. Για σας αγαπητοί μου φίλοι, εδώ αναχωρώντας πρωί από Πειραιά για κρουαζιέρα.
Συνημμένο Αρχείο 4931
Printable View
Είχε πίσω του μια μεγάλη ιστορία με τα Ιταλικά χρώματα, είχε ένα σύντομο πέρασμα από τα δικά μας τα νερά, είχε και ένα μάλλον επεισοδιακό τέλος. Για σας αγαπητοί μου φίλοι, εδώ αναχωρώντας πρωί από Πειραιά για κρουαζιέρα.
Συνημμένο Αρχείο 4931
Oταν ερχοταν Πατμο, φυσικα δεν εδενε στο λιμανι, αλλα ηταν κατι τεραστιο! Και απο τα αγαπημενα μου πλοια! Δυστυχως, δεν εκατσε πολυ... Κριμα...
Dear friends
Enjoy this official on board photo of the splendid M/S AEGEAN SPIRIT during her short-lived carrer under Golden Sun Cruises 2000-2001 season: :)
Συνημμένο Αρχείο 40927
During her 2000 winter season she was weekly calling in Madeira, doing a 7 days cruise around Atlantic islands.
Dimas, thanks for opening this thread. This was a truly great ship the former Enrico Costa and Provence with a fascinating history and varied career. Unfortunately she met a sad and undignified end.
Will post some interesting photos and cards of her later on today.
Best regards
Henry.
Ναι Finnpartner τον Αύγουστο του 2000 με ένα ιστιοφόρο είχαμε φουντάρει αρόδο μπροστά στο ψαροταβερνάκι "το Κύμα" απέναντι από την Σκάλα και το πρωϊ που ξύπνησα το θηρίο ήταν πίσω στα 100 μέτρα φουνταρισμένο. Δυστυχώς πέρασε από εμάς στην δύση της ζωής του και όχι στα χέρια της καλύτερης εταιρίας...
Και μία φωτογραφία του με τα ενδιάμεσα χρώματα πριν την μπλε φορεσιά. Από το Nave & Armatori.
Νομίζω πως η φωτογραφία είναι προϊόν καλλιτεχνικής παρέμβασης. Ως Aegean Spirit δεν θυμάμαι να ταξίδεψε λευκό.
Νομίζω ότι έχεις δίκιο ¶ρη. Σαν Ocean Glory 1 είχε λευκό χρώμα υπό την ίδια ιδιοκτησία.
Πηγή faktaomfartyg
Συνημμένο Αρχείο 123756
Εδω πλεον έχει περιέλθει στην ιδιοκτησία Λελάκη, απο τον οποίο και κατέληξε στα διαλυτήρια.
Πολυ σωστα. Κατεληξε στα διαλυτηρια υπο το καθεστως της ιδιοκτησιας Λελακη. Το τελευταιο του λιμανι στην πολυχρονη ιστορια του, ηταν το Dover τον Οκτωβριο του 2001. Ημουν μελος του τελευταιου του πληρωματος. Το αποχαιρετησα λιγο πριν το οριστικο του τελος. Ηταν πολυ ωραιο σκαρι...
Να καλοσωρίσο το φίλο ippokampos, και μιας και αναφερθήκαμε στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του πλοίου, ας το δούμε και πιο αναλυτικά.
Το 2000 το ναύλωσε η Traditional Cruises από την ιταλική MSC, το μετονόμασε AEGEAN SPIRIT και εντάχθηκε στο στόλο της Golden Sun Cruises. Νομίζω πως η Traditional Cruises ανήκε σε κάποιο πρώην στέλεχος της Ηπειρωτικής.
Το 2001 το ναύλωσε η Cruise Holdings, μια εταιρεία που ανήκε στον ανηψιό του Λελάκη (νομίζω λεγεται Γαλετάκης). Το μετονόμασε OCEAN GLORY I και το υποναύλωσε στους άγγλους τουρ οπερέϊτορ Cruise Collection. Για να μην κουράζω, το καράβι σύντομα είχε "θέματα" (περισσότερα εδώ) και τελικά η υποναύλωση ακυρώθηκε, και επέστρεψε στα χέρια των ιταλών ιδιοκτητών.
Επόμενως σταθμός του ήταν τα διαλυτήρια του Αλανγκ...
Σίγουρα τα σχόλια που εκφράστηκαν στα τελευταία του δεν ήταν καθόλου θετικά αλλά αν μη τι άλλο σαν σουλούπι ήταν όμορφο:
Συνημμένο Αρχείο 98674
[QUOTE=gtogias;370360]Σίγουρα τα σχόλια που εκφράστηκαν στα τελευταία του δεν ήταν καθόλου θετικά αλλά αν μη τι άλλο σαν σουλούπι ήταν όμορφο:
George to complement your excellent photo above here is a colourful publicity folder issued by Golden Sun illustrating their "new" addition to the fleet. In fact it was a very good quality brochure and they also did one for the Arcadia and Aegean 1, which I also have.
Henry.
Συνημμένο Αρχείο 98724 Συνημμένο Αρχείο 98725 Συνημμένο Αρχείο 98726 Συνημμένο Αρχείο 98727 Συνημμένο Αρχείο 98728
Have also found these two interesting photos taken towards the end of her career as Ocean Glory. The second one shows her when she was arrested at Dover shortly before her demise. Shame that she came to such an undiginified end as she had been an elegant and classic liner with French, Italian and Greek pedigree.
All the best, Henry.
Συνημμένο Αρχείο 98729
Συνημμένο Αρχείο 98730
She was a true classic liner, but unfortunately her time was running out...
Her near loss in Heraklion due to corrupted tanks probably spelled the end of her days in the Aegean.
In June 2001, on her way to Dover for the charter, she was photographed at Lisbon by L.M.Correira
Συνημμένο Αρχείο 98767
source with a higher resolution photo
Here is another shot of her taken by L.M. Correira at Lisbon. I think that this is the best angle of the ship.
Συνημμένο Αρχείο 123755
Ένα από τα πλοία που άφησαν την στάμπα τους στην ιστορία των μεταναστευτικών καραβιών προς την Νότιο Αμερική ήταν βεβαίως το γαλλικό μεταναστευτικό της SGTM, Provence το οποίο έγινε γνωστότερο στην επιβατηγό ναυτιλία σαν το Enrico C της Linea Costa. Η μακρά ιστορία του ξεκινά το 1948 όταν η Societe Generale de Transports Maritimes a Vapeur (SGTM) έδωσε την παραγγελία για την ναυπήγησή του στα αγγλικά ναυπηγεία Swan, Hunter & Wigham Richardson του Newcastle. Η Γαλλία την εποχή εκείνη αντικαθιστούσε τα απωλεσθέντα κατά τον Βʼ Παγκόσμιο πόλεμο εμπορικά πλοία της κτίζοντας καινούργια σε γαλλικά ναυπηγεία, και το αγγλικό ναυπηγείο το οποίο είχε χτίσει και παλαιότερα καράβια για την SGTM ήταν το μόνο ελεύθερο για την κατασκευή του πλοίου. Το Provence καθελκύεται το 1950 και τον Φεβρουάριο του 1951 παραδίδεται στην εταιρία του. Κλασσικό στιβαρό επιβατηγό αγγλικής ναυπήγησης με συντηρητικές σχεδιαστικές γραμμές (15.719 grt, 177 μέτρα μήκος, 157 επιβάτες Αʼ θέσης, 167 Τουριστικής, 978 Γʼ θέσης -εκ των οποίων 470 σε μαζικούς κοιτώνες, max. speed 20 knots, 2x Parson steam turbines 15.000 SHP) και ένα μήνα μετά κάνει το παρθενικό του ταξίδι από την Μασσαλία προς το Μπουένος ¶ϊρες μέσω Τζένοβας, Ντακάρ Δ. Αφρικής, Ρίο ντε Τζανεϊρο, Σάντος, Μοντεβίδεο. Ένα χρόνο μετά την ναυπήγησή του, παραδίδεται από τα γαλλικά ναυπηγεία Chantiers & Ateliers de St Nazaire το βασισμένο πάνω στα ίδια σχέδια σχεδόν δίδυμο αδελφάκι του (που κάηκε όμως το 1963 επί ιδιοκτησίας Χανδρή σε επισκευή του στον Σκαραμαγκά) Bretagne. Ένα σοβαρό ατύχημα το 1954, ευτυχώς χωρίς θύματα, προξενήθηκε όταν το Λιβεριανό δεξαμενόπλοιο Saxonsea εμβόλισε στην πλώρη το Provence μέσα στον ποταμό Ρίο Πλάτα της Αργεντινής. Το ατύχημα είχε σαν αποτέλεσμα την επί 6 σχεδόν μήνες επισκευή της πλώρης του. Τα επόμενα χρόνια ήταν ιδιαίτερα σκληρά για την γαλλική SCTM λόγω του έντονου ανταγωνισμού στην γραμμή από την ισπανική Ybarra, και την ιταλική Costa (η οποία είχε το νεότευκτο Federico C στη γραμμή, μεταξύ άλλων πλοίων της) οι οποίες και καλύτερα καράβια είχαν με ατομικές καμπίνες στην Γʼ θέση, και πολυτελέστερα και ταχύτερα. Επιπλέον, το αεροπλάνο μείωνε συνέχεια τον αριθμό που μετέφεραν τα πλοία στην Νότιο Αμερική. Έτσι το 1960 η SGTM αποφασίζει να αποσύρει τα καράβια της από την γραμμή και ναυλώνει το μεν Bretagne στην εταιρία Χανδρή για την γραμμή της Αυστραλίας, και το δε Provence σε παρόμοια συμφωνία με την ανταγωνιστική Costa για την γραμμή της Νοτίου Αμερικής. Το Provence δέχεται μία μετακευή όπου χτίζονται συμπληρωματικές καμπίνες και καταργούνται οι μαζικοί κοιτώνες της Γʼ θέσης, οι υπερκατασκευές προεκτείνονται πρύμα με την προσθήκη πισίνας για την Βʼ θέση, αποκτά κλιματισμό σε όλους τους χώρους, και ξηλώνονται τα άλμπουρα της πλώρης (για την δημιουργία πισίνας Γʼ θέσης) και της πρύμης με τοποθέτηση νέου πάνω από την γέφυρα. Βάφεται λευκό (από το αρχικό μαύρο της SGTM) διατηρώντας όμως τα σινιάλα και χρώματα της SGTM στην τσιμινιέρα του. Το 1961 επαναδρομολογείται στην γραμμή με λιμάνι αφετηρίας όμως την Τζένοβα (και επόμενο την Μασσαλία), με νέο ενδιάμεσο λιμάνι την Νάπολη, καταργώντας το Ντακάρ που ήταν γαλλική αποικία. Η συνεργασία με την Costa πάει καλά και το 1963 κάνει κρουαζιέρες από την Νέα Υόρκη στην Καραϊβική σε αντικατάσταση του Bretagne το οποίο είχε πλέον αγοραστεί από τον Χανδρή και μετονομαστεί Brittany. Το 1965 η Costa αγοράζει το καράβι και το στέλνει στα ναυπηγεία Mariotti της Τζένοβας για ακόμα μία μετασκευή. Η νέα μετασκευή εκτός της αναβάθμισης των εσωτερικών χώρων συμπεριλάμβανε την δημιουργία αίθουσας σινεμά, την αλλαγή της χωρητικότητας τώρα σε δύο μόνο θέσεις (Αʼ 218 επιβατών και 980 Τουριστικής), το ξήλωμα των κρενιών πρύμα και την δημιουργία ακόμα μίας πισίνας, και το κτίσιμο νέων καμπινών περιορίζοντας τον χώρο των πλωριών αμπαριών. Κατά την διάρκεια της μετασκευής ξέσπασε πυρκαγιά και αναγκαστικά χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα άτομα στα ναυπηγεία για να μπορέσει τον Μάϊο του 1966 να ξεκινήσει τα δρομολόγιά του στο Μπουένος ¶ϊρες και το πρόγραμμα κρουαζιερών στην Μεσόγειο τον Αύγουστο. Το νέο όνομά του ήταν Enrico C από το όνομα ενός από τους τρεις κληρονόμους του ιδρυτή της εταιρίας το 1916, Giacomo Costa (οι άλλοι δύο, οι Federico και Eugenio Costa, είχαν ήδη καράβι που έφερε το όνομά τους). Την δεκαετία 60 συνεχίζει στην γραμμή της Νοτίου Αμερικής με ταξίδια όμως που συνεχώς αναπληρώνονται από κρουαζιέρες στις Κανάριες νήσους και την δυτική Μεσόγειο. Το 1972 με την μεταναστευτική κίνηση να έχει στερέψει ο ρόλος του αλλάζει σε κρουαζιερόπλοιο αποκλειστικά. Το 1979 στα ναυπηγεία Mariotti πάλι αφαιρούνται όλα τα διαχωριστικά των θέσεων και αναβαθμίζονται όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι, η άνω δεξιά περαντζάδα καλύπτεται με τζάμια και στον χώρο δημιουργείται νέο σαλόνι, και η χωρητικότητα μειώνεται σε 750 επιβάτες μίας ενιαίας θέσης. Οι κρουαζιέρες του εναλλάσσονται μεταξύ ανατολικής και δυτικής Μεσογείου και Β. Αφρικής με αρκετές κρουαζιέρες στην Νότιο Αμερική ενδιάμεσα. Επίσης, την δεκαετία του 70 κάνει κάποιες κρουαζιέρες στην Καραϊβική. Όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύει σαν κρουαζιερόπλοιο γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλές και το καλό όνομα της Costa στην αγορά διασφαλίζει τον υψηλό αριθμό κρατήσεων. Το 1987 κάποιες αλλαγές στην πολιτική και οργάνωση της εταιρίας θέλουν όλα τα καράβια της να συνοδεύουν το όνομα των με το επώνυμο Costa, και έτσι μετονομάζεται σε Enrico Costa. Το 1989 ενώ άλλα συνομήλικα πλοία πήγαιναν για διάλυση μη μπορώντας να ανταγωνιστούν τα συνεχώς αυξανόμενα μοντέρνα κρουαζιερόπλοια, η Costa αποφασίζει να επενδύσει και πάλι πάνω του με την αντικατάσταση των ατμοστρόβιλών του με ντίζελ (Vasa-Wartsila diesels 2x8.500 SHP), την τοποθέτηση bow thruster, την περαιτέρω αναβάθμιση των εσωτερικών του χώρων που ήταν κάπως λιτοί σε σχέση με τα καράβια του ανταγωνισμού, και την κάλυψη και της άνω αριστερής περαντζάδας, και επίσης αφαιρέθηκαν 4 λέμβοι πρύμα. Με την αλλαγή των μηχανών του έφτασε το ρεκόρ των 22 μιλίων σε κάποιο ταξίδι του στην Κυανή Ακτή, και το πρόγραμμά του συνεχίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 90 με διάφορους και πολλούς προορισμούς. Το 1992 κάθεται σε ξέρα έξω από το Κατάκολο και οι επιβάτες το εγκαταλείπουν για να αποκολληθεί μόνο του τρεις ημέρες μετά χωρίς μεγάλες ζημιές. Ο ερχομός όμως τόσων νέων καραβιών στον στόλο της Costa αναγκάζουν την εταιρία του το 1994 να το βάλει προς πώληση γιατί πλέον δεν εναρμονίζεται με την σύγχρονη εικόνα της Costa. Ο νέος αγοραστής είναι μία από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρίες εμπορικών καραβιών, η MSC (Mediterranean Shipping Company) η οποία συγγενεύει με την Star Lauro. Το νέο όνομα αυτού είναι Symphony και με την τραγική απώλεια του Achille Lauro το 94, η εταιρία του το τοποθετεί στις κρουαζιέρες της Ν. Αφρικής. Την επόμενη χρονιά κάνει κρουαζιέρες στην Μεσόγειο για λογαριασμό της μεταλλαγμένης Star Lauro που ακούει πλέον στο όνομα Mediterranean Shipping Cruises. Μία ακόμα μετασκευή γίνεται στο καράβι που εξωτερικά χάνει το πλωριό αμπάρι και τα χαρακτηριστικά king posts, η τσιμινιέρα αποκτά φτερά και αλλάζει το σχήμα της γέφυρας με προσθήκη παραπέτου. Οι κρουαζιέρες του εναλλάσσονται μεταξύ της δυτικής Μεσογείου και της Νοτίου Αφρικής μαζί με το νεοακτηθέν ομόσταυλό του Melody (πρώην Atlantic της Home Lines και Starship Atlantic της Premier Cruise Lines) μέχρι το 2000 που η εταιρία του αποφασίζει να το ναυλώσει στην ελληνική Golden Sun Cruises για 3ήμερες και 4ήμερες κρουαζιέρες στα ελληνικά νησιά και Τουρκία. Με το νέο όνομά του Aegean Spirit και το κολακευτικό μπλε χρώμα στην γάστρα του ξεκινά τις κρουαζιέρες μέχρι τον Ιούνιο που ένα ατύχημα το καθηλώνει στο λιμάνι του Ηρακλείου. Μία δεξαμενή έρματος τρύπησε και το πλοίο πήρε κλίση ακυρώνοντας τις υπόλοιπες κρουαζιέρες του μέχρι τον Αύγουστο και με τους επιβάτες να επιστρέφουν στην Αθήνα με φέρρυ μπωτ. Μετά από κάποιες λίγες κρουαζιέρες στις Κανάριες νήσους στα τέλη του 2000-αρχές 2001, η Golden Sun χρεοκοπεί και η MSC το ναυλώνει στην ελληνο-κυπριακών συμφερόντων Cruise Holdings Maritime Company (φημολογείται και η συμμετοχή του Α. Λελάκη πίσω από το σχήμα), αποκτά πάλι το λευκό χρώμα και με το όνομα Ocean Glory 1 επιναυλώνεται σε αγγλικές εταιρίες tour operators για κρουαζιέρες στην Βαλτική. Με την άφιξη του καραβιού στο Ντόβερ, νέα αφετηρία των κρουαζιερών του, το Βρετανικό Λιμενικό σε επιθεώρησή του βρίσκει ούτε λίγο ούτε πολύ 35 παραβάσεις στην ασφάλεια και τις συνθήκες υγιεινής κρατώντας το καράβι στο λιμάνι του Ντόβερ και οι tour operators καταγγέλουν το ναυλοσύμφωνο. Το τέλος έρχεται τον Σεπτέμβριο του 2001 όταν το καράβι δημοπρατείται σε διαλυτήρια της Ινδίας και με το όνομα Classica οδηγείται στο Alang για διάλυση. Έτσι τελείωσε η μακρόχρονη ιστορία ενός 50χρονου καραβιού που άντεξε σε πείσμα των καιρών για να πέσει μοιραία και αυτό σε κακά χέρια που το οδήγησαν στο τέλος του.
Με το μαύρο χρώμα του και τα σινιάλα της SGTM σαν Provence
http://www.shipsnostalgia.com/galler.../Provence3.jpg
Σαν Enrico C στις αρχές της καριέρας του με την Costa
http://www.shipsnostalgia.com/galler...eia_Large_.jpg
Σαν Enrico Costa προς τα τέλη της καριέρας του με την Costa με κλεισμένες τις πάνω περαντζάδες
http://www.shipsnostalgia.com/galler...rico_Costa.jpg
Σαν Aegean Spirit το 2000 με το κολακευτικό μπλε χρώμα στη γάστρα του
http://www.shipsnostalgia.com/galler...ean_Spirit.jpg
πηγή φωτογραφιών shipsnostalgia
Ακόμα ένας πίνακας του Stephen J. Card που υπάρχει στο Costa Victoria:
http://www.simplonpc.co.uk/CostaJPEG...nrico-C-en.jpg
πηγή simplon.co.uk
Τον Αύγουστο του 2000 ήμουν αρόδο με ένα ιστιοφόρο στην Πάτμο. Το πρωϊ μόλις ξύπνησα και βγήκα στο κατάστρωμα αντίκρυσα αυτό:
Φωτογραφία δική μου
Πολύ όμορφο πλοίο... Το έχασα όμως ξαφνικά...
Μια φωτογραφία του PROVENCE σε κάποια στάση του στα Κανάρια νησιά όταν ταξίδευε από τη Γαλλία στη Νότιο Αμερική.
Συνημμένο Αρχείο 123757
πηγή και άλλη μια φωτογραφία στα Κανάρια.
Και σε μια έγχρωμη φωτογραφία:
Συνημμένο Αρχείο 123758
Good photo of her probably taken at Kusadasi, Turkey. Photo by Gordon Dalziell on Shipspotting.
Henry.
Συνημμένο Αρχείο 141078
Sorry about that, here it is hopefully!
Henry.
Συνημμένο Αρχείο 141188
Oh yes Henry with the very smart livery for her brief stint in the year 2000 for Golden Sun Cruises as Aegean Spirit. I remember seeing her in Patmos and on the way to Rhodos that year and I must admit she looked good from the outside although she was not in a good shape mechanically.
Two more interesting shots taken at Tenerife during Winter 2000/01 when operating for Golden Sun Cruises.
In the background another two classic liners Saga Rose and The Topaz, a veritable line up of beauties!
Photos by Trenor on Navi e Armatori
Henry.
Συνημμένο Αρχείο 141677Συνημμένο Αρχείο 141678
Perfect photos ! - Thank you.
Συνημμένο Αρχείο 147360 Το κονταδελφό του ΒΡΕΤΑΝΗ ήταν τακτικός επισκέπτης στον Πειραιά επί Costa.
Η μετασκευή του αργότερα σε πλήρες κρουαζιερόπλοιο προσωπικά δεν μου άρεσε με όλα αυτά τα φτιασιδώματα γιά να έδειχνε "μοντέρνο".
Nα προσθέσω στο ποστ 17 ότι το Δ/Ξ SAXONSEA που τo εμβόλισε ήταν πλοιοκτησίας Νιάρχου κ υπάρχει ομοίωμά του στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος.
Ομορφα βαπορι οπως και να εχει.Αν και πιστευω οτι παρα τις νεες μηχανες που ειχε οταν ηρθε στην Ελλαδα ηταν ηδη φαγωμενο.Θυμηθητε και το περιστατικο στο Ηρακλειο που μπαταρισε
Συνημμένο Αρχείο 148731 Όταν έβλεπες παλιά υπερωκεάνια σαν κρουαζιερόπλοια πλέον να χρησιμοποιούν τις μπίγες έστω κ γιά στόρια,μεταφερόσουν νοερά στην χρυσή εποχή των ταξιδιών προς Αμερική ή Αυστραλία τότε που τα αμπάρια τους γέμιζαν λογής λογής εμπορεύματα...
Συνημμένο Αρχείο 148916Συνημμένο Αρχείο 148917Συνημμένο Αρχείο 148918
¶λλες 3 φωτό μπροστά στο λιμεναρχείο. Τότε είχα πολύ όρεξη κ γιά ένα βαπόρι έτρεχα πάνω,κάτω,δεξιά, αριστερά
:pride:
Τώρα Βίκτορα το ασκείς το άθλημα??
Tα στέκια είναι αυτά που φαίνονται στις φωτό.
¶λλα ήταν κ είναι προσβάσιμα,άλλα ήταν κ δεν είναι τώρα κ άλλα τώρα κ δεν ήταν παλιά. Πραγματικά πριν να φυτέψουν τους ευκαλύπτους,η Ακτή Ξαβερίου ήταν καλό πόστο,φαίνεται από τις παλιές που ανεβάζω.Νομίζω γιά κάποιον που ξέρει το λιμάνι δεν υπάρχουν μυστικά κ όλοι οι ντόκοι του εσωτερικού είναι προσβάσιμοι. Γιά του εξωτερικού εκτός περίφραξης το κομμάτι μεταξύ παγόδας κ ΟΛΠ,καμιά 50μ. από ΟΛΠ μέχρι ευκάλυπτους. Πάνω από το λιοντάρι κάπως από την Ζωοδόχο Πηγή αν είναι ανοικτά,από λιοντάρι μέχρι μώλο Θεμιστοκλέους αν είναι η πύλη ανοικτή.Επίσης στο Παλατάκι δίπλα,ίσως κ μέσα από μιά παιδική χαρά.
Από την πλευρά της Δραπετσώνας εκτός λιμανιού,1-2 καφετέριες απέναντι από το σιλό κ μεγάλο τμήμα του περιφερειακού.
Προσοχή στους λιμενικούς (ανάλογα σε ποιόν θα πέσεις) μέσα στο λιμάνι ή εκτός αλλά κοντά στην περίφραξη. Κ μόνο ότι το λιγότερο θα χάσεις τον χρόνο σου στην Ασφάλεια του ΚΛΠ αρκεί. Είμαι παθών.
Στο βαπορι ειχε γυριστει το 2000 και αυτο το βιντεο κλιπ απο τα ημισκουμπρια
https://www.youtube.com/watch?v=MUv6fCQvrZw