Ανθρωπος στη θάλασσα (Man Over Board)
Θα πρότεινα να δέσετε μια πρυμάτσα (σαν κουβάρι) σε ένα μπαλόνι, και να εξασκηθείτε στο σενάριο ότι κάποιος πέφτει στην θαλασσα και πρέπει να τον διασώσετε.
Θα τρομάξετε για το πόσα πρέπει να γίνουν, και ακόμα πιο τρομακτικό γίνεται το σενάριο εαν αυτός που θα πέσει στην θάλασσα είσαστε εσείς οι ίδιοι.
Δοκιμάστε το σε κάποια μπουνάτσα, αλλά δουλέψτε το ακόμα και σε 6-7 μποφώρ, όπου τα πράγματα θα αποδειχτούν πάρα πολύ δύσκολα.
Πόσοι έχουμε στο σκάφος μας το ειδικό σημαιάκι, για να το πετάξουμε στην θάλασσα μόλις πέσει ο επιβάτης? Πως θα δούμε το σημείο που είναι ο ναυαγός χωρίς αυτό?
Το να γίνει ένα λάθος και να κάνουμε μια γρατζουνιά στο σκάφος, είναι ασήμαντο πρόβλημα, εγώ αυτό που θεωρώ μείζον είναι η διάσωση, αλλά είναι αργά να μας απασχολήσει αφού γίνει πάθημα!!!
Κάποιος πρέπει να πετάξει άμεσα κάτι στην θάλασσα κάτι που θα είναι ορατό από μακριά, καλύτερο απ όλα το ειδικό σημαιάκι, για να μπορέσει να είναι εντοπίσιμο το σημείο, όταν θα απομακρυνθεί το σκάφος και θα είναι αδύνατο να δούμε το κεφάλι του ναυαγού...
Κάποιος πρέπει να πατήσει το ΜΟΒ στο gps, εαν διαθέτουμε τέτοιο, για να έχουμε το στίγμα, να βάλει μπρος την μηχανή, και να ειδοποιήσει στο vhf για το γεγονός, mayday κατάσταση.
Κάποιος πρέπει να κοιτάζει το σημείο, και να μην το χάσει από τα μάτια του, να δείχνει με το χέρι του, ώστε αυτός που οδηγάει το σκάφος να κατευθύνει το σκάφος στον ναυαγό. Μέσα στα κύμματα, εαν χάσεις το σημείο από τα ματια σου, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το ξαναβρείς.
Πρέπει να έρθει η μαΐστρα στην μέση, να κατέβει το ταχύτερο η τζένοα, να ορτσάρουμε και να ορθοπλωρίσουμε άμεσα για να μην απομακρυνθούμε από το σημείο και για να μπορέσει να κατέβει (μαζευτεί) η τζένοα άμεσα, να ελέγξουμε πως δεν υπάρχουν σκοινιά στην θάλασσα (από τα πανιά μας), και αφου γίνουν όλα τα πιο πάνω, να βάλλουμε πρόσω για το σημείο που είναι ο ναυαγός...
Επειδή ο ναυαγός δεν έχει βουτήξει για να κολυμπήσει άρα το πιο πιθανόν είναι να είναι αναίσθητος ή τραυματισμένος, αλλά και επειδή το πιο πιθανόν να υπάρχει κυμματισμός που θα εμποδίζει την επιβίβαση του ναυαγού στο σκάφος από κάποια σκαλίτσα ακόμα και εαν εχει δυνάμεις, θα πρέπει κάποιος να είναι έτοιμος να κατέβει με καντηλίτσα από την υπήνεμη πλευρά του σκάφους, για να αρπάξει τον ναυαγό, άρα κάποιος άλλος πρέπει να είναι σε θέση να χειριστεί το μαντάρι για την καντηλίτσα...
Πόσοι από εμάς φοράνε σωσίβια όταν ταξιδεύουν? Υπάρχει άραγε έστω και ένας?
Ζώνες ασφαλείας? Ποτέ δεν έχω δει!!!
Τέλος πάντων, εαν το δοκιμάσετε με 5-6 μποφώρ, θα τρομάξετε. Πόσοι έχουμε στο σκάφος μας το ειδικό σωσίβιο για να τραβήκουμε τον ναυαγό από το πλάι του σκάφους? Ποτέ δεν το έχω δει!!! Πως θα βγάλεις τον ναυαγό? Με τα χέρια? Είναι και ο Σβατσενέγκερ μαζί μας όταν ταξιδεύουμε? Εαν δε νομίζουμε πως θα βγάλουμε τον ναυαγό από την πρύμνη, αρκεί να δοκιμάσετε πρώτα να βγάλετε απλώς ένα μπαλόνι με 5-6 μποφώρ από την πρύμνη και θα καταλάβετε πως ο ναυαγός, εαν ζει μέχρι εκείνη την στιγμή, το πιο πιθανόν θα τον σκοτώσουμε στην προσπάθεια μας να τον βγάλουμε από την θάλασσα.
Δοκιμάστε το, και θα τρομάξετε από το αποτέλεσμα... Αυτό είναι ένα πιθανό πάθημα, που πρέπει να μας γίνει μάθημα σε όλους πριν το πάθουμε, γιατί μετά θα είναι αργά!!!
Πρόσφατα, έκανα αρκετή εκπαίδευση σε αυτό το σενάριο, και... τρόμαξα όταν συνειδητοποίησα ότι τόσα χρόνια, ανησυχώ για διάφορα, αλλά δεν ήξερα και δεν είμαι προετοιμασμένος με τον κατάλληλο εξοπλισμό να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση. Και εαν συμβεί σε εμένα να πέσω στην θάλασσα, τότε οι υπόλοιποι που βρίκονται στο σκάφος είναι πρακτικά αδύνατο να κάνουν κάτι, εαν δεν τους εκπαιδεύσουμε εμείς.
άνθρωπος στην θαλασσα!!!!
Το 1990 έξω από το κάβο Μαντέλο προς Ανδρο (Γαυριο) έχοντας πιάσει το μάτι του κάβο ντόρο και ένα 5άρι γεμάτο ακούω μια φωνή (φίλου,συνταξιδευτή)
-Εφυγε ο βλάκας στην θάλασσα.
Αναφερόταν στον Κωστα τον άλλο φίλο μας φωτογράφο, που πάνω στον καλλιτεχνικό του ενθουσιασμό, καθώτι σούρουπο, προσπαθώντας να φυλακήσει για πάντα με τον φακό του το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα , χτύπησε στα ρέλια οπισθοπατώντας και καθώς η προσοχή του ήταν αλλού βρέθηκε στην θάλασσα ,προσπαθώντας να μην χάσει την μηχανή του ενω κινδύνευε πλέον σοβαρά η ίδια του η ζωή.
Για καλή του τύχη τον είδε αμέσως ο Γιώργος και φώναξε.
Προσωπικά μέχρι να αντιληφθώ τι έγινε πέρασαν σημαντικά δευτερόλεπτα καθώς σάστισα με το πρωτόγνορο της κατάστασης .
Μετά το πρώτο σοκ η αντιδρασή μου ήταν άμεση χωρίς ενδιασμούς (σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου αυτό που έγραφε το αβύθιστο μπρελόκ του σκάφους)- (σωστό ή λάθος εγώ είμαι ο καπετάνιος).
-Μην τον χάσεις από τα μάτια σου.
Φωναξα στον Γιώργο ρίχνοντας ταυτόχρονα μια κλεφτή ματιά στην πυξίδα μου φέρνοντας το ιστιοπλοικό πάνω στον καιρό θέλωντας να αντινεμόσω τα πανιά μου.
Εχωντας αφήσει πίσω πιά τον Κώστα να κολυμπάει και να φωνάζει πανικοβλημένος καταλαβαίνοντας τι του συμβαίνει.
Με τζένοα κατεβασμένη και μαίστρα σε φάση μούδας άναψα την μηχανή στην νεκρά για να υπάρχει ένας πιό ευέλικτος προωθητικός μηχανισμός,έκανα τακ με ότι ενέργεια μπόρεσε να μου δώσει η μεγίστη ( ευτυχώς που η ορμή της γάστρας δεν είχε απαληφθεί τελοίως ).
Με μηχανοκίνητη ώθηση και μεγίστη πλησίασα τον ναυαγό(Κώστα) βάζοντας το σκάφος ανάμεσα στον καιρό και τον Κώστα -έπρεπε να καλύψω περίπου πάνω από 2/4 του μιλίου για να τον φτάσω καθώς ο καιρός με είχε ξενερήσει
Πησιάζοντας πια για την οριστική φάση της διάσωσης η μεγίστη έπεσε και με λίγα πρόσω και ανάπλωρα ο φωτογράφος μας περισυλέχτηκε από την πάντα του σκάφους.
Δεν ξέρω τι θα γινόταν εάν δεν είχα και τον Γιώργο μαζί εάν δεν τον είχε δεί άμεσα εάν η μηχανή δεν έπερνε μπρός απο ελιπεί συντήρηση εάν είχε βραδυάσει εαν είχε 7άρι-8άρι και τόσα άλλα εάν.
Εν κατακλείδι νομίζω ότι η λειτουργεία της μηχανής με βοήθησε πολύ καθώς μου έδωσε ευελιξεία και το τυχερό της όλης υπόθεσης ότι ο ναυαγός μου είχε τις αισθήσεις του και υπήρξε συνεργασία.
Οι συνεχώμενες διαφορετικές σεναριακά ασκήσεις θα δώσουν σίγουρα πιο πολύ εμπειρία και αυτοπεπίθηση σε σκίπερ και πλήρωμα σε άλλη περίπτωση ασχέτων επισκεπτών επί του σκάφους οι ιμάντες πρόσδεσης όπως και τα σωσίβια πρεπει να φορούνται μόλις ο καιρός αγριέψει ,το πόσο είναι άγριος ο καιρός το αποφασίζει η πείρα του καπετάνιου δίνοντας πρώτος το καλό παράδειγμα .
Ενα σεμηναριακό επίπεδο επικοινωνίας ενημέρωσης επιβατών από τον σκίπερ πριν ξεκινήσει το ταξίδεμα νομίζω ότι είναι απαρέτητο ειδικά όταν στο σκάφος επιβαίνουν 'ΝΕΟΙ' .
Ευχαριστώ καλές και ασφαλείς πλεύσεις.
Ασφαλής τρόπος περισυλλογής κολυμβητή
Διαβάζοντας τις υποχρεώσεις ενός χειριστή ταχύπλοου σκάφους, έχω βρει μπροστά μου την εξής παράγραφο: «Πρέπει να γνωρίζει τον ασφαλή τρόπο περισυλλογής κολυμβητή».
Αυτό το «περισυλλογής» παραπέμπει σε ναυαγό ή σε κάποιον που έχει πέσει στην θάλασσα και όχι σε κάποιο αμέριμνο κολυμβητή. Είναι μια κατάσταση MAN OVERBOARD, αν θα το λέγαμε στην αγγλική. Έψαξα λοιπόν, στο διαδίκτυο αρχικά, για να βρω ποιος είναι αυτός ο ασφαλής τρόπος, με τον οποίο οφείλουμε να περισυλλέξουμε κάποιον από την θάλασσα. Δεν κατάφερα να εντοπίσω οτιδήποτε στο διαδίκτυο και συνέχισα στην βιβλιοθήκη μου. Την απάντηση την βρήκα στο «ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΝΑΑΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ» του Παναγιώτη Γ. Στρούζα και την προσφέρω και στους υπόλοιπους του φόρουμ αλλά και όπου αλλού δει.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ
Οι πρώτες ενέργειες που πρέπει να γίνουν σε μια τέτοια περίπτωση είναι:
-ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΙΒΙΟ
-ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ «ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ»
-ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
-ΚΟΙΤΑΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ
ΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥΤΑΚΩΦ
Αυτός ο χειρισμός εφαρμόζεται όταν ο άνθρωπος πέσει από μηχανοκίνητο σκάφος. Η στροφή Πούτακωφ εφαρμόζεται ως εξής:
Στρίβουμε αμέσως το τιμόνι προς την πλευρά που έπεσε ο άνθρωπος. Εάν π.χ. έπεσε δεξιά, στρίβουμε το τιμόνι δεξιά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να στραφεί η πρύμη αριστερά (άρα η πλώρη δεξιά) και έτσι μειώνεται ο κίνδυνος να κτυπηθεί ο άνθρωπος. Κρατάμε το τιμόνι δεξιά έως ότου το σκάφος αλλάξει πορεία 60 μοίρες (από την αρχική πορεία που είχε). Τότε αμέσως στρίβουμε το τιμόνι όλο αριστερά έως ότου το σκάφος αποκτήσει πορεία ακριβώς αντίθετη με την αρχική. Η πορεία φέρνει το σκάφος στο σημείο που βρίσκεται ο άνθρωπος.
Εάν το άτομο είναι τραυματισμένο, τότε θα πρέπει να πέσει κάποιος στη θάλασσα (ο οποίος όμως θα πρέπει να είναι δεμένος) για να τον βοηθήσει.
Υ.Γ. Ο administrator έβαλε το μήνυμα στο σωστό thread και διάβασα και εγώ την ωραία συζήτηση σας. Έχω την εντύπωση ότι ο Παναγιώτης συνόψισε τα όσα λέχθηκαν (και τα εμπλούτισε) ώστε να είναι πολύ κατατοπιστικά.
Αφού δεν έχει ελληνικό, προτιμώ το ρώσικο όνομα
Παναγιώτη, την στροφή την "σήκωσα" από το βιβλίο «ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΝΑΑΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ» του Παναγιώτη Γ. Στρούζα. Σύμφωνα με τον Στρούζα η συγκεκριμένη στροφή ονομάζεται Πούτακωφ. Εφαρμόζεται δε, για μηχανοκίνητο σκάφος. Ο Στρούζας αναφέρει άλλη στροφή για ιστιοφόρο (με την πρώτη ευκαιρία θα την παραθέσω).
Αυτό που παρατήρησα είναι ότι ο Πούτακωφ καθορίζει το που στρίβουμε τιμόνι, σύμφωνα με το που είναι ο άνθρωπος στην θάλασσα. Το σχήμα που έβαλες μιλά για κίνηση στα δεξιά, ίσως να είναι λόγω λεξιπενίας των άγγλων που δεν αναφέρει λεπτομέριες. Εν πάση περιπτώσει, έστω και από αυτήν την λεπτομέρια, θα προτιμήσω το όνομα Πούτακωφ έναντι του Αγγλικού και αυτό βεβαίως δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να θεωρηθεί ως μομφή προς τα όσα πολύ ωραία πρόσφερε στην ομήγυρη ο Παναγιώτης.
Άνθρωπος στη θάλασσα (ιστιοφόρο)
Πρωτόμπαρκος στη σελίδα (πολύ καλή) αλλά με κάποια χρόνια στη θάλασσα, επιτρέψτε μου να πω δυό λόγια.
Κατ' αρχάς πρέπει να χωρίσουμε την όλη διαδικασία σε δύο μέρη:
1. Πώς δεν χάνουμε ή πως ξαναβρίσκουμε τον άνθρωπο στη θάλασσα και
2. Πώς τον ανεβάζουμε στο σκάφος.
Για το πρώτο, κυρίως για περιπτώσεις με άσχημο καιρό, η γνώμη μου είναι να στηριχτούμε στα μέσα με τα οποία ταξιδεύουμε εκείνη τη στιγμή.
Αυτό που έμαθα από το δάσκαλό μου, τον Αντώνη Βασιλειάδη και εφαρμόζω κι εγώ σαν προπονητής, είναι η άμεση στροφή του σκάφους σε πλεύση παράλληλα με τα κύματα. (εννοείται σαν πορεία, όχι να μας πέσει κι άλλος ε). Μπορούμε να στρέψουμε το σκάφος άμεσα, είτε από πλεύση όρτσα (ποδίζοντας), είτε από πλεύση πρίμα ακόμα και με μπαλόνι (ορτσάροντας).
Η κορυφογραμμή των κυμάτων είναι η μόνη γραμμή που μπορούμε να διακρίνουμε στη θάλασσα και να την ακολουθήσουμε επιστρέφοντας μετά από λίγο κι αφού θα έχουμε κάνει τα απαραίτητα (σημαία πέταλο, GPS, VHF κλπ) κάνοντας τακ ή τσίμα.
Προσωπικά προτιμώ την τσίμα γιατί αρκεί να μαζέψεις τη μεγίστη (άρα αρκεί ένα άτομο) και αφού έρθεις στη πορεία, λασκάρεις και τη σκότα του φλόκου. Το έχω κάνει άπειρες φορές ακόμη και με αντικείμενα που δεν ξεχωρίζουν εύκολα στη θάλασσα και πάντα βρισκόμαστε δίπλα.
Τελευταία φορά με μία πληγωμένη caretta-caretta όπου για μία και παραπάνω ώρα, μέχρι να έρθει το σκάφος του Λιμενικού να την μαζέψει, φεύγαμε και επιστρέφαμε κοντά της ακολουθόντας την κορυφογραμμή των κυμάτων σαν πορεία.
Δοκιμάστε το μια μέρα με κύμα..
Για το δεύτερο, την περισυλλογή, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανάλογα με την κατάσταση του θύματος, τον καιρό, τα μέσα που διαθέτουμε, τη βοήθεια από τρίτους κλπ. Κάποιος κάποτε τον έσωσε με το life-raft.
Πρέπει να δοκιμάσουμε να ανεβάσουμε κάποιον σε κατάσταση ηρεμίας και να ξέρουμε τί μπορούμε και τί όχι.
Πλησιάζουμε πάντα με ανοιχτή όρτσα πλεύση. Τη μόνη πορεία όπου μπορείς να ελέγχεις και να διορθώνεις την πλεύση σου.
