Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, πουλήθηκαν για scrap στην Ινδία. Αν κάποιος μάθει κάτι παραπάνω, ας ενημερώσει.
Printable View
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, πουλήθηκαν για scrap στην Ινδία. Αν κάποιος μάθει κάτι παραπάνω, ας ενημερώσει.
αναμενόμενο ήταν να γίνει :roll:
To OΛΥΜΠΙΑ είναι πλέον δεμένο στον προλιμένα και τόσο σε αυτό όσο και στο ΠΟΣΕΙΔΩΝ ξηλώνονται και τα τελευταία πράγματα πριν την τελευταία τους αναχώρηση από το μεγάλο μας λιμάνι για την Ινδία.
Σε κανα-μήνα φεύγουν δυστηχώς :(
Ίσως και λιγότερο!!! :cry:
Ειδικά στο Ποσειδών το μόνο χαρακτηριστικό εξωτερικά που έδειχνε τα χρόνια του ήταν οι λέμβοι , τίποτα άλλο. Πλοίο του 90 για εμένα-ωραίες γραμμές , όμορφο σουλούπι ...
Εγκαταλελειμένο όμως από την εταιρία του και ταχύτητα από 16,8 έως 17,4. Αυτά δυστυχώς λαμβάνονται παραπάνω υπόψην απ'όσο η εμφάνιση που μετράει για εμάς. :?
Και να μην πήγαινε για scrap με την τιμή του πετρελαίου , θα έπιανε 14,5-15 όσο η Ekaterini και ο Παντοκράτωρ!
Τα πλοία μετονομάστηκαν σε ΕΧPRESS O και EXPRESS P αντίστοιχα και από στιγμή σε στιγμή μπορεί να φύγουν. Άγνωστη παραμένει η σημαία που έχουν δηλώσει.
Μας άφησε για πάντα σήμερα το ΕΞΠΡΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑ. Στα βουβά σήμερα το μεσημεράκι χωρίς να μάθει κανένας τίποτα. Με σημαία Μογγολίας και νηολόγιο Ulan Baator. Καλό του ταξίδι και δυστυχώς πλησιάζει και η ώρα του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ. :cry:
Ως την Παρασκευή ίσως φύγει και το άλλο.
Το ΠΟΣΕΙΔΩΝ μάλλον αντιμετωπίζει πρόβλημα με τις ηλεκτρομηχανές του (το χρόνιο πρόβλημά του). Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι δεν γίνονται κινήσεις για να φύγει. Και αυτό πάντως έχει νηολόγιο Ulan Baator όπως είπε ο φίλος George και σημαία Μογγολίας.
Έφυγε τελικά και το express poseidon σήμερα :(
Nαι όντως το είδα κι εγώ σήμερα κατά τις 3 από την Πειραϊκή που περνάω καθημερινά αλλά επειδή δεν τραβάω φωτογραφίες δεν είχα μηχανή μαζί αν και πολύ θα ήθελα να έχω την τελευταία του αναχώρηση. Αυτές οι δύο αναχωρήσεις μάλλον σημαίνουν την αρχή του τέλους μιας εποχής για την Ελληνική ακτοπλοια.
Εγώ δεν είδα ούτε το ένα ούτε το άλλο στις τελευταίες τους αναχωρήσεις :cry:
Καλώς η κακώς οι καιροί και η νοοτροπία του κόσμου, αλλάζουν. Τώρα αν είναι καλό η κακό αυτό ο καιρός θα δείξει. Έχουμε μπει στην εποχή της θαλάσσιας ταχύτητας. Ακόμη και εμείς που αγαπάμε τα καραβόσκαρα, δεν παύουμε να εντυπωσιαζόμαστε απο τις ταχύτητες των ταχύπλοων. Που οι 14 ώρες που έκανε το θρυλικό ΜΙΝΩΣ του Ευθυμιάδη και των Μινωικών μεταγενέστερα, η το ΣΟΦΙΑ, για Κρήτη και πού οι 4,5 ώρες του HIGHSPEED4...Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από andreas
Αγαπητή μου xara το σχόλιό μου δεν αναφερόταν σε ανθρώπους ή καταστάσεις. Απλά λέω πως με την διάλυση των ΟΛΥΜΠΙΑ και ΠΟΣΕΙΔΩΝ αρχίζουν να αποχωρούν τα πλοία της δεκαετίας 70 που κυριολεκτικά στιγμάτησαν την ελληνική ναυτιλία.
ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΞ. ΟΛΥΜΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΦΙΝΕΤΣΑ ΚΑΡΑΒΙΟΥ.
Συνημμένο Αρχείο 788
Κάποιοι δέν το αγαπούσαν καθόλου. Λέγαν πώς κούναγε, είχε βλάβες, ήταν σε κακό χάλι... Για εμένα ήταν ακριβώς το αντίθετο! Βλέπετε μου θύμιζε τον Αλκαίο στο σουλούπι και το μέγεθος και το αγαπούσα! Ιδικά όταν ερχόταν 1330 την Παρασκευή στη Σύρο και έπερνε όλη την ΑΕΝ μαζί της για τον Πειραιά την αγάπησα περισσότερο!
Εδώ στο λιμάνι του Πειραιά Ιούνιο του 2002
Συνημμένο Αρχείο 1345
Ένας δεξαμενισμός του ως Earl Granville
Αλλη μια φωτογραφια του ΕΞ.ΟΛΥΜΠΙΑ δεμενο στο λιμανι της Αστυπαλαιας το 1996 ....
Ρεμέτζο στην Πάρο, καλοκαίρι 1999
Πηγή
Τελευταία και με την άφιξη του "Ionian Spirit" ξαναθυμηθήκαμε όλοι το "Εξπρές Ολύμπια".
Ας δούμε, λοιπόν, το αυθεντικό "Εξπρές Ολύμπια" να επιστρέφει στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1999 για να ξαναφύγει και πάλι στις 22:00 το βράδυ για Πάρο-Νάξο-Ίο-Θήρα. Το κλασσικό υπέροχο νυκτερινό ταξίδι.
Από μακριά φαίνεται σαν μια μικρή λευκή αχιβάδα, μια φράση που χρησιμοποιούσε κατά καιρούς ο Μ. Χατζιδάκις.
Σε όλους όσους το θυμήθηκαν συνειρμικά βλέποντας το αδελφάκι του στον Πειραιά, τη Δραπετσώνα, το Κερατσίνι και την Ηγουμενίτσα.
Συνημμένο Αρχείο 8773
Φιλε Αντωνη σε ευχαριστουμε παρα πολυ για την πανεμορφη φωτογραφια και τις αναμνησεις που μας φερνεις.Αυτο το δρομολογιο των 22:00 για Παρο-Ναξο-Ιο-θηρα οντως πρεπει να ειναι απο τα πιο κλασικα που περασαν ποτε απο την ακτοπλοια μας.Απλα εχω μια μικρη απορεια.Τα κακομοιρα τα πληρωματα που επεστρεφαν Πειραια και αναχωρουσαν αμεσως για κατω και αντιστοιχα μολις εφταναν Αθηνιο ξεκινουσαν το ταξιδι της επιστροφης πως αντεχαν;Ηταν πραγματικα βαρβαρο...
Πολύ ποιο πριν το 1999, το Εξπρές Ολύμπια αποτέλεσε συνεχιστή στο ποιο επιτυχημένο βραδινό δρομολόγιο της Κυριακής από Παροναξία. Το Γεώργιος Εξπρές άνοιξε πρώτο τα ποιο επιτυχημένα βραδινά ταξίδια επιστροφής προς Πειραιά. Το κλασσικό δρομολόγιο της Κυριακής των 23:30 ήταν σαν τη γραμμή μετρό για πολλούς στην Παροναξία. Στα χνάρια του Γεώργιος, το Εξπρές Ολύμπια συνέχισε επιτυχημένα ένα από τα ποιο κερδοφόρα δρομολόγια των Ανατολικών.
Στο κλασσικό λοιπόν βραδινό της Κυριακής, όπως χιλιάδες νησιώτες, έχουμε ταξιδέψει δεκάδες φορές με το Γεώργιος και το Εξπρές Ολύμπια, με καμπίνα, και μόνο καλές αναμνήσεις έχουμε να μοιραστούμε. Οι καμπίνες του Γεώργιος ήταν λιτές και σπαρτιάτικες, αλλά το ταξίδι πρόσφερε άλλες συγκινήσεις. Το Ολύμπια ήταν χλιδάτο με καμπίνες που πρόσφεραν από ντουζ μέχρι τηλεόραση, επανάσταση για την εποχή εκείνη. Αναχώρηση 23:30 με 23:45 και πρωινή άφιξη στον Πειραιά, με τη λειτουργία του Ηλεκτρικού. Τα πλοία και τα δρομολόγια αυτά εδραίωσαν τον ορισμό "πάμε Σαββατοκύριακο στις Ανατολικές" και το πρωί της Δευτέρας επιστρέφουμε κατευθείαν για δουλειά.
Έτος 2008: Φίλοι με πληροφόρησαν ότι δεν θα κατέβουν στην Πάρο αφού βραδινό πλοίο την Κυριακή δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή από Πάρο (εκτός από τα έκτακτα του Ιθάκη). Πως αλλάζουν οι εποχές....
Αυτό που τονίζεις φίλε paroskayak δείχνει πάρα πολλά.
Ακόμα και στη γραμμή της Σίφνου που η διάρκεια του ταξιδιού είναι σαφώς μικρότερη είχαμε βραδινή επιστροφή για Πειραιά την Κυριακή το βράδυ.
Το πλοίο έφευγε από τη Μήλο γύρω στις 22:00, από τη Σίφνο έφευγε γύρω στις 24:000 και στον Πειραιά έφτανε γύρω στις 06:00 το πρωΐ.
Σήμερα τέτοιο δρομολόγιο υπάρχει μόνο κάθε Παρασκευή.
Σε μας αυτό το έκαναν πολλά πλοία, όπως το "Κίμωλος", το "Ιόνιο" (αυτό έφευγε νωρίτερα), το "Πήγασος", το "Μήλος Εξπρές", το "Γεώργιος Εξπρές" κ.ά.
Μέχρι πέρισυ στη γραμμή των Ανατολικών Κυκλάδων το πλοίο που είχε βραδινό από Σαντορίνη ήταν μόνο το ηρωϊκό "Ρομίλντα".
Οι λόγοι της έλλειψης βραδινού δρομολογίου από τα νησιά μπορεί να είναι πολλοί. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια δέσμευση για το πλήρωμα (αυτό το ξέρουν οι πιο ειδικοί).
Αυτό που ξέρω πολύ καλά είναι ότι άλλαξαν οι εποχές και σήμερα οι πιο πολλοί δεν έχουν τη διάθεση να πάνε κατευθείαν από το πλοίο για δουλειά (ενώ τότε αυτό γινόταν συχνά).
Άλλαξαν συνήθειες "ιερές" και αγαπημένες. Πιθανόν, γίναμε περισσότερο Ευρωπαίοι
Ίσως τώρα να δουλεύουμε περισσότερο ή πιθανόν τώρα φοβόμαστε περισσότερο να μην χάσουμε την όποια δουλειά έχουμε.
Το θυμόσαστε το τραγουδάκι που έλεγε "απόψε λέω να κάνουμε ένα πάρτυ ..... να πάμε κατευθείαν για δουλειά. Ήταν χαρακτηριστικό του κλίματος εκείνης της εποχής.
Είμαι σίγουρος ότι είδα ένα ολόιδιο πλοίο στον Πειραιά μια από αυτές τις μέρες δεμένο στην είσοδο του λιμανιού.
ionian spirit............δες εδω
Roi Baudoin, οι εποχές έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί. Δεν ξέρω αν είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Δεν είμαι νοσταλγικός, ούτε και μας πήραν τα χρόνια :rolleyes:
Στο θέμα του Δήλος, είχα αναφέρει ότι τη δεκαετία του 90, η Παροναξία έφτασε να έχει 12 πλοία την ημέρα (Από/Προς Πειραιά). Δεν είμαστε πλεονέκτες, αφού η προσφορά συνήθως κάλυπτε τη ζήτηση και πολλά δρομολόγια δεν έβγαιναν οικονομικά.
Όπως και στις Δυτικές Κυκλάδες, στις Ανατολικές υπήρχαν τουλάχιστον 4 βαπόρια το βράδυ της Κυριακής! Η VSL είχε είτε τον Απόλλωνα ή το Γεώργιος, οι Αγαπητοί το Ολύμπια ή το Σαντορίνη, η GA συνήθως Μιλένα ή Νταλιάνα και πάει λέγοντας...
Η ουσία είναι ότι από τα 4 βαπόρια καταλήξαμε να μην υπάρχει το κλασσικότερο δρομολόγιο των Ανατολικών για το Σαββατοκύριακο.
Η άνεση και η ταχύτητα της τεχνολογίας έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη βούληση του επιβατικού κοινού. Τουλάχιστον, η Ρομιλντάρα ήταν το τελευταίο καταφύγιο αλλά άγνωστες οι βουλές του Καπτα Μάκη...
Δεν θα μας χάλαγε το Ionian Spirit του Καπτα Μίμη σε βραδυνό από Παροναξία τις Κυριακές. Μια χαρά βαπορακι για βραδυνά είναι...
Το Εξπρές Ολύμπια ήταν ο τελευταίος βάπορας που άφησε εποχή στην Παροναξία. Το τελευταίο βαπόρι που αγάπησα μετά το ένα. Έκτοτε έχω πάψει να ασχολούμαι με τα βαπόρια της «νέας ελληνικής ακτοπλοΐας». 30 και ούτε απαντήσεις στο θέμα του Εξπρές Ολύμπια ίσαμε τώρα είναι πολύ λίγες για έναν βάπορα τέτοιας ολκής. Μακάρι να είχα υλικό να ανεβάσω για αυτό το βαπόρι. Παρακαλώ όσους έχουν να το κάνουν και να δεχθούν τις ευχαριστίες μου εκ των προτέρων.
Φίλε Νικόλα, όταν παίζανε 10-12 βαπόρια στην Παροναξία, πίστεψέ με, κανένα δεν έμπαινε μέσα. Και αν αυτό συνέβαινε με τα πλοία της Ελληνικής Ακτοπλοΐας ΑΕ, οι λόγοι ήταν άλλοι (εδώ δεν έμπαινε το Άτλας ΙΙ, τί να λέμε τώρα...). Λίγα χρόνια αργότερα αρκετά από αυτά πουλήθηκαν σε τιμή κοψοχρονιάς...
Νιώθω ότι οι εφοπλιστικές εταιρείες της ακτοπλοΐας αποτελούν, ειδικά στο Αιγαίο και στις Κυκλάδες, (με εξαίρεση ελάχιστους) γάγγραινα για τον τόπο. Θα παρακαλούσα τους διαχειριστές να μην επέμβουν στο μήνυμά μου αυτό. Εκφέρω μία καθαρά προσωπική άποψη την οποία τεκμηριώνω ως εξής: βασικός μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα τα 700€...(το παίρνουν άραγε όλοι; ) «Φοβερός μισθός» τα 1500€. «Θεϊκός» τα 5000€ και άνω... Πόσα θέλει για εισιτήρια μόνο μία 4μελής οικογένεια μισθωτών χωρίς αυτοκίνητο για να πάει στην Πάρο;
Η απάντηση στο κουΐζ είναι η εξής: μην κάνετε παραπάνω από ένα παιδί! (υιοθέτηση μοντέλου Κίνας)
Αν ανήκετε στους εκλεκτούς (5000€πουλα και άνω) πάω πάσο. Για να πάει όμως κάποιος που βγάζει λ.χ. 800€/μήνα στη Νάξο από Πειραιά (ή το αντίστροφο) 3-4 φορές τον χρόνο έχει μεγάλο πρόβλημα. Ειδικά όταν έχει νοίκια ή στεγαστικά δάνεια να τρέχουν.
Δεν ανήκω στους εκλεκτούς (κι ούτε θέλω) και επομένως το θεωρώ ξεζούμισμα το να πληρώνει κανείς 30€/άτομο για να πάει Πάρο ή Νάξο ή να θέλει αστρονομικά ποσά για να πάει την οικογένειά του διακοπές...Ή για φύγει από την Ίο και να κυτταχτεί στο Τζάνειο (δεν ταξιδεύουμε μόνο για χαβαλέ και ευχαρίστηση) να πληρώνει περισσότερα στους εφοπλιστές από ότι στους γιατρούς. Η δικαιολογία της αύξησης της τιμής του πετρελαίου είναι η μεγαλύτερη απάτη και συνήθως συντηρείται απ' αυτούς που μιλάνε γενικά «ε, τί να κάνουμε, ακρίβεια...» Όταν η τιμή του βαρελιού ανεβαίνει μεν, αλλά το δολλάριο (το πετρέλαιο διεθνώς πωλείται σε δολλάρια...) έχει καταβαραθρωθεί δε, η πραγματική αύξηση της τιμής του πετρελαίου για τον πολίτη της €ζώνης (αναφέρομαι στην €ζώνη γιατί εκεί ανήκει και η Ελλάδα) είναι μεν αισθητή, αλλά πολύ μικρότερη από αυτήν που μας παρουσιάζουν κάποιοι που «σκίζουν τα ιμάτιά τους» (βλέπε Ένωση Ακτοπλόων Εφοπλιστών). Προς τιμήν τους κάποιοι είπαν «ας παγώσουμε τις τιμές»... Στην πράξη ήταν ελάχιστοι.
Το 2001 το εισιτήριο με τα ίδια βαπόρια για Νάξο (σημείωση: με τα ίδια) στοίχιζε 3500 δραχμές. Τότε το δολλάριο ήταν στα ντουζένια του, πιο πάνω κι από το € (καρατσεκαρισμένο)... Δε μπορώ να διανοηθώ στο όνομα της καραβολατρείας ότι οι εφοπλιστές είναι καλά παιδιά και στο φινάλε άνθρωποι της θάλασσας. Από πού κι ως πού; Από τον καναπέ τους; Αυτοί που μόλις 35 χρόνια πριν στοιβάζαν μαζύ ζώα κι ανθρώπους (τους πατεράδες μας) κι εμπορεύματα σε βαπόρια τρισάθλια, τώρα -αναγκαστικά λόγω τεχνολογικής εξέλιξης- «μας ταξιδεύουν» με καράβια αξιοπρεπή απομυζώντας όμως ταυτόχρονα τοπικές (και μή) κοινωνίες με δυσθεώρητα ναύλα όντες οι μόνοι παίχτες στο παιχνίδι του greek far west.
Βέβαια για να μην τα ρίχνουμε όλα στις «κακές εταιρείες» είναι πολλοί οι παράγοντες που αλληλοεμπλέκονται και κάνουνε την κατάσταση αφόρητη για τους περισσότερους από εμάς (το να σκέφτεσαι λ.χ. να πας σε μία κηδεία στο χωριό σου στο νησί γιατί δεν έχεις τα €πουλα είναι λίγο πίκρα...). Ίσως πιο πολύ να φταίει η αύξουσα τάση για ιδιωτεία, για ατομισμό, για μοναχοφαϊσμό η οποία χαρακτηρίζει το κλίμα της εποχής και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Σημασία έχει ότι η αθωότητα άλλων εποχών έχει φύγει ανεπιστρεπτί και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι είτε να την αναπολούμε εδώ ως «κολλημένοι» με τους αληθινούς βάπορες, είτε να την φυγαδεύσουμε σε ένα πολύ στενό περιβάλλον, συνήθως οικογενειακό ή φιλικό. Γι' αυτό (και) απόψε Νικόλα, Αντώνη, Νιόνιο κι άλλοι αγαπητοί φίλοι λέω να μην κοιμηθούμε και να αναπολήσουμε εποχές αλλοτινές.
Φιλε Ναξος εγω ειμαι μαζι σου και να φανταστεις ενα πραγμα.Λογω ηλικιας ισα που προλαβα στο πολυ τελος της την χρυση εποχη των βαποραρων που στολιζαν τα λιμανια μας.Το 1999 θυμαμαι σε μικρη ηλικια να φευγουμε απο Πειραια για Παροικια με το πραγματικα υπεραριθμο επιβατων Super Naias.Ποιο γεματο βαπορι δεν εχω ξαναδει.Ο κοσμος μεσα ηταν σαν σε γηπεδο και στα εξωτερικα καταστρωματα δεν μπορουσες να πατησεις απο τον κοσμο που καθοταν κατω!!!Επισης θυμαμαι να την εχω αραξει καταχαμα περιπου ενα διωρο στο παρα πολυ μικρο μπαλκονι ακριβως μπροστα απο τα παραθυρα της γεφυρας (ναι ναι και ομως σε αφηναν να κατσεις εκει) με τα ποδια μου να κρεμονται πανω απο την πλωρη.Τι θελω να επισημανω;Οτι τοτε ο κοσμος ειχε τον αυθορμητισμο,την τρελα αλλα κυριως τα χρηματα να ταξιδευει και να γεμιζει οχι μονο ενα βαπορι αλλα και ολα τα υπολοιπα (που ηταν πολλα) με υπεραριθμους επιβατες για ενα ταξιδι αστραπη...Αλλα για να ευχαριστηθεις ταξιδι δεν χρειαζεται να πας παρα πολυ πισω.Το ωραιο ετος 2005 σε επιστροφη απο Παρο ειχα κανει εκπληκτικο ταξιδι με την Απολλωναρα που εκανε το Παρος-Πειραιας στον αξιοπρεπεστατο χρονο των 4 ωρων και 55 λεπτων (μεχρι τα φαναρια του Πειραια),επισημανση για οσους λενε οτι ειναι πολυ αργο,ενω για πολλοστη φορα στην καριερα του ηταν γεματο με κοσμο...Σιγα σιγα με την παροδο του χρονου τα βαπορια χανονται,ο αυθορμητισμος εξαφανιζεται και το χρημα γινεται λιγοστο.Κοινως; Αιγαιο οπως σε ξεραμε αντε γεια...
ΥΓ:Αν θελετε αλλαξτε θεση στο ποστ και βαλτε το οπου πρεπει...
Ρε παιδιά, έχω μία ιδέα... Μπορεί να ακουστεί παλαβή αλλά... Δεν φτιάχνουμε τα αγαπημένα βαπόρια σε μοντέλα (εντάξει μπορεί να πάρει και χρόνια η δουλειά...), να τους βάλουμε ένα μοτεράκι και τηλεχειριστήριο και να πάμε να πάμε να τα βρέξουμε σε καμιά πισίνα ή απανεμιά σαν μικρά παιδιά; Πού ξέρετε, μπορεί να φτιάξουμε και κάποιο λιμάνι υπό κλίμακα και να κάνουμε και «κόντρες» (χωρίς θύματα). Εσύ Νιόνιο θα έχεις το Επτάνησος, ο Αντώνης το Γεώργιος Εξπρές, ο Νικόλας κι εγώ το Νάξος, ο Εσπρέσο Βενέτσια τον Πήγασο, ο Γιώργος το Νήσος Χίος κοκ...
Αν φανταστείς όταν τα περισσότερα αγαπημένα πλοία έχουν γίνει καρφίτσες άστα. Με ένα μοντέλο θα είχαμε μεγάλη παρηγοριά. Τί λες; Ούτως ή άλλως η λόξα που έχουμε για κάποια πλοία δεν εξηγείται με την λογική.
Λίγο καθυστερημένο.
Είναι πρωΐ και διαβάζω όλα αυτά τα υπέροχα που γράψατε φίλοι Paroskayak, Captain Nionio και Νάξο.
Υπέροχες σκέψεις, προσωπικές και αληθινές.
Και ήδη μια μικρή επανάσταση πάει να γίνει.
Δημοσιοποιούμε τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας.
Δεν φοβόμαστε.
Διότι, εκτός των άλλων, ο φόβος είναι αυτός που σήμερα κυριαρχεί.
Φόβος να μην εκτεθείς, φόβος να μην πας κουρασμένος στη δουλειά, φόβος να βρεις θέση στο καράβι, φόβος να μην ξεφύγεις από τα συνηθισμένα, φόβος να μην σε πουν διαφορετικό, φόβος ....
Δεν είναι νοσταλγία για μια εποχή που έφυγε, δεν είναι νοσταλγία για έναν τρόπο ζωής που άλλαξε, είναι επιθυμία να αλλάξουν σήμερα πολλά πράγματα που δεν μας αφήνουν να ζήσουμε καλύτερα.
Απίστευτα ταξίδια με το "Εξπρές Ολύμπια" τίγκα στον κόσμο, στο "Γεώργιος Εξπρές" γεμάτες και οι βάρκες, στο "Αιγαίον" να μην υπάρχει θέση ούτε κατάχαμα στο κατάστρωμα να καθίσεις.
Και αν πει κάποιος ότι αυτές δεν είναι ωραίες εικόνες και ότι προέχει η ασφάλεια του πλοίου, μπορούμε να του πούμε ότι έχει δίκιο αλλά οι εικόνες αυτές έδειχναν ότι ο κόσμος δεν νιαζόταν να μην ταλαιπωρηθεί και σε πολλες περιπτώσεις απολάμβανε την ταλαιπωρία αυτή πραγματικά.
Και μια ακόμα σημαντική ανάμνηση: ο κόσμος στα ντεκ με ένα βιβλίο να διαβάζει. Η εικόνα αυτή σήμερα σπανίζει. Όπως σπανίζει και στο σχολείο. Τα περισσότερα από τα παιδιά του Λυκείου δεν διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία. Και δεν είναι μόνο ότι έχουν πολύ διάβασμα για τις Πανελλαδικές. Το σημαντικό, νομίζω, είναι ότι νιώθουν ότι το βιβλίο δεν είναι κάτι που θα τους βοηθήσει και πολύ στη ζωή τους, δεν είναι χρηστικό.
Συγνώμη για την πολυλογία, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι διάβασα και τα τρία βιβλία από τις "Ακυβέρνητες Πολιτείες" του Στρατή Τσίρκα στο "Πάτμος", στο "Ιαλυσσός", στο "Κάμιρος" και στο "Ρόδος" σε ταξίδια από και προς τη Ρόδο (φαντάρος γαρ).
Και ξέρω ότι βιβλία σαν τις "Ακυβέρνητες Πολιτείες" μπορούν να σου δώσουν κάτι μοναδικό, το αίσθημα της ελευθερίας.
Και σήμερα αυτό λείπει από τους περισσότερους από μας.
"Ακυβέρνητες Πολιτείες"
εν πλω toujours
με πορεία προς νότια και ανατολικά: προς Αλεξάνδρεια
Το Εξπρες Ολυμπια καλοκαιρι 95' περιμενωντας εξω απο την Ναξο(ηταν δεμενα ΡΟΔΑΝΘΗ και ΠΟΣΕΙΔΩΝ).Αφιερωμενη στον φιλους Roi Baudoin και Captain Nionio
http://imageshack.gr/files/ynu99aeyx6mc3pfudb0v.jpg
Συμφορουμίτες, συμφωνούμε και διαφωνούμε σε πολλά. Διαπραγματεύεστε ταυτόχρονα θέματα που σηκώνουν πολλή συζήτηση και νομίζω ότι θα βγούμε off topic στο παρών.
Προσωπικά, δεν έχω γνώμη για τις τιμές των εισιτηρίων για πολλούς λόγους. Είναι πολύπλοκο ζήτημα που δεν αναλύεται εύκολα. Επιπλέον, η άνοδος της τιμής του πετρελαίου έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, και η Ελληνική Ακτοπλοΐα δεν αποτελεί εξαίρεση.
Οι εικόνες που περιγράφεις Roi σπανίζουν στα BS και στα HS. Υπάρχουν πολλοί ταξιδιώτες που διαβάζουν βιβλία και προτιμούν άλλες εταιρείες! Θα τους συναντήσεις στα αργά ποστάλια του Καπτά Μάκη και στις άγονες γραμμές. Πως να συγκεντρωθείς όταν το σκάφος ταξιδεύει με 40νμ :mrgreen:
Όντως, ο φόβος έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της σημερινής πραγματικότητας και αναπόφευκτα έχει επηρεάσει και τα Ταξίδια Αναψυχής. Όμορφα μας τα γράφεις Roi για την έννοια του φόβου στα κοινωνικά δρώμενα, και δυστυχώς είναι μια κατάσταση που θέλει πολλή ανάλυση. Ο αυθορμητισμός και η ανοχή για ταλαιπωρία έχουν εκμηδενιστεί όπως ήδη αναφέρατε.
Αυτό που με ενδιαφέρει ως νησιώτης είναι οι επιλογές για το ταξίδι. Σήμερα, οι επιλογές αυτές δεν ανταποκρίνονται στη ζήτηση της αγοράς. Δεν υπάρχει πληθωρικότητα στον τύπο πλοίου και στις εταιρείες. Έτσι δημιουργούνται φαινόμενα όπως αυτό του Κυριακάτικου δρομολογίου. Αφού ξεκινήσαμε τη συζήτηση με το Εξπρές Ολύμπια, να πω ότι η έλλειψη βραδινών δρομολογίων αποτελεί πρόβλημα για τις Ανατολικές. Εφόσον δεν επαρκούν τα Κυριακάτικα δρομολόγια της Blue Star και της Hellenic, τότε ένα πλοίο σαν το Ολύμπια θα ταίριαζε γάντι στο Κυριακάτικο βραδινό.
Παραδείγματος χάριν, το Πρέβελης θα μπορούσε να καλύψει το κενό αξιοπρεπέστατα. Έχει πολλά κρεβάτια και αρκετά ευρύχωρα καταστρώματα για να βολέψει όσους θέλουν να κοιμηθούν με ένα sleeping bag. Ούτως ή άλλως τα αδερφά BS είναι ημερόπλοια και τα κρεβάτια τους είναι μετρημένα.
Υπάρχουν βαπόρια που μπορούν να δρομολογηθούν στα βραδινά της Κυριακής. Μήπως το Εξπρές Απόλλων δεν θα ήταν ιδανικό πλοίο για να αντικαταστήσει επάξια το Ολύμπια??
Με άλλα λόγια, άγνωστες οι βουλές του καρτέλ της Ακτοπλοΐας...
EDIT: Καλλιτεχνική απεικόνιση της Λευκής Αχιβάδας από τον φωτογράφο Bertolucci
Συνημμένο Αρχείο 8982
Αρχικα να πω πως οποιος διαχειριστης θελει,ας δημιουργησει ενα νεο thread και ας βαλει μεσα οποια μηνυματα κρινει οτι δεν ταιριαζουν εδω.Συνεχιζοντας και ξεκινοντας απο το φιλο Ναξος να πω πως η ιδεα του ειναι εξαιρετικη,αλλα νομιζω οτι ειναι πολυ διαφορετικο το να φτιαχτει ενα απλο στατικο μοντελο ενος βαποριου απο το να φτιαχτει και να πλεει.Πρεπει καποιος ειδικος να κανει τη μελετη για το πως μπορει να το κανει να πλευσει,να δει τη δυναμη θα εχει και μετα απο ολο αυτο καποιος να κατσει να το φτιαξει.Στη ζωη ολα γινονται,αλλα κατι τετοιο θελει τεραστια προσπαθεια για να φτασει στο τελος του...Καποιος απο εδω μεσα ισως μπορει να μας πει δυο λογια για το ποσο δυσκολο ειναι.Στη συνεχεια να ευχαριστησω το φιλο marsant για την εξαιρετικη φωτογραφια και αφιερωση που μου εκανε οπως και να συμφωνησω με τον Αντωνη για την διαφορετικοτητα των εποχων δινοντας και ενα αλλο παραδειγμα.Παλαιοτερα (οχι πολυ μακρια) σε αυτα τα υπεροχα βαπορια,με τα πολλα καταστρωματα τον πολυ κοσμο και την αλλη διαθεση που αυτος ειχε μεσα του υπηρχε και διαθεση για φλερτ μεσα στο βαπορι και δεν εννοω πεσιμο.Παρεες που συνταξιδευαν μπαινοντας και αυτες στο παιχνιδι του πραγματικου ταξιδιου και στην ελευθερια που αυτο προσφερε ειχαν την διαθεση να μιλησουν,να γνωριστουν και να φλερταρουν στο υπεροχο καταστρωμα με το κυμα να ειναι παντα παρον (στο Αιγαιο),γνωριζοντας οτι εχουν ακομα πολλες ωρες μεχρι να φτασουν στον προορισμο τους.Τελος να πω στο φιλο Νικο οτι μας ραγιζει την καρδια με τις προτασεις που κανει.Οπως εχω γραψει απειρες φορες εδω μεσα:ΝΑΙ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΕ ΓΡΑΜΜΗ ΦΙΛΕΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ...;)
Πρωινη-πρωινη μανουβρα στο Βαθυ της Σαμου.Αφιξη απο Πειραια.Πρωτομαγια του 2003
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους φίλους για τα όσα εξαιρετικά γράφουν για το θέμα αυτό.
Οι φωτογραφίες από τους φίλους Paroskayak, NAXOS και marsant έρχονται για να ξορκίσουν τη λήθη της μονοχρωμίας των σινιάλων του Πειραιά του 2008 (με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις),
Νομίζω ότι όσα γράφουμε δεν είναι εκτός θέματος γιατί απαντούν στο πιο βασικό ερώτημα, κατά τη γνώμη μου. Και αυτό δεν είναι άλλο από το ερώτημα τι ακριβώς ήταν το "Εξπρές Ολύμπια".
Διότι το "Εξπρές Ολύμπια" δεν ήταν μόνο τα 100 τόσα μέτρα μήκος ή τα 17 μέτρα πλάτος (σύμφωνα με το βιβλίο "Greek Sea Bridges").
Το "Εξπρές Ολύμπια" (και το κάθε αγαπημένο "Εξπρές Ολύμπια") ήταν ένας τρόπος ζωής, ενός τρόπος ταξιδιού, μια αίσθηση ελευθερίας.
Για αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει να συνεχιστεί η συζήτηση που αφορά το τι ακριβώς ήταν για τον καθένα το "Εξπρές Ολύμπια".
Εδώ μια φωτογραφία από ένα γλυκό απόγευμα στον Πειραιά όταν κατεβαίναμε απλά για να δούμε τα πλοία. Και με μια κρυφή επιθυμία να μπορούσαμε και εμείς να ταξιδεύσουμε με το "Εξπρές Ολύμπια" για Πάρο-Νάξο-Ίο-Σαντορίνη.
Υ.Γ. Εκ πρώτης όψεως άσχετο, εκ δεύτερης σχετικό. Ορισμένα από όσα αναφέρονται παραπάνω τα συναντάμε στον περίφημο "Μορμόλη" (γερμανικό παιδικό έργο που μεταφράστηκε και ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία και στα ελληνικά πριν από χρόνια).
Εδώ διατυπώνεται και το περίφημο ερώτημα "Μα τι είναι, τέλος πάντων, ο Μορμόλης;"
Συνημμένο Αρχείο 9030
Φίλε Antoin (βγαίνει από το Αντώνης Baudoin) συμφωνώ κι επαυξάνω με όσα λες περί φόβου, περί βιβλίων, περί ταξειδιωτικής εμπειρίας κλπ…
Μπορεί το θέμα μας να είναι ένας συγκεκριμένος βάπορας, αυτό όμως δε μας εμποδίζει να κάνουμε διάφορες σφήνες και γκρό. Έτσι κι αλλιώς αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε δεν είναι να μεταφέρουμε και να απολαὐσουμε μία φωτογραφία ενός βάπορα και στοπ. Η απογείωση προκύπτει όταν οι φωτογραφίες συνδέονται με αναμνήσεις, εμπειρίες, συναισθήματα, γεύσεις και οσμές αλλά και με φιλολογικές, φιλοσοφικές και γιατί όχι πολιτικές και οικονομικές επεκτάσεις. Εξάλλου άνθρωποι είμαστε και η σφαιρικότητα αντίληψης αν μην τί άλλο είναι κατά βάση ανθρώπινο χαρακτηριστικό.
Σε μία κοινωνία φοβική, όπου όσο περισσότερες κάμερες τοποθετούνται και όσο περισσότερα μέτρα «ασφαλείας» λαμβάνονται τόσο πιο απάνθρωπη και εγληματική γίνεται, έννοιες όπως ξεγνοιασιά και αυθορμητισμός τραυματίζονται κσθημερινώς.
Εμένα προσωπικά φίλε μου δε με συγκινούσε το να διαβάζω βιβλία εν πλω, γιατί όμως; Διότι ταξειδεύοντας με βάπορες όπως το Νάξος, ο Γεώργιος, το Πάρος, ο Ποσειδώνας, το Ολύμπια και τόσα άλλα δε μ' έφτανε ένα 7ωρο για να γυρίσω το βαπόρι 2,3 και 4 φορές από πάνω μέχρι κάτω, από πρύμα μέχρι πλώρα, να δω ρεμέτζα σε λιμάνια, «προσπεράσματα» και ανταμώματα με άλλα βαπόρια πριν το Σούνιο, κροσσαρίσματα στα μπουγάζια Κέας-Κύθνου (όλα τα λεφτά), δελφίνια μετά την Κύθνο, να χωθώ σε καμιά γέφυρα ή στην τελική να πιάσω κουβεντούλα με κάποιον συνταξιδιώτη. Βεβαίως λατρεύω τα βιβλία κι έχω κάνει ταξείδια στην κυριολεξία διαβάζοντας ή μελετώντας, αλλά το ταξείδι με βαπόρι τότε ήταν μεγάλη ξεμυαλίστρα.
Αυτό που επισημαίνουμε αρκετοί εδώ μέσα και φυσικά κι εσύ Αντώνη είναι η τυποποίηση. Η τυποποίηση σε χαρακτήρες, συμπεριφορές που έχει ως επακόλουθο και την τυποποίηση σε βαπόρια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μας. Χαίρομαι που είμαστε μία παρέα που δεν θέλουμε να μπούμε στο μαντρί, αλλά να κάνουμε μία τσάρκα στις αλάνες μακρυά από το κοπάδι. Η τυποποίηση δεν είναι τίποτε άλλο από ένα φοβικό αντανακλαστικό μιας κοινωνίας, όπου κάποιοι πονηρίδιδες θα βρουν την ευκαιρία να μαζώξουν φράγκα (στον τάφο θα τα πάρουν; ) και οι περισσότεροι θα μείνουν κλεισμένοι στο κουβούκι τους.
Να ευχαριστήσουμε τα παιδιά για τις εξαιρετικές φωτογραφίες του Εξπρές Ολύμπια, ενός βαποριού που άφησε τεράστια ιστορία στο Αιγαίο.
Μεγάλες κουβέντες έχουν ειπωθεί με αφορμή το Εξπρές Ολύμπια και θα συμφωνήσω σε πολλά σημεία με τους φίλους. Ο φόβος, η έλλειψη αυθορμητισμού, και η τυποποίηση των πλοίων και των ταξιδιών μου θυμίζουν έντονα το φαινόμενο Mcdonaldization.
Ο George Ritzer στο βιβλίο του «The McDonaldization of Society» περιγράφει το περίεργο φαινόμενο των καιρών μας που ακούει στο όνομα της γνωστης αλυσίδας fast food. Με βεβαιότητα, έχω παρατηρήσει ότι το φαινόμενο McDonaldization και στην Ακτοπλοΐα. Η πτώση των οικογενειακών εταιρειών και η άνοδο των coglomerates άλλαξε ριζικά την αντίληψη του ταξιδιού και των πλοίων.
Μπορούμε να αναλύσουμε την τυποποίηση με τους εξής όρους:
Αποδοτικότητα (efficiency) - Όλα είναι θέμα χρόνου για τον επιβάτη και την εταιρεία. Ο χρόνος είναι χρήμα, είτε πηγαίνουμε Πάρο, είτε Κρήτη...
Δυνατότητα υπολογισμού (Calculability) - Υπολογίζουμε τις παρεχόμενες υπηρεσίες με βάση τις πωλήσεις και το κόστος. Έτσι, έχουμε καταλήξει να θεωρούμε ότι ποσότητα ίσον ποιότητα. Λιγότερες ώρες ταξιδιού, καλύτερο προϊόν...
Προβλεψιμότητα (Predictability) - Η γνωστή σε όλους μας τυποποίηση οδηγείται από την προβλεψιμότητα...
Έλεγχος (Control) - Οι τεχνολογίες βοηθούν στον έλεγχο της τυποποίησης των υπηρεσιών, πελατών, και εργαζόμενων...
Τα σινιάλα των Αγαπητών, Βεντουραίων, Στριντζαίων ήταν τα τελευταία που δεν έπεσαν στην παγίδα αυτής της τυποποίησης...
Πάλι καλά που μερικοί καραβολάτρες ξεχωρίζουν σαν τις μύγες μες το γάλα....