4 Συνημμένο(α)
Theodor Herzl (Carnivale, Freeport, Veracruz I, Sun Ambassador, The Fiesta)
Μετά την ίδρυση του Ισραηλινού κράτους το 1948, και με την μαζική μετανάστευση εβραίων πολιτών στην νέα πατρίδα έγινε επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας εμπορικού στόλου του Ισραήλ για να μπορέσει να ανταποκριθεί στην ζήτηση. Επίσης, την περίοδο 1954-61 στο πλαίσιο των πολεμικών επανορθώσεων μετά τον πόλεμο, ναυπηγήθηκαν στην Γερμανία 35 νέα εμπορικά καράβια. Μεταξύ αυτών ναυπηγήθηκαν δύο ζεύγη παραπλήσιων επιβατηγών πλοίων, το πρώτο το 1955 για την γραμμή της βορείου Αμερικής, και το δεύτερο το 1956 για την γραμμή της Μεσογείου. Το δεύτερο ζευγάρι ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία Deutsche Werft AG στο Αμβούργο και είχαν χωρητικότητα 9.914 τόνους grt, μήκος 149 μέτρα και πλάτος 19,7, χωρητικότητα 670 επιβατών, (120 Α’ θέσης και 450 Τουριστικής σε δίκλινες και τετράκλινες καμπίνες καθώς και σε μικρό ντορμιτόριο 20 κλινών), δύο ατμοστρόβιλους AEG 12.640 ίππων που κινούσαν δύο έλικες με υπηρ. ταχύτητα 18,5 κόμβων (max 20). Τα δύο μεσογειακά αδελφά προοριζόντουσαν για την μεταφορά μεταναστών αλλά και τουριστών περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων, κυρίως μεταξύ της Χάϊφας και της Μασσαλίας με ενδιάμεσα λιμάνια την Νάπολη, εναλλακτικά την Γένοβα και περιστασιακά την Λεμεσό και τον Πειραιά. Το πρώτο καθελκύστηκε την 1 Οκτωβρίου του 1956 με το όνομα Theodor Herzl (ο οποίος θεωρείται ο προφήτης του σύγχρονου σιωνισμού) για λογαριασμό της Zim Lines (Zim Israel Navigation Co, Ltd) και ακολούθησε το δεύτερο με το όνομα Jerusalem. Το χαρακτηριστικό των δύο καραβιών ήταν οι άνετοι και πλήρως κλιματιζόμενοι μοντέρνοι εσωτερικοί χώροι, διακοσμημένοι από νέους καλλιτέχνες-σχεδιαστές του Ισραήλ, με πολλά σαλόνια, εστιατόρια, μπαρ, κομμωτήριο και κατάστημα δώρων, κινηματογράφο και συναγωγή οι δε καμπίνες Α΄ θέσης είχαν και ατομικό WC/ντους. Ήταν εξοπλισμένα με σταθερωτήρες, είχαν μεγάλους χώρους φόρτωσης εμπορευμάτων στην πλώρη και την πρύμη καθώς και εξωτερική πισίνα. Το παρθενικό ταξίδι του Theodor Herzl πραγματοποιήθηκε στις 23 Μαίου του 1957 από την Χάϊφα προς την Μασσαλία, γραμμή που διατήρησε σε όλη την διάρκεια της ζωής του με την Zim, με εξαίρεση κάποιο υπερατλαντικό ταξίδι προς την Νέα Υόρκη το 1958 και κάποια ταξίδια μεταφέροντας μετανάστες προς την Βραζιλία, Ουρουγουάη και Αργεντινή μέσω Καναρίων. Η γραμμή της Μεσογείου πουλιόταν και σαν κρουαζιέρα με καμπίνα Α΄ θέσης και από το 1964 το καράβι έκανε αποκλειστικά κρουαζιέρες αφού διαμορφώθηκαν αρκετές καμπίνες του με ατομικό WC/ντους. Τον χειμώνα 1964-65 έκανε ναυλωμένο κάποιες κρουαζιέρες προς το Μεξικό και την Καραϊβική με βάση το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο. Στα τέλη της δεκαετίας του 60 ο ανταγωνισμός του αεροπλάνου ανάγκασε την Zim να περιορίσει το επιβατηγό της έργο πουλώντας τα περισσότερα καράβια της και η σειρά του Theodor Herzl έφτασε τον Οκτώβριο του 1969 όταν πουλήθηκε στην θυγατρική New Horizons Shipping Ltd (σημαία Λιβερίας) της νεοσύστατης American International Travel Service Company (A.I.T.S) στην οποία ένας από τους κύριους μετόχους ήταν ο πρωτοεμφανιζόμενος Ted Arison μετέπειτα δημιουργός του κολοσσού Carnival. Το καράβι μετονομάστηκε σε Carnivale προοριζόμενο για πλωτό ξενοδοχείο στην Καραϊβική (παραδόξως στην πλώρη το όνομα αναγραφόταν χωρίς το τελικό e) αλλά τίποτα δεν έγινε και το πλοίο παρέμενε παροπλισμένο αρχικά στην Τουλόν της Γαλλίας και το 1971 στην La Spezia κοντά στην Γένοβα. Η A.I.T.S τελικά έκρινε πιο συμφέρουσα την αγορά του πρώην Empress of Canada της Canadian Pacific το οποίο μετονόμασε σε Mardi Gras (το όνομα Carnivale δόθηκε τελικά το 1975 στο πρώην Empress of Britain-δικό μας Βασίλισσα Άννα Μαρία), και το καράβι παρέμενε χωρίς να υλοποιηθούν τα σχέδια μετασκευής του μέχρι το 1974 όταν η New Horizons πουλήθηκε μαζί με το καράβι στην εταιρία United States Freight Transport με διαχείριση της Bahama Cruise Line. Το καράβι με το νέο όνομα Freeport και σημαία Παναμά οδηγήθηκε στα κρατικά ναυπηγεία Ι.Ν.Μ.Α της La Spezia όπου κυριολεκτικά μεταμορφώθηκε με την προέκταση της υπερκατασκευής στην πλώρη, και το κλείσιμο των ανοικτών περαντζάδων για την δημιουργία επιπλέον καμπινών για 730 επιβάτες, οι οποίες όμως ήταν πολύ μικρών διαστάσεων. Δημιουργήθηκαν πέντε συνολικά σαλόνια, επιπλέον κοινόχρηστοι χώροι όπως το καζίνο, και τον Μάιο του 1975, λίγο πριν ολοκληρωθεί η μετασκευή, μία πυρκαγιά με δύο θύματα καθυστέρησε την ολοκλήρωσή του μερικούς μήνες. Με την παραλαβή του από τα ναυπηγεία το καράβι ανέλαβε μικρής διάρκειας κρουαζιέρες στην Καραϊβική από το Μαϊάμι προς το Nassau και Freeport (Μπαχάμες) σαν επιβατηγό γραμμής-κρουαζιερόπλοιο. Το 1976-77 οι κρουαζιέρες του άλλαξαν προορισμό προς τις ανατολικές ακτές του Καναδά μέχρι το Μόντρεαλ, την Αλάσκα το καλοκαίρι και την Καραϊβική ναυλωμένο επί το πλείστον από την καναδική Strand Cruises.Τότε κρίθηκε αναγκαία η μετονομασία του σε Veracruz I (στην ουσία μετονομάστηκε σε Veracruz Primero=πρώτο αλλά στην πλώρη του το όνομα ήταν Veracruz I και η διαφημιστική προώθησή του το ανέφερε σκέτο Veracruz). Η εξωτερική του εμφάνιση άλλαξε με μία φαρδιά πορτοκαλιά φάσα ύψους ενός καταστρώματος στην υπερκατασκευή. Την ίδια χρονιά η ιδιοκτήτρια εταιρία του μετονομάστηκε σε Freeport Cruise Lines. Το 1978-79 η Bahama Cruise Line το μετέφερε στην Τάμπα της Φλόριντα για κρουαζιέρες στην Μεξικάνικη ριβιέρα και την Καραϊβική από το Montego Bay της Τζαμάϊκα. Το 1980 η BCL πουλήθηκε στην αγγλική εταιρία φορτηγών πλοίων Common Bros η οποία το ανακαίνισε και το δρομολόγησε σε 7ήμερες κρουαζιέρες από την Νέα Υόρκη προς τις ανατολικές ακτές του Καναδά, μέχρι το Κεμπέκ και το Μόντρεαλ. Τον χειμώνα συνέχισε τις κρουαζιέρες στην Μεξικάνικη ριβιέρα από την Τάμπα. Την επόμενη διετία άλλαξε αρκετές φορές το ιδιοκτησιακό καθεστώς του καραβιού και το 1982 το αγόρασε η διαχειρίστρια Bahama Cruise Line. Παρόλο το μειονέκτημα των μικρών καμπινών και της περιορισμένης πολυτέλειας σχετικά με αυτή του ανερχόμενου ανταγωνισμού, το καράβι εξακολουθούσε να είναι δημοφιλές για τους επιβάτες του προσφέροντας οικονομικές κρουαζιέρες και φιλική ατμόσφαιρα. Το 1984 ενώ βρισκόταν σε δεξαμενή στο Νόρφολκ (Virginia) υποχώρησαν τα βάζα της στήριξης με αποτέλεσμα να γλιστρήσει και να τραυματιστούν 33 μέλη του πληρώματος που ήταν μέσα. Το 1986 η BCL άλλαξε όνομα σε Bermuda Star Line και την επόμενη χρονιά έκανε όλο τον χρόνο κρουαζιέρες στην Μεξικάνικη ριβιέρα. Τα τέλη της δεκαετίας του 80 ήταν μοιραία για πολλές μικρές εταιρίες στη κρουαζιέρα της Καραϊβικής καθώς οι κολοσσοί Carnival, NCL, RCCL, κλπ αναπτυσσόντουσαν γρήγορα προσφέροντας μεγάλα μοντέρνα κρουαζιερόπλοια σε ανταγωνιστικές τιμές λόγω οικονομιών μεγέθους. Η BSL πουλήθηκε το 1989 στον σκανδιναβικό όμιλο Effjohn αλλά το Veracruz έμεινε έξω από το νέο σχήμα λόγω των υποδεέστερων υπηρεσιών και ανέσεων που προσέφερε και παροπλίστηκε στο Nassau μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια ναύλωσής του. Το 1990 πουλήθηκε στην νεοσύστατη Festival Shipping & Tourist Enterprises συμφερόντων της οικογένειας Πουλίδη και μετονομάστηκε σε Sun Ambassador με διαχειρίστρια την Ambassador Cruises για 3-4ήμερες κρουαζιέρες στην Αίγυπτο και το Ισραήλ από την Λεμεσό, Καραϊβική τον χειμώνα και αργότερα μεγαλύτερης διάρκειας κρουαζιέρες στην Μεσόγειο. Η νέα εταιρία του το έστειλε στην Δραπετσώνα για την απαραίτητη ανακαίνιση τον Δεκέμβριο του 1990 και το 1991 κατά την φάση των εργασιών άλλαξε όνομα σε The Fiesta. Στις 14 Οκτωβρίου του 1991 από σπίθες οξυγονοκόλλησης ξέσπασε πυρκαγιά η οποία γρήγορα πήρε μεγάλες διαστάσεις. Το άτυχο καράβι στην συνέχεια πήρε κλίση από τον όγκο νερού των πυροσβεστών και βυθίστηκε για να ανελκυστεί κομμένο σε επτά κομμάτια μερικά χρόνια αργότερα και να διαλυθεί επιτόπου.
Στην αρχική του μορφή σαν το μεταναστευτικό μεσογειακό Theodor Herzl της Zim Lines
Συνημμένο Αρχείο 163880
Παροπλισμένο στην La Spezia με το όνομα Carnival(e) της A.I.T.S
Συνημμένο Αρχείο 163881
Σαν Veracruz I μετά την ριζική μετασκευή του υπό την διαχείριση της Bahama Cruise Line και την έντονη πορτοκαλιά φάσα
Συνημμένο Αρχείο 163882
Αποπλέοντας από την Νέα Υόρκη για τις ακτές του Καναδά
Συνημμένο Αρχείο 163883
Πηγή φωτογραφιών shipsnostalgia
