Ουρανός [Ouranos, Vikingfjord, Prinz Hamlett II, Agadir, Golfinho Azul]

Νομίζω ότι αξίζει να ανοίξουμε ένα θέμα για το γλυκύτατο "Ουρανός" της Fragline.
To πλοίο αυτό ταξίδεψε για πολλά χρόνια στη γραμμή από Πάτρα για Ηγουμενίτσα, Κέρκυρα και Μπρίντεζι. Στα τελευταία χρόνια ταξίδευε από την Ηγουμενίτσα για Κέρκυρα και Μπρίντεζι.
Νσυπηγήθηκε το 1969 στη Γερμανία ως "Vikingfjord".
To 1970 μετονομάστηκε σε "Prinz Hamlet II".
To 1974 πήρε το όνομα "Agadir".
Στη χώρα μας ήρθε το 1986 και έμεινε ως το 1999.
Στη συνέχεια πήγε στην Πορτογαλλία, πήρε το όνομα "Golfinho Azul" και ταξίδεψε στη γραμμή Azorerna - Casablanca.
Το 2002 και το 2004 ξαναγύρισε στη χώρα μας.
Το 2007 έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι στην Ινδία.

Εδώ το φουγάρο του με τα χρώματά του που θυμίζουν τα χρώματα της ελληνικής σημαίας.

Αφιερωμένη εξαιρετικά στον paroskayak, τον Django, τον Sea Serenade και τον eliasaslan.

Συνημμένο Αρχείο 13182

Πολυ ομορφα χρωματα!Μπραβο για αλλη μια φορα φιλε Roi Baudoin:wink:

Ταξιδέψαμε μαζί του τον Αύγουστο του 1997 από το Μπρίντεζι στην Ηγουμενίτσα. Ήταν ένα από τα πιο ωραία ταξίδια που κάναμε ποτέ.
Το πλοίο είχε δέσει στο μέσα λιμάνι, το οποίο είναι σκέτη ζωγραφιά.
Απέναντί του ήταν ο θρυλικός "Πάνθηρας" της ΕΛΜΕΣ.
Τα χρώματα του δειλινού ήταν μαγικά.
Στην Ηγουμενίτσα φτάσαμε νωρίς το πρωΐ και είδαμε μπροστά μας το "Κνωσσός".
Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς από ένα ταξίδι;

Εδώ το "Ουρανός" στο Μπρίντεζι αργά το απόγευμα.

Συνημμένο Αρχείο 13187

Το "Ουρανός" στην Ηγουμενίτσα νωρίς το πρωΐ.

Συνημμένο Αρχείο 13188

Αφιερωμένες εξαιρετικά σε όλους τους φίλους και ιδιαίτερα στον marsant, τον Έσπερο, τον Αντώνη Μώλο, τον Appia 1978, τον Ellinis, τον Νάξος και τον Captain Nionio.

Ο φωτισμός του δειλινού και το παιχνίδι των αποχρώσεων του Ουρανού, μεταφορικά και κυριολεκτικά είναι εξωτικές. Μια εικόνα που αναδεικνύει την μεγαλοπρέπεια της Fragline. Δεν το ταξίδεψα, άρα φίλε Roi, στάθηκες για μια ακόμη φορά τυχερός!

Ωστόσο, δεν μπορώ να μην προσφέρω κάτι τις παραπάνω. Από την μπροσούρα του 1990, τα σαλόνια και οι εσωτερικοί χώροι του Ουρανού.


http://img187.imageshack.us/img187/7...ge01sp4.th.jpg http://img398.imageshack.us/img398/8...ge02fl7.th.jpg
http://img398.imageshack.us/img398/2...ge03uu7.th.jpg http://img398.imageshack.us/img398/3...ge04mm7.th.jpg

Προσφέρεις την έμνευση φίλε paroskayak.
Και τότε και τώρα όταν βλέπω το "Ουρανός" θυμάμαι την "Μπαλάντα του Ούρι" των Χατζιδάκι-Γκάτσου.
Όταν άρχισες να μιλάς για την εταιρεία αυτή θυμήθηκα και πάλι την "Μπαλάντα του Ούρι".
Και νομίζω ότι το τραγούδι αυτό ταιριάζει πολύ με αυτό το καράβι .....

Ένα πανέμορφο καράβι, με το οποίο δεν είχα δυστυχώς ποτέ την τύχη να ταξιδέψω ...
Ευχαριστώ που μας το παρουσιάζεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μέσα από τις πανέμορφες φωτογραφίες σου!

Το "Ouranos" εν πλω κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μάλλον απο το "Eolos".
Από το αρχείο το πατέρα μου και αυτή.

http://i452.photobucket.com/albums/qq250/dionysakis/Car%20Ferries/Ouranos.jpg

Προσπάθησα και πριν να ανεβάσω τα λόγια της μπαλάντας, αλλά αυτά δεν ανέβαιναν.
Εδώ, λοιπόν, "Η μπαλάντα του Ούρι" σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Και αν κάποιος πει ότι η μπαλάντα δεν έχει καμιά σχέση με τον "Ουρανό", θα του έλεγα ότι αυτό το καράβι το δειλινό έμοιαζε να μεταμορφώνεται και να γίνεται κάτι μαγικό. Φυσικά, αυτό είναι προσωπική άποψη και καθαρά υποκειμενική.
Ακολουθεί "Η μπαλάντα του Ούρι" και μια φωτογραφία από την τελευταία φορά που είδα το "Ουρανός", ως "Ουρανός" (διότι ξαναγύρισε με άλλο όνομα). Η αναπάντεχη συνάντηση έγινε στις δεξαμενές της Ακτής Βασιλειάδη.
Και φυσικά ήταν ένα δειλινό ....

Συνημμένο Αρχείο 13258

Η μπαλάντα του Ούρι

Ουρανέ
όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ
φίλε μακρινέ.
Πώς να δεχτώ
άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ
μάνα μου είναι η γη.
Πώς ν' αρνηθώ
της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ
πόνε μακρινέ.

Κάθε δειλινό
κοιτώ τον ουρανό
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή
καμπάνα γιορτινή
να με παρακινεί.
Κάθε Κυριακή
μου λέει να πάω εκεί
εκεί εκεί
που χτίζουνε φωλιά
αλλόκοτα πουλιά
στου ήλιου τα σκαλιά.

Πώς να δεχτώ
άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ
μάνα μου είναι η γη.

Κάθε δειλινό
κοιτώ τον ουρανό
το γαλανό
κι ακούω μια φωνή τρελή
σα χάδι κι απειλή
κοντά της να με καλεί.
Κάθε Κυριακή
μου λέει να πάω εκεί
εκεί εκεί
μου τάζει ωκεανούς
κομήτες μακρινούς
και ό,τι βάζει ο νους.

Ουρανέ
όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ
φίλε μακρινέ.
Πώς να δεχτώ
άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ
μάνα μου είναι η γη.
Πώς ν' αρνηθώ
της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ
πόνε μακρινέ.

Roi πολυ ωραια η φωτο σου, αν μου επιτρεπεις την ξανανεβαζω λιγο επεξεργασμενη ωστε να διακρινονται περισσοτερες λεπτομερειες, χωρις να χανεται η μαγεια του ηλιοβασιλεματος.

Συνημμένο Αρχείο 13268

Φίλε Roi, έγραψες πάλι. Το καημένο το OURANOS το θυμάμαι την χρυσή εποχή που δούλευε με τον ΑΙΟΛΟ Ελλάδα-Ιταλία. Είχα την τύχη να ταξιδέψω μαζί του Πάτρα-Ηγουμενίτσα. Δυστυχώς όμως δεν έχω φωτο του πλοίου απο εκείνο το ταξίδι. Που να ήξερα.....