Να προσθεσω κι εγω κατι για το περαμα. Το πορθμειο το θυμαμαι πολυ καλα επειδη με εντυπωσιαζε οταν ημουν μικρος, και επειδη παραθεριζα εκει οι καθημερινες διελευσεις ηταν μερος του παιχνιδιου. Ειχε τεντα, πρασινη με κροσια τυπου μπαλκονιου, και επαιρνε ενα αυτοκινητο τη φορα. Οι επιβατες καθονταν στα παγκακια χωρις πλατη που υπηρχαν κατα μηκος στις δυο μπαντες της μαουνας. Αν ειχε πανω απο τρια αμαξια να περιμενουν να περασουν, καλυτερα να οδηγουσες απο τη γεφυρα στη μεση του ισθμου. Κινουταν με μια αλυσιδα(περνουσε απο τη νοτια μπαντα της μαουνας) που εφτανε στην απεναντι οχθη οπου υπηρχε ενα ραουλο και επεστρεφε. Αντιστρεφοταν η κινηση της αλυσιδας για να αλλαξει φορα η μαουνα. Απο την αλλη μπαντα της μαουνας (τη βορεια) υπηρχε μια αλυσιδα σταθερη που απλα τεντωνε με την απεναντι οχθη, για να μη παρασερνεται η μαουνα και να τη κραταει σε ακριβη πορεια. Στο μικρο δωματιο στην οχθη της αττικης υπηρχε ο χειριστης που εθετε σε λειτουργια μια ντιζελομηχανη που περιστρεφε την αλυσιδα. Οταν περναγε καραβι η μαουνα ερχοταν απο τη πλευρα της αττικης στο "λιμανακι" αυτο που βλεπουμε βαθους 30-40 εκατοστων και οι αλυσιδες βυραραν στο βυθο. Μου εκανε εντυπωση παντα ο πρωτογονος τροπος που δουλευε η μαουνα. Η αλυσιδα περιστρεφοταν γρηγορα και προσεκρουαν οι κρικοι της πανω 6-8 διπλους κυλινρους ορθιους υψους 50 εκατοστων περιπου, ωστε εδιναν μια απειροελαχιστη ταχτητα (εκανε 3 λεπτα περιπου να διασχισει 50 μετρα) στη μαουνα η οποια σταματουσε προσκρουωντας στη προβλητα. Οπως φανταζεστε ο θορυβος της αλυσιδας και των μεταλλων που χτυπιοντουσαν ηταν τοσο δυνατος που μιλαγες δυσκολα κατα τη διαρκεια του περαματος με το διπλανο σου.Παραθετω μια φωτογραφια δικη μου, τραβηγμενη προ 15ετιας, με το δωματιο του χειριστη, το λιμανακι και προβλητα και το υποτυπωδες κτισμα που ηταν τουαλετα και αποθηκη-δωματιο του πληρωματος, που ηταν δυο, ενας επι της μαουνας και ο χειριστης στη στερια. Θυμαμαι επισης πως η διελευσεις ηταν δωρεαν, οπως και παραμενουν.
