5 Συνημμένο(α)
Amsterdam (III), {Fiorita, Ariane II}
Μία από τις σημαντικότερες σιδηροδρομικές εταιρίες της Αγγλίας με την επωνυμία Great Eastern Railway (G.E.R) είχε αναπτύξει από τις αρχές του 20ου αιώνα έναν στόλο επιβατηγών πλοίων σε διάφορες γραμμές που συνέδεαν την Αγγλία με την Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και αλλού. Την δεκαετία του 20 η G.E.R μετονομάστηκε μετά από την αναδιοργάνωση των σιδηροδρομικών εταιριών και δημιουργήθηκε η London & North Eastern Railways συνεχίζοντας την ναυπήγηση νέων καραβιών για γραμμές του εξωτερικού μεταξύ των οποίων για την γραμμή HarwichΑγγλίας-Hoek Ολλανδίας . Τα νέα καράβια που ναυπηγήθηκαν στην δεκαετία του 30 ήταν τα Prague και Amsterdam (II) τα οποία εξυπηρετούσαν την γραμμή μεταφέροντας επιβάτες, εμπορεύματα και ταχυδρομείο. Μεταπολεμικά, μετά την απώλεια αρκετών από αυτά τα καράβια σαν συνέπεια του πολέμου η L&NER επιδόθηκε στην ναυπήγηση περισσοτέρων καραβιών και το 1947 παραδίδεται το ατμοκίνητο Arnhem για την γραμμή Harwich-Hoek (Hook). Το 1948 οι αγγλικοί σιδηρόδρομοι κρατικοποιήθηκαν με την δημιουργία της British Railways και δόθηκε η εντολή στα ναυπηγεία John Brown & Co. στο Clydebank της Σκωτίας για ένα νέο καράβι, κονταδελφό του Arnhem για την γραμμή της Ολλανδίας. Το καράβι καθελκύστηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1950 για να αντικαταστήσει το προπολεμικό Prague που χάθηκε το 1947 από πυρκαγιά και πήρε το όνομα Amsterdam (III). Είχε χωρητικότητα 5.092 τόνων grt, μήκος 110 μέτρων πλάτος 16 μέτρων, χωρητικότητα 675 επιβατών σε δύο θέσεις (375 Α΄ θέσης, 200 Β΄ θέσης και 100 στα σαλόνια άνευ κλίνης), δύο ζεύγη ατμοστρόβιλων 12.000 ίππων κατασκευής του ναυπηγείου John Brown & Co. που κινούσαν δύο έλικες με υπηρ. ταχύτητα 19 κόμβων (max 21,5). Το καράβι όπως κατασκευάστηκε είχε αμπάρια στην πλώρη και είχε την δυνατότητα μεταφοράς αυτοκινήτων και τροχόσπιτων που φορτωνόντουσαν με γερανό σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο γκαράζ στα αμπάρια. Τον Μάιο του 1950 παραδόθηκε στην British Railways με την χαρακτηριστική μαύρη φορεσιά και την ώχρα τσιμινιέρα των καραβιών της εταιρείας και στις 10 Ιουνίου του 1950 έκανε το παρθενικό διάρκειας 8 ωρών βραδινό ταξίδι του από το λιμάνι του Harwich προς το λιμάνι του Hoek. Όλα τα επόμενα χρόνια την δεκαετία του 50 και του 60 το καράβι μαζί με το κονταδελφό Arnhem εξακολουθούσαν να εξυπηρετούν την ίδια γραμμή χωρίς κάποιο απρόοπτο περιστατικό. Την δεκαετία του 60 υπήρξε μεγάλη αύξηση στην μεταφορά επιβατών με αυτοκίνητο σε όλες αυτές τις εξωτερικές γραμμές και τα παλαιά επιβατηγά χωρίς δυνατότητα roll on-roll off των αυτοκινήτων απευθείας στο γκαράζ, άρχισαν να πουλιούνται για να αντικατασταθούν με νεότευκτα μεγαλύτερης χωρητικότητας και μεγάλο γκαράζ. Το 1968 η μετονομασμένη από το 1965 British Rail αποφάσισε την πώληση των Amsterdam και Arnhem και την αντικατάστασή τους από το νεότευκτο St. George (μετέπειτα Patra Express της Ventouris Ferries). Η καθυστέρηση παραλαβής όμως του St. George, παράτεινε την παραμονή του Amsterdam στην γραμμή μέχρι τις αρχές του 1969 που βγήκε προς πώληση. Αγοραστής του τον Απρίλιο του 1969 ήταν η εταιρία Claxton Ltd. Θυγατρική της Chandris Cruises με έδρα το Χάμιλτον στην Βερμούδα. Το καράβι παραδίδεται την 1η Μαΐου και δέκα ημέρες αργότερα καταπλέει στις εγκαταστάσεις των Χανδρήδων στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας για μετασκευή σε κρουαζιερόπλοιο. Έναν χρόνο μετά, τον Μάιο του 1970 το καράβι ήταν έτοιμο με ριζικές αλλαγές στην εμφάνισή του. Η υπερκατασκευή προεκτάθηκε στην πλώρη και την πρύμη με την προσθήκη καμπινών και κοινόχρηστων χώρων. Αφαιρέθηκαν τα κατάρτια στην πλώρη και την πρύμη και τοποθετήθηκε ένα μικρό πάνω από την γέφυρα, καταργήθηκαν οι χώροι φόρτωσης, τοποθετήθηκε καπέλο στην τσιμινιέρα για την εκτροπή του καπνού και δημιουργήθηκε πισίνα στο τελευταίο κατάστρωμα. Η μετασκευή αυτή δεν ήταν η καλύτερη αισθητικά που είχε κάνει μέχρι τότε η εταιρία Χανδρή και η εμφάνισή του θύμιζε κουτί. Με το νέο όνομα Fiorita (μικρό λουλούδι) και το λευκό Χ στην μπλε τσιμινιέρα με σημαία Παναμά, με χωρητικότητα 490 επιβατών μίας ενιαίας θέσης σε καμπίνες που κατά το 90% είχαν ατομικό WC/ντους, ξεκίνησε στις 2 Μαίου πολυήμερες κρουαζιέρες στη Μεσόγειο με βάση την Βενετία. Οι κρουαζιέρες του είχαν διάρκεια 11-15 ημερών και περιλάμβαναν τις Δαλματικές ακτές, την Κέρκυρα, το Ηράκλειο, την Ρόδο (ενίοτε την Χίο, την Σαντορίνη και την Κω), τον Πειραιά και ανάλογα με την διάρκεια με επιπλέον λιμάνια όπως του Κουσάντασι, της Βηρυτού, Χάϊφας, Αλεξάνδρειας και Λεμεσού. Το 1971 έγινε θέμα στον ελληνικό Τύπο καθώς ναυλωμένο σε βρετανικό tour operator θα πραγματοποιούσε μία κρουαζιέρα αποκλειστικά για γυμνιστές και η σεμνοτυφία της εποχής επί δικτατορίας απέτρεψε την ναύλωση. Εκτός από το καλοκαιρινό του πρόγραμμα τον χειμώνα 1970-71 έκανε και κάποιες κρουαζιέρες από την Μάλαγα της Ισπανίας προς το Ντακάρ στην Αφρική μέσω Ταγγέρης και Καναρίων νήσων. Το 1972 με την απόκτηση του Regina Magna τα μικρά καράβια της Chandris Cruises παροπλιζόντουσαν περιστασιακά στα Αμπελάκια και μερικά καλοκαίρια ήταν ανενεργά. Το Fiorita όμως συνέχισε κανονικά το πρόγραμμά του και το 1974 η Chandris Cruises εγκαινίασε έναν νέο θεσμό για την κρουαζιέρα στην Ελλάδα, προσφέροντας με το Fiorita τον συνδυασμό cruise & stayμε επιλογή παραμονής στα ξενοδοχεία της εταιρίας Χανδρή στην Χίο, Κρήτη, Κέρκυρα ή Αθήνα. Την ίδια χρονιά, το καράβι νηολογείται στον Πειραιά και αποκτά ελληνική σημαία. Τον Μάρτιο του 1976 κάνει ναυλωμένο κάποιες κρουαζιέρες στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ οι καλοκαιρινές κρουαζιέρες του μειώθηκαν σε διάρκεια η οποία τώρα ήταν 7 ημέρες πάντα από Βενετία. Το 1977 με την λήξη της θερινής σαιζόν και τον ετήσιο παροπλισμό του στα Αμπελάκια ουσιαστικά έληξε η ενεργός υπηρεσία του για την εταιρία Χανδρή η οποία δεν σκόπευε να το ενεργοποιήσει την επόμενη σαιζόν. Στις αρχές του 1978 όμως, μία νορβηγική εταιρία το ναύλωσε για στατικό ρόλο στο Stord της Νορβηγίας, όπου θα φιλοξενούσε τους εργαζόμενους σε εξορύξεις πετρελαίου στην Βόρειο θάλασσα. Τον Απρίλιο του 1978 ξεκίνησε για τον νέο του ρόλο που είχε διάρκεια ενός χρόνου επιστρέφοντας στην Ελλάδα αρχές του 1979 για να ναυλωθεί το καλοκαίρι στην Strand Cruises για 14ήμερες κρουαζιέρες στην Μεσόγειο με βάση την Βενετία. Το 1980 με το μεγαλύτερο μέρος του στόλου της εταιρίας Χανδρή παροπλισμένο στα Αμπελάκια, την Κυνοσούρα και τον κόλπο της Ελευσίνας, παρουσιάστηκε η ευκαιρία της πώλησης του Ariane στην Saronic Cruises του Γ. Αλεβίζου και το Fiorita μετονομάζεται σε Ariane II με σκοπό να αντικαταστήσει το Ariane αναλαμβάνοντας την καλοκαιρινή σαιζόν το πρόγραμμά του με 3ήμερες και 4ήμερες κρουαζιέρες στο Αιγαίο. Η πώληση όμως δεν προχώρησε και το πρόγραμμα του Ariane II δεν υλοποιήθηκε λόγω υψηλού κόστους των καυσίμων και το καράβι παρέμεινε παροπλισμένο τα επόμενα τρία χρόνια. Τον Μάρτιο του 1983 το καράβι αγοράζεται από την γερμανική εταιρία Sommerland Handels Gmbh με έδρα το Μόναχο και μεταφέρεται στην συγγενική Ef-Em Handels η οποία μαζί με την τουρκική Tur Oren Turizm το οδηγούν στο Kas της Τουρκίας απέναντι από το Καστελόριζο για πλωτό ξενοδοχείο-καζίνο με το όνομα Fiorita. Φαίνεται πως η τοποθεσία αυτή δεν ήταν επιτυχής γιατί τον Αύγουστο οδηγείται βορειότερα στην Fethiye με τον ίδιο πάντα στατικό ρόλο ξενοδοχείου-καζίνο. Στο καράβι τοποθετήθηκαν τεράστια φωτοβολταϊκά πάνελ για αποθήκευση ηλιακής ενέργειας που αλλοίωσαν την εξωτερική του εμφάνιση. Στις 27 Ιανουαρίου του 1987 κατά την διάρκεια ιδιαίτερα ισχυρής καταιγίδας κόβονται τα ρεμέντζα του καραβιού το οποίο παρασύρεται προς την ακτή, τουμπάρει στα ρηχά και βυθίζεται με την αριστερή μπάντα του έξω από το νερό. Ευτυχώς το καράβι-ξενοδοχείο ήταν κλειστό λόγω εποχής και δεν υπήρχε κανείς πάνω στο πλοίο. Το καράβι παρέμεινε βυθισμένο μέχρι το 2013 που ξεκίνησε η διάλυσή του επιτόπου.
Με την μαύρη φορεσιά της British Railways και το όνομα Amsterdam (III)
Συνημμένο Αρχείο 164849
Διαφημιστική μπροσούρα που ανακοινώνει το πρόγραμμα των δρομολογίων του καραβιού
Συνημμένο Αρχείο 164850
Μετά την ριζική εξωτερική του αλλαγή σε κρουαζιερόπλοιο σαν Fiorita της Chandris Cruises
Συνημμένο Αρχείο 164851
Παροπλισμένο μεταξύ Κυνοσούρας και Αμπελακίων
Συνημμένο Αρχείο 164852
Με τα τεράστια φωτοβολταϊκά πάνελς σαν πλωτό ξενοδοχείο στην Fethiye της Τουρκίας
Συνημμένο Αρχείο 164853
Πηγή φωτογραφιών shipsnostalgia.com, shipspotting.com