Συνημμένο Αρχείο 136837Η αναγγελία για την απόκτηση του Ιθάκη απο την εταιρεία Βλασσόπουλου.
Printable View
Συνημμένο Αρχείο 136837Η αναγγελία για την απόκτηση του Ιθάκη απο την εταιρεία Βλασσόπουλου.
Μετά την λήξη του Βʼ Παγκοσμίου πολέμου και την μαζική έξοδο μεταναστών από την ερειπωμένη Ευρώπη, πολλές χώρες άρχισαν να υποδέχονται μετανάστες που αναζητούσαν νέες πατρίδες στις οποίες θα είχαν μία καλύτερη μοίρα. Μία από τις χώρες αυτές ήταν το νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ που άρχισε να υποδέχεται μαζικά εβραίους μετανάστες από ευρωπαϊκές χώρες αλλά και από τις ΗΠΑ που έφταναν για να μετοικίσουν και να βοηθήσουν την ανάπτυξη της νέα τους πατρίδας. Η τότε ισραηλινή επιβατική εταιρία Zim Israel Navigation Co. (αρχικά το 1948 Zim Palestine Navigation Co.), δεχόταν καθημερινά μάζες τέτοιων μεταναστών με έναν σχεδόν ανύπαρκτο στόλο από υπερήλικα μικρά καράβια που αδυνατούσαν να μεταφέρουν τον αριθμό των επιβατών. Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 50 η τότε Δυτική Γερμανία στα πλαίσια των πολεμικών επανορθώσεων προς το κράτος του Ισραήλ άρχισε ένα πρόγραμμα ναυπήγησης 36 καραβιών προς παράδοση στο Ισραήλ. Τα δύο πρώτα επιβατηγά που ξεκίνησαν να ναυπηγούνται στα γερμανικά ναυπηγεία Deutsche Werft στο Αμβούργο, ήταν δύο αδελφά μονοπρόπελα φορτηγο-ποστάλια. Το πρώτο από τα δύο καθελκύστηκε το 1954 με το όνομα Israel ενώ το δεύτερο έναν χρόνο μετά στις 19 Ιουλίου του 1955 με το όνομα Zion. Τα καράβια αυτά είχαν σχεδιαστεί για την μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων κυρίως από την Νέα Υόρκη προς το Ισραήλ και είχαν εκτόπισμα 9.831 τόνων, 153 μέτρα μήκος, 20 μέτρα πλάτος, χωρητικότητα 312 επιβατών (24 Α΄ θέσης, 232 Τουριστικής και 56 ενδιάμεσης ανάλογα με την ζήτηση), δύο ατμοστρόβιλους AEG 10.500 ίππων που κινούσαν έναν άξονα με προπέλα με υπηρ. ταχύτητα 18 knots (max. 19). Επιπλέον, υπήρχαν τέσσερα αμπάρια για την μεταφορά εμπορευμάτων και μεγάλοι ψυκτικοί χώροι όπως και μικρό γκαραζάκι για 36 αυτοκίνητα που φορτωνόντουσαν από τις μπίγες των καραβιών. Οι εσωτερικοί χώροι των καραβιών- αν και φορτηγο-ποστάλια- ήταν πολυτελείς με πλήρη κλιματισμό, μοντέρνα διακόσμηση από νέους ισραηλινούς καλλιτέχνες, με εστιατόριο που χωριζόταν με συρόμενες πόρτες σε δύο θέσεις ανάλογα με την ζήτηση, διέθεταν αρκετά μπαρ και σαλόνια, παιδικό σταθμό, κομμωτήριο, την απαραίτητη συναγωγή, και όλες οι καμπίνες της Α΄ θέσης (όπως και οι ενδιάμεσες) διέθεταν ατομικό WC/ντουσιέρα, ενώ της Τουριστικής είχαν κοινόχρηστα WC. Τα καράβια διέθεταν επίσης σταθερωτήρες Denny Brown και εξωτερική πισίνα στην πρύμη. Η παράδοση του Zion έγινε στις 12 Φεβρουαρίου του 1956 και η γραμμή του προς την Νέα Υόρκη που ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου περιλάμβανε τα λιμάνια της Πάλμα στην Μαγιόρκα, το Γιβραλτάρ, ενώ στην επιστροφή του στην Χάϊφα συμπεριλάμβανε και τον Πειραιά. Σε κάποια ταξίδια τα καράβια προσέγγιζαν και την Νάπολη, την Βαρκελώνη όπως και το Χάλιφαξ του Καναδά και την Βαλτιμόρη. Το διάστημα 1961-62 άλλαξε η ρότα του στην Μεσόγειο και η νέα γραμμή του συνέδεε την Χάϊφα με την Μασσαλία με ενδιάμεσα λιμάνια την Λεμεσό και την Γένοβα (ή Νάπολη). Το 1964 η Zim παρέλαβε την νέα ναυαρχίδα της στην γραμμή της Νέας Υόρκης το Shalom, αλλά μέσα σε δύο χρόνια παρουσίασε μεγάλες απώλειες εσόδων λόγω του ανταγωνισμού του αεροπλάνου και αποφάσισε να διακόψει την γραμμή πουλώντας τα καράβια. Το Zion ήταν το πρώτο που πουλήθηκε τον Φεβρουάριο του 1966 στην πορτογαλική Sociedade Geral de Commercio, Industria e Transportes με βάση την Λισαβώνα. Το καράβι με το όνομα Amelia de Mello δρομολογήθηκε από την Λισαβώνα προς τις πορτογαλικές κτήσεις της Γουινέας και Αγκόλας της δυτικής Αφρικής καθώς και τα νησιά Αγ. Βικεντίου και Μαδέρα στον Ατλαντικό. Το 1967 επέστρεψε στο ναυπηγείο Deutsche Werft για ριζική ανακαίνιση με αύξηση του εκτοπίσματος (10.195 τόνοι) και της χωρητικότητας (355 επιβάτες σε δύο θέσεις). Καθώς όμως οι πορτογαλικές αποικίες της Αφρικής άρχισαν να ανεξαρτοποιούνται η μία πίσω από την άλλη, η γραμμή άρχισε να φθίνει με αποτέλεσμα τον Αύγουστο του 1971 το καράβι να παροπλιστεί στην Λισαβώνα. Το 1972 εν μέσω κρίσης των επιβατικών γραμμών της Πορτογαλίας όλες συγχωνεύονται σε μία νέα με την επωνυμία Companhia Nacional de Navegacao (CNN) αλλά το Amelia de Mello βγαίνει προς πώληση. Νέος αγοραστής του είναι η οικογένεια Βλασσόπουλου (N & J Vlassopoulos) με έδρα το Λονδίνο. Η καταγωγή της οικογενείας ήταν από την Ιθάκη και αυτό ήταν το όνομα που επέλεξαν για το καράβι. Με το νέο όνομα Ithaca και ελληνική σημαία το πλοίο οδηγείται για ευρείας έκτασης μετασκευή σε κρουαζιερόπλοιο στα ναυπηγεία Astilleros Espanoles του Μπιλμπάο της Ισπανίας. Η μετασκευή αυτή σχεδιάστηκε σύμφωνα με τις προδιαγραφές της αγγλικής Thomson Cruises η οποία είχε υπογράψει ναύλωση 4 ετών για το καράβι. Η υπερκατασκευή προεκτάθηκε προς την πλώρη και την πρύμη με κατάργηση όλων των χώρων φόρτωσης και του εξοπλισμού, και η τσιμινιέρα απέκτησε ένα φτερό για την απομάκρυνση της κάπνας από τα καταστρώματα. Η νέα μορφή του καραβιού με τον νέο όγκο στην πλώρη και το περίεργο καπέλο στην τσιμινιέρα απογοήτευσε πολλούς καραβολάτρες της εποχής εκείνης. Η χωρητικότητα αυξήθηκε σε 780 επιβάτες μίας πλέον θέσης αλλά παραδόξως, παρά την προσθήκη τόσων τόνων λαμαρίνας, το εκτόπισμα μειώθηκε σε 8.977 τόνους. Το καράβι εγγράφηκε στην εταιρία Vapores Realma S.A του Πειραιά, και από το 1973 ξεκίνησε με διαχειρίστρια εταιρία την Ulysses Line 14ήμερες κρουαζιέρες χαμηλού κόστους fly/cruise στην Μεσόγειο για λογαριασμό της Thomson Cruises με άγγλους κυρίως επιβάτες. Η περίοδος 1973-1976 χαρακτηρίστηκε σαν περίοδος ενεργειακής κρίσης με μεγάλες αυξήσεις στην τιμή των καυσίμων και μετά την σαιζόν του 1976 η Thomson που έχασε το πλεονέκτημα του χαμηλού οικονομικού κόστους για τους πελάτες της, αποφάσισε να εγκαταλείψει τις κρουαζιέρες διακόπτοντας την ναύλωση του Ithaca. Από το 1977 ναυλώνεται στην καναδική εταιρία-tour operator Strand Cruises συνεχίζοντας τις μεσογειακές κρουαζιέρες με Καναδούς και Αμερικάνους κυρίως επιβάτες με βάση τον Πειραιά και την Βενετία. Με την λήξη της ναύλωσης και μετά από μία νέα ανακαίνιση, το καράβι που απευθύνεται στην αμερικάνικη αγορά κρουαζιέρας, μεταφέρεται από τον Ιανουάριο του 1979 στο Μαϊάμι με σημαία πλέον Παναμά, νέο όνομα Dolphin IV, και μειωμένη χωρητικότητα 687 επιβατών χωρίς αλλαγή στην ιδιοκτησία. Οι νέες κρουαζιέρες του μικρής 3ήμερης και 4ήμερης διάρκειας από το Μαϊάμι στις Μπαχάμες επιτρέπουν λόγω της μικρής απόστασης μακρόχρονη διάρκεια παραμονής στις Μπαχάμες με χρέη πλωτού ξενοδοχείου εξασφαλίζοντας χαμηλό κόστος λειτουργίας του καραβιού ιδίως σε καύσιμα. Από την αρχή του νέου αυτού επιχειρήματος συμμετέχει η γαλλική Paquet (Paquet Ulysses Cruises) η οποία αναλαμβάνει την διαχείριση και το μάρκετινγκ λόγω της εμπειρίας της με μεγάλο πλεονέκτημα την διαφήμιση της γαλλικής κουζίνας και ατμόσφαιρας στο καράβι. Από το 1984 όμως η Paquet αποσύρεται και αναλαμβάνει την διαχείριση και στην συνέχεια την ιδιοκτησία, η νεο-ιδρυθείσα Dolphin Cruise Line που αρχικά συμμετείχε και η οικογένεια Βλασσόπουλου. Η Dolphin Cruise Line σχετιζόταν μέσω της μητρικής Cruise Holdings με τις εταιρίες Premier Cruise Line και Seawind Cruise Lines. Με την νέα ιδιοκτησία ( η οποία πολλές φορές ήταν εικονική και άλλαζε μέσα στο γκρουπ εταιριών της Cruise Holdings), το καράβι αποκτά γαλάζιες ρίγες στις μπάντες του και μία μορφή δελφινιού στην τσιμινιέρα διατηρώντας τις κρουαζιέρες προς τις Μπαχάμες. Το 1997 η Dolphin Cruise Line συγχωνεύεται με την Premier και το 1998 το καράβι πουλιέται στην Cape Canaveral Cruise Line (ιδιοκτησία Kosmas Group of Companies με έδρα New Smyrna Beach, Φλόριντα-διαχειρίστρια εταιρία International Shipping Partners) για 2ήμερες και 4ήμερες κρουαζιέρες στις Μπαχάμες και Key West από το Port Canaveral της Φλόριντα. Από την αγορά του το καράβι αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα αρχικά με τα καζάνια στους λέβητές του και τις σωληνώσεις του λεβητοστασίου και στην συνέχεια με εκτεταμένη διάβρωση στα τάνκια νερού και αποχέτευσης. Το 2000 η εταιρία προσπαθεί να βρει αντικαταστάτη αλλά τα οικονομικά της δεν το επιτρέπουν και το καράβι παροπλίζεται μη μπορώντας να πάρει πιστοποιητικό από τον νηογνώμονα που το παρακολουθούσε χωρίς να λυθούν τα προβλήματα φθοράς στις δεξαμενές. Μετά από τρία χρόνια παροπλισμού πουλήθηκε για σκραπ στην Ινδία όπου έφτασε ρυμουλκούμενο τον Αύγουστο του 2003 για να διαλυθεί στην παραλία του Alang.
Με την αρχική του μορφή του φορτηγο-ποσταλιού και τα σινιάλα της ZIM
Συνημμένο Αρχείο 139253
Με τα σινιάλα της πορτογαλλικής SG σαν Amelia de Mello
Συνημμένο Αρχείο 139254
Μετά την μετασκευή σε κρουαζιερόπλοιο με τα σινιάλα της Ulysses Lines σαν Ithaca
Συνημμένο Αρχείο 139255
Με τα σινιάλα και τα χρώματα της Dolphin Cruise Line σαν Dolphin IV
Συνημμένο Αρχείο 139256
Πηγή φωτογραφιών shipsnostalgia, shipspotting
Πολύ ενδιαφέρουσα η παρουσίαση του πλοίου Αλέξανδρε! Ήμουν και εγώ ανάμεσα σε αυτούς που δεν μου πολυάρεσε το αποτέλεσμα της μετασκευής του. Ίσως φταίει και οτι δεν το είδα ποτέ "ζωντανό" από κοντά. Ίσως και αυτό το DOLPHIN IV που δεν μου πήγε ποτέ για κρουαζιερόπλοιο. Την λατινική αρίθμηση άντε να τη χωνέψω ως το ΙΙ, άντε και παραπάνω στα φορτηγά. Αλλά σε κρουαζιερόπλοιο ας βάζανε ένα άλλο όνομα με λίγο φαντασία.
Δυο φωτογραφίες του 1973 με το ΙΘΑΚΗ έτοιμο να ξεκινήσει μια κρουαζιέρα από τον Πειραιά
Συνημμένο Αρχείο 164279
με τις αποσκευές να ανεβαίνουν με τον ιμάντα στο κυρίως ντεκ
Συνημμένο Αρχείο 164278
πηγή με περισσότερες φωτογραφίες
Two superb shots of Ithaca anchored in the bay of her island home port taken from 1974 & 1975 Thomson brochures. she had started to cruise for them in 1973 after a complete conversion and refurbishment and looked very smart both internally and externally. The Vlassopoulos brothers took great care in maintaining a Greek theme in all the public rooms aboard and the main lounge on Ithaca had some lovely ancient Greek galley models suspended on the bulkheads which I clearly remember seeing on one of her visits to Gibraltar.
Συνημμένο Αρχείο 164639 Συνημμένο Αρχείο 164640
Εδώ το ISRAEL σε μια προσέγγιση του στον Πειραιά. To 1966 πέρασε σε Πορτογάλλους ως ANGRA DO HEROISMO αλλά το 1974 δεν βρήε άλλους αγοραστές - όπως το ΖΙΟΝ - και έτσι διαλυθηκε στην Ισπανία.Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από TSS QUEEN ANNA MARIA
Συνημμένο Αρχείο 185855
Νομίζω αυτά τα βαπόρια όπως κ τα JERUSALEM/ THEODOR HERZL χτίστηκαν στην Δ.Γερμανία ως πολεμικές αποζημιώσεις προς το Ισραήλ.Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Ellinis
Ακριβώς φίλε Βίκτωρα Χιώτη. Το ένα δίδυμο προοριζόταν για την υπερπόντια γραμμή της Αμερικής και το άλλο για την Μεσόγειο.Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από ΒΙΚΤΩΡ ΧΙΩΤΗΣ
Here some deck plans for ZION from ZIM:
Συνημμένο Αρχείο 196471
Συνημμένο Αρχείο 196472
Συνημμένο Αρχείο 196473
source: ebay international
and here pictures and deck plans from DOLPHIN IV - PAQUET ULYSSES CRUISES:
Συνημμένο Αρχείο 196474 Συνημμένο Αρχείο 196476