Αρχική Δημοσίευση από
Espresso Venezia
Το "πολύτιμο υλικό" (ιστορικής αξίας) φίλε ΒΙΚΤΩΡ έχει δυστυχώς κάποιες "ιδιαιτερότητες". Αφενός όταν το κατέχεις συνήθως σαπίζει σε κάποιον χώρο, κάποιο συρτάρι, κάποιο πατάρι ή αποθήκη, αφετέρου είθισται να χαρακτηρίζεται ως πολύτιμο όταν πιά δεν το κατέχεις. Και δεν το τοποθετώ το θέμα μόνο σε επίπεδο κρατικό - δημοσίων φορέων. Πόσοι από εμάς (ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία) δεν πετάξαμε σε παλαιότερες δεκαετίες "ελαφρά τη καρδία" παλιατζούρες που σήμερα θα είχαν ιδιαίτερη αξία, οικονομική ή και μουσειακή ακόμα.
Συγγνώμη αν βγαίνω εκτός θέματος, αλλά πολύ θα ήθελα να είχα σήμερα στην κατοχή μου μία BUICK ή μία CADILLAC του 1950, από αυτές που κατά δεκάδες πετάχτηκαν και διαλύθηκαν σε κάποια μάντρα αυτοκινήτων ως σαράβαλα, ή έστω και το κλασσικό πικάπ TEPPAZ του πατέρα μου, που κάπου στις αρχές της δεκαετίας '80 το πετάξαμε στα σκουπίδια γιατί είχε καεί ο μετασχηματιστής του (και ήταν και ....παλιατζούρα).