Παράθεση:
Αρχική δημοσίευση από mastrokostas.
Απο το ναυαγειο του Jupiter
Θυμάμαι μου έλεγε ένας φίλος μηχανικός ο Νίκος που τον είχε περισυλλέξει μια λάντζα ,ότι ενώ το πλοίο είχε αρχίσει να βουλιάζει με την πρύμη , είχαν μείνει μια ομάδα παιδιών τα οποία ακολουθούσαν έναν ναύτη, που από το σοκ του δεν έπεφτε στην θάλασσα .Στην αρχή πήγαν μαζί του μέχρι μια σωσίβια λέμβο και μετά μαζί κατάπλωρα ,στο μοναδικό κομμάτι που ήταν επάνω από την επιφάνια. Είχαν μαζευτεί αρκετές βάρκες ,ρυμούλκα , και διάφορα αλλά σκάφοι , όπου φώναζαν στα αγγλικά στα παιδιά να πέσουν στο νερό .Αλλά μάταια, διότι αυτά ακολουθούσαν τον ναύτη .Την τελευταία στιγμή και ενώ χανόταν όλη η πρύμη , πήδησε ο ναύτης και άμεσος τον ακολούθησαν ένα-ένα σαν προβατάκια και τα παιδιά . Σε δευτερόλεπτα χάθηκε και το βαπόρι , και από τον αέρα που απελευθερωνόταν δημιουργήθηκε ένας πίδακας νερού σαν να έβραζε η θάλασσα .Επάνω εκεί πλέον κολυμπούσαν όλα τα παιδιά .Ήταν ,μου έλεγε ,σαν μια άλλη δύναμη να προσπαθούσε να σώσει αυτά τα παιδιά .Επειδή υπάρχει ένας μύθος σχετικά με την δύνη που δημιουργείτε σε ναυάγια , όλοι φοβόντουσαν ότι θα τα τραβήξει κάτω. Γι αυτό και μόλις είδαν ότι τα παιδιά και ο ναύτης δεν κινδύνευαν ξέσπασαν σε λυγμούς .Η ένταση ήταν μεγάλη ,και το σοκ τεράστιο ,διότι βούλιαξε σε πολύ λίγο χρόνο ,και είχαν μόλις αφήσει τον Πειραιά .
Το ναυάγιο αυτό ήταν η αιτία που το γυμνάσιο εγκαταλείψεως πλοίου για τους επιβάτες ,γίνεται πλέον πριν τον απόπλου .Και αυτό ήταν τότε το μεγαλύτερο πρόβλημα ότι δεν ήξεραν τα παιδία που να πανε όταν δόθηκε η εντολή της εγκατάλειψης πλοίου .Γι αυτό ακολουθούσαν τον ναύτη , που ξεχώριζε από το φανελάκι με το όνομα του βαποριού που φορούσε .