And one more set of three posters of Fabre Lines is shown here
Συνημμένο Αρχείο 28478
And one more set of three posters of Fabre Lines is shown here
Συνημμένο Αρχείο 28478
Επιτρέψτε μου να παραθέσω συν/να φωτ/φιες του <VULCANIA> που βρήκα στις δ/νσεις :
www.lilesnet.com
www.garemaritime.com
www.geocities.com
Παρακαλώ διορθώστε αν κάτι είναι λάθος.
Και αφού το VULCANIA έκανε το κύκλο του ως υπερωκεάνειο, μετετράπηκε στο κρουαζιερόπλοιο CARIBIA για τη Siosa Line.
Επιτρέψτε μου να παραθέσω πιο κάτω ακριβές απόσπασμα αφήγησης (επειδή μετανάστευση δεν ήταν μόνο πλοία αλλά και ζώα .....με συγχωρείτε άνθρωποι ήθελα να γράψω ) που βρήκα στην ιστοσελίδα www.eviac.gr
ΟΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ
Άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα των υποψηφίων μεταναστών ήταν η εξοικονόμηση του αρκετά σοβαρού για την εποχή εκείνη ποσού των 300-400 δρχ που χρειάζονταν για το εισιτήριο και τα έξοδα του ταξιδιού. Πολλοί ήταν αυτοί που δανείζονταν το ποσό αυτό υποθηκεύοντας τη μικρή κτηματική περιούσια στο χωριό, ελπίζοντας ότι γρήγορα θα εξοφλήσουν το χρέος με τη νέα δουλειά τους. Όμως το μέλλον τους επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις και συνήθως τα χρέη έμεναν ανεξόφλητα, έτσι ώστε οι αδίστακτοι τοκογλύφοι να αποκτούν εύκολα αμύθητες περιουσίες. Έτσι γινόταν ακόμη πιο δύσκολος ο δρόμος της επιστροφής, μια και η παλιννόστηση σήμαινε όχι μόνο ατίμωση αλλά και έλλειψη κάθε δυνατότητας επιβίωσης. Παράλληλα ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις Υπερωκεάνιες Ατμοπλοϊκές Εταιρείες είχε αρχίσει να γίνεται όλο και πιο σκληρός. Σε κάποια περίοδο μάλιστα, το εισιτήριο από Πειραιά στη Νέα Υόρκη έφτασε μόλις τις 60 δραχμές. Βέβαια αυτό είχε να κάνει και με τις συνθήκες μεταφοράς των μεταναστών που από περιγραφές μαθαίνομε ότι η μεταφορά τους ήταν λίγο καλύτερη από εκείνη των ζώων. Η κατάσταση βελτιώθηκε αργότερα μετά το 1928 όταν οι αμερικανικές αρχές πήραν αυστηρά μέτρα ασφαλείας για τα πλοία που προσέγγιζαν στην Αμερική, καθώς και για τις συνθήκες καθαριότητας και διαβίωσης των μεταναστών στη διάρκεια του ταξιδιού.
Η ΖΩΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΥΠΕΡΩΚΕΑΝΙΟ
Πολλά έχουν γραφτεί για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μεταφέρθηκαν στην Αμερική οι χιλιάδες Έλληνες μετανάστες. Μετά τις απαραίτητες διατυπώσεις για την έκδοση της άδειας μετανάστευσης, το ξεψείριασμα, τον εμβολιασμό και την επιβίβαση τους στο πλοίο οι μετανάστες αντιμετώπιζαν μια κυριολεκτικά «άγρια» κατάσταση που εξαρτιόταν βεβαίως από την κατάσταση του πλοίου. Οι φτωχοί λοιπόν μετανάστες «πακετάρονταν» στα διαμερίσματα της τρίτης θέσης τα οποία είχαν καθαριστεί μονάχα την τελευταία μέρα πριν από την αναχώρηση, επειδή υπήρχε η επιθεώρηση της δημόσιας υγείας του λιμανιού. Στοιβαγμένοι λοιπόν σε αμπάρια, χωρίς επαρκή τροφή, φάρμακα, ρουχισμό και στοιχειώδεις ανέσεις ξεκινούσε το ταξίδι για τον παράδεισο που διαρκούσε 25 και περισσότερες ημέρες. Να τι γράφει η Μ. Σαραντοπούλου-Οικονομίδου που γνώρισε ως δημοσιογράφος από κοντά τους μετανάστες, στο βιβλίο της οι «Έλληνες της Αμερικής όπως τους είδα» (Νέα Υόρκη 1916). Χαρακτηρίζει το ταξίδι αυτό ως «τον πρώτον σταθμόν του εξευτελισμού και της ταπεινώσεως του μετανάστου, το αρχικόν σημείον καταρρακώσεως του ατομικού εγωισμού…Οι χώροι της τρίτης θέσεις ήταν κυριολεκτικά «πακεταρισμένοι» με σειρές από σιδερένια ή ξύλινα διώροφα κρεβάτια. Κάθε κρεβάτι είχε μάκρος 1.88 μέτρα και πλάτος 0.61 μέτρα με ύψος ανάμεσα στα δύο κρεβάτια 0.76 μέτρα. Δηλαδή αντιστοιχούσαν συνολικά 0,84 κυβικά μέτρα σε κάθε επιβάτη, έχοντας τις διαστάσεις περίπου όσο δύο φέρετρα …» Και τα κρεβάτια δεν ήταν στην πραγματικότητα τίποτε παρά πάνω από κάτι που θα μπορούσε χαρακτηρίσει σαν φτωχά στρωμένα ράφια. Τα στρώματα ήταν γεμισμένα με άχυρα ή φύκια και για μαξιλάρι αν δεν είχε προνοήσει να φέρει μόνος του ο μετανάστης χρησιμοποιούσε το σωσίβιο του. Προσφέρονταν μόνο μια κουβέρτα για κάθε επιβάτη και στα χειμωνιάτικα ταξίδια όλοι κοιμόνταν με τα ρούχα που φορούσαν για να ζεσταίνονται. Δεν υπήρχαν καρέκλες ή σκαμνιά, ούτε τραπέζι ή ντουλάπι, ούτε καν κρεμάστρες. Οι αποσκευές, τα ρούχα, τα σκεύη του φαγητού και όλα τα υπάρχοντα τους έπρεπε να βολευτούν ανάμεσα στα στενά αυτά κρεβάτια. Δεν υπήρχαν καλάθια αχρήστων ή δοχεία σκουπιδιών κι ακόμη οι εταιρείες δεν διέθεταν σακούλες για τους επιβάτες που θα ζαλίζονταν από την θαλασσοταραχή και θα έκαναν εμετό.
ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ
«Ο επιβάτης ευρίσκει άνεσιν, περιποίησιν και καθαριότητα απαράμιλλον, τροφήν Ελληνικήν καθαράν και άφθονον, πλήρωμα ελληνικόν». Αυτά εκτός των άλλων έγραφε η διαφημιστική αφισέτα του ατμόπλοιου «Ο Θεμιστοκλής» 12.000 τόνων, που ναυπηγήθηκε το 1907. Όμως σε κάθε επιβάτη δινόταν με την επιβίβαση του στο πλοίο ένα κουτάλι, ένα πιρούνι, και μια τενεκεδένια καραβάνα. Όταν αναγγελλόταν το πρωινό συνήθως στις επτά παρά τέταρτο, όλοι στριμώχνονταν στο χώρο της διανομής καθώς δεν υπήρχε τραπεζαρία παρά μονάχα ένας χώρος σε κάποια άκρη με λίγα τραπέζια και μερικούς πάγκους, όπου συνήθως κάθονταν οι γυναίκες και τα παιδιά. Οι άντρες έπρεπε από τους χώρους σερβιρίσματος κρατώντας τις καραβάνες να βρουν κάποιο χώρο για να φάνε ή να βγουν στο ανοιχτό κατάστρωμα. Το φαγητό όμως ήταν τόσο κακομαγειρεμένο που σχεδόν δεν τρωγόταν. Συνήθως το μισό φαγητό που ετοιμάζονταν για τους μετανάστες κατέληγε τροφή για τα ψάρια του ωκεανού. Οι επιβάτες μπορούσαν να αγοράσουν από την καντίνα του πλοίου κάτι για να συμπληρώσουν το φαγητό τους, πράγμα που έκανε την ποιότητα του φαγητού χειρότερη, προκειμένου να αυξηθεί ο τζίρος της καντίνας. Διαβάζουμε στο «Συναξάρι» του Ανδρέα Κορδοπάτη για το φαγητό πάνω στο υπερωκεάνιο. «… Για φαγητό έσφαζαν και μας έδιναν κάτι παλιάλογα. Τα βλέπαμε τα είχαν στα αμπάρια και τα σιχαινόμασταν. Τρεις τέσσερις από εμάς τα έτρωγαν, έκλειναν τα μάτια, η καρδιά τους το δεχότανε. Οι άλλοι κινδυνεύαμε από ασιτία. Καμιά βδομάδα τη βγάλαμε μ΄ αυτά που είχαμε ψωνίσει στη Πάτρα. Άλλα σωθήκανε. Μαζευτήκαμε τότε και πήγαμε στον καπετάνιο και τον παρακαλέσαμε να μαγειρεύουμε φασόλια, μπακαλιάρο, φακές. Καταφέραμε να βάλουμε μάγειρα δικό μας, ταξιδιώτη. Μας έδιναν κάτι ρέγκες με σκουλήκια, χαλασμένες, τις πετάγαμε. Μόλις τις πετάγαμε εμείς, βούταγαν Αλβανοί και άλλες φυλές, τις άρπαζαν»…
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΙΠΝΟ
Το τελευταίο δείπνο πριν την άφιξη στη Νέα Υόρκη έπρεπε να ήταν κάπως διαφορετικό. Μπορούσε να περιλαμβάνει πολλές λιχουδιές όπως πατάτες τηγανητές. Είχε σκοπό φαίνεται να δώσει ένα τόνο ευχαρίστησης στην άφιξη και στην επιθεώρηση από τις Αμερικανικές υγειονομικές αρχές. Έπρεπε να δείχνουν ευχαριστημένοι, έτσι τους έλεγαν οι καμαρώτοι γιατί αλλιώτικα δεν θα σας αφήσουν να βγουν.
Πηγή :eviac.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=196&Item id
Χωρίς να είμαι ειδικός (συγχωρείστε μου τυχόν λάθος) και προκειμένου να βοηθήσω στην έρευνά σας εψαξα και βρήκα από το Google/photo τις παρακάτω φωτογραφίες του
Kaiser Franz Josef I (2) από www.photoship.co.uk και
Presidente Wilson (1)
Συνημμένο Αρχείο 30122
Συνημμένο Αρχείο 30123
Συνημμένο Αρχείο 30124
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για παλιά μεταναστευτικά πλοία οδηγήθηκα στο www.naxos.gr/images/paradosh/nax_metanastes.xls όπου εκεί κάποιος κ. Γιώργος Μανωλάς παραθέτει στοιχεία σχετικά με τις μεταναστεύσεις (Ονοματεπώνυμα, ηλικίες, ημερομηνίες και λιμάνια αναχωρήσεις και βέβαια τα ονόματα των πλοίων).
Τα στοιχεία αυτά τα επεξεργάσθηκα λίγο (αφαίρεσα ονοματεπώνυμα , ηλικίες και τις παραπάνω από μία ίδιες αναχωρήσεις ) και έφτιαξα τα πιο κάτω αρχεία όπου :
Στο 1.xls αναφέρονται οι αναχωρήσεις από Πειραιά για το διάστημα 1906-1924.
Στο 2.xls αναφέρονται οι αναχωρήσεις από Πάτρα για το διάστημα 1906-1924.
Στο 3.xls αναφέρονται λίγες αναχωρήσεις που έγιναν από Καλαμάτα και τέλος
Στο 4.xls αναφέρονται αναχωρήσεις από λιμάνια της αλλοδαπής και για το διάστημα 1902-1924
Τα παραπάνω βέβαια είναι ένα δείγμα και δεν καλύπτει το σύνολο της μετανάστευσης.
Here is an interesting contribution from Patras
Source: http://2gym-patras.ach.sch.gr/Patras'port.htm
84] Η μετανάστευση για τον νέο κόσμο γινόταν διαμέσου Πατρών. " Πάτρα -Αμερική" ή Patras=America. Πώς ονομάζονταν τα πρώτα πλοία της διαδρομής Πάτρα-Αμερική. Ποιοι ήταν οι πιο ονομαστοί ναυτιλιακοί πράκτορες εκείνης της εποχής;
Η μετανάστευση για το Νέο Κόσμο γινόταν διαμέσου Πατρών. Τα πρώτα πλοία που έκαναν τη διαδρομή Πάτρα – Αμερική ήταν : «Βουλκάνια» , «Σατούρνια», «Attivita», «Γκέρτη», «Σοφία Χόεμπεργκ», «Λάουρα», «Φραντσέσκα», «Ευγενία», «Μπελ Επόκ», «Μάρθα», «Βέρνα».
Τα πιο ονομαστά πρακτορεία της εποχής ήταν :
«Αυστροαμερικάνα» (των Γ.Μόρφυ και υιός)
«Αδελφοί Γεωργιάδη»
«Κρωββ»
«Στιβενς»
«Αμερικαν Λαινς»
«Εθνική ατμοπλοϊα Ελλάδος»
«Ελληνική υπερωκεάνιος ατμοπλοία»
«Ηνωμένα πρακτορεία δι Αμερική»
Για πάμε να πιάσουμε και δύο καράβια που αν και δεν ήταν ελληνικά, ξεκινούσαν από ελληνικά λιμάνια για να καταλήξουν στη «γη της επαγγελίας».
Η Prince Line ήταν μια αγγλική εταιρεία που ανήκε στον James Knott και διέθετε φορτηγά καράβια. Το 1897 μπαίνει και στην αγορά της μετανάστευσης βάζοντας μια σειρά από πλοία να εξυπηρετήσουν τη γραμμή Ιταλίας-Νέας Υόρκης. Το 1907 οι νέοι νόμοι που θεσπίζονται στην Ιταλία περιορίζουν τη μετανάστευση και η Prince Line ψάχνει για νέες αγορές. Μοιραία στρέφεται και στην Ελλάδα.
Τα πλοία που προσέγγισαν σε Ελληνικά λιμάνια ήταν τα Napolitan Prince και Sicilian Prince. Είχαν ναυπηγηθεί στη Σκωτία το 1889 για μια πορτογαλική εταιρεία που τελικά απέτυχε και κατέληξαν το 1902 στα χέρια των Άγγλων. Ήταν όμορφα σκαριά, με πλώρη clipper που κατέληγε σε ακρόπλωρο και αρμονικές αναλογίες. Οπότε δεν είναι περίεργο που τα αποκαλούσαν «Jimmyʼs yachts». Μετέφεραν λίγους επιβάτες σε 1η και 2η θέση και περί τους χίλιους σε 3η θέση.
Συνημμένο Αρχείο 31144
Πηγή
To Napolitan Prince έκανε 6 ταξίδια το 1907 και 1 το 1908, ενώ το Sicilian Prince έκανε 5 το 1907 και 2 το 1908. Με την άφιξη του στις 20/4/08 στη Νέα Υόρκη θα κλείσει τη γραμμή που φαίνεται ότι δεν απέδιδε τα αναμενόμενα.
Τα ταξίδια τους ξεκινούσαν από Πειραιά και πιάνανε Πάτρα, Γιβραλτάρ και Αζόρες προτού κροσάρουν τον Ατλαντικό. Σε ορισμένα ταξίδια προστίθονταν και άλλα λιμάνια: της Καλαμάτας, της Ζακύνθου, μια φορά της Σάμου, καθώς και του Παλέρμο ή της Νάπολη.
Και μια φωτογραφία του Napolitan Prince, που αργότερα πουλήθηκε σε Γάλλους και ταξίδεψε Μασσαλία-Βορ. Αφρική ως Μanouba μέχρι που διαλύθηκε το 1929.
Συνημμένο Αρχείο 31145
Πηγή
το δε Sicilian Prince, το πήρε η Αιγυπτιακή Khedivial Mail και ως Abbasieh το ταξίδεψε στη Μεσόγειο ως το 1930. Ίσως με αυτό το όνομα να ξαναπέρασε από τον Πειραιά.
Greeks prepare to sail for America from the Greek port of Patras... The boat in the back with the red and black funnel is probably the second Patria (1895-1905), ex Rugia
A photograph from the book The Greeks in America by Jayne Clark Jones, Lerner publications, Minneapolis, MN, 1990
__________________________
* Correction, not 1895 as originally thought
Συνημμένο Αρχείο 31196
The following statement and table are from:
Theodore Saloutos, The Greeks in the United States, Harvard University Press, Cambridge, 1964
Approximately 500,000 Greeks had reached the United States prior to Second World War. This total includes those arriving from non-Greek territories who called themselves Greeks and Wanted to be counted as such. If one considers only those arriving from the Kingdom of Greece, the number would be nearer 430,000. But both these figures in the opinion of some-especially the ardent nationalists- are far too conservative; they claim that from 600,000 to a million arrived.
Συνημμένο Αρχείο 31266