Αυτόματος πιλότος - Αξιοπιστία - Ασφάλεια
Αγαπητοί Ιστιοπλόοι χαίρετε!
Θα ήθελα να σας βομβαρδίσω με ερωτήσεις, αλλά θα προσπαθήσω να κρατήσω τη ζαλάδα σας σε φυσιολογικά επίπεδα, όσοι βέβαια ασχοληθούν με το θέμα.
Είμαι αρκετά νέος στο χώρο και στερούμαι εμπειρίας, που θεωρώ ότι είναι το 70% της θαλάσσιας ενασχόλησης. Το υπόλοιπο 30% σαφώς είναι γνώσεις. Υπάρχει βέβαια και το κρυφό πλεονέκτημα της αντίληψης, το οποίο θεωρώ ότι είναι και λιγουλάκι έμφυτο. Τέσπα, τέρμα με τις φιλοσοφίες.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με την λειτουργία του αυτόματου πιλότου, που έχετε (η δεν έχετε) στα σκάφη σας.
i) Πόσο αξιόπιστος είναι σε κυματισμό πχ. 3-4 μέτρων. Από τα συστήματα αυτόματων πιλότων των εμπορικών / επιβατηγών πλοίων που γνωρίζω, με τις κατάλληλες ρυθμίσεις μπορεί να είναι εν λειτουργία σε συνθήκες αρκετά δυσμενής, αρκεί να έχεις τον κυματισμό στη μάσκα. Στο ισχίο, εάν έχεις υψηλό και μικρής περιόδου κυματισμό, μπορεί να χάσει τον έλεγχο. Βέβαια η σωστή ναυτοσύνη είναι η τιμόνευση σε τέτοιες συνθήκες να γίνεται χειροκίνητα ασφαλώς, απλά αναφέρω τις δυνατότητες της τεχνολογικής εξέλιξης.
Συμβαίνει το ίδιο και στους αυτόματους των ιστιοπλοϊκών? Επιδέχονται ανάλογες ρυθμίσεις?
ii) Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι για διαφορετικές καταστάσεις θαλάσσης?
iii) Ξέρω και καταλαβαίνω, ότι δεν είναι έξυπνο να ταξιδεύεις μόνος. Σε περίπτωση όμως που τύχει και επικρατούν συνθήκες όπως δύναμη 6, ή 7, θα μπορέσει να στηριχτεί στον αυτόματο για να ασχοληθεί με τα πανιά του, να πάρει μούδες (σε περίπτωση που δε τις έχει πάρει ήδη), να κάνει τακ ή ακόμα να αντιμονεύσει και να κατεβάσει τα πανιά του?
iv) Ποια είναι η δικιά σας η γνώμη σχετικά με τους αυτόματους. Σε τι κυματισμό τον απενεργοποιείτε?
Δεν έχω κάτι άλλο σχετικά με αυτό το θέμα, να είστε σίγουροι όμως ότι θα επανέλθω!!:fat:
Η κάθε πληροφορία σας είναι χρήσιμη και συγνώμη για τη πολυλογία.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Γιάννης.
Αυτόματος πιλότος - Αξιοπιστία - Ασφάλεια
Απολύτως ορθά τα όσα γράφτηκαν, δηλαδή ότι με σωστό τριμάρισμα μαΐστρας και τζένοας, η τάση για πόδισμα (λόγω τζένοας) και η αντίστοιχη για ορτσάρισμα (λόγω μαΐστρας) εξουδετερώνονται μεταξύ τους, η ασκούμενη πίεση στο πηδάλιο είναι τότε ελάχιστη (με σταθερή πορεία και υπό μη μεταβαλλόμενες διεύθυνση και ένταση ανέμου), οπότε ο αυτόματος πιλότος δεν «ιδρώνει» στην προσπάθειά του να διορθώσει την πορεία.
Ο κυματισμός αλλάζει εντελώς τα δεδομένα: από ένα σημείο και έπειτα, ανάλογα με το μέγεθος και τη σχεδίαση του σκάφους (π.χ. με σκάφος 13-14 μέτρα το πρόβλημα αρχίζει να εμφανίζεται με κύμα 1,5-2 μέτρα ύψος από την μπάντα), ο αυτόματος πιλότος δεν «βλέπει» το κύμα που έρχεται, για να το υποδεχθεί κατάλληλα η μάσκα (δηλαδή να ορτσάρει ανεβαίνοντάς το και να ποδίσει στο κατέβασμα ώστε να μην καρφωθεί η πλώρη στην κοιλιά του κύματος) και αρχίζουν απίθανα ζιγκ-ζαγκ και τα γνωστά κτυπήματα προσγείωσης της γάστρας στην κοιλιά των κυμάτων (άκρως επικίνδυνη δυναμική καταπόνηση με επακόλουθο ίσως κάποια ζημιά). Υπό αυτές τις συνθήκες, το καλύτερο είναι να αναλαμβάνει κουμάντο κάποιος έμπειρος τιμονιέρης που θα οδηγεί το σκάφος «ανάμεσα από τα κύματα», χωρίς να αποφύγει βεβαίως και αυτός κάποια ... μπαμ-μπαμ όταν έχει να αντιμετωπίσει πελώρια συνεχόμενα κύματα που δεν του επιτρέπουν να ολοκληρώσει σωστά τη σχετική μανούβρα.