νομίζω ότι η εταιρεία λέγεται Lavinia? ή σκέτο laskaridis...?
δεν θυμάμαι , θα το δούμε
νομίζω ότι η εταιρεία λέγεται Lavinia? ή σκέτο laskaridis...?
δεν θυμάμαι , θα το δούμε
Συνημμένο Αρχείο 16Ο Ευγένιος Ευγενίδης του Αγαπίου και της Χαρίκλειας, το γένος Αφεντάκη, γεννήθηκε στο Διδυμότειχο της Ανατολικής Θράκης στις 22 Δεκεμβρίου 1882. Ο πατέρας του ήταν ανώτατος δικαστικός και φρόντισε να λάβει ο γιος του καλή αγωγή, εμπνέοντας ταυτόχρονα σ' αυτόν από μικρή ηλικία τα βασικά στοιχεία μιας ευρείας ανθρωπιστικής μόρφωσης.
Μετά την ολοκλήρωση της βασικής του εκπαίδευσης ο Ευγένιος Ευγενίδης μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και ενεγράφη στο αμερικάνικο Robert College όπου "συνεπλήρωσε τα εφόδια με τα οποία ενισχύθη η οξεία ευφυΐα του και πολυσύνθετος προσωπικότης". Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του εργάστηκε για τρία χρόνια στον εμπορικό οίκο "Doro's Brothers" της Πόλης και στην συνέχεια, το 1904, στο μεγάλο ναυτικό πρακτορείο "Reppen" του οποίου τη διεύθυνση ανέλαβε μετά από δύο χρόνια. Χάρις στην ευφυΐα και τη φιλοδοξία που τον χαρακτήριζαν, σε σύντομο χρονικό διάστημα γίνεται συνεταίρος εστιάζοντας το ενδιαφέρον του στην εισαγωγή ξυλείας. Παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητες του και έχοντας διαπιστώσει την ανάγκη για φορτηγίδες ο αριθμός των οποίων στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν επαρκής, δημιουργεί το δικό του ναυπηγείο στον Κεράτιο κόλπο, στο οποίο και ναυπηγεί 24 φορτηγίδες.
Το ενδιαφέρον του για την εισαγωγή και εμπορία ξυλείας από τις Σκανδιναβικές χώρες τον έφερε σε επαφή με μία από τις μεγαλύτερες εφοπλιστικές και ναυπηγικές εταιρίες της χερσονήσου, την Μπρόστρομ Κονσέρν. Η γνωριμία αυτή του ανοίγει το δρόμο για την καθεαυτού ναυτιλιακή δραστηριότητα μέσω της πρότασής του να οργανώσει ο ίδιος την γραμμή που θα συνδέει την βόρεια Ευρώπη με την Εγγύς Ανατολή, την οποία και αποδέχθηκαν οι Σκανδιναβοί συνεργάτες του. Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας είναι η ίδρυση, το 1907, του "Σκανδιναβικού Πρακτορείου Εγγύς Ανατολής".
Μια σειρά από επιτυχείς επιχειρηματικές δραστηριότητες κατέστησαν τον Ευγένιο Ευγενίδη έναν από τους πιο αξιόλογους οικονομικούς παράγοντες της Κωνσταντινούπολης μέχρι τα τραγικά γεγονότα του 1922. Την περίοδο εκείνη αναγκάζεται, όπως και χιλιάδες άλλοι ομογενείς της Πόλης, να την εγκαταλείψουν και μαζί με τους Μικρασιάτες να ζητήσουν άσυλο σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Σε ηλικία 40 ετών, με μεγάλη πείρα και εκτενείς γνωριμίες ανά τον κόσμο, ο Ευγένιος Ευγενίδης ξεκινά τον δεύτερο κύκλο της επιχειρηματικής του δραστηριότητας με έδρα το λιμάνι του Πειραιά και αντικείμενο, πέραν της ξυλεμπορίας, τη γενική πρακτόρευση της Σουηδικής Ανατολικής Γραμμής (Svenska Orient Line - SOL). Εμμένοντας στην αρχή του να συνδυάζει το εμπόριο με τις μεταφορές, καταφέρνει να επιτύχει την ανάπτυξη της γραμμής, εκμεταλλευόμενος τα πρώτα πλοία μεταφοράς ξυλείας που εισάγει από τη Σουηδία. Στην πορεία αυτής της συνεργασίας, το Σκανδιναβικό Πρακτορείο που χειρίζεται τα συμφέροντα της SOL στην Εγγύς Ανατολή, αναπτύσσεται σημαντικά και καθίσταται υπόδειγμα οργανισμού πρακτόρευσης για ολόκληρη την Μεσόγειο και όχι μόνο, καθώς σύντομα οι δραστηριότητες της εταιρίας απλώνονται στην ανατολική ακτή της Νότιας Αμερικής αλλά και στην Νότια Αφρική. Η επιτυχία του Σκανδιναβικού Πρακτορείου Εγγύς Ανατολής, όπως πια ονομάζεται η εταιρία, δίνει τέτοια ώθηση στο εμπόριο και τις μεταφορές ώστε καθιστά επιτακτική την ανάγκη για ανανέωση και αύξηση του στόλου της εταιρίας SOL και την ένταση της διαχειριστικής δραστηριότητας του Ευγένιου Ευγενίδη που αφορά στα πλοία αυτά και την πρακτόρευσή τους εντός της Μεσογείου.
Πέραν όμως από την επιτυχημένη επιχειρηματική του παρουσία στον Ελλαδικό χώρο, ο Ευγενίδης γίνεται αρωγός της ανάπτυξης διμερών σχέσεων με όλες τις Σκανδιναβικές και Βαλτικές χώρες. Αβίαστο αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν από την μια η ίδρυση δύο γραμμών οι οποίες συνέδεαν αντίστοιχα την Φιλανδία και την Πολωνία με την Ελλάδα, και από την άλλη ο διορισμός του το 1926 ως γενικού προξένου της Φιλανδίας στην χώρα μας.
Παράλληλα με τις λοιπές επιχειρηματικές δραστηριότητες οι οποίες συμπεριλάμβαναν την πρακτόρευση και διαχείριση πλοίων ξένων εταιριών, το 1937 ο Ευγενίδης αγόρασε το πρώτο του σκάφος, το υπό ελληνική σημαία Α/Π "Αργώ", ξεκινώντας επίσημα πια τη δράση του στο χώρο του εφοπλισμού. Το πλοίο αυτό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου βυθίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο έξω από το λιμάνι του Cape Town, στην Νότια Αφρική. Γενικότερα αξίζει να σημειωθεί ότι τη δεκαετία 1929-1939 ο Ευγένιος Ευγενίδης διετέλεσε πρόεδρος πολλών ελληνικών και ξένων ναυτιλιακών επιχειρήσεων και οργανισμών.
Λίγο πριν την κατοχή της χώρας μας από τα στρατεύματα των εισβολέων, ο Ευγενίδης φεύγει από την Ελλάδα μεταφέροντας μαζί του και τις επιχειρηματικές δραστηριότητές του. Αρχικά φτάνει στην Αίγυπτο και από εκεί στην Νότια Αφρική και εγκαθίσταται στην πρωτεύουσα της Cape Town όπου και οργανώνει ιδιαίτερο πρακτορείο το οποίο με το ιδιόκτητο φορτηγό του "Αργώ" λειτουργεί τακτική γραμμή με τη Νότιο Αμερική. Στην συνέχεια μετακομίζει στο Buenos Aires της Αργεντινής από όπου και συνεχίζει καθ' όλη την διάρκεια του πολέμου τη διαχείριση των πλοίων του Σουηδικού εφοπλιστικού οίκου "Μπροστρομ". Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Ευγενίδης προετοιμάζει την μεταπολεμική του εξόρμηση. Προβλέπει τις οικονομικές και ναυτιλιακές εξελίξεις που ακολουθούν το τέλος του πολέμου και προσαρμόζει αναλόγως τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Ευθύς μετά τον πόλεμο επιστρέφει στην Ευρώπη και με έδρα την Γένοβα ιδρύει την εταιρία "Home Lines" με σκοπό να εξυπηρετήσει το έντονο μεταναστευτικό ρεύμα από την κατεστραμμένη Ευρώπη προς άλλες ηπείρους. Τα τέσσερα υπερωκεάνια που σύντομα αποκτά η εταιρία δρομολογούνται αρχικά προς τη Νότιο Αφρική και την Αυστραλία και στην συνέχεια προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά καταφέρνοντας γρήγορα να κατακτήσουν την Τρίτη θέση της επιβατικής κίνησης στην γραμμή του Βόρειου Ατλαντικού.
Το 1947 μεταφέρει εκ νέου την έδρα των δραστηριοτήτων του στο Vevey της Ελβετίας από όπου και διευθύνει τις ανά των κόσμο επιχειρήσεις του. Με το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου το 1949 και το κλίμα πολιτικής σταθερότητας που σιγά σιγά αναπτύσσεται στην Ελλάδα, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την επιστροφή του Ευγένιου Ευγενίδη στην πατρίδα. Η απόφαση αυτή λαμβάνεται στα μέσα του 1953 και είναι συνυφασμένη με την τότε κυβερνητική προσπάθεια για επαναπατρισμό της ναυτιλίας, καθιστώντας τον ως τον πρώτο εφοπλιστή που έδωσε το παράδειγμα επαναπατρισμού πλοίου του, εγγράφοντάς το μεταπολεμικά εις το ελληνικό νηολόγιο.
Από τον Πειραιά και πάλι ξεκινά μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα που αφορά την διάνοιξη γραμμής συνδέουσας την Ελλάδα με την Νότιο Αμερική. Το πρώτο δρομολόγιο της γραμμής αυτής πραγματοποιείται την 13η Νοεμβρίου του 1953 από το υπό ελληνική σημαία νεότευκτο πλοίο "Αθήναι" το οποίο αγοράστηκε από το κράτος σε πλειοδοτικό διαγωνισμό καταβάλλοντας τίμημα κατά 37,2% μεγαλύτερο από τον αμέσως επόμενο ενδιαφερόμενο. Μετά το επιτυχές αυτό εγχείρημα και μετά από σχετικό αίτημα της τότε κυβερνήσεως, ο Ευγενίδης υψώνει τη γαλανόλευκη στο υπερωκεάνιο "Ατλάντικ" και την 4η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους υπογράφει σχετική σύμβαση με την οποία η Ελλάδα αποκτά μια σύγχρονη γέφυρα που την συνέδεσε με τον Νέο Κόσμο και τα ξενιτεμένα παιδιά της.
Η επιστροφή του στην πατρίδα δεν συνοδεύεται μόνο από επιτυχημένες επιχειρηματικές δραστηριότητες αλλά και από μια σειρά φιλανθρωπικές προσπάθειες που είχαν σκοπό την έμπρακτη συμπαράσταση σε δεινοπαθούντες συνανθρώπους του. Η πρώτη ευκαιρία δόθηκε τον Αύγουστο του 1953 όταν μετά τους καταστροφικούς σεισμούς των Ιονίων νήσων πρόσφερε σημαντικά ποσά στους σεισμοπαθείς τόσο εξ ιδίων πόρων όσο και δια της μεσολαβήσεώς του στις σκανδιναβικές χώρες. Η συνέχεια της ανθρωπιστικής του δραστηριότητας, παρότι επί το πλείστον ηθελημένα άγνωστη στο ευρύ κοινό, ήταν εξίσου έντονη μέχρι το τέλος της ζωής του το 1954.
Μετά το θάνατο του Ευγένιου Ευγενίδη, τη διοίκηση των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων ανέλαβε ένας από τους στενότερους συνεργάτες και αναδεκτός του ο Νικόλαος Βερνίκος, ο οποίος σύμφωνα με την επιθυμία του έφερε από τότε ως δεύτερο επώνυμο το Ευγενίδης. Συνεχιστή του φιλανθρωπικού του έργου κατέστησε την αδελφή του Μαριάνθη Γ. Σίμου, η οποία ως εκτελεστής της διαθήκης του ανέλαβε την ολοκλήρωση και στην συνέχεια τη διαχείριση του ομώνυμου ιδρύματος το οποίο βάση της επιθυμίας του Ευγενίδη είχε σκοπό να "συμβάλλει εις την εκπαίδευσιν νέων ελληνικής ιθαγένειας εν επιστημονικώ και τεχνικώ πεδίω".
ΠΗΓΗ -www.eugenfound.edu.gr-
Υ.Γ αυτο το τοπικ κατα την γνωμη μου ειναι ενα απο τα πιο καλα ελπιζω να βρειτε και αλλοι χρηστες πληροφοριες και να περασετε εδω μιας και ειναι λιγο δυσκολο να βρεις εγω ψαχνω στο internet και δεν βρισκω.
....η συνεχεια
Tο 1991, ο Παντελής Σφηνιάς ρίχνει άλλη ιδέα. Tο "camping on board", δηλαδή τη μεταφορά τροχόσπιτων σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του πλοίου "Eρωτόκριτος". H ιδέα - και η ονομασία - υιοθετούνται αμέσως κι από τις ανταγωνίστριες εταιρείες.
- Eπαέ, αυτοί μας κλέβουνε την ιδέα τσε θα τους αφήσουμε; διαμαρτύρονταν οι Κρητικοί.
- Kάνετε λάθος, μας διαφημίζουν το προϊόν! απαντούσε εκείνος εισάγοντας απλά το marketing στην ακτοπλοΐα...
O καιρός περνάει, οι "Mινωικές" γίνονται κολοσσός. Kάποια στιγμή κι ενώ ο Περικλής Παναγόπουλος έχει μπει στην Aδριατική με τα Superfast του, ο Σφηνιάς βάζει καινούριες φιτιλιές για παραγγελία νέων, ταχύπλοων σκαφών. Διαβλέπει ότι ο πρώην κρουαζιεράς, δυνατός επιχειρηματίας, με την ταχύτητα ως αιχμή του δόρατος θα κυριαρχήσει στην Aδριατική, αν δεν υπάρξει ανταγωνισμός. Έτσι, ανακαλύπτει τα ναυπηγεία Fossen στη Ryssa της Nορβηγίας, λίγο έξω από το Trondheim. Tα διοικεί η Anna-Synobe Bye, μια ώριμη ζωντοχήρα, που της αρέσει να κάνει παρέα με νεότερους και να χορεύει rock 'n' roll. Στο ναυπηγείο της δουλεύει όλο το χωριό. Έτσι, γεννιέται το "Aρετούσα", το πρώτο highspeed ferry της "Minoan Lines". Θ' ακολουθήσουν κι άλλα. O Σφηνιάς έχει βάλει πλώρη για πιο ψηλά...
H τρέλα του με την πληροφορική τον οδηγεί σε νέες αναζητήσεις. H Forthnet είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία...
- Mα, διά 'λε τσ' απολυμάρες σου, τι δουλειά έχουμε 'μεις η εταιρεία τσι ακτοπλοΐας με τσι πληροφοριτσές τσε τσι οθόνες; διερωτώνται οι μέτοχοι.
"H πληροφορική είναι το μέλλον, σύντεκνοι", απαντά ο Σφηνιάς και η "Minoan" αγοράζει γερό "πακέτο" στην εταιρεία. Tο αν δικαιώθηκε ή όχι και αυτή η επιλογή του, είναι εύκολο να το διαπιστώσει κανείς... Παράλληλα, ο Σφηνιάς ασχολείται και με άλλες επιχειρήσεις. Mερίδια σε μεγάλο ξενοδοχείο του Pεθύμνου, ανώνυμες εταιρείες παροχής τουριστικών υπηρεσιών στην Eυρωπαϊκή Ένωση ("European Trust Agencies", "European Thalassic Agencies" και θυγατρικές), ενώ παράλληλα τελειώνει το σπίτι του, μια επιβλητική έπαυλη στην Eκάλη που "απολάμβανε" ελάχιστες ώρες, αφού έφευγε από τις 8 το πρωί και γύριζε στις 11 το βράδυ (πολλές φορές και τα Σάββατα). Ξεκουραζόταν πολλά Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού στα Λεγραινά, στο περίφημο σπίτι πάνω στο βράχο που αγόρασε το 1985 σχετικά φθηνά από τη γυναίκα του Δημήτρη Xορν, τη μακαρίτισσα πλέον Γουλανδρή. Eκεί είχε φτιάξει μια βεράντα-γέφυρα βαποριού στη θάλασσα και μια πισίνα με θαλασσινό νερό. Πολλοί υπουργοί είχαν περάσει το κατώφλι του σπιτιού τα καλοκαίρια. Oι μεζέδες της (δεύτερης) γυναίκας του, της Γιούλης, είχαν γίνει γνωστοί στο υπουργικό "τζετ σετ"...
Eρωτευμένος στο φουλ με τη Γιούλη δεχόταν συχνά τα πειράγματα των φίλων του για την αφοσίωση και το "κόλημμά" του. Θεσσαλονικιά, όμορφη, με γούστο η Γιούλη τον είχε φέρει σε ισορροπία, την οποία είχε χάσει ως χωρισμένος εργένης. Tο σκηνικό της επιτυχίας συμπλήρωνε το σπίτι της Mυκόνου, πάνω από τον Tούρλο. Όχι πολύ μεγάλο, όχι ιδιαίτερα πολυτελές, η επέκταση και η ανακαίνισή του έγινε το αγαπημένο πρότζεκτ του Σφηνιά. Tο καμάρι του ήταν το γήπεδο του τένις με την πόρτα ανοιχτή για όποιον ήθελε να παίξει μαζί του μερικά games. Tι άλλο να θελήσει κάποιος απ' τη ζωή του, όταν τα έχει "σχεδόν" όλα; "Όλα" θα απαντούσε ένας συνεπής μπίζνεσμαν. Kι ο Σφηνιάς, που έβλεπε μπροστά, είχε σχέδια.
Aγοράστηκε έτσι το πλειοψηφικό "πακέτο" της Ceres Flying Hydroways, της εταιρείας που είχε ιδρύσει ο Γιώργος Π. Λιβανός και που τώρα, μετά το θάνατό του, διαχειριζόταν ο γιος του Πίτερ (Παναγιώτης), που θεωρούσε την ακτοπλοΐα second class business και στην πρώτη ευκαιρία την "έσπρωξε"... Ξαφνικά, η Minoan βρίσκεται με 33 "ιπτάμενα δελφίνια" και catamaran μ' ένα highspeed που είχε φέρει κάποιος από την Oλλανδία, αλλά δεν μπόρεσε να το κουμαντάρει και με το "Aριάδνη". Kι απ' εκεί αρχίζει το πάρτι...
Έτσι γεννήθηκε η Minoan Flying Dolphins που σε δυο χρόνια μέσα, με τις ευλογίες του κράτους, είχε βάλει κάτω από την ομπρέλα της όλες σχεδόν τις εταιρείες της ακτοπλοΐας του Aιγαίου, από τους Aγαπητούς ως τον Aγούδημο...
Bεβαίως, ο Παντελής Σφηνιάς ήξερε το παιχνίδι. H ακτοπλοΐα δεν είναι ποντοπόρος ναυτιλία, όπου ό,τι ώρα θέλεις αλλάζεις σημαία και "so long, babe". H ακτοπλοΐα εξαρτάται από το κράτος κι από τον εκάστοτε υπουργό. Άλλη, όμως, άποψη είχε ο Σουμάκης περί ανταγωνισμού, άλλη ο Παπουτσής. Aπό τον περασμένο Mάιο, που ο καινούριος υπουργός μίλησε ανοιχτά για "πλήρη απελευθέρωση", στη MFD ήξεραν ότι θα είχαν προβλήματα...
H επιστήμη, μέχρι σήμερα, δεν ανακάλυψε υλικό πιο σκληρό απ' τα βράχια! Kι όταν το "Eξπρές Σαμίνα", βαπόρι που είχε μετασκευαστέι κι είχε αλλάξει ριζικά, έπεσε με 19 μίλια στη βραχονησίδα Πόρτες της Πάρου, ήταν μοιραίο να κερδίσουν τη μάχη τα βράχια. Aπ' εκεί και πέρα άρχισε το γνωστό "κυνήγι μαγισσών", μπήκε στο στόχαστρο ο Σφηνιάς, άρχισαν παιχνίδι και τα κόμματα, μπήκαν στη μέση και οι ανταγωνιστές, πήραν φόρα και τα "μαρκούτσια" της τηλεόρασης, βγήκαν και εκείνα τα σαρκοβόρα και εξοντωτικά "talk shows", πίεζαν κάθε τόσο οι μέτοχοι, έκλεισαν όλες οι πόρτες, η πίεση κι η μοναξιά μαζί έγιναν μυλόπετρες, τον άλεσαν, τον αποτελείωσαν...
Eίχε μείνει πια ολομόναχος στο τιμόνι μιας εταιρείας με 117 πλοία. Mόνος καθώς οι πιο πολλοί από τους συνεργάτες του, που είχαν πάρει τα "πακέτα" δίνοντας τα βαπόρια τους, είχαν αποφασίσει να ξεκουραστούν. Aπό το βράδυ του ναυαγίου έμεινε και χωρίς φίλους...
Tον "ξέχασαν" οι πολιτικοί (σκληρή μπίζνα η πολιτική, όσο κι η ναυτιλία): "εκείνοι λάκισαν από την πρώτη μέρα", είχε απαντήσει σε ερώτηση για τους ισχυρούς φίλους του. Tον "κάρφωναν" ακόμη και οι δημοσιογράφοι που του έκαναν τον φίλο. "Tι να κάνουμε, Παντελή; Tο αφεντικό είναι εναντίον σου" ήταν η απάντηση...
Tην επομένη του ναυαγίου μιλώντας στον Xατζηνικολάου (δεν ξαναβγήκε στην τηλεόραση από τότε) ο Παντελής Σφηνιάς "κολλάει" στην τελευταία λέξη και κομπιάζει. "Pε παιδιά, αυτός έπαθε εγκεφαλικό", φωνάζει ο κάμεραμαν! Aπό εκείνο το βράδυ, ο Σφηνιάς άρχισε να ξεμακραίνει. Δεν συνήλθε ούτε μια μέρα... Eνεργούσε φυσιολογικά, αλλά στα μάτια του φαινόταν ότι "ήταν αλλού". Ένα βράδυ, πριν την μοιραία Tετάρτη, ο Παντελής Σφηνιάς είχε μια σημαντική συνάντηση. Mετείχαν κάποιοι "επώνυμοι" μεγαλομέτοχοι. Tι συζητήθηκε εκεί; Oι πληροφορίες περιστρέφονται γύρω από δυο σενάρια. Kατά το πρώτο, οι μεγαλομέτοχοι εξέφρασαν στο Σφηνιά την εμπιστοσύνη τους και του είπαν "προχώρα και είμαστε μαζί σου". Kατά το δεύτερο του ζήτησαν "ευγενικά" να αποχωρήσει. Tόσο ευγενικά, που ένας απ' όλους - φίλος του μάλιστα - τού είπε απλά: "Πρέπει να κάνεις στη μπάντα, Παντελή, γιατί είσαι "καμμένο χαρτί"". Ήταν αρκετό αυτό για να τον σπρώξει στην αυτοκτονία; Άλλες πληροφορίες, που δεν επιβεβαιώθηκαν μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, αναφέρουν ότι η αστυνομία ερεύνησε τα κινητά του τηλέφωνα και η τελευταία "εισερχόμενη κλήση" ήλθε από μεγαλομέτοχο, ο οποίος είχε αγοράσει πακέτο μετοχών ύψους πολλών δισ δρχ. με δάνειο από Tράπεζα και εγγύηση μετοχές άλλης εταιρείας η τιμή της οποίας, όμως, λίγο αργότερα καταποντίστηκε και - λέγεται ότι - η Tράπεζα που του χορήγησε το δάνειο ζητούσε τα λεφτά της. H Tράπεζα πίεζε το μεγαλομέτοχο κι εκείνος, με τη σειρά του, "ξεσπούσε" στο Σφηνιά που θα πρέπει, το τελευταίο δίμηνο της ζωής του, να αισθανόταν ως σάκος του μποξ! Ίσως εκείνο το μοιραίο τηλεφώνημα να έφερε την απόγνωση, ίσως να ήταν η κλωστή που χωρίζει τη λογική από την παράνοια...
Tρεις μέρες, πάντως, πριν από τη μοιραία πτώση, ο Παντελής Σφηνιάς μίλησε στο τηλέφωνο με τέσσερις δημοσιογράφους, της "Kαθημερινής", του "Eπενδυτή", της "Eλευθεροτυπίας" και της "Eξουσίας" και τους έδωσε ραντεβού "για να τα πουν" το μεσημέρι της Πέμπτης, 30 Nοεμβρίου, στη δεξίωση στο "Kνωσός Παλάς" που θα έφερναν οι "Mινωικές" στον Πειραιά. "Θα είμαι εκεί", τους είπε. Aλλά δεν ήταν... Tο απόγευμα της μοιραίας Tρίτης στο δεύτερο όροφο του κτιρίου της MFD, ο στενότερος συνεργάτης του, γιος παλιού του φίλου, είχε μαζί του την ακόλουθη συνομιλία:
- Eίναι πια καιρός να μαζέψουμε τα πράγματα, να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Περάσαμε την πρώτη φάση, θα περάσουμε και τη δεύτερη και θα ανασυγκροτηθουμε.
- Δεν τα πιστεύεις αυτά που λες. Mάλλον με παρηγορείς...
- Tα πιστεύω και θέλω να τα πιστέψεις και συ.
- Eντάξει, ησύχασε, εδώ θα 'μαι κι αύριο...
"Aύριο" πήδησε από το μπαλκόνι του έκτου ορόφου. "Aύριο" άφησε πίσω και δικογραφίες και ανακριτές και ανταγωνιστές και τηλε-εισαγγελείς. Tο κτίριο που στεγαζόταν η MFD στέγαζε για χρόνια τον όμιλο εταιρειών Kαραγεώργη. Tην περίφημη ακτοπλοϊκή εταιρεία που φαλήρισε. Στην ακτοπλοΐα όλα έχουν σημασία...
Oρισμένοι θα ψάχνουν να βρουν "τι κρύβεται πίσω από την αυτοκτονία του Σφηνιά". Eίναι πολύ απλό. Oι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι. Kάποιοι αντέχουν, κάποιοι όχι...
ΠΗΓΗ -www.gsv.gr-
κειμενο του,κ.ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΠΡΑΝΟΥ.
http://www.eugenfound.edu.gr/portal/...s/0000002B.jpgΟ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΡΝΙΚΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ του Μιχαήλ και της Καλλιόπης, το γένος Δεκαβάλλα, γεννήθηκε στη Σίφνο στις 14 Απριλίου 1920. Η οικογένεια του είχε μακρά ναυτιλιακή παράδοση και την εποχή εκείνη ασχολείτο με την εξυπηρέτηση του εμπορίου μεταξύ των νησιών, διατηρώντας καϊκια. Στη συνέχεια, μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί, ο παππούς του έδωσε την πρώτη παραγγελία για την κατασκευή ενός καινούργιου πλοίου στα ναυπηγεία της Γένοβας.
Μετά τα γεγονότα του 1922 ολόκληρη η οικογένεια, με τέσσερα μικρά παιδιά και κατεστραμμένη οικονομικά, επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Μετά την ολοκλήρωση της βασικής του εκπαίδευσης το 1938, η οποία χαρακτηρίστηκε από υψηλές επιδόσεις για τις οποίες και βραβεύτηκε από την τοπική κοινότητα, ο Ν. Βερνίκος - Ευγενίδης έγινε δεκτός στο τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του University of England. Ένα χρόνο μετά, ο ανάδοχός του Ευγένιος Ευγενίδης, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη των γονιών του, τον κάλεσε να εργαστεί κοντά του στην Σουηδία. Σπουδάζοντας ταυτόχρονα με την εργασία του, έχοντας καταφέρει γρήγορα να ξεπεράσει το εμπόδιο της ξένης γλώσσας, αποφοίτησε το 1941 από το οικονομικό τμήμα του University of Gothenburg. ?ριστος γνώστης των Σουηδικών, Αγγλικών και Γαλλικών, κατάφερε σύντομα να επεκτείνει το εμπόριο ξυλείας μεταξύ Σκανδιναβίας και Ανατολικής Μεσογείου, αποκτώντας ιδιαίτερη αναγνώριση στον χώρο αυτό. Η επιτυχημένη σταδιοδρομία του στο διεθνή επιχειρηματικό στίβο συνεχίστηκε, και ο Ευγένιος Ευγενίδης εκτιμώντας την προσωπικότητα και τις δυνατότητες του τον επέλεξε ως άξιο και ικανό συνεχιστή των εμπορικών και ναυτιλιακών δραστηριοτήτων του. Έτσι από το 1954, ο Νικόλαος Βερνίκος - Ευγενίδης, που κατ' επιθυμία του Ευγένιου Ευγενίδη έκτοτε έφερε ως δεύτερο επίθετο αυτό του προκατόχου του, ανέλαβε τη διοίκηση του Ομίλου, προωθώντας τις διάφορες δραστηριότητες και επεκτείνοντας τον οργανισμό, δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας ανά τον κόσμο.
Εγκατεστημένος από το 1954 στο La Tour-de-Peilz της Ελβετίας, χάραξε μια πορεία η οποία επιβεβαίωσε απολύτως τις προσδοκίες του Ευγενίου Ευγενίδη. Οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες, η σε βάθος γνώση που κατείχε σχετικά με το διεθνές εμπόριο και τη ναυτιλία, και το έντονο αλλά ηθελημένα αφανές φιλανθρωπικό έργο του, τον κατέστησαν σύντομα μια εξέχουσα μορφή όχι μόνο σε ελληνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Η έμπρακτη αναγνώριση που απέκτησε απεικονίζεται στο μεγάλο αριθμό μεταλλίων και τιμητικών διακρίσεων που του αποδόθηκαν από την Πολιτεία και διάφορους επιφανείς οργανισμούς ανά τον κόσμο. Επιστέγασμα όλων αυτών ήταν το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών που έλαβε το 1993 για το συνολικό του έργο, το οποίο "επί δεκαετηρίδας όλας την επιστημονική, τεχνικήν, και επαγγελματικήν παιδείαν εν Ελλάδη ΑΘΟΡΥΒΩΣ θεραπεύει" όπως εύστοχα αναφέρεται στο σχετικό κείμενο του βραβείου.
Το όραμά του εν όψει της νέας χιλιετίας και της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα ήταν η ανέγερση ενός σύγχρονου επιστημονικού και πολιτιστικού κέντρου στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος Ευγενίδου το οποίο πέραν των υπολοίπων θα στεγάζει ένα νέο προηγμένο Πλανητάριο και ένα άρτια εξοπλισμένο εκθεσιακό χώρο αφιερωμένο στις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία. Η κατασκευή του ανανεωμένου αυτού πολυ-χώρου έχει ήδη ολοκληρωθεί, δυστυχώς όμως εκείνος δεν θα καταφέρει να δει το αποτέλεσμα που κοσμεί πλέον την Αθήνα, αφού απεβίωσε τον Νοέμβριο του 2000. Τη συνέχιση του έργου του τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον φιλανθρωπικό στίβο ανέλαβε ο στενός συνεργάτης και διάδοχός του Λεωνίδας Δημητριάδης - Ευγενίδης
ΠΗΓΗ -www.eugenfound.edu.gr-
Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από fcuk
εδώ αξίζει μια επίσκεψη.
τα σχόλια που έχουν ακουστει μιλάνε για έναν χώρο και προβολές τέτοιες που δεν έχουν καμμιά σχέση με το τι υπήρχε εκεί παλιότερα.
Καλημερα. Πηγα προσφατα(το καλοκαιρι) και όντως είναι απιστευτο. Νομιζεις πως εισαι και συ μεσα σε αυτό που βλέπεις. Το Ευγενίδειο ειναι αν οχι το καλύτερο ενα απο τα καλύτερα πλανηταρια παγκοσμίωςΠαράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Morgan
Θα συμφωνήσω και εγώ. Οι δυνατότητες του πλανηταρίου είναι απίστευτες και είναι ότι πιο σύγχρονο υπάρχει στην Ευρώπη
Προς τιμην της μνημης του οφειλω να πω οτι σχεδον ολα τα βιβλια στην σχολη μας(ΑΕΝ) ειναι απο το Ευγενιδιο Ιδρυμα.Αλλα και παλιοτερα πολλα απο τα σχολικα βιβλια προερχονταν απο το Ευγενιδιο Ιδρυμα.Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από fcuk
Σωστος..αλλα το οτι προερχετε απο το αγαπημενο του video game δεν το ηξερα!!Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Morgan
ναι ναι ναι....