Άνθρωπος στη θάλασσα (ιστιοφόρο)
Πρωτόμπαρκος στη σελίδα (πολύ καλή) αλλά με κάποια χρόνια στη θάλασσα, επιτρέψτε μου να πω δυό λόγια.
Κατ' αρχάς πρέπει να χωρίσουμε την όλη διαδικασία σε δύο μέρη:
1. Πώς δεν χάνουμε ή πως ξαναβρίσκουμε τον άνθρωπο στη θάλασσα και
2. Πώς τον ανεβάζουμε στο σκάφος.
Για το πρώτο, κυρίως για περιπτώσεις με άσχημο καιρό, η γνώμη μου είναι να στηριχτούμε στα μέσα με τα οποία ταξιδεύουμε εκείνη τη στιγμή.
Αυτό που έμαθα από το δάσκαλό μου, τον Αντώνη Βασιλειάδη και εφαρμόζω κι εγώ σαν προπονητής, είναι η άμεση στροφή του σκάφους σε πλεύση παράλληλα με τα κύματα. (εννοείται σαν πορεία, όχι να μας πέσει κι άλλος ε). Μπορούμε να στρέψουμε το σκάφος άμεσα, είτε από πλεύση όρτσα (ποδίζοντας), είτε από πλεύση πρίμα ακόμα και με μπαλόνι (ορτσάροντας).
Η κορυφογραμμή των κυμάτων είναι η μόνη γραμμή που μπορούμε να διακρίνουμε στη θάλασσα και να την ακολουθήσουμε επιστρέφοντας μετά από λίγο κι αφού θα έχουμε κάνει τα απαραίτητα (σημαία πέταλο, GPS, VHF κλπ) κάνοντας τακ ή τσίμα.
Προσωπικά προτιμώ την τσίμα γιατί αρκεί να μαζέψεις τη μεγίστη (άρα αρκεί ένα άτομο) και αφού έρθεις στη πορεία, λασκάρεις και τη σκότα του φλόκου. Το έχω κάνει άπειρες φορές ακόμη και με αντικείμενα που δεν ξεχωρίζουν εύκολα στη θάλασσα και πάντα βρισκόμαστε δίπλα.
Τελευταία φορά με μία πληγωμένη caretta-caretta όπου για μία και παραπάνω ώρα, μέχρι να έρθει το σκάφος του Λιμενικού να την μαζέψει, φεύγαμε και επιστρέφαμε κοντά της ακολουθόντας την κορυφογραμμή των κυμάτων σαν πορεία.
Δοκιμάστε το μια μέρα με κύμα..
Για το δεύτερο, την περισυλλογή, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανάλογα με την κατάσταση του θύματος, τον καιρό, τα μέσα που διαθέτουμε, τη βοήθεια από τρίτους κλπ. Κάποιος κάποτε τον έσωσε με το life-raft.
Πρέπει να δοκιμάσουμε να ανεβάσουμε κάποιον σε κατάσταση ηρεμίας και να ξέρουμε τί μπορούμε και τί όχι.
Πλησιάζουμε πάντα με ανοιχτή όρτσα πλεύση. Τη μόνη πορεία όπου μπορείς να ελέγχεις και να διορθώνεις την πλεύση σου.