άνθρωπος στην θαλασσα!!!!
Το 1990 έξω από το κάβο Μαντέλο προς Ανδρο (Γαυριο) έχοντας πιάσει το μάτι του κάβο ντόρο και ένα 5άρι γεμάτο ακούω μια φωνή (φίλου,συνταξιδευτή)
-Εφυγε ο βλάκας στην θάλασσα.
Αναφερόταν στον Κωστα τον άλλο φίλο μας φωτογράφο, που πάνω στον καλλιτεχνικό του ενθουσιασμό, καθώτι σούρουπο, προσπαθώντας να φυλακήσει για πάντα με τον φακό του το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα , χτύπησε στα ρέλια οπισθοπατώντας και καθώς η προσοχή του ήταν αλλού βρέθηκε στην θάλασσα ,προσπαθώντας να μην χάσει την μηχανή του ενω κινδύνευε πλέον σοβαρά η ίδια του η ζωή.
Για καλή του τύχη τον είδε αμέσως ο Γιώργος και φώναξε.
Προσωπικά μέχρι να αντιληφθώ τι έγινε πέρασαν σημαντικά δευτερόλεπτα καθώς σάστισα με το πρωτόγνορο της κατάστασης .
Μετά το πρώτο σοκ η αντιδρασή μου ήταν άμεση χωρίς ενδιασμούς (σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου αυτό που έγραφε το αβύθιστο μπρελόκ του σκάφους)- (σωστό ή λάθος εγώ είμαι ο καπετάνιος).
-Μην τον χάσεις από τα μάτια σου.
Φωναξα στον Γιώργο ρίχνοντας ταυτόχρονα μια κλεφτή ματιά στην πυξίδα μου φέρνοντας το ιστιοπλοικό πάνω στον καιρό θέλωντας να αντινεμόσω τα πανιά μου.
Εχωντας αφήσει πίσω πιά τον Κώστα να κολυμπάει και να φωνάζει πανικοβλημένος καταλαβαίνοντας τι του συμβαίνει.
Με τζένοα κατεβασμένη και μαίστρα σε φάση μούδας άναψα την μηχανή στην νεκρά για να υπάρχει ένας πιό ευέλικτος προωθητικός μηχανισμός,έκανα τακ με ότι ενέργεια μπόρεσε να μου δώσει η μεγίστη ( ευτυχώς που η ορμή της γάστρας δεν είχε απαληφθεί τελοίως ).
Με μηχανοκίνητη ώθηση και μεγίστη πλησίασα τον ναυαγό(Κώστα) βάζοντας το σκάφος ανάμεσα στον καιρό και τον Κώστα -έπρεπε να καλύψω περίπου πάνω από 2/4 του μιλίου για να τον φτάσω καθώς ο καιρός με είχε ξενερήσει
Πησιάζοντας πια για την οριστική φάση της διάσωσης η μεγίστη έπεσε και με λίγα πρόσω και ανάπλωρα ο φωτογράφος μας περισυλέχτηκε από την πάντα του σκάφους.
Δεν ξέρω τι θα γινόταν εάν δεν είχα και τον Γιώργο μαζί εάν δεν τον είχε δεί άμεσα εάν η μηχανή δεν έπερνε μπρός απο ελιπεί συντήρηση εάν είχε βραδυάσει εαν είχε 7άρι-8άρι και τόσα άλλα εάν.
Εν κατακλείδι νομίζω ότι η λειτουργεία της μηχανής με βοήθησε πολύ καθώς μου έδωσε ευελιξεία και το τυχερό της όλης υπόθεσης ότι ο ναυαγός μου είχε τις αισθήσεις του και υπήρξε συνεργασία.
Οι συνεχώμενες διαφορετικές σεναριακά ασκήσεις θα δώσουν σίγουρα πιο πολύ εμπειρία και αυτοπεπίθηση σε σκίπερ και πλήρωμα σε άλλη περίπτωση ασχέτων επισκεπτών επί του σκάφους οι ιμάντες πρόσδεσης όπως και τα σωσίβια πρεπει να φορούνται μόλις ο καιρός αγριέψει ,το πόσο είναι άγριος ο καιρός το αποφασίζει η πείρα του καπετάνιου δίνοντας πρώτος το καλό παράδειγμα .
Ενα σεμηναριακό επίπεδο επικοινωνίας ενημέρωσης επιβατών από τον σκίπερ πριν ξεκινήσει το ταξίδεμα νομίζω ότι είναι απαρέτητο ειδικά όταν στο σκάφος επιβαίνουν 'ΝΕΟΙ' .
Ευχαριστώ καλές και ασφαλείς πλεύσεις.
Ασφαλής τρόπος περισυλλογής κολυμβητή
Διαβάζοντας τις υποχρεώσεις ενός χειριστή ταχύπλοου σκάφους, έχω βρει μπροστά μου την εξής παράγραφο: «Πρέπει να γνωρίζει τον ασφαλή τρόπο περισυλλογής κολυμβητή».
Αυτό το «περισυλλογής» παραπέμπει σε ναυαγό ή σε κάποιον που έχει πέσει στην θάλασσα και όχι σε κάποιο αμέριμνο κολυμβητή. Είναι μια κατάσταση MAN OVERBOARD, αν θα το λέγαμε στην αγγλική. Έψαξα λοιπόν, στο διαδίκτυο αρχικά, για να βρω ποιος είναι αυτός ο ασφαλής τρόπος, με τον οποίο οφείλουμε να περισυλλέξουμε κάποιον από την θάλασσα. Δεν κατάφερα να εντοπίσω οτιδήποτε στο διαδίκτυο και συνέχισα στην βιβλιοθήκη μου. Την απάντηση την βρήκα στο «ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΝΑΑΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ» του Παναγιώτη Γ. Στρούζα και την προσφέρω και στους υπόλοιπους του φόρουμ αλλά και όπου αλλού δει.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ
Οι πρώτες ενέργειες που πρέπει να γίνουν σε μια τέτοια περίπτωση είναι:
-ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΙΒΙΟ
-ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ «ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ»
-ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
-ΚΟΙΤΑΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ
ΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥΤΑΚΩΦ
Αυτός ο χειρισμός εφαρμόζεται όταν ο άνθρωπος πέσει από μηχανοκίνητο σκάφος. Η στροφή Πούτακωφ εφαρμόζεται ως εξής:
Στρίβουμε αμέσως το τιμόνι προς την πλευρά που έπεσε ο άνθρωπος. Εάν π.χ. έπεσε δεξιά, στρίβουμε το τιμόνι δεξιά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να στραφεί η πρύμη αριστερά (άρα η πλώρη δεξιά) και έτσι μειώνεται ο κίνδυνος να κτυπηθεί ο άνθρωπος. Κρατάμε το τιμόνι δεξιά έως ότου το σκάφος αλλάξει πορεία 60 μοίρες (από την αρχική πορεία που είχε). Τότε αμέσως στρίβουμε το τιμόνι όλο αριστερά έως ότου το σκάφος αποκτήσει πορεία ακριβώς αντίθετη με την αρχική. Η πορεία φέρνει το σκάφος στο σημείο που βρίσκεται ο άνθρωπος.
Εάν το άτομο είναι τραυματισμένο, τότε θα πρέπει να πέσει κάποιος στη θάλασσα (ο οποίος όμως θα πρέπει να είναι δεμένος) για να τον βοηθήσει.
Υ.Γ. Ο administrator έβαλε το μήνυμα στο σωστό thread και διάβασα και εγώ την ωραία συζήτηση σας. Έχω την εντύπωση ότι ο Παναγιώτης συνόψισε τα όσα λέχθηκαν (και τα εμπλούτισε) ώστε να είναι πολύ κατατοπιστικά.
Αφού δεν έχει ελληνικό, προτιμώ το ρώσικο όνομα
Παναγιώτη, την στροφή την "σήκωσα" από το βιβλίο «ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΝΑΑΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ» του Παναγιώτη Γ. Στρούζα. Σύμφωνα με τον Στρούζα η συγκεκριμένη στροφή ονομάζεται Πούτακωφ. Εφαρμόζεται δε, για μηχανοκίνητο σκάφος. Ο Στρούζας αναφέρει άλλη στροφή για ιστιοφόρο (με την πρώτη ευκαιρία θα την παραθέσω).
Αυτό που παρατήρησα είναι ότι ο Πούτακωφ καθορίζει το που στρίβουμε τιμόνι, σύμφωνα με το που είναι ο άνθρωπος στην θάλασσα. Το σχήμα που έβαλες μιλά για κίνηση στα δεξιά, ίσως να είναι λόγω λεξιπενίας των άγγλων που δεν αναφέρει λεπτομέριες. Εν πάση περιπτώσει, έστω και από αυτήν την λεπτομέρια, θα προτιμήσω το όνομα Πούτακωφ έναντι του Αγγλικού και αυτό βεβαίως δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να θεωρηθεί ως μομφή προς τα όσα πολύ ωραία πρόσφερε στην ομήγυρη ο Παναγιώτης.