Τόσα χρόνια που έμενα στην Πάτρα και παρακολουθούσα καράβια να έρχονται και να φεύγουν, πάντα με έπιανε μια μελαγχολία που δεν αποφάσιζα να κάνω κι εγώ το βήμα για να διαπλεύσω την Αδριατική. Τη μια έλλειψη χρημάτων, την άλλη έλλειψη χρόνου... και τα βαπόρια να έρχονται και να φεύγουν, σε μια αέναη κίνηση μέσα στο χρόνο. Η επιθυμία μου μέρα με τη μέρα μεγάλωνε και ο αγαπημένος μου Μώλος της Αγίου Νικολάου, το καλύτερό μου μέρος στην Πάτρα από το οποίο συνήθως «γεύομαι» την αρμύρα, σα να συνωμοτούσε με τη βορειοδυτική του κατεύθυνση, δείχνοντάς μου συνεχώς το στόχο...
Όλα αυτά μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι, οπότε μαζί με την Αλκυόνη αποφασίσαμε να γνωρίσουμε τη γείτονα Ιταλία από κοντά. Μέχρι να κανονιστούν οι λεπτομέρειες του ταξιδιού η χαρά μεγάλωνε και το μυαλό «ξεχείλιζε» από ανυπομονησία και προσμονή.
Έτσι έφτασε ένα ζεστό απόγευμα του περασμένου Αυγούστου, όταν επιτέλους επιβιβαστήκαμε σε ένα ολοκαίνουργιο βαπόρι που ήρθε να υπηρετήσει τη γραμμή για Μπάρι, το Superfast II. Η επιβίβαση γινόταν με γρήγορους ρυθμούς και οι νταλίκες να παίρνουν με τη σειρά τη θέση τους στα γκαράζ του πλοίου. Το ανώτατο κατάστρωμα μας προσέφερε απλόχερα υπέροχη θέα στο λιμάνι, οπότε και φωτογραφίσαμε το Ολυμπία Παλάς που βρισκόταν ακόμα στο λιμάνι και τη Βασίλισσα που εκείνη την ώρα αναχωρούσε.

Trakakis_P8012923.jpg
Trakakis_P8012924.jpg
Trakakis_P8012943.jpg

...