Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ εφοπλισμός και τα συλλογικά του όργανα, όπως η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών και το Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδος, αμφιβάλλει για την αποτελεσματικότητα των νέων κανονισμών σχεδιασμού και κατασκευής πλοίων και εκτιμά ότι η πλήρης υιοθέτησή τους χωρίς τροποποιήσεις θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα αντοχής και κοπώσεων στα πλοία που θα κατασκευάζονται μελλοντικά.
Οι Ελληνες ειδικοί ήταν οι μόνοι παγκοσμίως (εκτός των ειδικών ναυπηγείων), που μελέτησαν τους καινούργιους κανονισμούς και υποστηρίζουν ότι, με βάση αυτούς, δεν κατασκευάζονται «εύρωστα πλοία» (Robust πλοία), αλλά αντιθέτως, αφομοιώνοντας τις «ελαφρύνσεις» που απαιτούν τα ναυπηγεία, θα δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα στα πλοία μελλοντικά.
Η εφοπλιστική κοινότητα, έχοντας τεράστια εμπειρία στα πλοία, συνεπικουρούμενη και από τους ειδικούς, έχει ήδη εκφράσει τις αντιρρήσεις τους στους νέους κανόνες οι οποίοι υιοθετήθηκαν από τη Διεθνή Ενωση Νηογνωμόνων (IACS) και τα ναυπηγεία της Απω Ανατολής και εφαρμόζονται από τις την 1 Απριλίου 2006.
Οπως σημείωσε μιλώντας πρόσφατα σε ημερίδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Τεχνολογίας (ΕΛΙΝΤ) στα Καρδάμυλα της Χίου ο κ. Νίκος Παπαλιός, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ναυτικού Επιμελητηρίου, η ελληνική πλοιοκτησία διαμόρφωσε τις θέσεις, στηριζόμενη σε μελέτες, έρευνες και εκτιμήσεις ειδικών, οι οποίοι εξέτασαν το αποτέλεσμα εφαρμογής των νέων κανόνων σχεδιασμού και κατασκευής των πλοίων. Οι ειδικοί υποστηρίζουν βάσιμα ότι τα νέα πλοία που κατασκευάζονται δεν θα «αντέχουν» στο χρόνο.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον κ. Παπαληό, η ελληνική πλευρά, με την ευκαιρία διαμορφώσεως νέων κοινών κανόνων σχεδιασμού & κατασκευής πλοίων για τους Νηογνώμονες, θέλησε να συμβάλει θετικά, ώστε τα μελλοντικά πλοία να είναι ποιοτικά αναβαθμισμένα και εύκολα στη συντήρηση, με στόχο στη διάρκεια της 25ετούς ζωής τους να έχουν ανάγκη από λογικό ποσοστό αντικαταστάσεως ελασμάτων.
Με βάση την τεχνογνωσία τους στα Bulk Carriers (φορτηγά) και Tankers (δεξαμενόπλοια), οι Ελληνες μεθοδικά και συνεπικουρούμενοι από εξειδικευμένους επιστήμονες πρότειναν πρακτικές, που, εντασσόμενες στους νέους κανόνες, θα βελτίωναν τις κατασκευαστικές παραμέτρους και θα περιόριζαν τις εκτεταμένες συντηρήσεις και μετασκευές σε σύντομο χρόνο. Εχοντας και τη θετική θέση του ΙΜΟ, το θέμα εξελισσόταν προς την κατεύθυνση δημιουργίας κοινών κανόνων βελτιωμένου τεχνικού σχεδιασμού, κατασκευής, ελέγχου υλικών και συντηρήσεων με βάση την απαίτηση να παραχθούν «Robust vessels».
Η φιλοσοφία ήταν τα πλοία του μέλλοντος να κατασκευάζονται με την προηγμένη τεχνολογία και υλικά επί τη βάσει κοινών κανόνων, που θα είναι ενιαίοι για όλους τους Νηογνώμονες. Φυσικά, ενιαίοι κανόνες διαμορφώθηκαν, «εύρωστα πλοία» (Robust vessels) όμως δεν εξασφαλίζονται, υπογράμμισε ο κ. Παπαληός.
Η συγκεκριμένη περίοδος δημιουργεί μεγάλη ανησυχία στον ελληνικό εφοπλισμό και τούτο, γιατί τα πλοία που ήδη κτίζονται είναι με τους προηγούμενους κανόνες, ενώ συνάπτονται νέα συμβόλαια με τους νέους, διαφοροποιημένους κανόνες. Οι νέοι όμως κανόνες είναι ατελείς και φτιαγμένοι αρκετά βιαστικά. Ηδη δύο μόνον μήνες, μετά την ισχύ τους, εκδόθηκαν μετατροπές.
Οπως εκτίμησε ο κ. Παπαληός, με τους νέους Κανονισμούς θα υπάρξουν προβλήματα, καθώς οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν διαπιστώσει συγκεκριμένες ατέλειες. Μεταξύ άλλων, στις κοπώσεις που υφίσταται το πλοίο σε διαδικασίες Ballast - Deballasting, όπου οι περιστάσεις οδηγούν στην ανάγκη ταυτόχρονης λειτουργίας ζευγών δεξαμενών.
Επιφυλάξεις διατυπώθηκαν και για τα μειωμένα περιθώρια φθοράς των ελασμάτων, τα οποία προήλθαν από μία καινούργια «μελέτη» που ανέτρεψε σειρά προηγούμενων αναγνωρισμένων μελετών από τους ίδιους τους Νηογνώμονες.
Η βαφή (coating) αποτέλεσε επίσης σημείο μακρών συζητήσεων με επιχειρηματολογία της πλοιοκτησίας για ποιοτική και ανθεκτική βαφή (coating) από την κατασκευή του πλοίου σε βαθμό που να περιορίζει τις πιθανότητες συμπληρώσεώς του σε μικρό χρονικό διάστημα κ.λπ.
Το στοιχείο της κοπώσεως (fatigue) του πλοίου από τους κραδασμούς του κυματισμού στο σκελετό των βασικών υποστηρικτικών μελών (Girders, Longitudinal Structure elements κ.λπ.) με τους νέους κανόνες δεν αξιολογείται καθόλου κατά το σχεδιασμό και τη μελέτη, παρότι μελέτες των νηογνωμόνων έχουν αποδείξει τη μεγάλη σημασία των κοπώσεων αυτών για την ασφάλεια των πλοίων.
Είναι γνωστό ότι οι Νηογνώμονες συντάσσονται με το Ναυπηγείο και δεν μπορούν να είναι αρνητικοί στη φιλοσοφία κατασκευής πλοίων με χαμηλό κόστος που αυτό θα φανεί στη συνέχεια της ζωής του, είπε ο κ. Παπαληός και πρόσθεσε ότι βασικό στοιχείο στην αντίθεσή μας είναι η επιδίωξη ένα πλοίο, κατά τη διάρκεια της ζωής του (υπολογίζεται σε 25 έτη έναντι 20 ετών των παλαιότερων κανονισμών) να έχει ανάγκη ενός λογικού ποσοστού αντικατάστασης ελασμάτων, παρόμοιου με τα τωρινά πλοία.
Οι Ελληνες, τα τελευταία χρόνια, με τη σωρεία νέων παραγγελιών κυρίως σε Ναυπηγεία της Απω Ανατολής αποκτούν πολλά νεότευκτα πλοία, και εξ αυτού του λόγου ενδιαφέρονται για τους κανόνες κατασκευής τους. Επιδιώκουν την ενοποίηση των ναυπηγικών κανονισμών, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ΝΕΕ Φυσικά, μεγάλο μέρος της διεθνούς πλοιοκτησίας μένει αδρανές στη διαμόρφωση κανόνων για σχεδιασμό και κατασκευή πλοίων 25ετίας, γιατί τα επενδυτικά τους προγράμματα έχουν ορίζοντα τη 10ετία. Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Παπαληό, από δεοντολογικής πλευράς δεν είναι σωστό, αν και μπορεί να κριθεί έτσι από επιχειρηματική σκοπιά. Τούτο διότι ένα πλοίο πρέπει εξαρχής να σχεδιάζεται και κατασκευάζεται με την προοπτική να είναι χρήσιμο για τα χρόνια που προβλέπεται να εργασθεί, τα 25 εν προκειμένω, τόνισε το μέλος του δ.σ. του ΝΕΕ.


Πηγή: Ναυτεμπορική, 3/11/2006