Όσο και αν πιστευω ότι στη ναυτιλία πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά και όχι πίσω, εκ των αποτελεσμάτων φαίνεται ότι τα Ιαπωνικά αυτής της κλάσης βρέθηκαν πολυ ποιο εκμεταλεύσημα απο τα άριστα νεότευκτα τύπου Μπλού Σταρ 1. Ετσι και αλλιώς καταφέρνουν με λιγότερη κατανάλωση να επιτυγχάνουν όμοιες ταχύτητες (σπάνια πλέον βλέπουμε πάνω απο 23-24 κόμβους) με καλή χωρητικότητα και σαφώς μειωμένο κόστος εκμετάλλευσης. Έτσι και αλλιώς χάσανε τον αέρα του νεότευκτου αφού πλέον τα 15 χρόνια στην πλάτη τους γίνονται εμφανή πρός τις εταιρίες που βλέπουν ότι το κόστος συντήρησης είναι σαφώς αυξημένο σε σχέση με τα παλαιότερα και αυτή η κλάση έχει ακόμα μια αρκετά καλή τιμή για την εύρεση του πολύτιμου ρευστού. Αν υποθέσουμε ότι θα πιάσει περι τα 50 μύρια, με 6-7 θα αποκτήσει πχ τον Σοφοκλή θα ρίξει άλλα τόσα και με 15-18 μύρια έχει ένα καλό πλοίο, άριστα εκμεταλεύσιμο. Για να μην πώ ότι μπορεί να βρεθεί κάποιο σαφώς νεότερο Ιαπωνικό με πολύ καλύτερα χαρακτηριστηκά το οποίο θα μοιάζει ολοκαίνουργιο σε μία ενδεχόμενη μετασκευή. Άλλωστε αυτή η πρακτική του 80-90 αποδείχθηκε άριστη αφού και το κόστος αγοράς ήταν μικρό, αφετέρου τα χρήματα για την εναρμόνιση τους με τα Ελληνικά/Ευρωπαϊκά δεδομένα ανακυκλώθηκαν κυρίως σε ελληνικά συνεργεία και προμηθευτές.
Ίσως να βγήκα εκτός θέματος αλλά πιστεύω ότι είναι σκέψης λογικής και εκτίμησης των πραγματικών δεδομένων. Ίσως η κρίση μας κάνει να επανέλθουμε στην πραγματικότητα μακριά από τον παραλογισμό των υπερμεγέθη ταχυπλόων ΕΓ/ΟΓ τα οποία αποδείχθηκαν αντιοικονομικά και μη εκμεταλλεύσιμα.