Γενικά μιλώντας, έχω την αίσθηση ότι οι πετρελαικές με την ολιγοπωλιακή δύναμη που διαθέτουν έναντι των εν πολλοίς πολλών και μικρών πλοιοκτητών έχουν καταφέρει μέσω του tmsa να τους βάλουν τους πλοιοκτήτες να ανταγωνίζωνται αλλήλοις προς τελικό όφελος των πρώτων. Από την μια βέβαια αυτό είναι καλό διότι ανταγωνίζωνται σε θέματα ποιότητας ποιότητας και ασφάλειας και μάλιστα με τρόπο και σε βαθμό που διαφέρει από αυτό που συνηθιζόνταν τα τελευταία χρόνια, από την αλλη όμως το κόστος ανεβαίνει ( και από που θα κοπεί; ) και μειώνωνται τα περιθώρια κέρδους των πλοιοκτητών. Τι στάση άραγε θα τηρήσουν οι πετρελαικές; Θα δεχτούν ένα γενικό ανέβασμα του κόστους μεταφοράς ή θα πιέσουν για αφενός μεν για ποιοτικές υπηρεσίες μεταφοράς αφ' ετέρου όμως δε θα ανεχτούν αναβάθμιση των τιμών; Δηλαδή το tmsa το επέβαλλαν με απώτερο σκόπό και στόχο στα πλάισια μιας ευρύτερης ολιγοπωλιακής στρατηγικής ή αποτελεί προσωρινό εύρημα δίχως μελέτη των επίπτώσεων που μπορέι να φέρει;