Μετά τα Κύθηρα το καράβι πήρε λίγο ζωή με τον κόσμο που ανέβηκε.
Το ταξίδι μέχρι τον Πειραιά κύλησε ομαλά.Καιρό δεν έιχαμε.Η θάλασσα ήταν κάλμα.
Κατά τις 5.30 το πρωί άρχισε
να χαράζει.Ηταν μια εικόνα μαγική.Οπως σωστά λέει και το άσμα -Οταν χαράζει στο Αιγαίο είναι έμορφα σου λέω-.Η θάλασσα ήταν σαν γιαούρτι σε σημείο να νομίζεις οτι το πλοιο δεν κινείται οπως ελεγε και ο θανασης και παρατήρησα και εγώ.
Κατά τις 6.14
ο ήλιος αρχισε δειλά δειλά να κάνει την εμφάνισή του.
Μια απο τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού.Ελληνικός καφές ,τσιγάρο και απολαυση της ανατολής.
Μια εικόνα που μου άρεσε παρα πολύ και αποθανατησα κιόλας ήταν ένα
ζευγάρι που είχε βγέι στο καλύτερο σημείο του πλοίου ωστε να απολάυσουν και αυτοί την ανατολή και τις τελευταίες στιγμές στο ταξίδι αυτο.
Εφτά παρα δέκα περνάγαμε
τα φανάρια του Πειραιά.
Ενα υπέροχο ταξίδι είχε τελειώσει αλλα υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι θα το ξανακάνω.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Καπτεν Δημήτρη, τους αξιωματικούς και το πλήρωμα του Βιντσέντζος Κορνάρος για την φιλοξενία.Το κλίμα ήταν εξαιρετικά φιλικό απο όλους.
Τους εύχομαι καλά ταξίδια να έχουν και οτι καλύτερο στην ζωή τους!