Και εγώ είμαι της άποψης ότι η βασική αιτία του προβλήματος είναι η κούραση και η κόπωση του οργανισμού του αξιωματικού φυλακής. Συνεπώς θα πρέπει οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας στο πλοίο να συμβάλλουν όσο περισσότερο γίνεται στην πρόληψη της δημιουργίας κόπωσης και, αν τελικά αυτη προκύψει, στην εφαρμογή κασταταλτικών μέτρων για την θεραπεία της. Αυτο λέει η λογική μου, που νομίζω δεν απέχει απο την ορθή λογική. Τώρα λύσεις όπως να υπάρχει alarm και να μην υπάρχουν καρέκλες θεωρώ πως είναι στενόμυαλες και κοντόφθαλμες. Οι κάθε λογής συναγερμοί μπορεί προσωρινά να δημιουργούν μια εγρήγορση, αλλα ταυτόχρονα δημιουργούν άγχος που μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένες αποφάσεις περί των δεόντων χειρισμών ναυσιπλοίας. Επιλέον όμως δημιουργούν και κόπωση αν υπάρχει συχνή συρροή τους. Αν δε ενεργοποιούνται συχνά άκαιρα και μη ευστοχα ή για μικρής σημασίας ζητήματα τότε μειώνεται η αξιοπιστία τους και καταλήγουν να μην λαμβάνωνται σοβαρά υπόψη και άρα οι αντιδράσεις να είναι πιο αργές εως και αδιάφορες. Ό,τι υποπέφτει στην αντίληψή μας δεν έλκει απαραίτητα και την προσοχή μας... Η δε αντίληψη είναι μια επιλεκτική λειτουργία του ανθρωπίνου οργανισμού. Η δε επιλεκτικότητά της εξαρτάται σαφώς απο την προηγούμενη εμπειρία της. Συνεπώς δεν θα μου έκανε εντύπωση όχι μόνο το να βγάινουν εκτός λειτουργίας οι συναγερμοί, αλλά ακόμα και αν κάποιος κοιμώταν και τελικά δεν άκουσε ακόμα και έναν αρκετά δυνατό και διακριτό (πλην όμως τόσο γνώριμο για την συνήθη ασημαντότητά του) ήχο ενός συναγερμού. Η γνωστή θυμοσοφική ιστορία του λαού μας για τον λύκο στα πρόβατα το περιγράφει σαφώς και αδρά. Άρα περαιτέρω μελέτη χρειάζεται στο να λειτουργούν αυτά τα σύστηματα με μεγαλύτερη προσαρμογή στην αναμενόμενη ανθρώπινη συμπεριφορά και τα αποτελεσματα σε αυτήν, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα και εφάπαξ, αλλά και μακροπρόθεσμα και σωρευτικά. Εξάλου και την κόπωση είναι μια σωρευτική διαδικασία που την δημιουργεί. Αυτή είναι και μια σημαντική διαφορά της από την απλή κούραση. Η έλειψη καρέκλας κάλλιστα μπορεί να συμβάλει στην κόπωση, όπως και η κακή διατροφή, η έλλειψη πραγματικής επαρκούς ξεκούρασης εν πλω, η κακή εργονομία της γέφυρας κτλ. Αν κάποιος είναι κουρασμένος, κάλλιστα μπορεί να κοιμηθεί ακουμπισμένος κάπου ή και όρθιος! Ναι, έχω δει ανθρωπους να κοιμούνται όρθιοι (με την κυριολεκτική σημασία των λέξεων) και εγω να περπατώ μιλώντας τους για να τους να τους βοηθήσω να καλοξυπνήσουν και ενω τους ρωτω να μην λαμβάνω απάντηση και να κοιτω πίσω μου βλεπωντάς τους να στέκωνται όρθιοι και να κοιμούνται! Ομολογώ πως ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία μιας και το πρωτοέζησα σε ηλικία μόλις 17 χρονων, αλλά απο τότε πλέον είχα άρχισει να καταλαβάινω πολλά για την ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά και το τι πρέπει να λαμβάνει υπόψη του κάποιος που θέλει να ασκεί αποτελεσματική διοίκηση...
Και επειδή η έννοια της διοίκησης ταυτίζεται σημαντικά με την επίλυση προβλημάτων, αν θέλουμε πραγματικά να επιλύσουμε το εν λόγω πρόβλημα αποτελεσματικά (και όχι νομικά...) καλόν θα ήταν να αναγνωρίσουμε προσεκτικά και επισταμένα την βασική αιτία του και να την εξαλείψουμε. Όλα τα άλλα, φρονώ, είναι γιατροσόφια και παυσίπονα που μπορεί ενίοτε να προκαλούν μια πρόσκαιρη βελτίωση του αρρώστου, αλλά εν τέλει αυτό που κάνουν είναι να κρύβουν προσωρινά το πραγματικό πρόβλημα, και ίσως την αδυναμία μας να το αναγνωρίσουμε ή να το αντιμετωπίσουμε, και το οποίο θα ανακάμψει οσονούπω δρυμύτερο.