Καύσιμα και Λιπαντικά Ναυτιλίας (Fuel and Lubrication on Vessels)
Αρχική Δημοσίευση από
Παναγιώτης
Κι ερώτημα Νο 2 τι δουλειά είχαν 400 t μαζούτ σε ένα πλοίο με μηχανές ντήζελ;;;;
Αρχική Δημοσίευση από
Παναγιώτης
Το πλοίο είχε μηχανές ντήζελ που καίνε πετρέλαιο ντήζελ (σαν το πετρέλαιο κίνησης δηλαδή) αυτό το μαύρο υλικό που δείχνουν τα κανάλια πρέπει να είναι λάδια και στεντινόνερα. Το μαζούτ είναι βαρύτερο κλάσμα της απόσταξης του πετρελαίου από το ντήζελ, άρα άλλο πράγμα. Δυστυχώς και σοβαροί άνθρωποι λένε για την απάντηση του μαζούτ.
Αφού διευκρινίσω ότι δεν έχω ιδέα από μηχανές και καύσιμα γενικώς, παραθέτω το εξής απόσπασμα από το διήγημα του (πρώην πλοιάρχου) Τζώρτζη Ι. Μαράτου "Τιχάκα 'Αμαζον Ρίβερ" (συλλογή διηγημάτων "Απαγορευτικόν απόπλου", Εστία 2003, σελίδες 90-91) :
"Και ο καπετάν Μήτσος ο γραμματικός (...) πήρε τηλέφωνο τη μηχανή να τους πει ότι σε μία ώρα θα πρέπει να γυρίσουν τα καύσιμα σε ντίζελ γιατί θα χρειαστεί να κάνουμε κινήσεις."
Στο ίδιο βιβλίο (σελίδα 235) ο ίδιος σημειώνει :
"Τα βαπόρια, όταν ταξιδεύουν στο πέλαγος, καίνε μαζούτ, το οποίο είναι μαύρο πηχτό και βαρύ πετρέλαιο και φυσικά πιο φτηνό από το ντίζελ. (Είναι σαν να λέμε βενζίνη απλή και βενζίνη σούπερ, μολονότι το παράδειγμα είναι χοντροκομμένο.) Όταν όμως ζυγώνεις στο λιμάνι όπου θα χρειαστεί να κάνεις κινήσεις κράτει, πρόσω και ανάποδα, λες στον μηχανικό να το "γυρίσει" σε ντίζελ, που είναι κάτι σαν αυτό που καίμε στο καλοριφέρ, ώστε να γίνουν οι χειρισμοί σίγουρα και εύκολα χωρίς προβλήματα καύσιμης ύλης."
Βέβαια, το περιστατικό διαδραματίζεται γύρω στο 1950 σε ποντοπόρο φορτηγό και όχι φέτος σε υπερμοντέρνο κρουαζιερόπλοιο ολιγόωρων πλόων. Εντούτοις, γνωρίζει κάποιος αν κάτι τέτοιο ισχύει και σήμερα, και σε ποιους τύπους πλοίων (π.χ. μόνο στα ποντοπόρα ή και στην αγχιπλοΐα) και/ή μηχανών;
Για να το ελαφρύνουμε λίγο, η έκφραση "το γύρισε σε μαζούτ" για μηχανή μπορεί να είναι κυριολεκτική, όμως η έκφραση "το γύρισε σε αμόλυβδη" για άρρενα είναι μεταφορική...
«Ενα καραβάνι δεν συμβολίζει ούτε ενσαρκώνει κάτι συγκεκριμένο. Το λάθος μας είναι ότι θεωρούμε πως κατευθύνεται κάπου και έρχεται από κάπου. Το καραβάνι εξαντλεί τον λόγο της ύπαρξής του στη μετακίνησή του και μόνο. Αυτό το γνωρίζουν οι καμήλες και το αγνοούν οι άνθρωποι που το απαρτίζουν. Πάντα έτσι ήταν».
[FONT=Verdana]Αλβαρο Μούτις δια στόματος του [/FONT][FONT=Verdana]alter[/FONT][FONT=Verdana] ego[/FONT][FONT=Verdana] του Μακρόλ Γκαβιέρο, στο «Αμπντούλ Μπασούρ, ο ονειρευτής των καραβιών» (1991)[/FONT]