Αρχική Δημοσίευση από
Παναγιώτης
Κυκλοφορεί ένας μύθος ότι στην Αγγλία τα καλύτερα πανεπιστήμια είναι ιδιωτικά αλήθεια ποιος ιδιώτης έχει το Imperial College, το London School of Economics (που στη ουσία είναι τμήμα του London Univercity), την Οξφόρδη (Univercity of Oxford), to Κέημπριτζ (Unvercity of Cambridge); Μήπως είναι δημόσια;
Θα συμφωνήσω απόλυτα. Πολλοί νομίζουν ότι στο εξωτερικό και δη στην αγγλία τα πανεπιστήμια είναι όλα ιδωτικά. Αυτό απλά δεν ισχύει. Ειδικά στη αγγλία νομίζω ότι μόνο κανα δυο είναι ιδιωτικά. Το ένα κάποιας εκκλησίας και το άλλο ένα στο οποίο παν συνήθως κάτι πρίγκηπες κλπ. Αυτά έχω ακούσει εκτός αν κάποιος έχει αντίθετη έγκυρη πληροφορηση.
Σχετικά με το θέμα του ανταγωνισμού, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι αυτό μπορέι να λειτουργήσει όταν είναι πραγματικά πλήρως ελευθερος και αυτό πάλι δεν σημαίνει ότι θα επέλθει ισοροπία άμεσα. Δυστυχώς στην πράξη υπάρχουν πάντοτε στρεβλώσεις με αποτέλεσμα να εκμεταλέυωνται κάποιοι τις αδυναμίες των άλλων και του συστήματος. Δες για παράδειγμα τα σούπερ μαρκετ. Υπάρχει εκεί ανταγωνισμός ή απλά καρτελ και εναρμονισμένες πρακτικές; Ο ανταγωνισμός από μόνος δεν είναι πανάκεια. Είναι ένα εργαλέιο και όπως κάθε εργαλείο έχει περιορισμούς στην ενδεικνυόμενη χρήση του. αλλού ταιριάζει και άλλου όχι. Το πρόβλημα δεν είναι στο καθεστως της αγοράς άλλα στην εποπτεία και τον έλγχο των παικτων της αγοράς. Ρόλος που ανήκει άμεσα ή έμμεσα στο κράτος και το οποίο κράτος οφείλει να τον εξεσκεί ορθά. Διαφορετικά έχουμε μια από τα ίδια είτε δημοσια είναι΄είτε ιδιωτικά.
Το γιατί προτιμούνται ενίοτε παιδιά από τα δημόσια στον ιδιωτικό τομέα έχει να κάνει ακριβώς με το θέμα του ανταγωνισμού, αυτήν την φορά όμως στην αγορά εργασίας. Προφανώς δηαλ΄δη επιλέγωνται διότι είναι καλύτεροι. Και δες το και αλλιως, όταν τελευταίος που μπήκε σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο έγραψε π.χ. 18 στα 20 είναι σαφώς καλύτερος στο 90% των περιπτώσεων από τον άλλο που ακριβώς επειδή δεν μπόρεσε να γράψει δεν μπήκε στο δημόσιο αλλά στο ιδιωτικό δίοτι έκει το μόνο κριτήριο εισαγωγής ήταν η οικονομική επιφάνεια των γονέων του. Για αυτό επείδη στην αγορά αυτή στην ελλάδα δεν υπήρχε κανένα ρυθμιστικό-εποπτικό πλαίσιο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι στην ουσία "μαγαζάκια στην γωνία". Όταν υπάρξει ουσιώδης εποπτεία και έλεγχος όλα αυτά θα κλείσουν. Θυμάμαι μια φορά που συνόδευα ένα φίλο μου σε μια ιδιωτική σχολή και με τα πολλά καταληξε ο μαγαζάτορας να δεχτεί μόνο ένα εξάμηνο φοίτηση και να δώσει το πτύχιο αρκεί να πληρώνε ο φίλος μου για όλα τα έτη αν και με μια καλή έκπτωση αν τα έσκαγε ντούκου από μπροστά!!!
Αυτός που είναι επομένος στο δημόσιο, οσα προβλήματα και αν έχει αυτό, έχει κάτσει και έχει διαβάσει καιέχει μάθει πέντε βασικά πράγματα. Συνεπώς έχει μια βάση για περαιτέρω εξέλιξη. Στο πανεπιστήμιο θα κάτσει και θα διαβάσει και εκεί. Ε, στην δουλεία του και με περισότερες γνώσεις θα πάει, αλλά το κυριότερο με καλύτερο τρόπο σκέψης και πιο μαθημένος να μελέτα να επιμένει και να εξελίσεται. Μου έκανε εντύπωση όταν πήγα για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και ενώ είχα στο βιογραφικό 2+ πτυχία, σεμινάρια διάφορα, εργασικό παρελθόν κλπ, μου ζητάγαν τους βαθμούς από το λύκειο και το γυμνάσιο. Προσωπικά το θεώρησα υπερβολή αλλά προφανώς είχαν του λόγους τους. διότι κάποιος μαθαίνει να διάβαζει και πέρνει τις βάσεις στο γυμνάσιο και στο λύκειο και όχι όταν μεγαλώσει.
Βέβαια τίποτα δεν είναι απόλυτο και πάντοτε υπάρχει και η δευτερη ευκαιρια. Και στα ιδιωτικά υπάρχουν καλοί μαθητές και από τα ιδιωτικά προκόυουν. όπως και στα δημόσια υπάρχει και σαβούρα και ανεπρόκοποι. Λέμε όμως για τον μέσο όρο, την πλειοψηφία. Και αρκετοί διδάσκοντες συχνά έχουν την ίδια άποψη και συμπεριφέρωνται αναλόγως. Κάποτε είχε γίνει ένα πείραμα με δυο τάξεις μαθητών. Στην μια δασκαλα ειπώθηκε ότι τα παιδιά είναι δήθεν διαλεγμένα ως ιδιοφυίες και στην άλλη το αντίθετο. Το αποτέλεσμα ήταν τα π΄ρωτα να έχουν τελικά πολύ μεγαλύτερες επιδόσεις από τα δεύτερα. Είπαμε όμως πάντοτε υπάρχουν και εξαιορέσεις. Εξάλλου ορισμένες εταιρέιες ή υπέυθυνοι μπορέι να προτιμούν τους από ιδιωτικά ΄γενικά ή ειδικά από ορισμένα ιδιωτικά για συγκεκριμένες θέσεις.
Εν τέλει όμως αυτό που μετράει είναι το τι κάνεις στην π΄ραξη στην δουλειά σου. Αν είσαι καλός και φέρνεις αποτέλεσμα προχωράς, αν όχι μένεις στάσιμος ή και υποβιβάζεσαι.
Και απ' του τυφώνες και αν γλιτώσεις,
στην στενομυαλία των στεριανών θε να πελαγώσεις...