Monterey (Free State Mariner)/Mariposa (Pine Tree Mariner, Jin Jiang, Heng Li)
Με την λήξη του Βʼ παγκοσμίου πολέμου η Ναυτική Διοίκηση των Η.Π.Α (Maritime Administration-MARAD) είχε άμεση ανάγκη να αντικαταστήσει τα γηραιά προπολεμικά φορτηγά της κλάσης C4 για την μεταφορά εμπορευμάτων και γενικού φορτίου για λογαριασμό κυρίως της εμπορικής ναυτιλίας αλλά και του πολεμικού ναυτικού. Έτσι, από το 1950 ξεκίνησε η σχεδίαση μίας νέας κλάσης C4, της κλάσης C4-S-1 που έγινε γνωστή ως κλάση Mariner λόγω του δεύτερου συνθετικού στο όνομα των συνολικά 35 εμπορικών πλοίων που ναυπηγήθηκαν. Το χαρακτηριστικό της κλάσης Mariner ήταν το κλασσικό κομοδέσιο στην μέση με λεπτή τσιμινιέρα πίσω από την γέφυρα, τέσσερα αμπάρια στην πλώρη και δύο στην πρύμη-όλα με μπίγες, με την καινοτομία των υδραυλικών μηχανισμών για το άνοιγμα/κλείσιμο των αμπαριών. Η ναυπήγησή τους έγινε σε επτά διαφορετικά ναυπηγεία της Αμερικής από το 1952 έως το 1954. Είχαν εκτόπισμα 13.388 τόνων με πλήρες φορτίο, 172 μέτρα μήκος και 23 πλάτος, δύο λέβητες Foster Wheeler και δύο ατμοστρόβιλους κατασκευής των ναυπηγείων Bethlehem Steel 19.250 ίππων που κινούσα μονή έλικα και ανώτερη ταχύτητα 20 κόμβων. Είχαν και την δυνατότητα μεταφοράς 12 επιβατών και παρόλο που ήταν ιδιοκτησία της Ναυτικής Διοίκησης των Η.Π.Α ναυλωνόντουσαν σε αμερικάνικες εμπορικές εταιρίες για την κάλυψη των εξόδων τους. Με την κήρυξη του πολέμου στην Κορέα το 1952 τα φορτηγά αυτά βαπόρια χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρο για τις ανάγκες του πολεμικού ναυτικού και με την λήξη του πολέμου άρχισαν σταδιακά να παροπλίζονται γιατί οι εμπορικές εταιρίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν ήθελαν να τα αγοράσουν θεωρώντας τα πολύ μεγάλα, πολύ γρήγορα και πολύ ¨τεχνολογικά¨. Η πρώτη από τις λίγες αυτές ναυτιλιακές εταιρίες που είδε την αξιοποίησή τους σαν επιβατηγά καράβια ήταν η Matson Lines η οποία αγόρασε δύο από αυτά για μετατροπή σε πλοία γραμμής και κρουαζιέρας στον νότιο Ειρηνικό που ειδικευόταν. Το πρώτο που απέκτησε ήταν το 1955 και το δεύτερο ακολούθησε το 1956. Το πρώτο είχε ναυπηγηθεί το 1953 στα ναυπηγεία Bethlehem Steel στο Quincy της Μασσαχουσσέτης σαν Pine Tree Mariner, ενώ το δεύτερο το 1952 στα ναυπηγεία Bethlehem Steel στο Sparrows Point του Μέρυλαντ σαν Free State Mariner. Τα καράβια οδηγήθηκαν το 1955 και 56 αντίστοιχα στα ναυπηγεία Williamette Iron & Steel Corp. στο Portland του Όρεγκον για να μετασκευαστούν ριζικά σε επιβατηγά σε σχέδια και την επίβλεψη των γνωστών ναυπηγών Gibbs και Cox. Ξηλώθηκε όλη η υπερκατασκευή και οι μπίγες και δημιουργήθηκε νέα υπερκατασκευή που κάλυπτε το μεγαλύτερο μήκος των καραβιών διατηρώντας τέσσερα από τα αμπάρια. Τα καράβια όπως σχεδιάστηκαν ήταν άνετα χωρίς όμως υπερβολικές πολυτέλειες και είχαν χωρητικότητα 14. 812 τόνους grt, 365 μόνο επιβατών Αʼ θέσης με πλήρωμα 264 ατόμων, κατασκευάστηκε εξωτερική πισίνα, τοποθετήθηκαν σταθερωτήρες με γυροσκοπικά πτερύγια Sperry και διατηρήθηκαν οι υδραυλικοί μηχανισμοί των αμπαριών. Εσωτερικά είχαν πολλά και άνετα σαλόνια καταστήματα, μπαρ και οι καμπίνες ήταν όλες ιδιαίτερα ευρύχωρες με μπάνιο και τουαλέτα, είχαν κλιματισμό και υπήρχαν αρκετές σουίτες με διάκοσμο εμπνευσμένο από την αμερικανική Πολυνησία, γνωστές σε όλα τα καράβια της Matson σαν σουίτες Lanai. Το πρώτο παραδόθηκε στην εταιρία του στις 16 Οκτωβρίου του 1956 και πήρε το όνομα Mariposa (2). Στις 26 Οκτωβρίου του 1956 ξεκίνησε το μακρύ 42ήμερο παρθενικό του ταξίδι από το λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο στον νότιο Ειρηνικό με πρώτο λιμάνι την Χονολούλου της Χαβάης και συνέχεια το Πάγκο-Πάγκο (Αμερικανική Σαμόα), Φίτζι, Τόνγκα, Νουμέα (Νέα Καληδονία), Σύδνεϋ, Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας με επιστροφή στο Σαν Φρανσίσκο μέσω Ραροτόνγκα (Νησιά Κουκ), Ταϊτής και Μπόρα-Μπόρα (Γαλλική Πολυνησία). Το δίδυμο αδελφάκι του παραδόθηκε στις 31 Δεκεμβρίου του 1956 με το όνομα Monterey (2) για να ακολουθήσει το ίδιο ταξίδι στις 8 Ιανουαρίου του 1957. Με τους μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους που διέθεταν τα δύο καράβια μπορούσαν να μεταφέρουν πέρα από εμπορεύματα και ταχυδρομείο, μεγάλες ποσότητες νωπών λαχανικών και εξωτικών φρούτων σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους-ψυγεία και το μεγάλης διάρκειας ταξίδι τους προσφερόταν και σαν κυκλική κρουαζιέρα με την χρήση των ανοικτών καταστρωμάτων για ηλιοθεραπεία, τις ανοικτές περατζάδες, της πισίνας και όλων των ανέσεων που χαρακτηρίζουν ένα κρουαζιερόπλοιο. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 60 έγιναν κάποιες περιστασιακές προσθήκες προορισμών εκτός από τον νότιο Ειρηνικό όπως η Αλάσκα και η Νότιος Αμερική από το Σαν Φρανσίσκο παράλληλα όμως διατηρήθηκε και η γραμμή Σαν Φρανσίσκο-Χαβάη που τροφοδοτούσε επιπλέον με πελάτες και τα πολλά ξενοδοχεία της Matson εκεί. Το 1970 η Matson πήρε την απόφαση να κλείσει το επιβατικό της τμήμα και να συνεχίσει μόνο με την μεταφορά εμπορευμάτων και κοντέινερ και στο τέλος του έτους τα καράβια παροπλίστηκαν προς πώληση. Τον Φεβρουάριο του 1971 μία άλλη αμερικάνικη εταιρία, η Pacific Far East Line με έδρα το Σαν Φρανσίσκο αγόρασε τα δύο καράβια τα οποία χωρίς αλλαγή ονόματος, μόνο με τα σινιάλα της νέας εταιρίας που ήταν μία χρυσή αρκούδα σε μπλε τσιμινιέρα πλαισιωμένη από δύο χρυσές φάσες, συνέχισαν τα ταξίδια τους στον νότιο Ειρηνικό. Η ενεργειακή κρίση πετρελαίου όμως το 1973-74 είχε αρνητικές επιπτώσεις στην λειτουργία της εταιρίας και επιπλέον, το 1977-78 που τα καράβια θα συμπλήρωναν 25 χρόνια ζωής, ο αμερικάνικος νόμος προέβλεπε διακοπή της επιδότησης από το κράτος-γεγονός που έκανε απαγορευτική πλέον την εκμετάλλευσή τους. Έτσι τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 1977 τα δύο καράβια ξεκίνησαν το τελευταίο ταξίδι τους στον νότιο Ειρηνικό για να επιστρέψουν στο Σαν Φρανσίσκο για παροπλισμό, πρώτο το Monterey τον Ιανουάριο και το Mariposa τον Απρίλιο του 1978. Στην συνέχεια βγήκαν προς πώληση από την Pacific Far East Line. Τον Απρίλιο του 1979 αγοράστηκαν από την αεροπορική εταιρία World Airways Inc. αλλά παρέμειναν παροπλισμένα. Το Monterey πουλήθηκε στην συνέχεια στην εταιρία Royal Hawaiian Cruise Lines και το 1980 στην American Maritime Holdings Inc. με έδρα το Σαν Φρανσίσκο χωρίς να αξιοποιηθεί πουθενά. Το 1986 μία νέα εταιρία η Aloha Pacific Cruises το αγόρασε για να το ρυμουλκήσει τον επόμενο χρόνο στο ναυπηγείο Tacoma Boatbuiling Co. στο Portland του Όρεγκον για ριζική ανακαίνιση και γενικές επισκευές. Στην ριζική ανακαίνιση που ακολούθησε δημιουργήθηκαν επιπλέον καμπίνες με την κατάργηση των αμπαριών και σουίτες για 660 συνολικά επιβάτες, νέα μεγαλύτερα σαλόνια με την προέκταση της υπερκατασκευής στην πλώρη αλλά και την δυσανάλογη επιμήκυνση και διαπλάτυνσή της την πρύμη η οποία θα στέγαζε επιπλέον καμπίνες επιβατών και πληρώματος (νέα σύνθεση 277 άτομα) και μεγαλύτερο ανοικτό κατάστρωμα με τελικό αποτέλεσμα να θυμίζει αεροπλανοφόρο. Στην συνέχεια το καράβι ρυμουλκήθηκε στα ναυπηγεία Wartsila ΟΥ της Φινλανδίας για τις γενικές επισκευές της μηχανής, υδραυλικής και ηλεκτρικής εγκατάστασης καθώς και τις εσωτερικές διαρρυθμίσεις και φινιρίσματα. Τον Ιούλιο του 1988 το καράβι ήταν έτοιμο με την νέα εμφάνισή του να ξεκινήσει τον επαναπατρισμό του με μία παρθενική 46ήμερη κρουαζιέρα από την Κοπεγχάγη έως το Σαν Φρανσίσκο μέσω Παναμά και στην συνέχεια τις 7ήμερες κρουαζιέρες του στην Χαβάη. Εν τω μεταξύ το αδελφό του Mariposa, αγοράστηκε το 1980 από την κινεζική China Ocean Shipping Co. για να μεταφερθεί στην Ιαπωνία για μετασκευή τον Ιανουάριο του 1981 η οποία όμως δεν υλοποιήθηκε και ο καράβι παροπλίστηκε. Το 1983 πουλήθηκε στην Shanghai Jin Jiang Shipping Co., ρυμουλκήθηκε στο Kobe της Ιαπωνίας και μετά από ανακαίνιση και αντικατάσταση των τουρμπινών το ίδιο έτος με δύο 16κύλινδρες δηζελομηχανές Pielstick ιαπωνικής κατασκευής 14.400 ίππων με υπ. ταχύτητα 17 κόμβων ξεκίνησε την γραμμή Σανγκάη-Χονγκ Κονγκ με το όνομα Jin Jiang (νέα χωρητικότητα 446 επιβάτες). Το 1992 άλλαξε όνομα σε Queen of Jin Jiang και πάλι το 1995 σε Heng Li με σημαία St.Vincent. Λίγο μετά την τελευταία αλλαγή του ονόματός του εκδηλώθηκε πυρκαγιά στα μαγειρεία η οποία προξένησε ανεπανόρθωτη καταστροφή σφραγίζοντας το τέλος του καραβιού το οποίο τον Ιανουάριο του 1996 ρυμουλκήθηκε στο Alang της Ινδίας για διάλυση. Κατά την παρθενική κρουαζιέρα του αδελφού Monterey ενώ βρισκόταν στο λιμάνι της Βαλτιμόρης επιθεωρήθηκε από την αμερικάνικη Ακτοφυλακή και βρέθηκε ότι οι σταθερωτήρες που εγκαταστάθηκαν από την Bethlehem Steel δεν είχαν τοποθετηθεί σωστά και χρειαζόντουσαν ρύθμιση για να διακόψει την κρουαζιέρα και να ανέβει σε δεξαμενή. Πριν την αναχώρηση από το λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο για την πρώτη προγραμματισμένη 7ήμερη κρουαζιέρα του επιθεωρήθηκε από τις Υγειονομικές Αρχές (F.D.A) για να βρεθεί με πολλές ελλείψεις και εκτεταμένη παραβίαση των υγειονομικών κανονισμών στα μαγειρεία και λόγω της εγκατάστασης ημιτελούς αποχετευτικής εγκατάστασης στην Φινλανδία, υπήρχε κίνδυνος για την υγεία των επιβατών. Το καράβι όμως απέπλευσε χωρίς να διορθωθεί η κατάσταση και οι αρχές το περίμεναν στην Χονολούλου για να απαγορεύσουν τον απόπλου του. Οι εργασίες αποκατάστασης συνεχίστηκαν μέχρι τον Φεβρουάριο του 1989 που η εταιρία του πτώχευσε και το καράβι παρέμενε παροπλισμένο στην Χονολούλου. Τον Μάρτιο του 1990 πουλήθηκε από την τράπεζα Connecticut Bank & Trust Co. που είχε περιέλθει στην ιδιοκτησία της, στην Coral Cruise Lines με έδρα την Νέα Υόρκη και τον ίδιο μήνα μεταπουλήθηκε στην Compania Naviera Panocean S.A. του Παναμά με διαχειρίστρια αρχικά την εταιρία την ιταλική Star Lauro η οποία στην συνέχεια το αγόρασε διατηρώντας την σημαία Παναμά. Η νέα εταιρία του το ενεργοποίησε σε 7ήμερες επί το πλείστον κρουαζιέρες με λιμάνι αναχώρησης την Νάπολη προς την ανατολική Μεσόγειο, νησιά του Αιγαίου και Τουρκία με κάποιες κρουαζιέρες στην Μαύρη Θάλασσα. Το 1995 η Star Lauro μετονομάστηκε σε Mediterranean Shipping Cruises (M.S.C) και με νέα σινιάλα της M.S.C σε λευκή αρχικά τσιμινιέρα η οποία το 2005 άλλαξε σε βαθύ μπλε, συνεχίζει τις κρουαζιέρες του στην Μεσόγειο. Τον Αύγουστο του 2006 όμως μία ζημιά στον ένα ατμολέβητα το καθηλώνει και αποσύρεται από τις κρουαζιέρες για να παροπλιστεί στην Γένοβα. Προφανώς λόγω του μεγάλου κόστους επισκευής και της ηλικίας του καραβιού με τις νέες αυστηρές προδιαγραφές SOLAS 2010 να υποχρεώνουν σε δαπανηρές αλλαγές, η M.S.C. αποφασίζει την πώληση του καραβιού σε ινδούς διαλυτές. Στις 11 Οκτωβρίου 2006 το καράβι αφήνει την Γένοβα με το όνομα Monte για να φτάσει στην Alang στις 5 Νοεμβρίου.
Το Free State Mariner μετέπειτα Monterey της Matson Lines
Free State Mariner.jpg
Το Mariposa στο Βανκούβερ το 1969 σε κρουαζιέρα προς Αλάσκα
Mariposa_1956-96_at_Vancouver_6th_August_1969.jpg
Το Monterey επί ιδιοκτησίας Pacific Far East Line
Monterey_Pacific_Far_East.jpg
Το Jin Jiang πρώην Mariposa
Jin_Jiang1.jpg
Το Monterey παροπλισμένο στην Γένοβα σε άριστη κατάσταση ένα μήνα πριν την πώλησή του για σκραπ. Προσέξτε την δυσανάλογη προέκταση της υπερκατασκευής που θυμίζει έντονα αεροπλανοφόρο.
Monterey_Laid-up.jpg
Πηγή φωτογραφιών shipspotting.com, shipsnostalgia.com
Απάντηση με παράθεση
Αρχική Δημοσίευση από TSS QUEEN ANNA MARIA
