Αρχική Δημοσίευση από
VASILIS CRETA
Αν ο πρωταρχικός στόχος ήταν η κάλυψη γραμμών και η αναβάθμηση του πραγματικά παρωχημένου (τουλάχιστον για Ιταλία) στόλου της και από πλευράς παλαιότητας και χωρητικότητας, θα έφερνε τα νέα δίδυμα Rainbow Bell-Love για Αγκώνα ή τα δεκαετή Lavender - Akashia για Βενετία (ή και οποιοδήποτε άλλο) από Ιαπωνία, θα βαζε κανά Ro-Ro από δίπλα και θα καθάριζε για τα επόμενα 20-25 και βάλε χρόνια βάσει της επιτυχημένης συνταγής των προηγούμενων χρόνων ίσως και με τα μισά λεφτά (άντε το πολύ πολύ να ναυπηγούσε μόνο τα Fossen και όχι με τόση έμφαση στην ταχύτητα). Προφανώς και όλα γινόντουσαν τότε με απώτερο σκοπό την προβολή και την άνοδο των μετοχών της (εισήχθη στο ΧΑΑ το 1998) ένεκα και της τότε ξέφρενης ανόδου του Χρηματιστηρίου κάτι που συμπαρέσυρε όλες τις εταιρείες σε ανελέητο ανταγωνισμό τότε. Σίγουρα οι αριθμοί τόσο των ναυπηγήσεων (11 πανάκριβα σε κατασκευή και χρήση νεότευκτα) όσο και οι αγορές διαφόρων άλλων εταιρειών (Minoan Cruises, AirGreece, Forthnet κλπ, εμπλοκή στην MFD κλπ) ζάλιζαν αλλά συνάμα υπήρχε και κάποιος στόχος για τους εμπλεκόμενους. Αλλά όταν ξαφνικά αρχίζουν να έρχονται όλα ανάποδα (κραχ 99, Σαμίνα, πτώση κίνησης, άνοδος πετρελαίου κλπ και παράλληλα ο ανταγωνισμός τότε πανίσχυρος) δεν ήθελε και πολύ να καταρρεύσει το σχέδιο. Βεβαίως έγιναν κάποιες κινήσεις ανάκαμψης (πωλήσεις πλοίων, εταιρειών και μετοχών, προσπάθειες εξωραϊσμού της MFD αλλά δεν ξέρω αν ξεχρέωσε ποτέ τελείως), μπήκαν κάποιοι νέοι μέτοχοι στα μέσα της δεκαετίας του 00 και καλώς ή κακώς από το 2008 έχουμε το Μανώλη... από κει και πέρα ο νόμος των ΑΕ είναι σαφής: 51% και πάνω, ίσον το μαγαζί είναι δικό του... πόσο μάλλον όταν μιλάμε για 90-95% (δε θυμάμαι πόσο ακριβώς)....