Σιγουρα στην ακτοπλοϊα μας με τα τοσα νησια και πελαγη ειναι πολλα τα μπουγαζια και τα περασματα που θεωρουνται δικαιως θρυλικα...
Εχω περασει αρκετα απο αυτα, ολα τα εχω στην καρδια μου και στη μνημη μου.
Αν ομως ειχα να επιλεξω μονο ενα, αν ειχα να επιλεξω αυτο που οταν το κροσαρω με πιανει το μεγαλυερο δεος απ'ολα η απαντηση ειναι μια.
Το περασμα μεταξυ Κασου και ανατολικης Κρητης...
Απομακρο, πανεμορφο, δυσκολο, με τη θαλασσα να ερχεται απο απεραντη αποσταση, τα κυματα βουνα και συνηθως σε γωνιες δυσκολες για το βαπορι οταν ο καιρος αγριευει.
Το πρωτο μου ταξιδι με τον Κορναρο το εκανα στις 6/8/2008, ενα υπεροχο απογευμα, απο Κασο για Σητεια στον τελευταιο χρονο που το βαπορι ηταν μονιμα στη γραμμη. Απολαυσα ενα μαγικο ηλιοβασιλεμα στο πλωριο μπαλκονι και κοιτωντας για λιγο πισω, στο μεσαιο παραθυρο της γεφυρας, ενας συμπαθεστατος υποπλοιαρχος αγναντευε στο βαθος. Λιγους μηνες αργοτερα, τον 3/2009, θα τον γνωριζα. Το ονομα του; Βαγγελης Στουραϊτης, η πορεια του στη γραμμη με την Πρεβελαρα γνωστη...
Ειχα τη χαρα να το κροσαρω ξανα με τον Κορναρο το Φεβρουαριο του 2015 και προς τις δυο κατευθυνσεις.
Δε σας κρυβω οτι επειδη ειχα πιστεψει πως ποτε δε θα το ξανακροσαρω με τον Κορναρο, μετα την αποχωρηση του το Φθινοπωρο 2008, και επειδη πιστευα οτι πολυ δυσκολα θα το ξανακροσαρω μαζι του στο μελλον· στο πηγαινε, οταν περασαμε, βραδυ, τον Καβο Σιδερο και ειχαμε μπροστα μας αυτα τα υπεροχα 26 ν.μ. μεχρι τη δυτικη ακρη της Κασου συγκινηθηκα...
Με καιρο γυρω στα 5 μποφορ ΒΔ αν θυμαμαι καλα, κρυο και ενα πολυ ελαφρυ ψιλοβροχο ακουμπησα στην ξυλινη κουπαστη, αγναντευα προς πλωρα και ταξιδεψα...
Αυτο το κροσαρισμα με το βαπορι να επιστρεφει κουρασμενο, χειμωνα, εκει που εγραψε θρυλους στο παρελθον μακρια απο τα λαμπερα φωτα των γραμμων φιλετων και το γεγονος οτι αρκετος ντοπιος κοσμος ειχε ξεχασει την προσφορα του εκανε τη στιγμη ακομα πιο ιδιαιτερη.
Μια εσωτερικη σκεψη "ρε μπαγασα ακομα πας, ακομα εξυπηρετεις, ακομα αγωνιζεσαι, εστω και κουρασμενος" και ενα μικρο χαδι στην κουπαστη βγηκαν αυθορμητα...
Μπορει να φαινεται υπερβολικο, μαλλον ειναι, αλλα το μονο σιγουρο ειναι οτι ηταν αληθινο...
Παρακατω τεσσερις φωτογραφιες απο το θρυλικο αυτο περασμα. Μια απο τη στιγμη που περιγραφω παραπανω στο πηγαινε (με 90" ανοιχτο το κλειστρο για να βγει μεσα σε βαθυ σκοταδι) και αλλες τρεις απο την επιστροφη με τον ηλιο να δυει.
Kornaros_Siteia_Kasos_14_2_2015.JPG
Kornaros_Kasos_Siteia_15_2_2015.JPGKornaros_Kasos_Siteia_15_2_2015_2.JPGLadas_Kasos_Siteia_15_2_2015.JPG