Πριν λίγα χρόνια, έγινε το εξής:
όπως μπαίνεις στο παλιό λιμάνι της Ύδρας, έδεσα αριστερά, σε ένα μικρό μωλάκι που υπάρχει. Ήταν η μοναδική διαθέσιμη θέση.
Πήγα σχεδόν έξω, απέναντι, φουντάρισα και έκανα μια προσευχή να μην φυσήξει, γιατί ψιλοξέσερνε η άγκυρα. Όλοι οι άλλοι πήγαν βόλτα, εγώ έμεινα στο σκάφος να προσέχω... Οι Σπέτσες έχουν πολύ δύσκολο βυθό, η άγκυρα δεν πιάνει εύκολα. Δεν την ζόρισα, τι θα οφελούσε να την έφερνα πίσω, έκανα 2-3 μικρά up τον εργάτη, μπας και την καρφώσω, αλλά... δεν είχε αποτέλεσμα. Το ξαναδοκίμασα αργότερα, μπας και βούλιαξε λίγο στην λάσπη, αλλά τα ίδια.
¶πνοια είχε, οι επιβάτες βιαζόντουσαν να πάνε βόλτα, εγώ έκανα τον βατσιμάνη... Έτσι και αλλιώς ποτέ δεν απομακρύνομαι, ποιός ξέρει ποιός θα σου σηκώσει την άγκυρα ενώ λείπεις... Πολύ σπάνια απομακρύνομαι, και πάλι με φόβο Θεού.
Αργότερα έρχονται κάτι Γερμανοί, με ένα νοικιάρικο 50άρι.
Όταν η πρύμνη του σκάφους ήταν στην ευθεία της πλώρης μου, άρχισε να ρίχνει άγκυρα ο αθεόφοβος!!! Η άγκυρα πρέπει να έφτασε κάτω, όταν το σκάφος βρισκόταν στα μισά του μήκους μου.
Πιάνω ένα σκοινι, και του λέω ότι ο βυθός είναι χάλια, να το ξαναβγάλει και να ρίξει την άγκυρα απέναντι.
Ο τύπος γέλασε, μου είπε πως δεν χρειάζεται, ξέρει αυτός!!!
Δέσανε, δεν έλεγξε κανένας την άγκυρα, και φύγανε όλοι μαζί για βόλτα.
Ξέροντας ότι η άγκυρα μου δεν πολυκρατάει, σκέφτηκα ότι αν βγάλει αεράκι μέσα στο λιμάνι, θα με πατάει και ένα 50άρι, οπότε κλάψτα Χαράλαμπε.
Αποτέλεσμα:
Φύσηξε λίγο (έξω είχε πολύ αέρα, αλλά στο παλιό λιμάνι δεν τον έβαζε) και όλο το βράδυ είχα τον νου μου.
Το σκάφος των Γερμανών δεν κούνησε ούτε πόντο, η άγκυρα για κάποιο λόγο καρφώθηκε και δεν ξέσυρε ούτε πόντο, ενώ η δικιά μου ξέσερνε κανονικά!!!
Το πρωί έφυγε πρώτος ο Γερμανός. Ο τύπος φεύγοντας, μου είπε πως όπως αποδείχτηκε, μια χαρά είχε αγκυροβολήσει... Να μην κάνω τον έξυπνο άλλη φορά...
Τι να πει κανείς!!!
[url=http://www.disabledsailingholidays.com/home.htm][img]http://www.disabledsailingholidays.com/atoll4/atoll43.jpg[/img][/url]
[url]www.sailing4all.com[/url]