Δέσποινα [Ευαγγελίστρια - HMS Kilmore, Despina, Evangelistria]

[Maiandros]

Aποπλούς το ΔΕΣΠΟΙΝΑ κάπου στη δεκαετία του '60 με τα τρεξίματα από την πλαϊνή σκάλα να σημαδεύουν το σκαρί του. Στο βάθος βλέπουμε και το ΑΘΗΝΑΙ των Τυπάλδων.

despina.jpg
πηγή

¶κρως μάχιμο το ΔΕΣΠΟΙΝΑ....,ότι και να πούμε γι'αυτές τις φωτογραφίες,λίγο θα είναι.... Σ'ευχαριστούμε φίλε Ellinis!!

[Nicholas Peppas]

Το ΔΕΣΠΟΙΝΑ στην Παρο.

Paros.jpg

Paros2.jpg

[βαγγελις ροκκος]

Αρη καλη σου μερα. Ομορφες αναμνηστικες φωτο. Τοτε που το λιμανι ειχε χρωμα και αντιθεσεις. Το ΔΕΣΠΟΙΝΑΚΙ αξεχαστο στην εποχη της εγκαταλειψης απο την εταιρεια του. Αργοτερα ταξιδευε με τον ενα μεντεσε στον μπαρκαριζο κατω απο τη σκαλα.

[Nicholas Peppas]

ΔΕΣΠΟΙΝΑ στην Παρο. Φωτογραφία: Ιωάννης Λάμπρου. Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη
Απο το Facebook https://www.facebook.com/TheBenakiMu...type=3&theater

Δεσποινα.jpg

[Maiandros]

ΔΕΣΠΟΙΝΑ στην Παρο. Φωτογραφία: Ιωάννης Λάμπρου. Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη
Απο το Facebook https://www.facebook.com/TheBenakiMu...type=3&theater

Δεσποινα.jpg

Όμορφη και πεντακάθαρη φωτογραφία! μπαίνω όμως στον πειρασμό να πω ότι η σκάλα επιβίβασης δείχνει να έχει μεγαλύτερο μήκος από το Δεσποινάκι....

[Maiandros]

Στο παρακάτω νοσταλγικό βίντεο της δεκαετίας του '50,στα 2:33 λεπτά, απολαμβάνουμε το ΔΕΣΠΟΙΝΑ να περνάει πολύ κοντά στο Σούνιο.https://youtu.be/FKjsvEFJ96M

[Maiandros]

Αρκετά παλιά φωτογραφία μέσα από το διαδίκτυο που αποθανατίζει το ΔΕΣΠΟΙΝΑ στην Λήμνο.

5624d958d0000_.jpg

[andria salamis]

Αρκετά παλιά φωτογραφία μέσα από το διαδίκτυο που αποθανατίζει το ΔΕΣΠΟΙΝΑ στην Λήμνο.

5624d958d0000_.jpg

θησαυρός,αυτή η φωτογραφία.

[Ellinis]

Σε συνέχεια των ευρημάτων του φίλου maiandros, ανεβάζω και μια μεγένθυση φωτογραφίας με το ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ. Προσπάθησα να τη βελτιώσω με μέτριο αποτέλεσμα.

Evangelistria - Georgios - Achilleus.jpg
πηγή

[Royal Oak]

δεκαετία του 50 προς τα τέλη της υποθέτω μια και είμαι γεννημένη το 53...πηγαίναμε με τη μαμά μου στην Άνδρο, όπου τόπος καταγωγής της...έχουμε πάρει (καθυστερημένα εισιτήρια και βαπόρι γεμάτο) καμπίνα στο πίσω μέρος του βαποριού. Έχει γερή φουρτούνα, με σκηνές βογγητών απ' τους ξαπλωμένους επιβάτες και τους καμαρώτους να τρέχουν με τα εμετοδοχεία σαν τρελοί...εμείς πάλι μια χαρά, αλλά ν' ακούμε την προπέλα να ξενερίζει και να μας πιάνει δέος...δεν το ξεχνώ ποτέ αυτό το ταξίδι κι ας ήμουν πολύ μικρή...βγαίναμε στο Κόρθι με λάντζες κι από πλαϊνή μπουκαπόρτα, με μια σκαλίτσα βόηθα Θεέ μου...ειδικά όταν είχε θάλασσα, αρκετά συχνό στα νησιά του Καβοντόρου...τα παιδικά μου ποδαράκια είχαν βραχεί πολλές φορές...στα πολύ ζόρικα με έδινε στο βαρκάρη χέρι-χέρι αγκαλιά η μαμά...το πλήρωμα εξαιρετικό, ευγενείς, υπέροχοι! σαν οικογένεια ήταν με τον κόσμο και μας ήξεραν, ήξεραν και τους συγγενείς μας ακόμα...μας πρόσεχαν πολύ πάντα...έχω υπέροχες μνήμες...πάντα σε καμπίνες, ποτέ στο κατάστρωμα όπως τώρα που ταξιδεύω τις ίδιες διαδρομές...

άλλο βαπόρι που παίρναμε συχνότατα ήταν ο Παντελής...πολύ κλασάτο το θυμάμαι και καλοτάξιδο! σαν και τώρα έχω την εικόνα μιας επιστροφής απ' την Τήνο, που είχαμε πάει μετά την Άντρο για προσκύνημα, ξημέρωμα, να πιάνουμε Πειραιά κι απ' το φινιστρίνι της καμπίνας μας να βλέπω όλη τη διαδρομή απ' την είσοδο στο λιμάνι ως την προβλήτα, μέσα απ' το βρεγμένο τζάμι...χειμώνα...μ' άρεσε να βλέπω όλα τα βαπόρια δεμένα στη σειρά, να διαβάζω τα ονόματά τους κυρίως...όνειρο ήταν!