Οδηγέ, Κάνε στάση να κατέβω...
Καπετάν Αντρέα, καλώς όρισες στην παρέα μας! Με την ταχύτητα δεν θα διαφωνήσω για τη δεκαετία του 1980. Στα νιάτα του, όμως, έπιανε τα 16 μίλια χαλαρά διότι θυμάμαι ταξίδια για Πάρο να διαρκούν περίπου 6 ώρες από φανάρι σε φανάρι.
Σχετικά με το κούνημα, ίσως αυτό που έχει πει ο Μαστρο Κώστας είναι το ποιο σοφό της υπόθεσης. Δεν έχω προσωπική εμπειρία από ταξίδι με το Έλλη σε συνθήκες θαλασσοταραχής. Δεν είμαι ναυπηγός αλλά μην ξεχνάμε ότι το Έλλη ήταν ΕΓ/ΟΓ μήκους 80 μέτρων και πλάτους 12 μέτρων! Μικρότερο και από το «Φοίβος»!!!
Ίσως το μικρότερο βύθισμα του, σε σύγκριση με το Μιαούλης, και οι ψηλότερες υπερκατασκευές να έπαιζαν κάποιο ρόλο. Η φράση είχε «επίπεδη καρίνα» δεν ευσταθεί, όπως αν παρατηρήσεις τη γάστρα στη φωτογραφία της καθέλκυσης. Πιστεύω τέτοιοι μύθοι ακολουθούσαν το πνεύμα της εποχής με στερεοτυπικές φράσεις όπως «πρώην ποταμόπλοιο», «επίπεδη καρίνα», «σκυλοπνίχτης». Οι ναυτικοί πράκτορες ήταν πολλές φορές υπεύθυνοι για τέτοιου είδους φήμες για τα ανταγωνιστικά πλοία της εποχής. Τα πλοία της εποχής δεν είχαν μεγάλη διαφορά στο εκτοπίσμα, οπότε το ταξίδεμα δεν διέφερε και πολύ.
Όσο για το «Χρυσή Άμμος ΙΙΙ» με τα σπόνσονς και τα μάγουλα, το κούνημα και το κοπάνημα όπως έλεγε ο Νάξος ήταν πονεμένη ιστορία. Το μοναδικό μου ταξίδι με τον Πονηρέα ήταν με 7αρι μελτέμι, και το ταξίδεμα δεν είχε μεγάλη διαφορά με του Κυκλάδες ή Λήμνος. Δεν είναι τυχαίο, πλοία τέτοιου εκτοπίσματος αποκαλούνταν «φτερούδες» ή «κουνίστρες».
Πάμε πίσω στο Έλλη. Συγγενικό μου πρόσωπο δεν θα ξεχάσει ταξίδι το Πάσχα του 1967 ή το 1968. Αφού έκαναν Μεγάλη Παρασκευή στον Πειραιά μέσα στο Έλλη, λόγω απαγορευτικού, την επόμενη μέρα, Μεγάλο Σάββατο πρωί, αναχώρησαν με χοντρό αγριοβοριά 8-9 μποφόρ για Σύρο-Πάρο. Ο καιρός είχε κάπως κοπάσει αλλά η αποθαλασσιά ήταν το κάτι άλλο. Ο αείμνηστος Καπτά Μήτσος Δημόπουλος δεν ακολούθησε την κλασική ρότα μέσα από το στενό Τζιας και Κύθνου.
Το σουέλ ήταν τόσο άσχημο για μια βαρκούλα σαν το Έλλη, που το πλοίο ψήλωσε στο μικρό Κάβο Ντόρο. Έτσι, καβατζάρισε τον Κάβο Πέρλεβο βόρεια της Τζιάς με πορεία προς τα Γιούρα. Κι όμως, το μπότζι ήταν τόσο άσχημο, που το πλήρωμα είχε κλειδώσει τις πόρτες και είχε δοθεί εντολή να μη βγει κανείς έξω. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία του ταξιδιού, ο ίδιος ο Καπτά Μήτσος που ανεβοκατέβαινε από τη γέφυρα για να να βεβαιωθεί ότι είναι όλοι καλά κατά τη διάρκεια του πλου...
Από αυτήν την ιστορία έμεινε και το αστείο του ταξιδιού. Μια κυρία στο πλωριό σαλόνι της πρώτης, τρομαγμένη, από φόβο φώναζε στον Καπτά Μήτσο:
«Οδηγέ, κάνε στάση να κατέβω...» :lol:
Και τι δεν θα έδινα για να είχαμε το ημερολόγιο της γέφυρας στα χέρια μας...
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Haddock : 14-08-2008 στις 05:31
[B][COLOR="RoyalBlue"][I][U][URL="http://img132.imageshack.us/img132/6466/elliios1972sig.jpg"]Κυκλαδίτικο Ξαραθύμιο[/URL][/U][/I][/COLOR][/B]