Ένα από τα αγαπημένα μου πλοία για το οποίο δυστυχώς έχω ελάχιστο φωτογραφικό υλικό, αλλά πλήθος αναμνήσεων. Αφιερωμένη σε όλους που το αγαπήσατε η εξής λεπτομέρεια: τα διακριτικά γράμματα «PAROS» στην πλώρα και «ΠΑΡΟΣ ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ» στην πρύμνη τα πρώτα χρόνια ήτανε λευκά πάνω στο βαθύ πορτοκαλί του βαποριού (το Πάρος ήτανε έναν τόνο πιο βαθύ πορτοκαλί από το Νάξος). Μετά από λευκά γίνανε γαλάζια, σε πλήρη εναρμόνιση με τα γράμματα-διακριτικά του Νάξος. Αφιερωμένη, επίσης, σε όλους σας η σκαναρισμένη φωτογραφία από το φυλλάδιο της Ελληνικής Ακτοπλοΐας του 1988. Εδώ εκτιμώ ότι βρίσκεται στο λιμάνι της Καλαμάτας (πόλη που συνδέθηκε έναν καιρό με αυτό το σκαρί)
Πλοίο με ωραίους εσωτερικούς χώρους, χαριτωμένη διακόσμηση αλλά αρκετά δαιδαλώδη εσωτερική διαρρύθμιση και ταχύτητα σκάρτη 16ΚΝ. Το ταξείδι για Πάρο-Νάξο διαρκούσε στα ντουζένια του σκάρτες 8 ώρες...Θυμάμαι και ταξείδι με γεμάτες 9...
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένας εκ των ναυπηγών που τό σχεδίασε ήταν ο Κουϊμάνης... (σ' ευχαριστώ Ελληνίς). Το πλοίο έχει στοιχεία που προαναγγέλλουν το Νάξος, όπως τα καταπληκτικά του μάγουλα με τα έντονα γόνατα, οι πλευρικοί καταπέλτες και η καμπυλάτη πρύμνη. Ευτυχώς, η πλώρη στο Νάξος ήταν από άλλο πλανήτη.
Ξέρει κανείς που αναπαύθηκε; Το θυμάμαι χρόνια παροπλισμένο στην Σαλαμίνα και γνωρίζω ότι διαλύθηκε κάπου το 2003. Θα ήθελα να μάθω πού αγαπητοί φίλοι. Ελπίζω να βρω υλικό για ένα μελλοντικό αφιέρωμα. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου.