Αρχική Δημοσίευση από
rafina-lines
Φίλε μου, πάμε να δούμε μία-μία παράγραφο που αναφέρεις στο post σου: Καταρχάς τα πληρωμένα έντυπα πρώτα και κύρια είναι οι ίδιες οι εφημερίδες που για ψηφοθηρικούς λόγους κάθε κόμματος η καθεμία μας πασάρουν τις ειδήσεις έτσι όπως αυτές θέλουν και πάντοτε χωρίς να κάτσουν να ψάξουν παραπάνω το κάθε θέμα που ερευνούν. Απλά κοιτάνε τι θα κάνει εντύπωση στον κόσμο και πώς θα τραβήξουν τους αναγνώστες. Τα ίδια ισχύουν και για τα κανάλια στην τηλεόραση και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό. Και με βάση αυτό, πού ξέρουμε αν κι αυτή η γυναίκα που κατέθεσε όλα αυτά δεν είχε χρηματιστεί?? Με την ίδια λογική κάλλιστα θα μπορούσε. Δεν το ξέρουμε βέβαια, αλλά σίγουρα η πιθανότητα υπάρχει. Τα έντυπα εκείνης της εποχής που ασχολήθηκαν σοβαρά με το ναυάγιο όταν έγινε καθώς και αργότερα, παραθέτοντας χάρτες, σχεδιαγράμματα, μελέτη του ατυχήματος, αλλά και συνεντεύξεις από όλους τους κοντινούς παράγοντες του ναυαγίου και που καλό θα ήταν να τα αναζητήσεις, είναι:
- Ο Εφοπλιστής
- Η Ναυτεμπορική
- Τα Ναυτικά Χρονικά
- Το περιοδικό Λιμάνι
Από internet δε μπορώ να σου δώσω κάποια σοβαρή παραπομπή, γιατί εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένο όσο σήμερα... Και φυσικά ούτε κι αυτά τα έντυπα είχαν εκείνη την εποχή sites.
Στη δεύτερη παράγραφο που αναφέρεις, δε διαφωνώ ότι στην περίπτωση του ΣΑΜίΝΑ δε φταίει το πλήρωμα. Σαφώς την πρώτη ευθύνη την έχει το πλήρωμα, αλλά όχι ΟΛΟ το πλήρωμα. Καθένας στην αρμοδιότητά του φταίει, στο βαθμό που του αναλογεί, και ανάλογα με τι εργασία κάνει στο πλοίο. Η εταιρία δε νομίζω ότι φταίει και τόσο, γιατί είναι στη στεριά κι όχι στη θάλασσα. Εκείνη τη μοιραία στιγμή άνθρωποι του πληρώματος ήταν.
Στην τρίτη παράγραφο λες ότι το πλοίο επιθεωρήθηκε πριν από το μοιραίο ταξίδι και βρέθηκαν όλα εντάξει. Αφού όμως παρακάτω αναφέρεις ότι πολλά απ'αυτά δε λειτούργησαν, πώς βγήκε καθαρή η επιθεώρηση?? Μήπως φταίει και το κράτος εδώ με τις "επιθεωρήσεις" του?? Συγκεκριμένα δε, για τις υδατοστεγείς, να σου αναφέρω πως είναι δύσκολο και τελείως μη πρακτικό να είναι όλες πάντα κλειστές. Για να καταλάβεις την πρακτική φαντάσου ότι είμαστε σε ένα χώρο εργασίας με πολλά δωμάτια και κάθε φορά που πηγαίνουνε από το ένα στο άλλο πρέπει να ανοίγουμε την πόρτα του καθενός δωματίου, να βγαίνουμε, να την κλείνουμε πίσω μας, να ανοίγουμε την άλλη του άλλου δωματίου, να μπαίνουμε, να την κλείνουμε κι αυτή, κ.ο.κ. Λίγο ταλαιπωρία δεν είναι?? Δοκίμασέ το σε κάποια δωμάτια, ακόμη και στο σπίτι σου, να δεις πόσο θ'αντέξεις να το κάνεις αυτό όλη τη μέρα ή έστω για κάποιες ώρες...
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι 82 άτομα σκοτώθηκαν εκείνη τη νύχτα εκείνου του Σεπτεμβρίου, αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι και 430 σώθηκαν. Αυτούς κάποιοι τους έσωσαν, είτε αυτοί λέγονται ψαράδες της Πάρου, είτε το πλήρωμα του πλοίου. Και φυσικά πρέπει να δώσουμε τα εύσημα εκεί που πρέπει. Όμως οι περισσότεροι αυτό δεν το κάνουν, και μόνο κατηγορούν αυτούς που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Σωστό είναι βέβαια αυτό, αλλά μόνο κατά το ήμισυ. Τα μπράβο στους άλλους ποτέ δεν τα δίνουν.