Ταξίδι με τον "Έσπερο"
Και τώρα φίλοι μου έχουμε τη χαρά να σας παρουσιάσουμε κάτι πολύ σπουδαίο.
Ο Θεόφιλος Τσομπανίκος, μηχανικός για 25 ολόκληρα χρόνια στην εταιρεία των αδελφών Καβουνίδη, θυμάται τα πλοία, τις μετασκευές, τις δυσκολίες, τις εμπειρίες, τους Καβουνίδηδες, τους συναδέλφους, τους συνεργάτες που είχε σε όλα αυτά τα εικοσιπέντε χρόνια.
Οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ τόσο στον Θεόφιλο Τσομπανίκο, όσο και στον καλό μας φίλο, τον ναυπηγό Κωνσταντίνο Φιλίππου, ο οποίος μας έφερε σε επαφή και κανόνισε τη συνάντηση.
Θεόφιλος Τσομπανίκος και Κωνσταντίνος Φιλίππου
- δύο θρύλοι της ναυτιλίας μας
στο καφενείο του Ελευθερουδάκη.
Νομίζω ότι αξίζει να διαβάσουμε όλα όσα ακούστηκαν σ' αυτήν την όμορφη συνάντηση.
Η απομαγνητοφώνηση έχει, ήδη, ξεκινήσει.
Ο Θεόφιλος Τσομπανίκος κατάγεται από την Νέα Αρτάκη της Χαλκίδας με γονείς πρόσφυγες από την παλιά Αρτάκη που ήταν στην Κύζικο της Προποντίδας.
Τον Φεβρουάριο του 1962 ήταν έτοιμος για ένα ταξίδι που θα κρατούσε συνολικά 20 ημέρες.
Μάλιστα θα πληρωνόταν για έναν μήνα, μιας και η διάρκεια της σύμβασης δεν μπορούσε να είναι μικρότερη από έναν μήνα.
Τελικά, έμεινε λίγο παραπάνω όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Ο Θεόφιλος Τσομπανίκος αφηγείται:
"Ξεκινήσαμε στις 15 Φεβρουαρίου 1962 να πάμε να πάρουμε τον «Έσπερο» από το Harwich της Αγγλίας. Τότε ταξίδευα ως δεύτερος μηχανικός με δίπλωμα τρίτου.
Ξεκίνησα με σκοπό να μείνω είκοσι μέρες.
Τελικά έμεινα 6,5 χρόνια στον «Έσπερο» και είκοσι πέντε συνολικά στον Καβουνίδη. Στο «Έσπερο>» έμεινα μέχρι το 1969 και στον Καβουνίδη μέχρι το 1984 που πήρα σύνταξη.
Από την εταιρεία μας είπαν να πάμε να πάρουμε το καράβι και να το φέρουμε εδώ.
Το ταξίδι θα διαρκούσε 15-20 ημέρες και θα πληρωνόμουν για ένα μήνα (η σύμβαση που υπογραφόταν είχε διάρκεια το λιγότερο ένα μήνα).
Μας είπαν ότι υπάρχει μια πιθανότητα γυρίζοντας από την Αγγλία να περάσουμε από την Ταγγέρη, να φορτώσουμε επιβάτες και να τους πάμε στην Νεάπολη της Ιταλίας και μετά να γυρίσουμε εδώ. Και θα πληρωνόμουν παραπάνω αν καθόμουν παραπάνω.
Τελικά κάναμε εννέα ταξίδια.
Τα ταξίδια ήταν Ταγγέρη-Νεάπολη και Καζαμπλάνκα-Νεάπολη.
Οι άνθρωποι που μεταφέραμε ήταν οικογένειες εβραίων-ισραηλινών.
Σκοπός ήταν να φύγουν κρυφά τα γυναικόπαιδα.
Πηγαίναμε εκεί στη μία μετά τα μεσάνυχτα και κατά τις τέσσερις-πέντε, πριν να ξημερώσει, φεύγαμε.
Την όλη επιχείρηση χρηματοδοτούσαν οι Αμερικάνοι με πολλά λεφτά.
Ο «Έσπερος» ήταν νοσοκομειακό και είχε πράτες (αιώρες) και μπορούσε να βάλει οκτακόσια άτομα.
Το καράβι είχαμε πάει να το πάρουμε μαζί με τον πλοίαρχο Αλεξίου, έναν λιμενικό πλοίαρχο και τον Νίκο τον Καβουνίδη. Έπρεπε να γίνουν όλα όπως έπρεπε για να μας δώσουν χαρτιά να ταξιδέψουμε.
Τον "Έσπερο» τον αγόρασαν 4,5 εκατομμύρια δραχμές.
Όταν το καράβι γύρισε στην Ελλάδα είχε καθαρό κέρδος 8 εκατομμύρια δραχμές.
Το καράβι ήταν πραγματικό-λαχείο.
Οι Αμερικάνοι πλήρωναν εισιτήρια σε υπερπολυτελές υπερωκεάνιο.
Οι συνθήκες δουλειάς κατά τη μετασκευή ήταν πολύ δύσκολες.
Δουλεύαμε 22 ώρες την ημέρα.
Πάνω στην κουβέρτα είχε τρία δάκτυλα χιόνι....."
Σύντομα, η συνέχεια.
Και μια σημαντική φωτογραφία.
Ο Κωνσταντίνος Φιλίππου(στα δεξιά) και ο Θεόφιλος Τσομπανίκος (στα αριστερά).
Φιλίππου-Τσομπανίκος 2.jpg
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Roi Baudoin : 12-11-2009 στις 18:00
[I][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][COLOR=black][B]"Η μόνη περιουσία είναι η μνήμη"[/B][/COLOR][/SIZE][/FONT][/I]
[CENTER][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][B]Εν πλω
toujours
[/B][/SIZE][/FONT][/CENTER]
[CENTER][FONT=Comic Sans MS][SIZE=3][I][B]"[/B][/I][B]Γεώργιος Εξπρές"[/B][/SIZE][/FONT]
[/CENTER]