Καλέ μας φίλε, η απουσία σου ήταν αισθητή.
Όλες αυτές οι φωτογραφίες είναι μοναδικές.
Αλλά το σημαντικότερο είναι ο τρόπος που που προσεγγίζεις τα πλοία, τους ανθρώπους, τα όνειρα και την πραγματικότητα.
Βλέποντας, ξαφνικά, τις φωτογραφίες που ανακάλυψες στο Διαδίκτυο, θυμήθηκα το παρακάτω απόσπασμα από το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Νίκου Καζαντζάκη.
"ΘΑΛΑΣΣΑ, ΧΙΝΟΠΩΡΙΑΤΙΚΗ ΓΛΥΚΑ, ΦΩΤΟΛΟΥΣΜΕΝΑ ΝΗΣΙΑ, διάφανο πέπλο από ψιλή βροχούλα που έντυνε την αθάνατη γύμνια της Ελλάδας. Χαρά στον άνθρωπο, συλλογίζουμε, που αξιώθηκε, προτού πεθάνει, ν' αρμενίσει το Αιγαίο.
Πολλές χαρές έχει ο κόσμος ετούτος - γυναίκες, φρούτα, ιδέες, μα να'ναι χινόπωρο τρυφερό και να σκίζεις το πέλαο ετούτο, μουρμουρίζοντας τ' όνομα του κάθε νησιού, θαρρώ δεν υπάρχει χαρά που να βυθίζει περισσότερο την καρδιά του ανθρώπου στην Παράδεισο. Πουθενά αλλού δεν μετατοπίζεσαι τόσο γαληνά και πιο άνετα από την αλήθεια στ' όνειρο. Τα σύνορα αραιώνουν και τα κατάρτια και του πιο σαράβαλου καραβιού πετούν βλαστούς και σταφύλια.
Αλήθεια, εδώ στην Ελλάδα, το θάμα είναι ο σίγουρος ανθός της ανάγκης".
Σ' ευχαριστούμε πολύ