Από το κείμενο του Δ. Μελίτα και το παρακάτω απόσπασμα για τα δυο "Επτάνησος" του Ζαμπαζά


Εκτός όμως της κύριας γραμμής Πειραιά-Πάτρα-Ζάκυνθο-Ληξούρι- Αργοστόλι, από τα μέσα του ’49 λειτουργεί τακτικά αναβαθμισμένη και η παλιά, μέσω Κυλλήνης περίπτωση. Όπου τη θαλάσσια απόσταση (δύο περίπου ώρες) την εκτελεί το ’’Επτάνησος’’ ιδιοκτησίας Ζαμπάζα (σιδερένιο ως το ’53) και από εκεί κι έπειτα ως την Άνοιξη του ’60, το ‘‘Επτάνησος ΙΙ’’ (ξύλινο ετούτο). … Όσο για τα ρέστα, έχει φροντίσει το Πρακτορείο Ζαμπάζα, έχοντας συνάψει σύβαση με τους Σ.Π.Α.Π. ώστε ο ταξιδιώτης να μπορεί να εκδίδει από δω εισιτήριο. Εξασφαλίζοντας θέση και μάλιστα αριθμημένη στην Automotrice που περνάει από Καβάσιλα. (Για το τραινάκι της Κυλλήνης δεν υπάρχει θέμα γιατί αν δεν βρει θέση στο βαγόνι, στρώνεται οκλαδόν πάνω στη σκέπαση.) ….

Όλα αυτά βέβαια ίσαμε το Μεγαλοβδόμαδο του ’60 οπού ο Ζαμπάζας (Τζίμη Λόντος), σε μια κρίση ενθουσιασμού και υπό τις επευφημίες των συμπατριωτών του, αράζει στο ζακυνθινό λιμάνι το πρώτο ανοικτού τύπου πορθμείο. Για να ενώσει σταθερά κι αμετάκλητα το νησί με την αντικρινή κυλλινιώτικη ακτή, συντάσσοντας παράλληλα τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της ακτοπλοϊκής γραμμής Πειραιά-Πάτρα-Ζάκυνθος-Ληξούρι- Αργοστόλι.