Αρχική Δημοσίευση από
mangos
Σε όλον τον κόσμο, οι κυριλέ μαρίνες, οι σωστές υπηρεσίες κλπ ανεβάζουν το επίπεδο του θαλάσσιου τουρισμού σε επίπεδο πολυτελείας, είτε με ιδιωτικά σκάφη αναψυχής, είτε με ενοικιζόμενα. Στην Ελλάδα όμως, έχουμε το στίγμα των χλιδάτων, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε σαν περιφερόμενα τροχόσπιτα της θάλασσας, που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ.
Εδώ, ο τουρίστας νοικιάζει ένα σκάφος, και περιφέρεται από νησί σε νησί, και δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνον που περιφερόταν με το σακίδιο, από παραλία σε παραλία.
Ο όγκος του στόλου που προσφέρεται προς ενοικίαση, είναι φτηνά (σχετικά) σκάφη που χωράνε όσο γίνεται πιο πολλούς, με μίνιμουμ συντήρηση και εξοπλισμό, ξεκινάνε από το χάος της μαρίνας Αλίμου ή του Λαυρίου, και μετά την απομάκρυνση από αυτές τις 2 χαβούζες, το χάος...
Ποιός φταίει? Όλοι μας.
Το θέμα είναι, ότι εάν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, εάν δεν γίνουν σωστές υποδομές, οι υπάρχουσες να συντηρηθούν και να λειτουργήσουν κατά τον δυνατόν καλύτερο τρόπο, εάν δεν αναβαθμίσουμε το προϊόν μας, τότε δεν υπάρχει μέλλον, πέραν αυτού που ήδη ζούμε.