Θ/Κ Γ.ΑΒΕΡΩΦ [armoured cruiser Georgios Averof]

[Ellinis]

Από το πλοίο είχαν αφαιρεθεί οι προπέλες κ δεν ξέρω αν υπάρχουν οι άξονες.Αυτό μπορεί να φανεί σε φωτό από τον δεξαμενισμό.

Αυτό που λες για πηδάλιο, άξονες και προπέλα, το παρατήρησα. Απλά δεν έχω καταλάβει εάν είχαν αφαιρεθεί το παρελθόν, ή τα αφέρεσαν τώρα, στο δεξαμενισμό για συντήριση!

Όντως, ήδη το 1986 με τον μακαρίτη πλέον Γ. Οσίπωφ είχαμε κατεβεί και σε τμήματα που δεν είναι πλέον επισκέψιμα. Δεν υπήρχαν προπέλες και άξονες.

Να και μια φωτογραφία από την πρύμνη του πλοίου κατά τη διάρκεια του δεξαμενισμού που φανερώνει ότι είχαμε συζητήσει πριν λίγες εβδομάδες. Πηδάλιο, προπέλες και άξονες έχουν αφαιρεθεί. Το τι απέγιναν αποτελεί μάλλον μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του Π.Ν.

avero.jpg
Πηγή

[ΒΙΚΤΩΡ ΧΙΩΤΗΣ]

Όταν το είδα δεκαετία 70 στου Βασιλειάδη όλα είχαν αφαιρεθεί.Εκτίμηση μου,πρέπει να αφαιρέθηκαν τότε που παροπλίστηκε σε μιά εποχή που όλα τα έβλεπαν γιά παλιοσίδερα αφού δεν υπήρχε μουσειακή κουλτούρα.Εκτός κ αν οι προπέλες,λέω μήπως,κοσμούν την είσοδο κάποιας υπηρεσίας. Γνωρίζει κανείς;;;

[Παναγιώτης]

Οι προπέλες του Αβέρωφ είχαν διαμετρο 5,2 μέτρα δεν θα περνούσαν απαρατήρητες αν ήταν σε κάποια είσοδο.

[Espresso Venezia]

Όταν το είδα δεκαετία 70 στου Βασιλειάδη όλα είχαν αφαιρεθεί. Εκτίμηση μου, πρέπει να αφαιρέθηκαν τότε που παροπλίστηκε σε μιά εποχή που όλα τα έβλεπαν γιά παλιοσίδερα αφού δεν υπήρχε μουσειακή κουλτούρα.

Θα συμφωνήσω με τον ΒΙΚΤΩΡ. Το πλοίο παροπλίστηκε το 1952, και πιθανότατα κανείς τότε δεν είχε σκεφτεί ότι θα συνέχιζε να υπάρχει και εξηνταπέντε ολόκληρα χρόνια αργότερα, το πιό πιθανό είναι το να το στέλνανε μετά από λίγο καιρό για σκραπ. Ας συνυπολογίσουμε ότι στην Ελλάδα του 1952, σε μιά χώρα πάμφτωχη που μόλις είχε βγει από έναν παγκόσμιο και έναν εμφύλιο πόλεμο, ελάχιστες πολιτιστικές - μουσειακές ανησυχίες θα υπήρχαν για ένα απόμαχο 40χρονο πολεμικό πλοίο.

Διαφορετικά τα βλέπουμε εμείς σήμερα τα πράγματα, 107 χρόνια μετά την ναυπήγηση του ιστορικού πράγματι θωρηκτού, και σίγουρα διαφορετικά τα βλέπανε εν έτει 1952.

[ΒΙΚΤΩΡ ΧΙΩΤΗΣ]

Θα συμφωνήσω με τον ΒΙΚΤΩΡ. Το πλοίο παροπλίστηκε το 1952, και πιθανότατα κανείς τότε δεν είχε σκεφτεί ότι θα συνέχιζε να υπάρχει και εξηνταπέντε ολόκληρα χρόνια αργότερα, το πιό πιθανό είναι το να το στέλνανε μετά από λίγο καιρό για σκραπ. Ας συνυπολογίσουμε ότι στην Ελλάδα του 1952, σε μιά χώρα πάμφτωχη που μόλις είχε βγει από έναν παγκόσμιο και έναν εμφύλιο πόλεμο, ελάχιστες πολιτιστικές - μουσειακές ανησυχίες θα υπήρχαν για ένα απόμαχο 40χρονο πολεμικό πλοίο.

Διαφορετικά τα βλέπουμε εμείς σήμερα τα πράγματα, 107 χρόνια μετά την ναυπήγηση του ιστορικού πράγματι θωρηκτού, και σίγουρα διαφορετικά τα βλέπανε εν έτει 1952.

'Οντως έτσι είχαν τα πράγματα κ υπήρχαν σκέψεις γιά την διάλυση ενός πλοίου ήδη καταξιωμένου,βετεράνου 2 παγκοσμίων ,2 βαλκανικών πολέμων κ ενός ελληνοτουρκικού πολέμου.
Αυτή η κουλτούρα που υπήρχε σε Ευρώπη κ Αμερική δλδ το να διατηρείται κάθε τι παλιό που έχει ιστορική αξία,στην Ελλάδα με εξαιρεση τα αρχαιολογικά μουσεία,αναπτύχθηκε μάλλον τις τελευταίες 2 δεκαετίες.
Έχει χαθεί πολύτιμο υλικό όχι μόνο σε αντικείμενα αλλά κ αρχειακό όπως φωτογραφίες κ έγγραφα.

[threshtox]

Ας είμαστε τουλάχιστον ευχαριστημενοι, που ένα πολύτιμο κομμάτι της νεότερης ναυτικής μας ιστορίας έχει διασωθεί.

Βέβαια, σε μια έξυπνη χώρα, αυτό το πλοίο-μουσείο θα ήταν ένα ατελείωτο χρυσορυχείο..

[Espresso Venezia]

Έχει χαθεί πολύτιμο υλικό όχι μόνο σε αντικείμενα αλλά κ αρχειακό όπως φωτογραφίες κ έγγραφα.

Το "πολύτιμο υλικό" (ιστορικής αξίας) φίλε ΒΙΚΤΩΡ έχει δυστυχώς κάποιες "ιδιαιτερότητες". Αφενός όταν το κατέχεις συνήθως σαπίζει σε κάποιον χώρο, κάποιο συρτάρι, κάποιο πατάρι ή αποθήκη, αφετέρου είθισται να χαρακτηρίζεται ως πολύτιμο όταν πιά δεν το κατέχεις. Και δεν το τοποθετώ το θέμα μόνο σε επίπεδο κρατικό - δημοσίων φορέων. Πόσοι από εμάς (ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία) δεν πετάξαμε σε παλαιότερες δεκαετίες "ελαφρά τη καρδία" παλιατζούρες που σήμερα θα είχαν ιδιαίτερη αξία, οικονομική ή και μουσειακή ακόμα.

Συγγνώμη αν βγαίνω εκτός θέματος, αλλά πολύ θα ήθελα να είχα σήμερα στην κατοχή μου μία BUICK ή μία CADILLAC του 1950, από αυτές που κατά δεκάδες πετάχτηκαν και διαλύθηκαν σε κάποια μάντρα αυτοκινήτων ως σαράβαλα, ή έστω και το κλασσικό πικάπ TEPPAZ του πατέρα μου, που κάπου στις αρχές της δεκαετίας '80 το πετάξαμε στα σκουπίδια γιατί είχε καεί ο μετασχηματιστής του (και ήταν και ....παλιατζούρα).

[ΒΙΚΤΩΡ ΧΙΩΤΗΣ]

Το "πολύτιμο υλικό" (ιστορικής αξίας) φίλε ΒΙΚΤΩΡ έχει δυστυχώς κάποιες "ιδιαιτερότητες". Αφενός όταν το κατέχεις συνήθως σαπίζει σε κάποιον χώρο, κάποιο συρτάρι, κάποιο πατάρι ή αποθήκη, αφετέρου είθισται να χαρακτηρίζεται ως πολύτιμο όταν πιά δεν το κατέχεις. Και δεν το τοποθετώ το θέμα μόνο σε επίπεδο κρατικό - δημοσίων φορέων. Πόσοι από εμάς (ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία) δεν πετάξαμε σε παλαιότερες δεκαετίες "ελαφρά τη καρδία" παλιατζούρες που σήμερα θα είχαν ιδιαίτερη αξία, οικονομική ή και μουσειακή ακόμα.

Συγγνώμη αν βγαίνω εκτός θέματος, αλλά πολύ θα ήθελα να είχα σήμερα στην κατοχή μου μία BUICK ή μία CADILLAC του 1950, από αυτές που κατά δεκάδες πετάχτηκαν και διαλύθηκαν σε κάποια μάντρα αυτοκινήτων ως σαράβαλα, ή έστω και το κλασσικό πικάπ TEPPAZ του πατέρα μου, που κάπου στις αρχές της δεκαετίας '80 το πετάξαμε στα σκουπίδια γιατί είχε καεί ο μετασχηματιστής του (και ήταν και ....παλιατζούρα).

K εγώ θα ήθελα ένα Chevrolet Impala που ζαχάρωνα μικρός στη Χίο!

Το πρόβλημα είναι εκτός από οικονομικό,είναι νοοτροπίας κ έλλειψη μηχανικής παιδείας.
Από παλιά σε σοβαρές χώρες μόλις το αντικείμενο (πλοιάριο,άρμα,αεροπλάνο κλπ) αποσυρθεί τις περισσότερες φορές καταλήγει σε μουσείο.Αν είναι μάλιστα πλοίο τότε σύλλογοι φίλων κ βετεράνων,κυρίως σε ΗΠΑ,Αγγλία, φροντίζουν γιά την διατήρησή του.
Όσο αφορά το αρχειακό υλικό,βασικά φωτογραφίες, 2 παραδείγματα διότι έχει σχέση κ με τον ιδιωτικό τομέα:
Όταν πρό διαδικτύου ζητούσα φωτό πλοίων μού έλεγαν κάποιοι "μα χαρτιά μαζεύετε;" ή γιά παλαιότερα πλοία ότι δεν έχουν ενώ οι ξένες εταιρείες μου έστελναν αβέρτα κ μάλιστα κελεπούρια.
Είχε το ΠΝ κάποιες γερμανικές τορπιλακάτους κλάσης Μοewe από τις οποίες δεν υπάρχει φωτό ούτε στο διαδίκτυο,ούτε σε βιβλίο.Με το ζόρι το ΓΕΝ μου έστειλε μιά σκαναρισμένη της κακιάς ώρας.Αντίθετα στην Γερμανία βρήκα πολλές κ άριστης ποιότητας απο βιβλιοπωλείο που έχει επίσημες του Γερμ.ΠΝ κ όχι μόνο.

Επειδή αφορά μηχανοκίνητα,σε μιά χώρα που δεν είχε ποτέ άξια λόγου βιομηχανία, άρα χωρίς μηχανική παιδεία, πώς περιμένουμε να υπάρχει κ η ανάλογη κουλτούρα γιά διατήρηση τέτοιων αντικειμένων. Όλα παίζουν τον ρόλο τους.

Νομίζω ότι ξεφύγαμε αλλά άξιζε τον κόπο.Ας με συγχωρέσουν οι δ/στές.

[nauxa]

Μηπως γνωριζει καποιος να μας πει για ποιο λογο αφαιρεθηκαν τα ξυλινα καταστρωματα κατα τον τελευταιο δεξαμενισμο? Ηταν η κατασταση τους τοσο τραγικη? Υπαρχει καποια προοπτικη για επανατοποθετηση?

[Παναγιώτης]

Μηπως γνωριζει καποιος να μας πει για ποιο λογο αφαιρεθηκαν τα ξυλινα καταστρωματα κατα τον τελευταιο δεξαμενισμο? Ηταν η κατασταση τους τοσο τραγικη? Υπαρχει καποια προοπτικη για επανατοποθετηση?

Όπως διαβάζουμε εδώ αφαιρέθηκε το ξύλινο καταστρωμα και συνητρήθηκε το υπόστρωμα που όπως φάινεται στις φωτογραφίες είχε φθορές και σκουρίες. Δεν πρόλαβέ να τοποθετηθεί το νέο κατάστρωμα πρις το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη και θα τοποθετηθεί μεά την επιτροφή στο Φάληρο. Το ξύλινο κατάστρωμα που υπήρχε είχε τοποθετηθεί το 1986 όταν εγινε μουσείο.