Τo είδαμε "νεογέννητο" στην πολύ ωραία φωτογραφία του paroskayak, κατά την προπολεμική του θητεία ως Vaeroy, μετά το είδαμε ως Ζάντε στην Μαρίνα του Φλοίσβου το 1987 (χάριν στην παρατηρητικότητα του Νίκου), και, φυσικά, δακρύσαμε όταν το είδαμε σκουριασμένο και θαμμένο στις Τζιτζιφιές...
Του αξίζει να το δούμε και στις δόξες του στα Κατάπολα της Αμοργού, πλευρισμένο στο γνωστό του σημείο, κατά το τέλος της εξαετούς ή επταετούς θητείας του κατά την οποία είχε εγκαινιάσει τη γραμμή Αμοργού - Μικρών Κυκλάδων - Νάξου.
Υπολογίζω ότι η φωτο πρέπει να είναι τραβηγμένη 1983 ή 1984.
Δεν ξέρω τι σημαίνει η φωτο για κάποιους από εσάς. Εγώ, όμως, συγκινούμαι διπλα, όχι δηλ. μόνον επειδή βλέπω το πλοιαράκι μετά από τόσα χρόνια στο ντεκόρ που το γνώρισα, αλλά και επειδή βλέπω και μια φώτο που μου θύμισε την Αμοργό των παιδικών μου χρόνων. Μια Αμοργό πνιγμένη στον χωματόδρομο και στον κατσικόδρομο, όπου το δρομολόγιο Χώρα-Κατάπολα γινόταν από το (ήδη τότε παμπάλαιο-του '40!) πρασινωπό λεωφορείο Dodge του Βαγγέλη, αλλά και το φορτηγό Mercedes του Σπανού, όπου οι επιβάτες κάθονταν στην ... καρότσα, σε δύο πάγκους απέναντι ο ένας από τον άλλο. Μια Αμοργό χωρισμένη στα δύο, με τα Κατάπολα, Χώρα και Κάτω Μεριά στο νοτιοδυτικό μέρος του νησιού να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με την Αιγιάλη και τα περί αυτή χωριά στο βορειοανατολικό μέρος.
Σε αυτή, λοιπόν, την Αμοργό, για να πάς από το ένα μέρος στο άλλο (αν, βέβαια, δεν ήθελες να γίνεις Forest Gump από το οκτάωρο, και βάλε, περπάτημα ή τη γαϊδουροκαβαλαρία) έπρεπε να πάρεις το πλοίο της γραμμής, και συγκεκριμένα το δρομολόγιο για Δωδεκάνησα, όπου μετά τα Κατάπολα, περνούσε από τη Γιάλη. Αυτό, όμως, σήμαινε, κατά κανόνα, ότι θα έπρεπε να φύγεις από Κατάπολα άγρια ώρα, και να φθάσεις Αιγιάλη άκόμη πιο άγρια ώρα. Θυμάμαι π.χ. ότι το 1982 ο "Μιαούλης" έφευγε από Πειραιά 12.00 το μεσημέρι, έφθανε Κατάπολα 12.00 τα μεσάνυκτα (εννοείται κατ'ευθείαν), και μετά συνέχιζε για Αιγιάλη και Δωδεκάνησα.
Το Μαριάννα, λοιπόν, με τα καθημερινά πρωινά του δρομολόγια στις 6.00 έδωσε τη λύση και εγκαινίασε την πιο πάνω ακτοπλοϊκή γραμμή, νομίζω στα 1977 ή 1978, καθιστώντας έτσι την Αιγιάλη έναν καλό προορισμό για μια ημερήσια εκδρομούλα από τα Κατάπολα. Εννοείται ότι την ίδια ωφέλεια είχαν και τα νησάκια των Μικρών κυκλάδων.
Απολαύστε τη φώτο. Αφιερωμένη σε όλα τα μέλη του Naftilia, ειδικά όμως στον Paroskayak και όλους τους εορτάζοντες και εορτάζουσες σήμερα.
(Η πρωτότυπη φωτογραφία ανήκει στην πιο ...αρμόδια πηγή, δηλ. στην ίδια την οικογένεια Σκοπελίτη, η οποία είχε την καλοσύνη να μου δώσει αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή, και την οποία ευχαριστούμε)
Προσέξτε και την στενή (πριν τη διαπλάτυνσή της) "δημοσιά", που γίνεται αντιληπτή εαν προσέξει κάποιος την μικρή απόσταση που χωρίζει το "Μαριάννα" από τα παρακείμενα σπίτια...