Ανάμεσα στα γερμανικά πλοία που συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη ήταν η βοηθητική ναρκοθέτιδα ZEUS, η οποία αυτοβυθίστηκε εκεί τον Οκτώβριο του 1944. Είχε ναυπηγηθεί το 1938 στην Τεργέστη ως το επιβατηγό FRANCESCO MOROSINI για την εταιρία Adriatica. To ναυάγιο βρισκόταν σε βάθος έντεκα μέτρων με κλίση τριάντα μοιρών προς τα δεξιά. [...]
Την επιχείρηση ανέλκυσης ανέλαβε η ιταλική εταιρία Tripcovich και οι εργασίες ξεκίνησαν στις 25 Ιουνίου 1951. Αφού τα ρήγματα σφραγίστηκαν, τοποθετήθηκαν κυλινδρικές δεξαμενές (ασκοί) εκκατέρωθεν του ναυαγίου. Στη συνέχεια οι δύτες περάσανε αλυσίδες κάτω από το ναυάγιο και ενώσανε την άκρη της κάθε αλυσίδας με μια από τις δεξαμενές. [...] Με αυτόν τον τρόπο ανελκύστηκε το FRANCESCO MOROSINI τον Απρίλιο του 1952. Ένα μήνα αργότερα, στις 22 Μαΐου, το ναυάγιο παραδόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση και πέρασε στη δικαιοδοσία του Οργανισμού Διαχείρισης Συμμαχικού Υλικού (Ο.ΔΙ. Σ.Υ.). Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους εκτέθηκε σε δημοπρασία με αρχική τιμή 1,4 δισεκατομύρια δραχμές και με τον όρο οτι θα εξαχθεί στην Ιταλία, δηλαδή ότι θα οδηγηθεί σε ιταλικά διαλυτήρια. Για την εταιρία Tripcovich η ανέλκυση του ναυαγίου αποδείχτηκε ζημιογόνος επιχείρηση, καθώς ξόδευσαν 82.889 δολλάρια και έλαβαν ως αμοιβή από το ελληνικό κράτος 65.000 δολλάρια. Το κόστος ανήλθε παραπάνω από όσο είχαν εκτιμήσει, λόγω των δυσκολιών που αντιμετώπισαν κατά την πρόοδο των εργασιών και κυρίως από το γεγονός ότι το ναυάγιο είχε προσκολληθεί βαθιά στο λασπώδη βυθό.