Γυναίκες στο Ναυτικό Επάγγελμα

[Leviathan]

Νομιζω πως θα μπορουσες να απαντησεις λιγο πιο ομορφα και οχι τοσο επιθετικα... εκανα καποιες ερωτησεις δεν σας προσεβαλα ουτε ειπα πως εσεις κανετε κατι κακο... Γιατι τοση επιθεση??? Ντροπη δεν εννοουσα ως προς το επαγγελμα αλλα ως προς το να ξυπνας και να κοιμασαι με αλλους αντρες. ουτε ειπα πως πρεπει να ντρεπεστε απλα επειδη εγω δε θα μπορουσα να το κανω ηθελα να ακουσω την αποψη σας και να μου περιγραψετε τη ζωη. Σιγουρα δεν υπαρχει περιπτωση να το καταλαβω αν δε το ζησω γιαυτο του χρονου που θα μπω κιεγω εστω για λιγο στο καραβι θα εχω σιγουρα πιο αμεση αποψη...
Και οσο για την πρωτη ερωτηση σου υπονοεις κατι???? Θελω να πιστευω οτι μου λεει αληθεια... οτι παει μια βολτα για φαγητο η ποτο κιαν οι αλλοι εχουν ορεξη για ¨αλλα¨ εκεινος επιστρεφει στο καραβι... Θα'πρεπε δηλ. να μην τον πιστεψω??? δεν την καταλαβαινω την ρητορικη ερωτηση σου...

Αγαπητές κυρίες ναυτιλομένες και μη, στα ταξίδια μου είχα για συναδέλφους μέχρι τώρα πέντε συναδέλφισες. Τη καπετάνισα νομίζω ότι την καταλαβαίνω καλά γιατι μία από τις αναφερθήσες συναδέλφισες είναι πολύ καλή μου φίλη. Σε κάποιο λιμάνι όπου είχε προσεγγισει το πλοίο που ταξιδεύαμε είχαν έρθει ως επισκέπτες τρείς σύζηγοι (πλοιαρχου, 1ου μηχανικού και ηλεκτρολόγου), λοιπόν η συνάδελφος είχε νιώσει πολύ άσχημα γιατί όπως μου εκμυστηρεύτηκε, ένιωσε πολύ ασχημα γιατί είχε την εντύπωση ότι την αντιμετωπίζανε ως εταίρα που ξέμεινε στο σκάφος και δεν ανταλάξανε ούτε ένα χαιρετισμό μεταξύ τους. Τι να υποθέσω γυναικεία δυσφορία από μέρους τους, αμηχανία από τη μεριά της συναδέλφού; Όπως και να έχει για καμία από τις δύο πλευρές δεν ήταν εύκολο.

[leodint63]

Προφανώς η συνάδελφος η οποία στεναχωρέθηκε με την προαναφερθείσα συμπεριφορά είναι ένα άτομο καλοπροαίρετο το οποίο χάρηκε έντονα με την άφιξη των τριών συζύγων -επισκεπτών.Από την άλλη πλευρά όμως οι τρείς σύζυγοι-επισκέπτες ίσως ένοιωσαν έναν κίνδυνο να ελλοχεύει,μία θολή και αβέβαιη απειλή να πλανάται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα,έναν εισβολέα να έχει εισχωρήσει στο ανδρικό αυτό μοναστήρι,ένοιωσαν αυτό το φυτώριο ανδρών να έχει μολυνθεί και θεώρησαν ίσως ότι η οικογενειακή τους γαλήνη τίθεται σε αμφισβήτηση η δε τακτική ροή της επισιτιστικής βοήθεις πιθανόν να τεθεί σε καθεστώς εμπάργκο.Εγώ σημασία δεν θα τους έδινα.

[Kapetanissa]

τίθεται σε αμφισβήτηση η δε τακτική ροή της επισιτιστικής βοήθεις πιθανόν να τεθεί σε καθεστώς εμπάργκο.

Κρίμα να φτάνει εκεί ένας γάμος... Και δυστυχώς συμβαίνει.

Ίσως να φταίει και το ίδιο το επάγγελμα, η απόσταση για τόσο χρόνο που τελικά ξεκόβει τους ανθρώπους...

Στα δικά μου χρόνια πηγαίναμε στα τυφλά στο καράβι, σήμερα χαίρομαι που από τα νέα παιδιά μαθαίνω ότι υπάρχει μάθημα "ανθρώπινες σχέσεις". Πολύ χρήσιμο και όχι μόνο για τα προβλήματα των γυναικών.

[leodint63]

Κρίμα να φτάνει εκεί ένας γάμος... Και δυστυχώς συμβαίνει.

Ίσως να φταίει και το ίδιο το επάγγελμα, η απόσταση για τόσο χρόνο που τελικά ξεκόβει τους ανθρώπους...

Στα δικά μου χρόνια πηγαίναμε στα τυφλά στο καράβι, σήμερα χαίρομαι που από τα νέα παιδιά μαθαίνω ότι υπάρχει μάθημα "ανθρώπινες σχέσεις". Πολύ χρήσιμο και όχι μόνο για τα προβλήματα των γυναικών.

Δυστυχώς παρατηρώ συμπτωματολογία (ζήλια,διεκδίκηση:διότι μόνο έτσι εξηγείται η δυσφορία τους με την παρουσία της συναδέλφου) κακών σχέσεων.Γάμοι και σχέσεις οι οποίοι κινούνται στον άξονα του "πρέπει" αντί να κινούνται στον άξονα του "θυμού"(ο θυμός να εκλειφθεί με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου) είναι επόμενο να παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα.Δεν νομίζω να φταίει η απόσταση και η απομόνωση των ταξειδών.

[Kapetanissa]

Σαφώς δε φταίει μόνο η απόσταση. Δεν παρατηρούνται τα φαινόμενα αυτά μόνο στα ζευγάρια των ναυτικών. Απλώς για τους ναυτικούς τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Και όχι μόνο για τα ζευγάρια. Προχτές μόλις το λέγαμε με μια φίλη το δυσάρεστο συναίσθημα να είσαι στο καράβι και να λαχταράς τους δικούς σου. Και μόλις βγεις στη στεριά να σε πιάνει αμόκ να φύγεις με το πρώτο πλοίο... δεν είναι μόνο η αγάπη στη θάλασσα, το ναυτικό τον διώχνει και η στεριά.

[leodint63]

Συμφωνώ απολύτως, η ζωή στο πλοίο έχει σοβαρό αντίκτυπο κυρίως στην συναισθηματική μας ζωή. Είναι ένας επικίνδυνος συνδυασμός μονοτονίας και κοινωνικής απομόνωσης. Ιδίως τα σημερινά χρόνια με την έλευση των συγκεκριμένων πολυεθνικών πληρωμάτων και με την περιορισμένη χρονικά παραμονή του πλοίου σε λιμάνια, οι δυνατότητες για τον ναυτικό κοινωνικής διάδρασης είναι ανύπαρκτες, η αναζωογόνηση της σκέψης περιορισμένη . Αν προσθέσουμε δε ότι τα πλοία είναι και single –sex εργασιακοί χώροι τότε το μίγμα γίνεται εκρηκτικό. Η μονοτονία και η περιορισμένη έως ανύπαρκτη κοινωνική ζωή είναι καταπιεστικά. Εμείς στερούμεθα ότι θα μπορούσε να μας αναζωογονήσει. Την ενασχόληση με το σπίτι μας, την οικογένεια ,την ενασχόληση με τον κήπο μας με τα ζωάκια μας, μια αθλητική δραστηριότητα με τους φίλους μας , μια συζήτηση με τους φίλους μας, ένα βράδυ στο σινεμά. Όλες αυτές είναι δραστηριότητες που λιπαίνουν τα γρανάζια του κοινωνικού τροχού, που σε κάνουν να πηγαίνεις χαρούμενος το άλλο πρωί στην δουλειά σου. Είναι δραστηριότητες που εξαλείφουν την καθημερινή εργασιακή πίεση ώστε να έχεις ψυχική δύναμη και ενέργεια για την επόμενη μέρα.
Και δυστυχώς δεν βλέπω να ασχολείται κανένας οργανισμός με αυτά τα προβλήματα.

[Kapetanissa]

Γόνιμοι προβληματισμοί και λόγος τεκμηριωμένος. Σπάνια στο ίντερνετ διαβάζουμε τέτοια κείμενα. Και επί της ουσίας. Υπήρξα ναυτικός και σε καράβια που έβλεπαν λιμάνι με το κιάλι. Αργότερα έγινα εκπαιδευτικός και βίωσα το πρόβλημα εκείνων που μένουν πίσω. Πέρα και από τα προσωπικά βιώματα. Είναι δύσκολο επάγγελμα του ναυτικού. Όμως το διαλέγουν. Όπως και η σύζυγος ναυτικού (ή και ο σύζυγος στις μέρες μας) μπορεί και πρέπει να λάβει υπόψη τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος. Εκείνα που δε διαλέγουν είναι τα παιδιά. Από παιδαγωγικής σκοπιάς λοιπόν λέω ότι τα παιδιά των ναυτικών λίγο απέχουν από τα παιδιά χωρισμένων γονέων ή και τα ορφανά. Μεγαλύτερη η ομοιότητα με τα παιδιά των μεταναστών, το αναφέρω γιατί δεν είναι μόνο οι ναυτικοί που έχουν τέτοια προβλήματα με την οικογένεια.

Το πρόβλημα γίνεται οξύτερο όταν και οι δύο γονείς είναι ναυτικοί. Ως γυναίκες ναυτικοί κάναμε σχετικά διαβήματα από τα πρώτα βήματα του θεσμού. Ελάχιστα όμως πράγματα έχουν γίνει. Φέτος κλείνουν 30 χρόνια από την αποφοίτηση των πρώτων γυναικών πλοιάρχων από δημόσιες σχολές. Σκεφτόμαστε να κάνουμε μια μεγάλη εκδήλωση και να βάλουμε βάσεις για ένα σύνδεσμο γυναικών ναυτικών που θα προωθήσει τέτοια ζητήματα και που ξεφεύγουν από τα ενδιαφέροντα των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Εκτός των άλλων πρέπει να απασχολήσει και η επίπτωση στην οικονομία της χώρας. Δεκάδες νέοι και νέες σπουδάζουν στις ΑΕΝ, αναλώνουν χρόνια από τη ζωή τους, καταναλώνει το κράτος τεράστια ποσά, και τελικά πάνε όλα στράφι όταν ο ναυτικός βρεθεί μπροστά στα προβλήματα τα οικογενειακά. Λύσεις υπάρχουν. Αρκεί να υπάρξει και βούληση από τα αρμόδια όργανα.

Προς το παρόν αυτό που συμβουλεύουμε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι τα νέα παιδιά να αποκτούν τα κατάλληλα εφόδια ώστε όταν χρειαστεί να μεταπηδήσουν σε στεριανό επάγγελμα, τέτοιο που να αξιοποιούνται οι γνώσεις και η εμπειρία τους από τη θάλασσα. (λιμενικό, ναυτιλιακές εταιρείες, ναυτική εκπαίδευση, δημόσιοι φορείς που έχουν σχέση με τη θάλασσα).

[Roger Rabbit]

Προς το παρόν αυτό που συμβουλεύουμε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι τα νέα παιδιά να αποκτούν τα κατάλληλα εφόδια ώστε όταν χρειαστεί να μεταπηδήσουν σε στεριανό επάγγελμα, τέτοιο που να αξιοποιούνται οι γνώσεις και η εμπειρία τους από τη θάλασσα. (λιμενικό, ναυτιλιακές εταιρείες, ναυτική εκπαίδευση, δημόσιοι φορείς που έχουν σχέση με τη θάλασσα).

Καλά..καλά...ένα ένα....
Ας φύγουμε απ'τα βιβλία του 1980 και βλέπουμε και για τα άλλα..
Έλεος που ζείτε;;;;;;;;;

[tommy]

Roger... το να μπορεί ο καθένας να έχει την δυνατότητα να πάει από την θάλασσα στην στεριά χωρίς να πετάξει στα σκουπίδια τις γνώσεις του και τα χρόνια του στο επάγγελμα... νομίζω ότι είναι διαχρονικό θέλημα του καθενός και όχι μόνο των ατόμων που έχουν γίνει πλοίαρχοι με τα βιβλία του 1980, αλλά ακόμα κι έτσι να μην είναι δεν νομίζω ότι είναι τόσο σωστό να μην λαμβάνουμε υπόψη μας την συμβουλή κάποιων παλαιότερων... και πόσο μάλλον αν αυτοί οι παλιότεροι έχουν κάνει (ή και ακόμα κάνουν μερικοί εξ' αυτών) το επάγγελμα που πολλοί νέοι εδώ μέσα θέλουμε να ακολουθήσουμε. Όλα αυτά σου τα λέω όχι για να υποστηρίξω κάποιον ή για να σου κάνω προσωπική επίθεση (κάθε άλλο), αλλά για να σου πω ότι πολλοί εδώ μέσα θεωρούμε χρήσιμα κάποια πράγματα κι έχουμε βοηθηθεί κατά πολύ από τους παλαιότερους που είναι εδώ... όπως κι εσύ φαντάζομαι.

Πολύ φιλικά!

[Kapetanissa]

Μακάρι να βοηθάνε σε κάτι αυτά που λέμε. Αν είχαμε κι εμείς ανθρώπους να μας συμβουλέψουν, θα ήταν καλύτερη η επαγγελματική μας εξέλιξη. Φίλος μου τότε από τις σχολές ΕΝ που ήταν από ναυτική οικογένεια, φρόντισε να κάνει με συμβουλές των δικών του ναυτιλιακά στο Λονδίνο και εδώ και πολλά χρόνια είναι αρχιπλοίαρχος. Αλλά και από τη σχολή μας αρκετές κοπέλες εργάζονται σε ναυτιλιακά γραφεία ή διδάσκουν σε σχολές ΕΝ. Για μία γνωρίζω ότι υπηρέτησε και ως διευθύντρια σπουδών στις Οινούσες. Η καπετάν Μαριάννα Μαρούδα. Αλλά και στο λιμενικό υπηρετούν σήμερα και σε υψηλά κλιμάκια πρώην καπετάνισσες του Εμπορικού Ναυτικού. Αντίθετα υπήρξαν άτομα που αναγκάστηκαν στη συνέχεια να δουλέψουν σε όποια δουλειά τους έπαιρναν. Γεμάτα τα ταξί από πρώην ναυτικούς. Και από τις καπετάνισσες ξέρω κοπέλες που δούλεψαν από καθαρίστριες μέχρι μπέιμπι σίτερ. Πρόσφατα θελήσαμε να συναντηθούμε για καφέ και μια από τις συμμαθήτριές μας δεν είχε λεφτά ούτε για εισιτήρια να κατέβει στον Πειραιά. Αναγκάστηκε λόγω της οικογένειας να βγει από τα καράβια, χώρισε... και τώρα περιμένει αν την ειδοποιήσουν να κάνει κανένα μεροκάματο του ποδαριού. Δεν είναι κρίμα για έναν άνθρωπο που τελείωσε και λύκειο και σχολή και έχει και κάμποσα χρόνια στο φυλλάδιο; Φυσικά ούτε σύνταξη πρόκειται να βγάλει και ούτε ασφάλεια έχει.